Cando pecha a noite e queda a cidade escura e silandeira sen que o andar de x...
O teatro galego entre 1950 e 1976
1. O teatro galego entre
1950 e 1976
• Ao comezar a década dos
cincuenta e coincidindo co
renovo literario marcado por
Galaxia, o teatro galego
ofrece achegas
caracterizadas pola fuxida da
realidade social e a
instalación en tramas e
conflitos de alcance
universal, tinguidas dun certo
pesimismo existencial e, en
xeral, pouco apropiadas para
a súa representación nun
espazo escénico ao que era
bastante improbábel que
fosen ter acceso.
Entre os autores do
período podemos
distinguir dúas fases:
De 1950-1965
Cunqueiro
Carvalho
Calero
Marinhas
del Valle
De 1965 a 1976
Euloxio
Rodríguez
Ruibal
Manuel
Lourenzo
Roberto
Vidal Bolaño
2. O teatro de corte
existencialista
• Cunqueiro:
Fiel a si mesmo, a
súa obra dramática é
un refundido de
temáticas,
personaxes e
autores de literaturas
e épocas moi
diversas, desde o
teatro clásico ao
teatro isabelino, un
teatro que foxe dos
límites do xénero
introducindo pasaxes
de intenso lirismo, un
teatro culto e denso.
O incerto señor don
Hamlet
A noite vai coma un
río
Pero que di ese papel de
amor?
“ As gaivotas fuxiron da
praia por vergoña de
non saber molla-los
pés nas ondas coma
ti”. Lindo! E máis
adiante: “Dono non
son de min nas
noites!”
3. O Hamlet de Cunqueiro
Hamlet recibe unha nova sorprendente
http://es.slideshare.net/MaraSnchez6/hamlet-r
4. Un pouquiño dos mitos clásicos
• Hamlet como Edipo
“Hamlet, en verdade vivimos
tan lonxe un do outro todos estes
tempos, que somos máis un home
e unha muller calquera que un fillo
e unha nai. Nas sagas que nos
cantaban de nenos, a min e a
meus irmáns e ir´más, as nais
tiñan dereito aos fillos entre nós,
as estirpes reais, maritalmente.”
http://youtu.be/0MsZYUAFcxU
5. Un chisco de teatro
isabelino...Hamlet como Hamlet.
“Sábe-lo que se preguntan as pantasmas
cando se atopan? Pregúntanse: como
podemos existir e non existir? Téntanse,
apálpanse. A brétema será máis espesa
aquí, onde foi o corazón.”
6. E un nadiña de teatro romántico
Ofelia
Escribiches, Hamlet, os
amores nosos?
Hamlet
Ofelia, cotovía, axóuxere!
Os nosos amores non son unha
historia. Son un sorrir. Eu
cóllote da caluga, amósoche o
fondo dun pozo mouro,
dígoche: bebe sen medo, é
Hamlet!, e ti sorrís e bícasme. A
xente ía rir a callón, Ofelia,
ollando como teu pai nos
golpeaba co ábaco! Non, Ofelia,
non son os amores nosos tan
doces. Quero que os nosos
amores non se representen
nunca. Poderías entolear!
8. Unha obra sen mito
En A noite vai coma un río unha
muller agarda ao amor nun tempo de
guerra, en canto a vida lle pasa por
diante sempre a agardar e sempre
preguntando aos que foxen do conflito
polo seu amor que nunca ha chegar.
A traxedia devén do choque entre o
anseio desesperado de amor e a
profunda soidade á que se ve
condenada. Puro lirismo.
9. Carvalho Calero
Erudito e estudoso da literatura, republicano
represaliado e profesor afastado da función pública por
xurar acatamento ao réxime, fai psicoloxismo, nun teatro
cunha forte compoñente cultural e unha tonalidade
escura que o aproxima do existencialismo e onde, a
miúdo, se descobre a influencia do simbolismo.
Catro pezas:
A sombra de Orfeu
A farsa das zocas
http://es.slideshare.net/MaraSnchez6/notara-44413165
A árbore
O auto do prisioneiro
10. “Facer” teatro
Facer teatro no sentido
integral do termo: escribir
o texto, dirixilo,
representalo, patrocinalo,
difundilo... Os escritores
son actores e directores e
os actores son
figurinistas e
escenógrafos e moitos
dos implicados arriscan
cartos propios na
aventura.
11. Jenaro Marinhas del Valle
Dramaturgo de inspiración social nalgunhas obras, presenta na
meirande parte da súa obra textos nos que predomina o elemento
simbólico e unha concepción tráxica da vida.
Vertente social.-
A chave na porta
A revolta
Vertente existencialista.-
A revolta
A obriga
Loucura e morte de Peregrino
Vertente experimental.-
O triángulo ateo
http://es.slideshare.net/MaraSnchez6/cando-pecha-a-noite-e-queda-a-cidade-escura-e-silandeira-
sen-que-o-andar-de-xente-bate-nas-polidas-lousas-da-ra
12. O tempo da Mostra de Ribadavia e das
compañías de teatro independente
Son os tempos heroicos á procura de
novidades: nas fórmulas expresivas, nas
plataformas de difusión, nos espectadores...
Son os tempos do agromar de compañías de
teatro experimental, amador, moi comprometido,
que son hoxe consideradas pioneiras na historia
sempre convulsa do noso teatro: Ditea, Artello,
Teatro Popular Keizán, Teatro Circo, Antroido,
Troula, Máscara 17...
13. Euloxio Rodríguez Ruibal
1ª etapa, de influencia
cinematográfica:
Zardigot
http://es.slideshare.net/MaraSnch
ez6/search_my_uploads?
type=most+recent&new=&q=Z
ardigot
O cabodano
2ª etapa,de cultivo da comedia:
Azos de esguello
Unha macana de
dote.
3ª etapa, traxedia e alegoría:
Maremia (triloxía)
14. Manuel Lourenzo
Auténtico monstro das artes escénicas, dramaturgo, director e actor de teatro e TV, presenta tres
temáticas predominantes:
O teatro mítico (revisións de pezas ou personaxes da historia do teatro universal)
http://bvg.udc.es/videos_obra/liturxiadetebas.wmv
Romaría ás covas do demo
Traxicomedia do vento de Tebas namorado dunha forca
Electra
O teatro histórico (onde recrea personaxes históricas)
Xoana
O teatro experimental ou de reflexión social
Magnetismo
A estratexia
17. Roberto Vidal Bolaño
Letras Galegas 2013
http://es.slideshare.net/MaraSnchez6/biog
rafa-literaria-de-vidal-bolao
Unha mostra : A burla do galo
https://www.youtube.com/watch?
v=kMu9i3QBK40