De maker movement, een beweging van mensen die op hun zolderkamer of in de garage zelf experimenteren, ontwerpen en bouwen, biedt nieuwe kansen voor het onderwijs. Er lijken antwoorden verscholen in deze beweging die de gewenste verandering in het onderwijs op gang kunnen brengen. Om echt tot (duurzame) oplossingen voor het onderwijs te komen kan het waardevol zijn om het succes van het ‘maken’ te ontleden.
In mijn missie om het onderwijs te veranderen (met een makende / ontwerpende houding) ben ik begonnen met een wezenlijk onderdeel van het maken: fouten (maken).
7 makers hielden een week lang een dagboek bij van fouten en successen. Deze presentatie geeft zicht op de aanpak, het proces en de uitkomsten van deze zoektocht naar de waarde van fouten.
De publicatie van deze logboeken is hier te vinden: https://issuu.com/manonvandersar/docs/ordner_foutje_bedankt
7. Cultural Probe
* Uitnodiging
tot het maken van fouten
* Logboek voor fouten
* Logboek voor successen
* Recordcat
* WhatsApp ‘opdrachten’
* Kartonnetje
19. De meest gelogde
fouten zijn ontstaan
door iets uit te
proberen 57/200 uitproberen
36/200 anders
37/200 vergeten
34/200 inschattingsfouten
27/200 onhandigheid
17/200 anticipatie op fouten
9/200 te laat / gemist
8/200 nalaten
7/200 taal- / typfouten
4/200 ongepland
20. Fouten zijn prima
zodra ze te herstellen
zijn
“Ik vind het alleen vervelend
om fouten te maken als het
gevolg vervelend is“
“Meestal gaan er dus alleen
kleine dingen mis. Dit vind ik
niet zo erg“
21. Het loggen van
fouten zorgt voor
(waardevolle) reflectie
“Ik kreeg een soort reflectie
door de dag heen over wat
wel of niet een fout of succes
was”
“Hier sta ik normaal
helemaal niet bij stil“
22. Reflectie van fouten
(en successen) is fijn
“Het loggen zelf zal ik niet
missen, wel het proces dat het
teweeg brengt“
Notas do Editor
Ik wil het met jullie hebben over het onderwijs, en de manier waarop we leren.
Starter: Teken een buitenaards wezen
We denken veel in vaste patronen. Om tot innovatie te komen en ons aan te passen aan nieuwe omgevingen moeten we daarvoor ons brein en ons handelen trainen. Ik ben op een missie om het onderwijs van binnenuit te innoveren.
Ons onderwijs is aan veel verandering onderhevig. Toch lijkt veel van ons huidige onderwijs nog steeds op de oorspronkelijke inrichting. Tijden veranderen, en onze onderwijssystemen moeten bij de veranderende tijden aansluiten. Onderwijs moet voorbereiden op de snel veranderende samenleving – en beter nog: mensen in staat stellen hun eigen toekomst vorm te geven, hun eigen waardevolle samenleving te ontwerpen.
Om dit Trojan Horse op te tuigen heb ik een aantal instrumenten ontwikkeld om meer zicht te krijgen op waar de ‘crux’ van de te wensen innovatie zit. Ik ben een maker. En wil vanuit die experimenterende en ontwerpende kracht werken.
Mijn eerste poging om in contact te komen met makers (niet als sociale onderzoeker die de laatste tijd steeds vaker in dit soort maakplaatsen inmengen met interviews en andere traditionele onderzoekstechnieken om grip te krijgen op het succes van maken) in hun belevingswereld vroeg ik makers een representatie van hun manier van leren te maken. Open Form challenge. What is learning for you? Make + cut it.
Deze vraag bleek echter een ingewikkelde combinatie tussen cognitie en modeling. Waardoor makers met een grote frons op het gezicht achterbleven. Dit resulteerde wel in waardevolle gesprekken met makers, maar niet met inzichten die ik zocht.
In een tweede poging om meer inzichten te vergaren was mijn aanpak om niet met makers in contact te komen middels een gesprek, maar ze te observeren in hun maakgedrag. Iedere maker die het lab bezocht werd vastgelegd en iedere 5 minuten maakte ik foto’s van hun handelen.
Op de slide zie je een verzameling van een woensdagochtend in het lab.
Dit vertelde me meer over de locatie en het gebruik van de locatie dan over het maken zelf. Ondanks alle foto’s die ik er bij had die met name van handen op toetsenborden, was niet waar ik naar op zoek was of iets mee kon. Ik zocht een manier om echt in de wereld van makers te duiken.
De maker movement, een beweging van mensen die op hun zolderkamer of in de garage zelf experimenteren, ontwerpen en bouwen, biedt nieuwe kansen voor het onderwijs. Er lijken antwoorden verscholen in deze beweging die de gewenste verandering in het onderwijs op gang kunnen brengen. Om echt tot (duurzame) oplossingen voor het onderwijs te komen kan het waardevol zijn om het succes van het ‘maken’ te ontleden.
In mijn missie om het onderwijs te veranderen (met een makende / ontwerpende houding) ben ik begonnen met een wezenlijk onderdeel van het maken: fouten (maken).
Diverse makers durfden de uitdaging aan. In de selectie van makers die tegelijkertijd konden deelnemen heb ik een mix gemaakt van leeftijd, kennis en geslacht. Leuk om te vermelden: twee makers droegen uit eigen beweging na de week nieuwe makers aan die ook graag wilden deelnemen aan het onderzoek.
In de samenstelling van de cultural probe heb ik gekozen voor blanke (karton) en opvallende (rood) materialen. Met aandacht voor eigenaarschap en opvallen (eruit springen).
De cultural probe bestaat uit:
* Uitnodiging tot het maken van fouten
* Logboek voor fouten
* Logboek voor successen
* Recordcat
* WhatsApp ‘opdrachten’
* Kartonnetje
Fouten als core, maar om depressie te voorkomen ook successen daar aan toegevoegd.
Foutje, bedankt!
Bedoeld als reminder voor de boekjes, maar met een extra opdracht om de makers uit te dagen. Dit zorgde voor een intense band met de makers doordat er direct reactie op kwam en foto’s meegestuurd werden.
Om de makers een vertrouweling te geven om tegen te praten. Een boodschap van 10 seconden na een fout. Sommige makers gaven de kat ook een naam. Een maker raakte de cat kwijt..
De audio bestanden leveren niet veel inzichten op, het gebruik en de gesprekken met de makers achteraf over dit beestje daarentegen wel.
Daarnaast heb ik een opvallend karton bijgevoegd in de envelop om makers uit te dagen actief ergens een fout of succes van te maken. Dit leverde verschillende talking objects op om achteraf te sparren over het maken van fouten.
Doe er je voordeel mee. Je hebt twee keuze’s: maak hiervan een grote fout of maak hiervan een succes. You choose :)
Opbrengsten van de cultural probe
Dit is nog best wel oppervlakkig. In dezelfde categorie als fouten zijn goed..
maar is dat alles?
Als we willen dat het onderwijs beter aansluit op de veranderende samenleving dienen we ruimte te maken voor het leren van fouten. Waar het systeem nu ingericht is op het voorkomen en/of verbergen van fouten zou het waardevol zijn om fouten als leerinstrument in te zetten. De logboeken hadden als bij-effect dat makers dagelijks reflecteerden op hun fouten en successen. De volgende stap in het onderzoek zou kunnen zijn om reflectiemethoden te ontdekken, ontwerpen en ontwikkelen die aansluiten bij deze vorm van (makend) onderwijs.
Als het ons lukt om ons huidige systeem, of onderdelen daarvan, los te laten creëren we ruimte voor (deze) nieuwe initiatieven. Ruimte om tot bloei te komen, voor zowel docent als student. Durven we zelf fouten te maken in ons onderwijs omdat ‘het goed is’? Laat deze atlas bijdragen aan het gesprek over ‘fouten’, om een verdiepender gesprek te voeren dan ‘dat het gewoon goed is’.