1. Veranderingsgezind
In mijn vorige blog "Que sera sera, whatever will be, will be" liep ik er al op vooruit. Mijn
aankomende jubileum, maar ook toekomstige onzekerheden en veranderingen. En, zoals de
tijd verstrijkt, komt ook de duidelijkheid.
In mijn geval betekent dit, dat ik per februari 2016 vrij gesteld word van werk en mijn
toekomst er anders uit gaat zien. Sinds 2013 is dit scenario al geschetst, dus ja, ik was
voorbereid. Zodoende had/heb ik nagedacht over een Plan B en zorgde voor een actueel
profiel.
Veerkracht
Hoe rationeel deze benadering ook was, het is krimp, een collectieve beweging, toch is de
impact groter dan verwacht. Want, ik heb behoorlijk de betekenis van mijn werk onderschat.
En hoe verknocht ik aan mijn werk en collega's ben.
Dus vlogen er denkbeeldige krachttermen door mijn hoofd en niet door de kamer. Want ja,
mijn pubers wilde ik wel ontzien. Ik had ook nog zo veel willen doen, dat voelde wel als grote
onmacht.
Als ik vertrek, dan heb ik in ieder geval mijn feestje nog gehad. Aan die uitspraak herinnerde
mijn leidinggevende mij. Waar, maar toch voelt dat dan opeens heel anders.
Wat nou, jubilaris..... Wat nou, speech..... Wat nou, feestvreugde.....
Allemaal verdwenen. Buiten bereik geraakt.
En toen kwam de veerkracht en de berusting. Tis zoals het is. Misschien kan ik dan wel die
verkorte opleiding doen, die al op mijn wensenlijstje staat. En zo borrelden er meerdere ideeën
op.

2. Lef!
Mijn jubileumfeestje uitstellen was ook een van de gedachten, geen zin meer in. December is
een onhandige maand. Januari, februari of zelf april. Te ver weg, wat doe je dan?
Het over een andere boeg gooien en een invulling geven waar ik dan wel weer gelukkiger van
wordt. Brainstormen dan maar, want:
Communicatiemedewerker| creatief & inventief | Community Management | Social
support | Salsa addict
"Een Persoonlijke Netwerkborrel" schoot me te binnen. Want is het niet zo, dat in de tweede of
derde graad van je netwerk, je nieuwe kansen liggen? Met een hapje en een drankje doe ik
deze oproep aan mijn naaste collega's. En ik heb nog wat andere kleine vraagjes onder de
hoge hoed. Tevreden dacht ik, hier kan ik mee leven. Het nuttige en het aangename verenigd.
Dus sta ik volgende week toch tussen mijn collega's in Fellini, ons oude kantoorpand. En zorgt
mijn dansleraar cq DJ voor een vrolijke noot. Plaatjes waarop waarschijnlijk niet of
beperkt gedanst gaat worden....
Let wel, het is een besloten partijtje! Maar, als je denkt dat je iets moois kunt bijdragen aan
mijn nieuwe toekomst, wil ik op basis van een sterke motivatie, nog wel een enkele extra
uitnodiging versturen. Aanbod is beperkt geldig.....