1. Βραζιλία (Αμερική)
Η Βραζιλία (πορτογαλικά: Brasil), είναι η μεγαλύτερη και
πολυπληθέστερη χώρα της Λατινικής Αμερικής, στη Νότια
Αμερική. Επίσης, είναι η πέμπτη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα
στον κόσμο και πέμπτη σε πληθυσμό.
Η Βραζιλία ήταν αποικία της Πορτογαλίας από το 1500 - όταν
ανακαλύφθηκε από τον Πέδρο Άλβαρες Καμπράλ- μέχρι την
ανεξαρτησία της το 1822.
Ο αστεροειδής 293 Βραζιλία (Brasilia), που ανακαλύφθηκε το
1890, πήρε το όνομά του από τη μεγάλη αυτή χώρα.
Πρωτεύουσα: Μπραζίλια
Γλώσσα: Πορτογαλικά
Υψηλότερο βουνό: Πίκου ντα Νεμπλίνα 2.995m
Μεγαλύτερο ποτάμι: Αμαζόνιος
2. CAPOEIRA
Μεταξύ των διαφορετικών τυπικών βραζιλιάνικων
χορών βρίσκουμε το capoeira, ένας συνδυασμός
χορού, πολεμικών τεχνών, ακροβατικών και γλώσσας
σώματος. Η καταγωγή του βρίσκεται στους πρώην
Αφρικανούς σκλάβους που έζησαν στη χώρα τους
προηγουμένους αιώνες.
Όταν μια ομάδα χορευτών κάνει έναν κύκλο και
εξασκείται capoeira λέγεται Ρόδα της capoeira. Το
γεγονός αυτό κηρύσσεται άυλη πολιτιστική
κληρονομιά της ανθρωπότητας από την UNESCO. Τα
όργανα με τα οποία ερμηνεύεται η μουσική είναι
κρουστά και χορδές.
Έθιμο
5. Κένυα (Αφρική)
Η Κένυα είναι χώρα της ανατολικής Αφρικής με έκταση
580.367 τ.χλμ. και πληθυσμό 47.564.296.
Συνορεύει με την Τανζανία, την Ουγκάντα, το Νότιο
Σουδάν, την Αιθιοπία, την Σομαλία και νοτιοανατολικά
βρέχεται από τον Ινδικό ωκεανό.
Πρωτεύουσα είναι το Ναϊρόμπι.
Η Κένυα ανεξαρτητοποιήθηκε από τη Βρετανία το 1963.
Επίσημες γλώσσες της Κένυας, είναι η Αγγλική και η
Σουαχίλι μία Μπαντού γλώσσα με μερικές λέξεις αραβικής
προέλευσης
6. Ο Αη – Βασίλης έρχεται με… καμήλες κι όλη η χώρα ταξιδεύει
Για τους Χριστιανούς της Κένυας, η οικογενειακή επανένωση είναι
ίσως ό,τι σημαντικότερο για τα Χριστούγεννα. Καθώς οι
οικογένειες είναι πολυμελείς και η χώρα μεγάλη, τις μέρες πριν τα
Χριστούγεννα, όλη η χώρα βρίσκεται στο δρόμο, προκειμένου να
συναντηθούν όλοι οι συγγενείς στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Ορισμένα από τα έθιμα των Κενυατών είναι παρόμοια με τα
ευρωπαϊκά, αλλά προσαρμοσμένα στην δική τους
πραγματικότητα:
Αντί για έλατο, οι ντόπιοι στολίζουν κυπαρίσσια, που αφθονούν
στα αστικά κέντρα.
Τα παιδιά περιμένουν όπως και οπουδήποτε αλλού τον Άγιο
Βασίλη, ο οποίος όμως φτάνει στα σπίτια με… καμήλα.
Η λειτουργία γίνεται το βράδυ της παραμονής, και περιλαμβάνει
ψαλμούς, ποιήματα, κάλαντα, τραγούδια αλλά και πολύ χορό, ενώ
μετά το τέλος της μικροί και μεγάλοι τρώνε και συνεχίζουν το
γλέντι των «Krismasi» μέχρι το πρωί. Αν υπάρξει κούραση, ένα
γερό πρωινό με δυνατό κενυάτικο καφέ είναι ό,τι πρέπει!
Έθιμο
11. Το νησί πήρε το όνομα
του από τον γιο του
Δαιδάλου, Ίκαρο, ο
οποίος σύμφωνα με τον
μύθο ξεβράστηκε στις
ακτές αυτού του νησιού.
12. Την Ικαρία τη χαρακτηρίζει η άγρια ομορφιά. Πυκνή βλάστηση, ψηλά
βουνά, ποτάμια, χαράδρες, και αρκετές όμορφες παραλίες
Η πλειονότητα των χωριών χαρακτηρίζονται ορεινά, κάτι που οφείλεται
στην ανάγκη προστασίας των κατοίκων από τις πειρατικές επιδρομές
στο Μεσαίωνα. Το νησί είναι σε μεγάλο κομμάτι του καλυμμένο από
βλάστηση, κουμαριές, πρίνους και πευκοδάση. Υπάρχει αφθονία
νερού. Στα δυτικά βρίσκεται το δάσος του Ράντη, ένα από τα
σπανιότερα χαρακτηριστικά μεσογειακά προϊστορικά δάση.
Υπάρχουν σπάνια και μοναδικά είδη ζώων στο νησί, όπως η σαύρα
«κορκόφυλας», αλλά και ιδιαίτερη χλωρίδα. Εκτός από συνηθισμένα
ζώα, χαρακτηριστικά είναι τα ημιάγρια κατσίκια ελευθέρας βοσκής τα
οποία συναντώνται παντού, διαταράσσοντας τη χλωρίδα του νησιού
με την υπερβόσκηση. Το κλίμα της Ικαρίας υπάγεται στον κλιματικό
τύπο του μεσογειακού παράκτιου δηλαδή ξηρό και σχετικά θερμό
καλοκαίρι με υγρούς και ήπιους χειμώνες.
Η Ικαρία (στα αρχαία χρόνια Δολίχη) είναι Ελληνικό νησί
του ανατολικού Αιγαίου που ανήκει στην ομώνυμη
περιφερειακή ενότητα. Πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι του
νησιού είναι ο Άγιος Κήρυκος.
Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 8.423 κατοίκους.
13.
14.
15. Νυχτερινό Ωράριο
Η συνήθεια αυτή συναντάται, κυρίως,στη Βόρεια πλευρά του
νησιού στην περιοχή των Ραχών. Τα μαγαζιά ανοίγουν τη
νύκτα και μένουν ανοιχτά ακόμα και μετά τα μεσάνυκτα (για
όλη τη νύκτα). Η κυριότερη εκδοχή για αυτή τη συνήθεια είναι
ότι έχει τις ρίζες του στα χρόνια πριν την Τουρκοκρατία, τον
καιρό της πειρατείας. Την εποχή εκείνη οι κάτοικοι του νησιού,
εκτός απ’ το ότι έφτιαχναν τα σπίτια τους σε μέρη που δεν
ήταν ορατά από τη θάλασσα, έτσι ώστε το νησί να φαίνεται
ακατοίκητο και άρα να μην ενοχληθούν από τους πειρατές, οι
κάτοικοι συνήθιζαν να μετακινούνται περισσότερο ή
αποκλειστικά κατά τη διάρκεια της νύχτας, ώστε να μην
γίνονται αντιληπτοί από τη θάλασσα.
Ένας άλλος λόγος, είναι ότι το πρωί, οι άνθρωποι πήγαιναν
στα χωράφια και ασχολιόντουσαν με τη γη και το βράδυ
άνοιγαν τα μαγαζιά τους. Και ενώ κάποτε το ωράριο
αυτό,γινόταν για κοινωνικούς λόγους και λόγους επιβίωσης,
τώρα έχει μείνει σαν μια συνήθεια η οποία όμως παράλληλα
προσελκύει ακόμα και το ενδιαφέρον ακόμα και των
τουριστών.
16. Κάλαντα Χριστουγέννων Ικαρίας
Για σένα κόρη όμορφη
ήρθαμε να τα πούμε,
και τα καλά Χριστούγεννα
για να σου ευχηθούμε.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε,
και του χρόνου να σας πούμε
φέρτε μας κρασί να πιούμε.
Αν έχεις κόρη όμορφη
βάλε τη στο τσιμπίδι,
και κρέμασε την αψηλά
να μην τη φαν οι ψύλλοι.
Φέρτε μας κρασί να πιούμε
και του χρόνου να σας πούμε,
και του χρόνου να σας πούμε
φέρτε μας κρασί να πιούμε.
Σ’ αυτό το σπίτι που ‘ρθαμε
καράβια `ν’ ασημένια,
του χρόνου σαν και σήμερα
να ‘ναι μαλαματένια.
