1. Głos ludzki
organ głosu
rejestry i skale
technika śpiewu
2. organ głosu - budowa
mechanizm powietrzny
(płuca, oskrzela, tchawica)
krtań z więzadłami głosowymi
przestrzenie rezonansowe
(jama gardłowa, gardłowo-nosowa,
nosowa i ustna)
3. organ głosu - działanie
płuca kierują strumień powietrza
(500-3500 cm3) przez oskrzela i
tchawicę do krtani
krtań jest miejscem powstawania
dźwięku (drganie strun głosowych)
przestrzeń rezonansową stanowią
przewody oddechowe powyżej
krtani, tu następuje wzmocnienie
dźwięku
4. struny głosowe - działanie
Od przodu ku tyłowi krtani biegną
dwie pary fałdów
fałdy górne = więzadła rzekome
fałdy dolne = więzadła głosowe,
ich drgające brzegi (struny głosowe)
wywołują dźwięk - szereg mięśni
zbliża je do siebie i oddala w czasie
mowy lub śpiewu
długość więzadeł głosowych:
12-20 mm (kobiety),
18-25 mm (mężczyźni)
5. oddech śpiewaka
pełen oddech powinien dokonywać
się przy użyciu mięśni ramion,
mięśni międzyżebrowych i
przepony
przy spokojnym oddechu szczelina
głosowa jest otwarta
przy silniejszym oddechu zmienia
się kształt szczeliny
6. rejestry
SZEPT - więzadła zamknięte w 2/3 swojej długości, powietrze
przechodzi przez otwór bez pobudzania drgań więzadeł
DŹWIĘCZNA MOWA I ŚPIEW - więzadła drgają na całej swej
długości
a) w kierunku prostopadłym do strumienia powietrza –
REJESTR PIERSIOWY – dolne drogi oddechowe
zapewniają dodatkowy rezonans
b) w kierunku skośnym do strumienia powietrza –
REJESTR GŁOWOWY
c) REJESTR MIESZANY = PIERSIOWO-GŁOWOWY
FALSET - wysoki głos męski, struny głosowe zbliżają się w
środkowej części, szczelina głosowa układa się w dwie elipsy
GWIZD - wargi odgrywają rolę podwójnego stroika, ich drgania
wywołują rezonans jamy ustnej
7. samogłoski i spółgłoski
udział lub brak udziału strun
stopień otwarcia ust i głosowych: dźwięczne (np.
rozciągnięcia b,d,g,w), bezdźwięczne (np.
policzków p, t, k, f)
położenie języka: różne rejony powstania szumu
wysunięty (e, i, y), strumień powietrza ciągły (np.
wzniesiony (a, o, u) z, s) lub wybuchowy (np. b, p)
powietrze wydmuchiwane
przez usta (większość
spółgłosek) lub przez nos (m,
n, ń)
Drganie czubka języka (r)
8. soliści
skala głosów jest u solistów
dość elastyczna ze względu na
indywidualne możliwości
śpiewaków
głosy żeńskie (od najwyższych
do najniższych):
sopran, mezzosopran, alt
głosy męskie (od najwyższych
do najniższych):
tenor, baryton, bas
9. kastraci
Wysoki głos męski
zbliżony do sopranu lub
altu, lecz donośniejszy.
Kastraci cieszyli się sławą
zwłaszcza między XVI a
XVIII wiekiem, potem
jednak uznano kastrację
Carlo Broschi
(Farinelli)
za bezprawną. Dziś partie
XVIII wiek kastratów wykonują W filmie Farinelli: ostatni
soprany, kontratenory i kastrat do uzyskania śpiewu
kastrata wykorzystano
alty. sopran i kontratenor
zmiksowane cyfrowo
10. kontratenor
mężczyzna śpiewający
falsetem, barwa jego
głosu jest zbliżona do
kobiecego
jeden z najsłynniejszych
współczesnych
kontratenorów to
Philippe Jaroussky
11. chór
Wymagania co do skali są
mniejsze i bardziej
standardowe
głosy żeńskie:
SOPRANY (c1-a2)
ALTY (g-e2)
głosy męskie:
TENORY (c-a1)
BASY (F-c1)
12. zapis nutowy (klucze)
najczęściej stosowane spotykane rzadziej
klucz
klucz wiolinowy: sopranowy
sopran, alt, tenor
klucz
altowy
klucz
klucz basowy tenorowy
13.
14.
15. śpiew alikwotowy
Wykorzystuje zjawisko
rezonansu, który powstaje
w jamie ustnej. Zmiana
kształtu jamy ustnej, krtani i
gardła sprawia, że
poszczególne składowe
harmoniczne dźwięku
ulegają wzmocnieniu
Ten typ śpiewu występuje m.in. w
Mongolii, Tuwie, Tybecie
Mimo że struny głosowe
(wykorzystują go buddyjscy mnisi) wytwarzają jeden dźwięk o
podstawowej częstotliwości
Prezentacje śpiewu z Tuwy: do słuchacza docierają więc
http://www.alashensemble.com/Polis dwie wysokości dźwięku
h/demos.htm