1. 26 I 26.02.2011 I de standaard Magazine I MODENUMMER
ACHTER DE SCHERMEN VAN EEN DEFILE
24 UUR BIJ A.F. VANDEVORST
Het modedefilé is voor
ontwerpers het hoogtepunt
van een halfjaar keihard werken.
Zelfs de dagen voor de show zijn
zenuwslopend en razend druk.
Modellen kiezen tijdens
de casting, het verloop van
de show bepalen en
de laatste hand leggen aan
enkele ontwerpen? Het gebeurt
tot net voor het defilé. Onze
vrouw liep exclusief
mee in de backstage,
de laatste 24 uur voor
het doek opging bij
A.F. Vandevorst.
Door Veerle Windels,
foto’s Marleen Daniëls
Filip Arickx: ‘ Welke modellen
we zoeken? Ze moeten passen in
het totale beeld, maar ze
moeten ook goed kunnen lopen.’
ACHTER DE SCHERMEN VAN EEN DEFILE
24 UUR BIJ A.F. VANDEVORST

2. 28 I 26.02.2011 I de standaard Magazine I MODENUMMER
W
oensdag 29 september 2010. Parijs. Rue Saint-Maur, in het
elfde arrondissement. Een donkere poort leidt naar een bin-
nenkoer en een pand achterin. Daar zit sinds jaar en dag de
showroom van het Antwerpse modelabel A.F. Vandevorst. ANN
VANDEVORST EN FILIP ARICKX, het duo achter het merk,
zijn verknocht aan de plek. Het achterhuis heeft charme. Er zit een keukentje aan
waar Lex, de kok met dienst, elke dag vers kookt, en er is één ruimte die net groot
genoeg is om de volledige collectie een plaats te bieden. In een hoek van de binnen-
koer hangen enkele kledingstukken te drogen aan een waslijn. Ze zijn net beschil-
derd door Katrien Wuyts, een Antwerpse artieste, en Lieve Pynoo, sinds drie jaar de
assistente van Ann.
Binnen in de showroom is de casting al een eind aan de gang. Meisjes komen en
gaan, met hun fotoboek onder de arm. Eventueel een appel in de hand. Of een
boek. Geduldig wachten ze hun beurt af in een grote sofa. Aan een tafel zit LIEVE
GERRITS. Ook zij is deel van het meubilair geworden: ze is verantwoordelijk voor
de casting bij A.F. Vandevorst en leidt het defilé zelf in goede banen. Een dag voor
de show oogt ze als een doorgewinterde multitasker: ze houdt haar mails in de gaten
op haar computerscherm, ze belt met verschillende modellenbureaus tegelijk en ze
wisselt voortdurend van gedachten met Ann en Filip over de modellen die binnen-
en buitenlopen.
In de andere hoek van de ruimte staat PATTI WILSON, een internationaal gere-
nommeerde topstiliste die grote namen assisteert bij de voorbereiding van hun
show. Ook Ann en Filip hebben haar graag in de buurt de dagen voor het defilé.
Als derde oog maakt zij combinaties waar Ann en Filip misschien nooit aan zouden
denken. Bovendien beslist ze mee over de modellen en hun outfits. ‘We hebben dit
seizoen zeventien modellen nodig’, zegt Filip. ‘Voor in totaal 32 silhouetten.’ Lieve,
met een blik op haar papieren: ‘Momenteel zijn we van zeven meisjes zeker. De rest
moet snel gaan, zo nauwelijks een dag voor de show. Over het laatste meisje kunnen
we ten laatste morgenochtend beslissen, want elk model moet haar outfit ook nog
eens komen passen.’
Lieve: (in haar telefoon) ‘Kan ze komen? Het mag heel laat zijn, geen probleem.’
Filip: ‘Wie is de volgende?’
Lieve: (tegen Filip) ‘Lotte.’
Lieve: (in haar telefoon) ‘O, en Anastacia is onderweg. Goed zo. Ik geef je een
belletje als ze aangekomen is.’
Filip: ‘Kan Lotte eens op en neer lopen? (tegen Patti en Ann) Wat denken jullie?’
Er ontspint zich een woordeloze conversatie tussen Patti, Ann, Lieve en Filip.
Een soort codetaal. Blijkt dat Patti ‘two’ roept als ze het meisje niet oké vindt.
SNEL NAAR DE IJZERWINKEL
In de ruimte staan twee grote borden van piepschuim tegen de muur. Op het ene
bord hangen foto’s van alle meisjes die Lieve, Ann en Filip voor hun komst naar
Parijs al geselecteerd hebben. Op het tweede bord hangen de zeven definitief gese-
lecteerde meisjes. Filip hangt er nog eentje bij: Olga is definitief. Naast Kersti,
Marike en Monica, om er maar enkele te noemen. Ze werken voor modellenbureaus
als Elite, Marilyn en Next. ‘We zoeken modellen die passen in ons verhaal’, zegt Filip.
‘Geen al te brede heupen en schouders zijn een pluspunt, maar schoonheid is rela-
tief. Ze moeten wel goed kunnen defileren, maar vooral ook in het geheel passen.’
Zeventien modellen is weinig, zeker in vergelijking met grote defilés zoals die van
Vuitton, Chanel of Dior. ‘We proberen de prijs van elk model zo laag mogelijk te
houden’, zegt Lieve. ‘Maar elk seizoen gaat de basisprijs opnieuw omhoog. Dit sei-
zoen zijn ze weer dertig procent duurder. Onder de 1.400 euro vind je niemand fat-
soenlijk. Grote ontwerpers of modehuizen kunnen zich veel en vooral dure model-
len permitteren, wij niet.’
‘Het is ook best moeilijk, omdat je als kleine speler nooit zeker bent van een model’,
zegt Filip. Worden ze plots geboekt door een heel grote naam, dan kiezen ze daar
meteen voor. En dan moet je dat meisje laten gaan. Wat jammer is. Ik begrijp hen
wel. Deze week moet opbrengen, het is voor hen ook business.’
Lieve: (tegen Anna S., een model) ‘Where are you from?’
AnnaS.: ‘From Holland.’
Lieve: (lacht) ‘Dan kunnen we beter verdergaan in het Nederlands.’ (Anna S. kan
niet blijven. Ze heeft meteen een andere show.) ‘Terugkomen, hé. Echt doen, hoor.’
Filip: (nadat Anna S. vertrokken is) ‘Die is écht keischoon.’
Filip loopt weer naar het bord. Hij overlegt met Lieve wat ze van Dorothea vindt.
Het meisje heeft de juiste looks voor het defilé, maar er is één probleem: ze loopt
ook voor de Amerikaanse ontwerper Rick Owens, en dat defilé staat net voor dat
van A.F.Vandevorst geprogrammeerd. ‘Zo kunnen we er ons wel eentje permitteren,
meer niet’, zegt Lieve. ‘Anders wordt het wel erg krap voor make-up en haar.’
Ze overlopen de meisjes van Elite. Intussen begint Lieve weer te bellen. Ze bevestigt
Julia en Katja, Michelle en Imogen houdt ze even in beraad. ‘Geef me één uur’, ver-
zekert ze de agent aan de andere kant van de lijn. En dan belt ze Lotte af. Of dat niet
erg is voor het meisje? Filip relativeert. ‘Tuurlijk is dat erg, maar die meisjes zijn dat
gewoon.’
Ann: (terwijl ze kleren past met een model) ‘Die sleep van dat jurkje slaat voortdurend
naar voren. Dat is niet de bedoeling. Misschien moet er iemand naar de ijzerwinkel.’
Filip: ‘Klopt. Dat moet echt zwaar zijn.’ (tien seconden later) ‘Wat staat er vandaag op
het menu?’

PattiWilson
checkt de
modellen:
‘Kan je even
op en neer
lopen? ‘
Filip aan het bord
met foto’s van
alle modellen
Ann fatsoeneert een outfit:
‘ Heeft er nog iemand tijd om
naar de metaalwinkel te gaan? ’
Lieve en Ann tussen
de modellen

3. 30 I 26.02.2011 I de standaard Magazine I MODENUMMER
EEN DAG LATER
Vanaf 15 uur zijn we welkom in de Salle Wagram, waar het straks tegen zevenen
allemaal moet gebeuren. Door de luidsprekers komt zwijmelmuziek van Julio
Iglesias, iets wat Lieve ‘voor de goeie ambiance’ meegebracht heeft. Greet, de zus
van Filip, staat achter een lange tafel broodjes te smeren voor iedereen die in de
backstage aan het werk is. Voortdurend vult ze de drankjes aan en kleine beker-
tjes vol vers fruit — gegeerd bij de modellen, zo blijkt.
Filip is aan de andere kant van de coulissen, in de frontstage, druk in de weer. Hij
bouwt een soort tent op aan het eind van de catwalk, maar het wil helemaal niet
lukken. ‘Ben jij scout geweest?’ roept een medewerker grappend. Waarop Filip:
‘Ja, elf jaar zelfs.’ Na wat zoeken en vooral veel sukkelen wordt de tent opnieuw
opgevouwen. Ze blijkt te groot in verhouding tot de rest van de ruimte. ‘Sneu
voor de man die de tent speciaal in Tsjechië heeft gehaald, maar het leek nergens
op’, besluit Filip.
Backstage zijn nog maar weinig modellen aanwezig. Kapper RUDI CREMERS
heeft al postgevat aan zijn kaptafels. Ook make-upartieste INGE GROGNARD
is van de partij. Al jaren verzorgt zij de look van de A.F. Vandevorst-meisjes. Ze
is klaar voor een eerste briefing aan haar assistenten. ‘Het is een heel frisse look’,
hoor ik haar zeggen. ‘Een rozige blush op het gezicht, de lippen puur natuur en
verder glans over het hele lichaam. Het gezicht mag er niet te druk uitzien, om de
speldjes in het haar alle aandacht te geven. We mogen elkaar niet dood doen, hé
(lacht).’
Plots komt een buslading jong volk binnen. Het zijn de modestudenten van de
Ursulinen van Mechelen, die zowat zes keer per jaar naar Parijs komen om er
backstage mee te helpen. ‘Op die manier leren ze het wereldje wat kennen’, zegt
docente Diane De Rooster. ‘Veel dichterbij dan dit zullen ze niet gemakkelijk
komen.’
Om 17 uur komt persagent Kuki aan in de backstage. Sinds acht jaar werkt hij
samen met Ann en Filip. ‘In totaal zijn zowat zeshonderd journalisten uitgeno-
digd’, zegt hij. ‘Daarnaast komen ook buyers en een pak vrienden van het huis.’ En
weg is hij, naar zijn team voor een laatste stand van zaken.
Intussen worden Ann en Filip opgemaakt door Inge. ‘Voor de finale van straks’,
grapt Filip. En dan: ‘Wist je dat ik mijn allereerste Parijse defilé ooit in deze zaal
heb gezien? Als veertienjarige won ik een wedstrijd van het modeprogramma
Blikvanger. Ik mocht mee, met de Zes van Antwerpen trouwens, naar een show
in Parijs. Ik was zo onbevangen dat ik op de eerste rij ben gaan zitten. Ik dacht:
daar zijn lege stoelen, waarom zou ik daar niet gaan zitten? En de rest daarboven
maar teken doen dat ik van die eerste rij weg moest. Wist ik veel (lacht).’
Lieve: ‘Het is tien over zes. We moeten absoluut aan de repetitie beginnen, maar
waar blijven de meisjes?’
Filip: ‘Moet ik zenuwachtig worden?’
Ann: ‘Ik zwijg.’
Kuki: ‘Ik vind wel dat het defilé tegen halfacht moet kunnen beginnen. Veel later
kan niet.’
OP ZOEK NAAR DE MANNEQUIN
Het defilé staat geprogrammeerd om zeven uur, maar om halfzeven is de repeti-
tie nog steeds niet begonnen. Er zijn al flink wat meisjes gearriveerd, die een voor
een langs make-up en kapper passeren. Lieve roept ze nadien een voor een bij
zich. Katja, Nastya, Atavi. Grote meisjes vooral, niet altijd de mannequinschoon-
heden die je op straat denkt te herkennen.
Ook stiliste Patti Wilson is in de buurt. Ze gaat naar de rekken waar de outfit van
elke mannequin klaar hangt, samen met kousen of schoenen. ‘Ann en Filip ver-
rassen me’, zegt Patti. ‘Wat een team. Hoe die samenwerken! Ze doen ook iets
heel persoonlijks. Ze hebben iets met lingerie, maar op een heel andere manier
dan gangbaar is in de mode. Ik hou dit keer ook van de metaalaccenten in de col-
lectie. Fantastisch.’ Waarop ze de jurk van een meisje fatsoeneert en vraagt of ze
rechtop kan gaan staan, en alvast de bijpassende schoenen kan aantrekken. En
dan: ‘Kan iemand deze outfit wisselen? Die lengte is veel te kort voor dit meisje.’
Lieve: ‘Wie gaat Simona kleden?’
Niemand antwoordt.
Lieve verliest haar geduld: ‘Zeg, horen jullie me niet? Is mijn stem niet luid
genoeg?’
Waarop de meisjes een voor een aangekleed worden door hun respectieve kleed-
ster en in de rij gaan staan.
Klokslag zeven uur mist Lieve nog één mannequin. Ze rept zich als een gek naar
de backstage, op zoek naar het meisje dat noch in de make-up, noch aan de kap-
tafel zit. Blijkt dat het meisje stilletjes is binnengekomen en aan een tafeltje net
haar Quick-hamburger soldaat wil maken. Lieve gaat bijna uit haar dak. ‘I’m
very tired’, hoor ik het meisje zeggen. ‘Kan best’, zegt Lieve, ‘maar je krijgt hier wel
1.500 euro voor. Laat komen is dus geen optie. No way.’ Waarop meteen zowel
make-up als kapsel in orde gebracht wordt en het meisje naar haar rek kan om de
kleren aan te trekken.
Nu gaat het snel. Aan de meisjes wordt gevraagd in een line-up te gaan staan,
vlak bij de toegang tot de catwalk. Lieve overloopt de lijst. ‘Kan ik Yanna hebben?
En waar is Ariane?’ Ann en Filip kijken stilletjes toe. ‘Mannekes, doe dat goed, hé’,
zegt Ann nog. Iedereen die niet langer in de backstage moet zijn, wordt wegge-
stuurd. Terwijl we snel onze plek naast de catwalk innemen, horen we Lieve luid
roepen: ‘I want all the girls ready in three minutes!’
Eindelijk kan de show beginnen.
Het glamgehalte van de show leverde op style.com
de vergelijking met Versace op.
Het glamgehalte van de show leverde op style.com
de vergelijking met Versace op
Ann en Filip groeten
het publiek. Amper tien
minuten duurde de show.