1. Biografía literaria de Roberto Vidal Bolaño
De extracción social proletaria e radicado en Compostela, medrou e formouse
no ambiente opresivo e culturalmente limitado do tardofranquismo no que o
cine representaba unha auténtica xanela ao mundo libre e unha iniciación ao
universo das artes escénicas. Desempeña moitos oficios mentres acode á
escola nocturna co anseio de conseguir un título de bacharel que lle permita
entrar nunha lonxana Escola de Cine á que nunca chegará a asistir.
Asiste ás escasas representacións que se desenvolven en Compostela e
participa en sesións de cineclub, nas que goza e aprende dos clásicos da
sétima arte e nos inicios dos setenta entra en contacto co Equipo Lupa fundado
por ·Euloxio R. Ruibal e Félix Casado, onde entra en contacto coa investigación
da cultura popular e as súas manifestacións parateatrais, ao tempo que se
mergulla na obra dos grandes dramaturgos do século XX como Bertod Brecht,
ou Meyerhold.
Aínda compaxinando outras actividades puramente alimenticias coa súa paixón
polo teatro, participa na fundación de Antroido, que realiza unha montaxe
dunha peza de Blanco-Amor, na que Vidal Bolaño é actor e máis tarde estrea
en Ribadavia Laudamuco, señor de ningures, sobre un ditador que se abeira
ao momento da súa decadencia. Isto sucede en 1976 e a data e o tema dannos
pistas para entender o transfondo social no que se apoia a trama. Empeza a
súa colaboración con Eduardo Alonso e co Teatro do Estaribel e, xa nos
oitenta, estrea Bailadela da morte ditosa para esta compañía. Coa creación
do CDG, Vidal Bolaño presenta Agasallo de sombras, que recrea a figura de
Rosalía.
De mediados dos oitenta son as súas incursións na industria audiovisual,
facendo traballos como actor e director artístico na TV, ademais de colaborar
na industria da dobraxe subsidiaria da recente existencia da TVG. Participa na
longametraxe Sempre Xonxa de Chano Piñeiro como actor e dirixe tamén
algunhas producións para a TV que recrean figuras da nosa literatura (Fole,
Blanco-Amor...) A súa fundamental fonte de ingresos viña da súa participación,
especialmente como actor, no sector do audiovisual, pero non abandona as
táboas. Escribe pezas importantes con diversa aceptación e calado no público.
Entre os títulos máis salientables estarían Cochos a mediados dos oitenta e
desde a fundación da súa propia compañía Teatro de Aquí leva a escea a
meirande parte das súas propia pezas, traballando agora en todo o espectro de
oficios da profesión: autor, actor, director, iluminador...Saxo Tenor , Días sen
gloria, As actas escuras son obras da década dos noventa.
O cine, o esperpento, o compromiso co seu país e o seu tempo e o desengano
destes últimos son vectores do seu legado dramático. Roberto Vidal Bolaño é
antes que calquera outra cousa o auténtico “animal de teatro”.