1

1. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
MINISTERSTWO EDUKACJI
NARODOWEJ
Emilia Agnieszka Zamkowska
Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji
zadań logistycznych 342[04].Z4.02
Poradnik dla ucznia
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy
Radom 2007

2. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
1
Recenzenci:
dr hab. Halina Stasiak
mgr Ewa Chybicka
Opracowanie redakcyjne:
mgr Emilia Agnieszka Zamkowska
Konsultacja:
mgr inŜ. Halina Śledziona
Poradnik stanowi obudowę dydaktyczną programu jednostki modułowej 342[04].Z4.02
Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych zawartego
w modułowym programie nauczania dla zawodu technik logistyk.
Wydawca
Instytut Technologii Eksploatacji – Państwowy Instytut Badawczy, Radom 2007

3. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
2
SPIS TREŚCI
1. Wprowadzenie 3
2. Wymagania wstępne 4
3. Cele kształcenia 5
4. Materiał nauczania 6
4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz podstawowe
pojęcia z zakresu logistyki 6
4.1.1. Materiał nauczania 6
4.1.2. Pytania sprawdzające 15
4.1.3. Ćwiczenia 16
4.1.4. Sprawdzian postępów 19
4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki 21
4.2.1. Materiał nauczania 21
4.2.2. Pytania sprawdzające 40
4.2.3. Ćwiczenia 41
4.2.4. Sprawdzian postępów 45
4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów 46
4.3.1. Materiał nauczania 46
4.3.2. Pytania sprawdzające 64
4.3.3. Ćwiczenia 65
4.3.4. Sprawdzian postępów 69
5. Sprawdzian osiągnięć 70
6. Literatura 75

4. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
3
1. WPROWADZENIE
Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o rachunku kosztów zadań
logistycznych z zakresu gospodarki magazynowej.
W poradniku zamieszczono:
− wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć juŜ ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,
− cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,
− materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,
− zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści,
− ćwiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować
umiejętności praktyczne,
− sprawdzian postępów,
− sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,
− literaturę.
Schemat układu jednostek modułowych
742[04].Z4.
Język obcy zawodowy
742[04].Z4. 01
Posługiwanie się językiem
obcym w realizacji zadań
logistycznych
742[04].Z4. 02
Posługiwanie się drugim
językiem obcym w realizacji
zadań logistycznych

5. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
4
2. WYMAGANIA WSTĘPNE
Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:
− określać podstawowe środki transportu,
− określać podstawowe jednostki miar i wag,
− korzystać z map,
− przyjmować, redagować i wysyłać korespondencję,
− nawiązywać kontakty z pracodawcą, klientem,
− posługiwać się językiem obcym zawodowym w kontaktach z klientami i pracodawcą,
− nawiązywać współpracę z przedsiębiorstwami w kraju i za granicą,
− posługiwać się właściwymi strukturami gramatycznymi w języku obcym zawodowym
pisanym i mówionym,
− korzystać z komputera i jego oprogramowania,
− posługiwać się słownikami dwujęzycznymi i branŜowymi,
− organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,
− korzystać z róŜnych źródeł informacji.

6. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
5
3. CELE KSZTAŁCENIA
W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:
− udzielić informacji o działalności logistycznej,
− określić zadania zawodowe logistyka,
− posłuŜyć się aktami prawnymi dotyczącymi działań z zakresu logistyki,
− opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce
elektronicznej,
− przeprowadzić negocjacje z klientem w zakresie zadań logistycznych,
− przygotować dokumenty związane z zaopatrzeniem materiałowym w przedsiębiorstwie,
− przygotować pisemna ofertę dla klienta
− opisać proces technologiczny produktów,
− opisać zapasy magazynowe,
− opisać zapas cykliczny i bezpieczeństwa
− opisać regały magazynowe wysokiego składowania i znakowanie towaru,
− opisać zasady dobierania opakowania i przygotowania towaru do dystrybucji,
− opisać środki transportu wewnętrznego,
− opisać stan techniczno-eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych,
− opisać organizację przewozu osób w komunikacji publicznej,
− opisać dobór środków transportu do realizacji konkretnego zadania,
− sporządzić oferty cenowe na usługi logistyczne,
− sporządzić korespondencję realizowanego zadania logistycznego,
− wystawić fakturę,
− skorzystać z ofert i innych informacji prezentowanych w Internecie.

7. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
6
4. MATERIAŁ NAUCZANIA
4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz
podstawowe pojęcia z zakresu logistyki
4.1.1. Materiał nauczania
Centra gospodarcze w Niemczech
Państwo Niemieckie jest federacją, składającą się z 16 landów. Stolicą federacji jest
Berlin. Republika Federalna Niemiec jest członkiem – załoŜycielem Unii Europejskiej.
Zamieszkuje ją 82 miliony mieszkańców. Niemcy rozciągają się 850 km na długości
południkowej (od Sylt do Oberstdorf) i ponad 600 km szerokości równoleŜnikowej (od
Aachen do Görlitz – Zgorzelec). Centralne połoŜenie Niemiec w Unii Europejskiej i bardzo
dobrze rozwinięty system komunikacji przyczynia się do tego, Ŝe Republice Federalnej
Niemiec przysługuje znacząca rola w systemie międzynarodowego transportu.
W Berlinie znajduje się duŜe skupisko ludności. Obszar miasta cechuje się gęstą
zabudową terenu. Stolica Niemiec, szczególnie po zjednoczeniu nabrała duŜego znaczenia
w systemie komunikacji. W Berlinie krzyŜują się dwie duŜe europejskie osie komunikacji
drogowej. Z jednej strony linia Sztokholm – Praga – Wiedeń – Budapeszt w kierunku
północno – południowym, a w kierunku zachodnio – wschodnim linia ParyŜ – Warszawa –
Moskwa. W Berlinie znajduje się równieŜ centralny węzeł kolejowy. Znajdujące się tam
dworce kolejowe, obsługują wiele międzynarodowych linii. TakŜe w Ŝegludze śródlądowej
Berlin jest waŜnym węzłem komunikacyjnym. Rzeki Havel i Spree stanowią waŜne środki
komunikacji wodnej. Poprzez kanały mają połączenie z rzekami Elbe (Łaba) i Oder (Odra).
Drogami wodnymi moŜna bez problemu dotrzeć do portów morskich. W aglomeracji Berlina
znajdują się trzy lotniska: Berlin-Schönenfeld, Berlin-Tegel i Berlin-Tempelhof.
Kolejnym wielkim ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym jest Hamburg. WaŜną
rolę w tym mieście spełnia port. Ale Hamburg nie oferuje tylko usług w dziedzinie transportu
morskiego. Jest tam równieŜ rozwinięty ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego
i metalurgicznego. Ponadto miasto to jest waŜnym węzłem komunikacyjnym w transporcie
drogowym i kolejowym. Transport powietrzny korzysta z lotniska Fuhlsbüttel.
Port w Bremie, podobnie jak port w Hamburgu odgrywa równie waŜną rolę zarówno
w Ŝegludze śródlądowej, jak i morskiej. W Bremie znajduje się wiele firm importujących
towary z całego świata.
Zagłębie Rury (Ruhrgebiet) to znany region przemysłu cięŜkiego, gdzie wydobywa się
węgiel i produkuje stal. Zagłębie obejmuje jedenaście wielkich miast i wyróŜnia się dobrze
rozwiniętą siecią autostrad, trakcji kolejowych, a takŜe śródlądowymi drogami wodnymi. Port
Reński (Reihnhafen) „Duisburg-Ruhrort”, naleŜy do jednego z większych portów rzecznych
w Europie. Zagłębie Ruhry poprzez system rzeczny i sieć kanałów jest połączone
z międzynarodową Ŝeglugą śródlądową i morską.
W kierunku południowym od Zagłębia Ruhry rozwinął się duŜy rejon gospodarczy
Rheinschiene, gdzie znajduje się wiele przedsiębiorstw usługowych.
Frankfurt leŜy w rejonie gospodarczym Ren-Men (Rhein-Main). Znajduję się tam wiele
głównych siedzib banków, przedsiębiorstw handlowych i zakładów przemysłowych. Lotnisko
Ren-Men (Rhein-Men) jest najwaŜniejszym lotniskiem w Niemczech, zarówno pod
względem liczby pasaŜerów, jak pod względem obrotów. Centralne połoŜenie w Europie,
bardzo dobre połączenia drogowe i kolejowe, bliska odległość do portów śródlądowych nad
Renem (Rhein) i Menem (Main) i wielkie lotnisko sprawiają, Ŝe rejon Ren-Men jest bardzo
waŜnym centrum gospodarczym i transportowym w Niemczech.

8. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
7
Miasta Ludwigshafen, Heidelberg i Mannheim znajdują się w regionie Rhein-Neckar-
Dreieck. Szczególną rolę w tym regionie odgrywa działalność spedycyjno-transportowa.
Saargebiet (terytorium Saar) jest punktem centralnym niemieckiego przemysłu cięŜkiego.
PoniewaŜ terytorium Saar jest połoŜone przy zachodniej granicy, jest tam wzmoŜony
ruch tranzytowy. Istotną rolę w komunikacji spełnia takŜe kanał Saar (Saarkanal). W regionie
„Mittlere Neckar” są produkowane wyroby zaawansowane technologicznie (np. samochody,
artykuły elektryczne). Wiele z tych wyrobów jest eksportowanych.
W Bawarii (Bayern) znajduje się centrum przemysłowe Nürnberg-Fürth-Erlangen.
Region ten ma spełnia szczególną rolę w odniesieniu do wschodnioeuropejskich państw,
dzięki centralnemu połoŜeniu w sieci autostrad. Towary nie nadające się do transportu są
przewoŜone transportem kolejowym i rzecznym do Norymbergii (Nürnberg) i stamtąd
dopiero rozwoŜone w róŜnych kierunkach.
Monachium (München) wraz z okolicznymi terenami stanowi centrum przemysłowe na
południu Niemiec. Jest to centrum równieŜ istotne dla południowych sąsiadów Niemiec
(Austrii, Włoch). Dobre połączenia drogowe, sprawnie funkcjonujący węzeł kolejowy oraz
duŜy port lotniczy „Franz-Joseph-Strauß” gwarantują, Ŝe to milionowe miasto równieŜ
w przyszłości będzie pełnić istotną rolę centrum przemysłowo-usługowego.
Rys. 1. Niemieckie centra gospodarcze [www.germanok.boo.pl]

9. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
8
Kolejnym duŜym centrum administracyjnym i targowym jest Hannover. Miasto jest
stolicą Dolnej Saksonii (Niedersachsen). Do tego regionu naleŜą takŜe miasta Wolfsburg
i Braunschweig. W Wolfsburgu znajduje się główna siedziba wielkiego producenta
samochodów, jakim jest firma Volkswagen. Kanał wodny pomiędzy rzekami Ems i Elbe
(Mittellandkanal), sprzyja gospodarczej dostawie surowców i róŜnorodnych produktów
statkami śródlądowymi. Znajduje się tam gęsta sieć autostrad i połączeń kolejowych.
Transport lotniczy moŜe korzystać z połoŜonego w Hanowerze lotniska Hannover-
Langenhagen.
W Saksońskim Okręgu Przemysłowym (Sächsischer Industrierevier) istnieją dobre
połączenia kolejowe i drogowe pomiędzy miastami Chemnitz, Zwickau i Dresden.
Miasta Halle i Leipzig (Lipsk) tworzą jeden z największych węzłów kolejowych
w Europie [tłumaczenie własne].
Deutschland ist ein Bundesstaat, der aus 16 Ländern besteht. Bundeshauptstadt ist Berlin.
Die Bundesrepublik Deutschland ist Gründungsmitglied der Europäischen Union und mit
über 82 Millionen Einwohnern deren bevölkerungsreichster Staat. Herauszuheben ist die
Tatsache, dass die Lage Deutschlands im Zentrum der Europäischen Union mit über 850 km
Nord-Süd-Ausdehnung (gemessen von Sylt bis Oberstdorf) und mehr als 600 km West-Ost-
Ausdehnung (gemessen von Aachen bis Görlitz) dazu führt, dass der Bundesrepublik eine
herausragende Rolle in Bezug auf Verbindungen zu den anderen europäischen
Wirtschaftszentren zukommt.
Das Ballungsgebiet Berlin hat nach der Wiedervereinigung eine überragende Bedeutung
im Verkehrswesen erreicht. Durch Berlin führen zwei große europäischen Achsen des
Straßenverkehrs: Zum einen die Strecke von Stockholm-Prag-Wien-Budapest in Nord-Süd-
Richtung, zum anderen in West-Ost-Richtung die Strecke von Paris-Warschau-Moskau. Als
zentraler Eisenbahnknotenpunkt finden sich in Berlin selbstverständlich spezielle
Güterbahnhöfe, mit denen viele internationale Linien bedient werden können. Auch im
Binnenschiffsverkehr ist Berlin ein wichtiger Verkehrsknotenpunkt. Havel und Spree bilden
wichtige Zubringer zu den Kanälen, die die Verbindung zu Elbe und Oder und damit den
Seehäfen herstellen. Im Ballungsgebiet stehen drei Flughäfen für die Beförderung per
Flugzeug zur Verfügung: Berlin-Schönefeld, Berlin-Tegel, Berlin-Tempelhof.
Der Großraum Hamburg ist eines der wichtigsten Dienstleistungs- und
Verwaltungszentren Deutschlands. Der Hafen mit seinen speziellen Arbeitsplätzen ist ein
bedeutender Wirtschaftszweig. Nicht nur Dienstleistungen rund um den Seetransport werden
geboten, sondern auch in Industriebetrieben, die Produkte zur Versorgung der Seeschifffahrt
herstellen (z.B. Maschinen, Aluminium, Chemieprodukte), sind mehr Mitarbeiter beschäftigt
als mit der eigentlichen Hafenarbeit. Außerdem stellt diese Stadt für den Straßen- und
Schienenverkehr den wichtigsten Knotenpunkt im Norden dar. Für Transporte per Flugzeug
steht der Flughafen Fuhlsbüttel zur Verfügung.
Ähnlich wie in Hamburg spielen die Bremischen Häfen eine sehr große Rolle sowohl im
Binnenschifffahrts- als auch im Seeschifffahrtsverkehr. Zumeist beschränken sich die
Aufgaben auf den Dienstleistungsbereich, wie z.B. den Handel mit importieren Gütern.
Das Ruhrgebiet, die bekannteste Region der Schwerindustrie (Kohle, Eisen, Stahl) in
Deutschland umfasst elf Großstädte und zeichnet sich durch seine sehr gute
Verkehrsanbindung an Autobahnen, Schienennetz und vor allem Binnenwasserstraßen aus.
Über den Rheinhafen „Duisburg-Ruhrort”, einem der größten in Europa, ist das Ruhrgebiet
mit der internationalen Binnenschifffahrt und damit auch der Seeschifffahrt verbunden.
An das Ruhrgebiet anschließend hat sich in südlicher Richtung der Wirtschaftsraum, die
Rheinschiene entwickelt. Dieser Wirtschaftsraum zeichnet sich durch einen hohen Anteil von
Dienstleistungsunternehmen aus.

10. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
9
In Frankfurt, der Metropole des Wirtschaftsraums Rhein-Main, finden sich viele
Hauptsitze von Banken, Handels- und Industriebetrieben. Der Rhein-Main-Flughafen
(FRAPORT) ist der größte Arbeitgeber und sowohl nach Passagierzahlen als auch nach
Frachtaufkommen bislang der bedeutendste Flughafen in Deutschland. Die zentrale Lage in
Europa, die sehr guten Verkehrsanbindungen über Straße und Schiene, kurze
Verbindungswege zu den Binnenhäfen an Rhein und Main und der Flughafen machen diese
Region auch zu einem Zentrum der Wirtschaft und des Verkehrs in Deutschland.
Die Städte Ludwigshafen, Heidelberg und Mannheim grenzen regional das Rhein-
Neckar-Dreieck ab, in dem das Speditions- und Transportgewerbe eine überragende Rolle
einnimmt.
Das Saargebiet stellt einen weiteren Standort der deutschen Schwergüterindustrie dar.
Aufgrund seiner westlichen Randlage fallen dem Saargebiet viele Aufgaben im
Transitverkehr zu. Dabei bildet der Saarkanal neben den Eisenbahnverbindungen den
wichtigsten Verkehrsweg.
Das Gebiet „Mittlere Neckar” ist hauptsächlich wegen der Herstellung hochwertiger
Produkte (z.B. Kfz, Maschinen, Elektroartikel) sehr stark auf den Export angewiesen.
Nürnberg-Fürth-Erlangen ist wichtigstes Zentrum in Bayern. Diese Region nimmt vor
allem in Bezug auf die osteuropäischen Staaten eine herausragende Stellung ein. Durch seine
zentrale Lage im deutschen Autobahnnetz werden Güter, die sich nicht für den
Eisenbahntransport eignen oder nicht über den Main-Donau-Kanal verschifft werden können,
häufig den Weg nach Nürnberg nehmen und erst dort in die verschiedenen Richtungen verteilt
werden.
München und Umland stellen die Drehscheibe zu den südlichen Nachbarländern (z.B.
Österreich, Italien) dar. Gute Straßenanbindungen, ein leistungsfähiger Rangier- und
Umschlagbahnhof und der Flughafen „Franz-Joseph-Strauß” als Umschlagplatz auch für
Frachtgüter stellen sicher, dass die Millionenstadt in Zukunft weiter für Industrie- und
Dienstleistungsbetriebe als Standort in Frage kommt.
Die Städte Braunschweig, Hannover und Wolfsburg grenzen ein Gebiet ab, in dem
Hannover als Hauptstadt des Landes Niedersachsen das Verwaltungs- und Messezentrum im
Norden Deutschlands darstellt. Wolfsburg als Hauptsitz eines Automobilherstellers ist an den
Mittellandkanal angebunden, was die wirtschaftliche Lieferung von Rohstoffen, Ersatzteilen,
usw. über Binnenschiffe begünstigt. Sowohl Autobahnen als auch der Schienenverkehr
bedienen dieses Gebiet in ausreichendem Maße. Flughäfen, z.B. Hannover-Langenhagen,
stehen für Luftfracht zur Verfügung.
Im Sächsischen Industrierevier bestehen Verkehrsverbindungen von und nach Chemnitz,
Zwickau und Dresden mittels Schienenverkehr und Straßen.
Die Städte Halle und Leipzig zusammen bilden einen der größten
Eisenbahnknotenpunkte Europas und haben Anschluss an internationale Autobahnen
[1, s. 294, 295, 296, 297].
Definicja logistyki
Znaczenie słowa logistyka wywodzi się z terminologii wojskowej, od greckiego słowa
logos (rozum, rachunkowość), a takŜe z germańsko-francuskiego słowa loger (zaopatrzyć,
wspierać). Termin „maréchal de logis” wprowadził szwajcarski generał Jomini (1779 - 1869).
Określenie logistyka zastosowano we francuskich słuŜbach dla określenia zaopatrzenia
wojska i rozmieszczenia sił zbrojnych.
Wprowadzone przez generała Jomini pojęcie zostało takŜe wykorzystane w siłach
zbrojnych USA. Problemy zaopatrzenia armii amerykańskiej w czasie drugiej wojny
światowej, przyczyniły się do szerszego zainteresowania się problematyką dotyczącą
transportu, przeładunku, magazynowania. W celu rozwiązania problemu zastosowano

11. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
10
rozwiązania matematyczne. Ten sposób planowania został w latach 50-siątych przeniesiony
na cywilny obszar funkcjonowania transportu i podróŜy.
W przedsiębiorstwie wyróŜnia się następujące sfery logistyki:
− logistyka nabywania – optymalne nabycie środków produkcyjnych (w tym materiałów,
energii, informacji) u dostawców do własnych magazynów i własnej produkcji,
− logistyka magazynowania – optymalny wybór siedziby, organizacji magazynu, techniki
magazynowania,
− logistyka produkcji – optymalne ukształtowanie procesu produkcji od przyjęcia materiału
do wydania wyprodukowanego produktu do dystrybucji,
− logistyka transportu – optymalne ukształtowanie wewnątrzzakładowego
i zewnątrzzakładowego transportu w dziedzinie wyboru dróg i środków transportu oraz
sposobów załadunku i rozładunku,
− logistyka części zapasowych – optymalne nabycie części zapasowych i zapewnienie
ciągłości produkcji,
− logistyka konserwacji – gwarancja stałej gotowości przedsiębiorstwa i urządzeń
produkcyjnych (maszyny, narzędzia, środki transportu, pojazdy),
− logistyka dystrybucji – optymalne przejęcie produktów z produkcji lub z magazynu i ich
przekazanie klientom,
− logistyka usuwania odpadów – usuwanie niepotrzebnych materiałów po niskich kosztach
i w sposób przyjazny środowisku naturalnemu,
− logistyka informacji – kształtowanie sprawnego przepływu informacji i budowa systemu
informacji z pomocą EPD (elektroniczne przetwarzanie danych).
Celem logistycznego planu w przedsiębiorstwie jest wzajemne rzeczowe i czasowe
współdziałanie logistycznych sfer i zespolenie ich w jeden łańcuch planowania. Proces
logistyczny nie dotyczy jedynie przedsiębiorstwa, ale stopniowo włączani są do niego
dostawcy i klienci. Mówi się wówczas o tworzeniu łańcucha zaopatrzenia (Supply Chain)
[tłumaczenie własne].
Logistik als Begriff
Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch im Militärwesen. Er leitet
sich her sowohl aus dem griechischen Wortstamm logos (Verstand, Rechenkunst) als auch
aus dem germanischen-französischen Wortstamm loger (versorgen, unterstützen). Der
Schweizer General Jomini (1779 bis 1869) in französischen Diensten führte die Bezeichnung
Logistik für die Versorgung und räumliche Verteilung von Streitkräften auf den Wortstamm
„maréchal de logis” (loger) zurück.
Das Gedankengut von Jomini fand seine Anwendung in den US-Streitkräften.
Insbesondere die Nachschubprobleme der amerikanischen Armee während des Zweiten
Weltkrieges führten zur verstärkten Hinwendung zu mathematischen Lösungen für Transport-
Umschlags-, und Lagerungsprozesse. In den 50er Jahren wurden die dabei gewonnenen
mathematischen Planungsmodelle für Transport- und Tourenplanung auf den zivilen Bereich
übertragen [3, s. 430].
Im Unternehmen gibt es folgende Logistikbereiche:
− Beschaffungslogistik – zur optimalen Beschaffung der Objekte (Material, Energie,
Information) bei den Lieferanten bis in die eigenen Lager und die eigene Produktion
− Lagerlogistik – zur optimalen Standortwahl, Lagerorganisation und Lagertechnik
− Produktionslogistik – zur optimalen Gestaltung des Fertigungsprozesses von der
Übernahme des bereitgestellten Materials bis zur Abgabe der hergestellten Produkte an
die Distribution

12. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
11
− Transportlogistik – zur optimalen Gestaltung des innerbetrieblichen und
außerbetrieblichen Transports hinsichtlich Transportwege, Transportmittel, Be- und
Entladung
− Ersatzteillogistik – zur optimalen Beschaffung und Bereithaltung von Ersatzteilen
− Instandhaltungslogistik – zur Gewährleistung der ständigen Betriebsbereitschaft der
Anlagen (Maschinen, Werkzeuge, Fördermittel, Fahrzeuge)
− Distributionslogistik – zur optimalen Übernahme der Produkte aus der Fertigung oder
dem Lager und deren Weiterleitung zum Kunden
− Entsorgungslogistik – zur kostengünstigen und umweltfreundlichen Entsorgung nicht
mehr benötigter Materialien
− Informationslogistik zur Gestaltung zur reibungslosen Informationsflusses und zum
Aufbau eines betriebsinternen wie betriebsübergreifenden Informationssystems mithilfe
der EDV
Ziel des Logistikkonzepts eines Unternehmens muss sein, die logistischen Aktivitäten
sachlich und zeitlich aufeinander abzustimmen und zu einer Konzeptkette zu verknüpfen. Die
Logistikkette beginnt und endet nicht an den Toren des Unternehmens, zunehmend werden
Lieferanten und Kunden in die Kette mit einbezogen. Man spricht in diesem Zusammenhang
von Supply Chain (Versorgungskette) [1, s. 472]
Podstawowe pojęcia logistyki
Wysyłający/nadawca
Przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją, dalszą obróbką towaru (przetwarzaniem) i ich
handlem wysyłają towar do miejsca zapotrzebowania. Nazywa się ich wysyłającymi, czyli
inaczej nadawcami.
Przewoźnik
Wysyłający, jeśli nie przewozi towaru własnymi środkami komunikacji, zleca przewóz
innym przedsiębiorstwom. Przedsiębiorstwa te dokonują transportu w ramach działalności
gospodarczej. Są one nazywane przewoźnikami. Przewoźnikami są przedsiębiorstwa
komunikacji kolejowej, samochodowej oraz Ŝeglugi śródlądowej, a takŜe komunikacji
lotniczej.
Ekspedytor
W umowie przewozu partnerem przewoźnika jest ekspedytor. Przekazuje on
przewoźnikowi towar o odpowiedniej jakości i jest zobowiązany do zapłaty frachtu.
Umowa przewozu (HGB §§ 407-452 – HGB – Handelsgesetzbuch – kodeks handlowy).
Transport towaru dokonywany jest po zawarciu umowy przewozowej. W umowie
przewozowej uczestniczą ekspedytor, przewoźnik oraz odbiorca. Ekspedytor zawiera
z przewoźnikiem umowę przewozu i przekazuje mu przesyłkę do transportu. Przesyłka
obejmuję wszystkie towary, które wydane zostają z listem przewozowym lub innymi
podobnymi dokumentami. Odbiorca ma wobec przewoźnika prawo otrzymania przesyłki
(umowa na rzecz osoby trzeciej).
Rys. 2. Łańcuch spedycyjny w umowie przewozu
ekspedytor przewoźnik odbiorca
umowa przewozu

13. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
12
Umowa frachtowa na transport statkiem
Na podstawie przepisów czwartej ksiąŜki kodeksu prawnego (HGB §§ 476-905) na
transport statkiem obowiązują inne przepisy. Umowa frachtowa na transport statkiem
zawierana jest pomiędzy frachtującym i przewoźnikiem (armatorem). Frachtujący przekazuje
przewoźnikowi odpowiednio opakowany do transportu morskiego towar i do momentu
dostarczenia go do odbiorcy; przewoźnik ma prawo do morskiego frachtu. Jeśli frachtujący
nie dostarcza sam towaru do portu załadowania statku, zleca on dostawę przedsiębiorcy, który
działa jako spedytor portu morskiego i dostarcza towar na statek.
Spedytor.
Aby transport prawidłowo przebiegał, wysyłający/nadawca powinien posiadać
odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Tylko wtedy moŜe on uniknąć ponoszenia duŜego
ryzyka i niepotrzebnych kosztów. Mogą one zaistnieć przy nieodpowiednim wyborze
środków transportowych, przedsiębiorstw transportowych i przy niedostatecznej znajomości
warunków transportu, przepisów dotyczących relacji gospodarczych z zagranicą oraz
przepisów celnych. Dlatego przez wysyłającego najchętniej zatrudniany jest specjalista, który
profesjonalnie organizuje transport towarów, i swoją wiedzą oraz doświadczeniem sprawnie
przyczyni się do pokonania trudności w przewaŜeniu towarów. Takim specjalistą jest firma
spedycyjna. Pomaga ona sprawnie zrealizować zarówno krajową, jak i międzynarodową,
wymianę towarów. Swoją pracę realizuje poprzez przedsiębiorstwo spedycyjne.
Przedsiębiorstwa spedycyjne wspólnie tworzą działalność spedycyjną.
Umowa spedycji (HGB §§ 453 – 466)
Spedytor wykonuje swoja działalność, jeśli pomiędzy nim a wysyłającym/nadawca
zostanie zawarta umowa spedycyjna. Wysyłający/nadawca jest zleceniodawcą lub klientem
spedytora. Zleceniodawca wnosi poszczególne przepisy o transporcie towarów do umowy
kupna-sprzedaŜy i zestawia je w pisemnym zamówieniu, które przesyła spedytorowi. Jeśli
spedytor przyjmie umowę, umowa spedycyjna jest zawarta. Następnie spedytor załatwia
przewóz towarów, zawierając umowę przewozu z przewoźnikiem i wywiązuje się z dalszych
zadań. Jako partner umowy z przewoźnikiem spedytor staje się wysyłającym/nadawcą. Jako
wynagrodzenie spedytor otrzymuje prowizje za wykonanie przewozu.
Rys. 3. Umowa kupna w transporcie towarów
Rys. 4. Umowa spedycji i frachtowa w transporcie towarów
sprzedający kupujący
wysyłający/nadawca umowa kupna odbiorca
umowa spedycji umowa frachtowa
(załatwianie transportu) (wykonanie transportu)
wysyłający/nadawca wysyłający/nadawca
zleceniodawca spedytor przewoźnik

14. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
13
Spedytor zleca przewóz towarów przedsiębiorstwu transportowemu (spedycja
wysyłkowa) lub odbiera towar od przedsiębiorstwa transportowego (spedycja odbioru).
W kaŜdym przypadku działa on we własnym imieniu. Spedycja nie jest wiec transportem
towarów.
Rys. 5. Spedytor w transporcie towarów
Umowa spedycyjna obowiązuje jako umowa cywilnoprawna na określoną pracę (BGB §§
631 bis 630 – BGB – Bürgerlichesgesetz – Kodeks Cywilny). Spedytor jest zobowiązany do
świadczenia usługi, a mianowicie zorganizowania transportu.
Umowa przewozu obowiązuje jako umowa o dzieło (BGB §§ 631 bis 651). Przewoźnik
jest zobowiązany do wykonania określonej w umowie pracy, a mianowicie wykonanie usługi
transportowej, która polega na zrealizowaniu przewozu towarów. Spedytor nie moŜe być
odpowiedzialny za prawidłowość przewozu. Odpowiada tylko za wykonanie zlecenia.
Umowa składu (HGB §§ 467 – 475 h)
Towary muszą być często magazynowane. Tym zajmuje się spedytor lub niezaleŜny
przedsiębiorca składowy (posiadacz składu), który dysponuje własnym lub wynajętym
pomieszczeniem składowym. Magazynowanie objęte jest warunkami umowy składu, która
zawierana jest pomiędzy składującym/magazynującym, a przedsiębiorcą składowym
(posiadaczem składu). Posiadacz składu otrzymuje umówione wynagrodzenie (składowe)
[tłumaczenie własne].
Grundbegriffe
Versender
Die Unternehmen der Urerzeugung, der Weiterverarbeitung und des Handels senden ihre
Güter nach den Orten des Bedarfs. Sie sind die Versender in der Wirtschaft.
Frachtführer
Befördern die Versender ihre Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln, so beauftragen sie
andere Unternehmen mit der Beförderung. Diese Unternehmen führen die Beförderung
gewerbsmäßig durch. Sie heißen Frachtführer. Frachtführer sind die Unternehmen des
Eisenbahnverkehrs, des Güterkraftverkehrs, der Binnenschifffahrt und außerdem der
Luftfahrt.
Absender
Der Absender ist der Frachtvertragspartner des Frachtführers. Er übergibt dem
Frachtführer das Gut in geeigneter Beschaffenheit und ist zur Zahlung der Fracht verpflichtet.
Frachtvertrag (HGB §§ 407-452).
Die Güterbeförderung wird nach Abschluss eines Frachtvertrages ausführt. Am
Frachtvertrag sind der Absender, der Frachtführer und der Empfänger beteiligt. Der Absender
schließt mit dem Frachtführer den Frachtvertrag und übergibt ihm die Sendung zur
Beförderung. Eine Sendung umfasst alle Güter, die mit einem Frachtbrief oder einem
ähnlichen Dokument bei einem Beförderungsbetrieb aufgeliefert werden. Der Empfänger hat
gegen den Frachtführer das Recht auf Auslieferung der Sendung. (Vertrag zugunsten eines
Dritten).
wysyłający spedytor przedsiębiorstwo
transportowe
spedytor odbiorca
spedycja wysyłkowa spedycja odbioru

15. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
14
Rys 6. Speditionskette im Frachtvertrag
Seefrachtvertrag.
Es gelten die abweichenden Vorschriften des vierten Buches HGB §§ 476-905. Beim
Seefrachtvertrag wird der Frachtvertrag zwischen dem Befrachter und dem Verfrachter, dem
Reeder, geschlossen. Der Befrachter übergibt das seetransportgerecht verpackte Gut dem
Verfrachter zum Seetransport und zur Ablieferung an den Empfänger; der Verfrachter hat
Anspruch auf die Seefracht. Liefert der Befrachter das Gut im Verschiffungshafen nicht selbst
an, so beauftragt er mit der Anlieferung einen Ablader, der als Seehafenspediteur tätig ist.
Spediteur.
Ein Versender muss umfangreiche Kenntnisse und Erfahrungen haben, wenn die
Beförderung richtig durchgeführt werden soll. Nur dann kann er die Risiken und Kosten
vermeiden, die durch falsche Auswahl von Verkehrsmitteln oder –betrieben, durch
Unkenntnis von Beförderungsbedingungen, Außenwirtschafts- oder Zollvorschriften
zusätzlich entstehen können. Von den Versendern wird daher gerne ein Fachmann
eingeschaltet, der den Güterverkehr organisiert und der mit seinen Kenntnissen und
Erfahrungen dazu beiträgt, die Schwierigkeiten im Güterverkehr zu überwinden. Dieser
Fachmann ist Spediteur. Er hilft den Versendern, den nationalen und den internationalen
Warenaustausch reibungslos abzuwickeln. Seine Tätigkeit übt er gewerbsmäßig in den
Speditionsunternehmen aus. Die Speditionsunternehmen bilden zusammenbetrachtet das
Speditionsgewerbe.
Speditionsvertrag (HGB §§ 453 – 466)
Der Spediteur wird tätig, wenn zwischen ihm und dem Versender ein Speditionsvertrag
abgeschlossen ist. Der Versender ist der Auftraggeber oder Kunde des Spediteurs. Der
Auftraggeber entnimmt die einzelnen Vorschriften über die Güterbeförderung dem
Kaufvertrag und stellt sie in seinem schriftlichen Auftrag, den er dem Spediteur übersendet,
zusammen. Nimmt der Spediteur diesen Vertrag an, ist der Speditionsvertrag geschlossen.
Jetzt besorgt der Spediteur die Güterbeförderung, indem er einen Frachtvertrag mit einem
Frachtführer abschließt und alle weiteren Aufgaben erledigt. Als Vertragspartner des
Frachtführers wird der Spediteur zum Absender. Der Spediteur bekommt als Entgelt für die
Besorgung der Beförderung die vereinbarte Vergütung (Provision).
Rys. 7. Kaufvertrag im Güterverkehr
Absender Frachtführer Empfänger
Frachtvertrag
Verkäufer Käufer
Versender Kaufvertrag Empfänger

16. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
15
Rys. 8. Speditionsvertrag und Frachtvertrag im Güterverkehr
Der Spediteur veranlasst die Güterbeförderung durch ein Beförderungsunternehmen
(Versandspedition) oder nimmt die Güter von einem Beförderungsunternehmen in Empfang
(Empfangsspedition). Er wird in eigenem Namen tätig. Spedition ist also nicht gleich
Güterbeförderung.
Versandspedition Empfangsspedition
Rys. 9. Der Spediteur im Güterverkehr
Der Speditionsvertrag gilt als Dienstvertrag (BGB §§ 631 bis 630); der Spediteur
schuldet die Leistung eines Dienstes, und zwar die Besorgung der Güterbeförderung. Der
Frachtvertrag gilt als Werkvertrag (BGB §§ 631 bis 651); der Frachtführer ist zur Herstellung
des versprochenen Werkes verpflichtet und zwar zur Erstellung der Beförderungsleistung, die
in der Durchführung der Beförderung liegt. So kann ein Spediteur nicht für die
Ordnungsmäßigkeit der Beförderung verantwortlich gemacht werden, er haftet nur für seine
Besorgertätigkeit (vgl. aber HGB § 462).
Lagervertrag (HGB §§ 467 – 475 h)
Oft müssen Güter eingelagert werden. Das übernehmen Spediteur oder selbständige
Lagerhalter, die über eigene oder gemietete Lagerräume verfügen. Für die Einlagerung gelten
die Bedingungen des Lagervertrages, der zwischen dem Einlagerer und dem Lagerhalter
geschlossen wird. Der Lagerhalter bekommt als Entgelt für die Lagerung die vereinbarte
Vergütung (Lagergeld) [3, s. 25, 26, 27].
4.1.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Jakie są największe centra gospodarcze Niemiec?
2. Jaka jest infrastruktura największych ośrodków przemysłowych w Niemczech?
3. Jak definiujemy znaczenie słowa logistyka?
4. Jakie są sfery logistyki w przedsiębiorstwie?
5. Jaki jest cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?
6. Kim są w znaczeniu logistycznym wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor,
spedytor?
7. Czym jest umowa przewozu, spedycji, składu oraz umowa frachtowa na transport
statkiem?
Speditionsvertrag Frachtvertrag
(Besorgen der Beförderung) (Durchführen der Beförderung)
Auftraggeber Spediteur Frachtführer
Versender Spediteur Beförderungs-
betrieb
Spediteur Empfänger

17. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
16
4.1.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Uzupełnij luki w zdaniach podanym słownictwem.
1) Ich hätte gern eine ............................ .
2) Würden Sie mir eine Auskunft .................. .
3) Wäre es Ihnen am Vormittag ..................... .
4) Würden Ihnen der Januar oder Februar ............. .
5) .............. es um 14 Uhr?
6) Wir wären Ihnen dankbar, wenn Sie uns Ihren Katalog/ Ihre Preislist .................. würden.
7) Wir würden uns freuen, wenn Sie unser .................. berücksichtigen würden.
8) Ich würde mich freuen, mit Ihnen in ..................................... treten zu können.
9) Bitte liefern Sie mir zu den vereinbarten ............................ die Ware.
10) Verpackung, Porto und Versicherung gehen zu unseren ............ .
a) passen
b) Geschäftsbeziehungen
c) zusenden
d) sehen
e) lieber
f) Information
g) Angebot
h) Bedingungen
i) Lasten
j) Ginge
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zapoznać się z materiałem nauczania ,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) uzupełnić luki w ćwiczeniu,
4) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− gramatyka języka niemieckiego,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 2
Dopasuj do form niemieckich odpowiednie formy polskie.
1) Geld von der Bank abheben
2) das Geld bei einer Bank einzahlen
3) Geld bei der Bank anlegen
4) Geld auf das Konto einzahlen
5) Geld auf das Konto überweisen
6) Geld vom Konto abheben

18. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
17
7) einen Scheck ausstellen
8) mit einem Scheck zahlen
9) die Scheckkarte vorzeigen
10) mit der Kreditkarte bezahlen
11) in jeder Währung zahlen
12) bar bezahlen
13) zum Tageskurs umrechnen
a) płacić czekiem
b) podjąć pieniądze z konta
c) przekazać (przelać) pieniądze na konto
d) płacić w kaŜdej walucie
e) podjąć pieniądze z banku
f) ulokować pieniądze w banku
g) płacić gotówką
h) wpłacić pieniądze do banku
i) wystawić czek
j) przeliczyć po kursie dnia
k) przedłoŜyć bankową kartę gwarancyjną dołączoną do czeku
l) płacić kartą kredytową
m) wpłacić pieniądze na konto
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) znać słownictwo z zakresu form płatności,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) dopasować do form niemieckich odpowiednie formy polskie,
4) nanieść rozwiązania do tabelki,
5) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 3
Zredaguj mini słownik ze słownictwem zawodowym dla technika logistyki.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:
1) przeczytać wybrane fragmenty z materiału nauczania,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim,
4) wyszukać w tekście zwroty i słownictwo zawodowe w języku niemieckim,
5) przetłumaczyć słownictwo i zwroty korzystając ze słowników i Internetu,

19. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
18
6) ułoŜyć słownictwo w kolejności alfabetycznej,
7) wydrukować słownik,
8) zaprezentować efekt pracy w grupie.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− materiały informacyjne,
− stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu i drukarką,
− papier formatu A4,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,
− obowiązujące podręczniki zawodowe,
− przybory do pisania,
− literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 4
Określ pisemnie i ustnie zadania logistyka w języku niemieckim.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) obejrzeć film niemieckojęzyczny o pracy logistyka,
4) obejrzeć foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,
5) przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,
6) dokonać selekcji materiału,
7) określić pisemnie i ustnie zadania logistyka,
8) przedstawić efekt pracy w grupie.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− film w języku niemieckim o pracy logistyka,
− telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,
− foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 5
Udziel ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) obejrzeć film niemieckojęzyczny o działalności logistycznej,
4) obejrzeć foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,

20. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
19
5) przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,
6) dokonać selekcji materiału,
7) określić ustnie elementy działalności logistycznej,
8) udzielić ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim grupie
uczniów.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− film w języku angielskim o działalności logistycznej,
− telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,
− foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 6
Opisz w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług
infrastrukturalnych w Twoim mieście.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać materiał przewodni w dziedzinie usług infrastrukturalnych swojego miasta,
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) zebrać materiały o stanie techniczno – eksploatacyjnym usług infrastrukturalnych miasta,
4) dokonać selekcji materiału,
5) opisać stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych w języku
niemieckim,
6) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− materiały informacyjne,
− mapy miast,
− foldery, broszury, przewodniki turystyczne o miastach,
− aktualne podręczniki,
− stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,
− przybory do pisania.
4.1.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) wymienić centra gospodarcze państwa niemieckiego
i scharakteryzować ich infrastrukturę?
2) opisać stan infrastrukturalny swojego miasta?
3) zdefiniować znaczenie słowa logistyka?
4) określić sfery logistyki w przedsiębiorstwie?

21. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
20
5) wyjaśnić na czym polega cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?
6) zdefiniować podstawowe pojęcia logistyczne takie jak:
wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor, spedytor?
7) określić umowę przewozu, spedycji, składu oraz umowę frachtową na
transport statkiem?
8) opracować w języku niemieckim mini słownik ze słownictwem
zawodowym dla technika logistyki?
9) określić w mowie i piśmie zadania logistyka?
10) udzielić informacji o działalności logistycznej?
11) opisać w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny
miejskich usług infrastrukturalnych swojego miasta?

22. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
21
4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki
4.2.1. Materiał nauczania
List handlowy
Jako list handlowy określana jest forma listu pomiędzy partnerami handlowymi
(przedsiębiorstwo – przedsiębiorstwo, ale takŜe osoba prywatna – przedsiębiorstwo
i odwrotnie). W liście obowiązuje odpowiednia forma i styl. Forma listów handlowych jest
w Niemczech ujednolicona przez Niemiecki Komitet Normalizacji (DIN) w normach DIN
5008 i w DIN 676. Jako przykład listu handlowego wybrany został stosowany wzór E.6
według wytycznej DIN 5008 [własne tłumaczenie].
Rys.10. Wzór listu handlowego według wytycznej DIN 5008 [10]
gdzie:
A – dane nadawcy,
B – data,
C – dane odbiorcy,
D – dotyczy (formuła pism urzędowych),
E – zwrot grzecznościowy,
F – tekst,
G – pozdrowienie,
H – podpis,
I – informacja o załącznikach,
J – informacja „do wiadomości“,
K – postskriptum.

23. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
22
Rys.11. Wzór listu handlowego według DIN 5008 bez nadruku firmy [tłumaczenie własne]
Felix Kostner Hagen, 14.05. 2007
Glaswerke GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen
Doręczenie przyśpieszone
Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5
A – 5640 BADGASTEIN
Pana zapytanie z dnia 8. 05. 2007
Szanowny Panie Hoppe,
dziękujemy za Pana zapytanie i zainteresowanie naszymi szklanymi produktami.
Niniejszym otrzymuje pan nasz katalog z najnowszym cennikiem.
JeŜeli Pana zamówienie przekroczy określony obrót, otrzyma Pan na koniec roku rabat
w wysokości 3%.
Nasz przedstawiciel, pan Heinz Hopfer, odwiedzi Pana w najbliŜszych dniach i przedstawi
Panu kilka nowości.
Mamy nadzieję, Ŝe nasze warunki będą Panu odpowiadały i wkrótce złoŜy Pan zamówienie.
Z powaŜaniem
Kropf & Krampe OHG
Berger
ppa. A. Berger – kierownik działu
Załącznik
1 katalog

24. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
23
Wyjaśnienia:
− die Straße – ulica,
− OHG – Offene Handelsgesellschaft – jawna spółka handlowa,
− ppa. – per procura w zastępstwie, na podstawie pełnomocnictwa.
Geschäftsbrief
Als Geschäftsbrief wird die Briefform zwischen „Geschäftspartnern” (Geschäft –
Geschäft, aber auch Privatperson – Geschäft und umgekehrt) bezeichnet. Dabei gelten
spezielle Stilformen und –vorlagen. Die Gestaltung von Geschäftsbriefen wird in Deutschland
durch das Deutsche Institut für Normung (DIN) in DIN 5008 und in DIN 676 geregelt. Als
Beispiel für einen Geschäftsbrief wird hier das Anwendungsbeispiel E.6 aus den Richtlinien
der DIN 5008 gewählt [6].
Gestaltung eines offiziellen Schreibens mit Bausteinen:
Rys. 12. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 [10]
A – Absenderangaben
B – Datum
C – Empfängerdaten
D – Betreff
E – Anrede
F – Text
G – Gruß
H – Unterschrift
I – Anlagevermerk
J – Verteilervermerk
K – das Postskriptum

25. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
24
Rys. 13. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 ohne Briefkopf [2, s. 159]
Felix Kostner Hagen, den 14.05.2007
Glaswerke GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen
Eilzustellung
Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5
A – 5640 BADGASTEIN
Ihre Anfrage vom 8. 05. 2007
Sehr geehrter Herr Hoppe,
vielen Dank für Ihre Anfrage und Ihre Interesse an unsere Glaserzeugnissen. Sie erhalten
hiermit unseren Katalog mit der neuesten Preisliste.
Für den Fall, dass Sie mit unseren Erzeugnissen einen noch zu definierenden Umsatz
überschreiten, bekommen Sie am Jahresende einen Rabatt von 3%.
Unser Vertreter, Herr Heinz Hopfer, wird Sie in den nächsten Tagen besuchen und Ihnen
einige Neuheiten vorstellen.
Wir hoffen, dass unsere Bedingungen Ihren Wünschen entsprechen und Sie uns bald einen
Auftrag erteilen.
Mit freundlichen Grüßen
Kropf & Krampe OHG
Berger
ppa. A. Berger – Abteilungsleiter
Anlage
1 Katalog

26. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
25
Oferta
Oferta jest oświadczeniem woli sprzedającego, wobec danej osoby. Sprzedający jest
związany ofertą i musi zgodnie z ofertą dostarczyć towar. Przez klauzurę ograniczającą
odpowiedzialność cywilną, sprzedawca zwalnia się z obowiązku dostawy (np.: „Jak długo
wystarczy zapas”, „Niezobowiązująca”, „Cena bez zobowiązań oferenta” itp.)
Oferta powinna zawierać następujące informacje:
−−−− określony gatunek, jakość, ilość i cena towaru,
−−−− warunki dostawy i płatności,
−−−− koszty opakowania,
−−−− termin dostawy,
−−−− miejsce wykonania zobowiązania i właściwość miejscowa sądu,
−−−− ewentualne zastrzeŜenia własności rzeczy sprzedanej,
−−−− warunki gwarancji [tłumaczenie własne].
Das Angebot
Das Angebot ist eine Willenerklärung des Verkäufers an eine bestimmte Person. Der
Verkäufer ist an dieses Angebot gebunden und muss entsprechend dem Angebot liefern.
Durch eine Freizeichnungsklausel („Solange Vorrat reicht”, „Unverbindlich”, „Preis
freibleibend” usw.) entbindet sich der Verkäufer von seiner Lieferpflicht.
Das Angebot sollte Angaben enthalten über:
− Art, Güte, Menge und Preis der Ware,
− die Liefer- und Zahlungsbedingungen,
− die Verpackungskosten,
− die Lieferzeit,
− den Erfüllungsort und Gerichtsstand,
− einen evtl. Eigentumsvorbehalt sowie
− Gewährleistungspflichten [1, s. 501, 502].

27. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
26
Rys. 14. Wzór oferty [tłumaczenie własne]
Weserstraße 25-29
28279 Bremen
Lampenwelt AG
Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen
Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden
OFERTA
12. styczeń 2007
Szanowna Pani Janssen,
na targach Lichterwelten w Bremen na koniec roku mogliśmy Pani przedstawić nasze produkty.
Szczególnie zainteresowana była Pani naszymi lampami sufitowymi Luxor DLL/99 i prosiła
nas Pani o stosowną ofertę. Oferujemy Pani lampę według poniŜszych warunków:
Cena za sztukę 45,90 EUR łącznie z opakowaniem. Przy zakupie co najmniej 400 sztuk
udzielamy rabat w wysokości 12,5%. Warunki płatności: płatne w ciągu 8 dni z odliczeniem
2% skonto lub w ciągu 14 dni bez odliczenia. Dostawa następuje loco zakład w ciągu 10 dni.
Szczegółowy opis produktu, jak równieŜ ogólne warunki handlowe przedstawiamy
w załączniku. Oferta jest waŜna do końca lutego.
Będziemy zadowoleni, jeśli nasza oferta sprosta Pani oczekiwaniom i złoŜy Pani zamówienie.
Z powaŜaniem Załączniki
Lampenwelt AG prospekt lamp sufitowych
R. Wilhelms AGB
katalog
ppa. Robert Wilhelms

28. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
27
Rys. 15. Muster eines Angebots [1, s. 504]
Weserstraße 25-29
28279 Bremen
Lampenwelt AG
Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen
Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden
ANGEBOT
12. Januar 2007
Sehr geehrte Frau Janssen,
auf der Messe Lichterwelten in Bremen Ende letzten Jahres konnten wir Ihnen unsere
Produkte vorstellen.
Sie interessierten sich besonders für unsere Deckenleuchte Luxor DLL/99 und baten um
ein entsprechendes Angebot. Wir bieten Ihnen diese Lampe zu folgenden Bedingungen
an:
Preis je Stück 45,90 EUR einschließlich Verpackung, bei Abnahme
von mindestens 400 Stück gewähren wir einen Preisnachlass von 12,5%.
Die Zahlungsbedingung lautet: zahlbar innerhalb 8 Tagen unter Abzug
von 2% Skonto oder innerhalb von 14 Tagen ohne Abzug.
Die Lieferung erfolgt ab Werk innerhalb 10 Tagen.
Eine ausführliche Produktbeschreibung ist wie auch unsere Allgemeinen
Geschäftsbedingungen der Anlage beigefügt. Das Angebot gilt bis Ende Februar.
Wir wurden uns freuen, wenn Ihnen unser Angebot zusagt und sehen Ihrer Bestellung
gerne entgegen.
Mit freundlichen Grüßen Anlagen
Lampenwelt AG Prospekt Deckenleuchten
R. Wilhelms AGB
Katalog
ppa. Robert Wilhelms

29. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
28
Przesyłka międzynarodowa
Cło jest podatkiem, który pobierany jest za towar przy przekraczaniu granicy. RozróŜnia
się import (przywóz), eksport (wywóz), jak równieŜ tranzyt przez obszar celny. Import
(przywóz) jest to przywiezienie towarów do obszaru celnego Wspólnoty (UE), natomiast
eksport to wywóz towarów z obszaru celnego. Według kodeksu celnego, obszar celny to
suwerenne terytorium Wspólnoty, w obrębie którego przemieszczanie towarów nie wiąŜe się
z koniecznością ponoszenia opłat celnych. Obszar celny objęty jest granicą celną.
Państwa objęte cłem, są to zagraniczne terytoria, które zostały przyłączone do obszaru
celnego Wspólnoty Europejskiej. Państwa wyłączone spod cła są to terytoria, które nie
zostały włączone do obszaru celnego Wspólnoty. Według artykułu 166 kodeksu cywilnego
wolne strefy i przestrzenie są to części obszaru celnego Wspólnoty lub obszaru celnego, które
od pozostałego obszaru celnego są oddzielone i w których towary niepochodzące ze
Wspólnoty są składowane bez opłat importowych (cła importowego) np. port w Hamburgu,
lotniska, prywatne magazyny (składy), które otrzymały pozwolenie z punktu odprawy celnej.
RozróŜnia się dwa rodzaje cła: cło od wartości i cło preferencyjne. W wielu przypadkach
pobierane jest cło od wartości. Wartość towaru w granicach UE (cena fakturowa łącznie
z kosztami przewozowymi i ubezpieczeniem) obowiązuje w zasadzie jako podstawa do
obliczenia wartości celnej, z której według uzgodnionych stawek (taryf) zostaje pobrane. Cła
preferencyjne są wyjątkowymi taryfami opłat, które zostały uzgodnione przez wiele krajów.
Szczególnie dla towarów z krajów rozwijających się obowiązują wyjątkowe taryfy opłat.
TakŜe dla towarów z obecnych krajów EFTA (European Frez Trade Association –
Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) – Szwajcarii, Islandii, Norwegii – jak równieŜ
krajów, z którymi Unia Europejska zawarła umowy preferencyjne.
Dla obiegu towarowego z krajów trzecich (będących poza Unia Europejską) stworzono
jednolity formularz celny. Jest to znormalizowany dokument, który jest zgłoszeniem do
odprawy celnej. Zastępuje on wszystkie dotąd uŜywane formularze celne. Z wprowadzeniem
tego dokumentu został zastosowany „Harmonijny System Znakowania i Kodowania
Towarów” (HS – skrót w języku niemieckim). Jest to międzynarodowy system słuŜący
klasyfikacji towarów. Towar Wspólnoty Europejskiej, który pozostaje na terenie Unii
Europejskiej jest dobrem Wspólnoty, a handel jest wewnętrzny – (INTRA) –jest
niedozorowany celnie. Handel z krajami trzecimi (będącymi poza Unia Europejską) określany
jest jako EXTRA – handel (handel zewnętrzny, do którego naleŜy równieŜ handel z krajami
EFTA (Europejska Strefa Wolnego Handlu) Islandia, Norwegia, Szwajcaria.
Oprócz znormalizowanego formularza zgłoszeniowego do odprawy celnej nadal
niezbędne są na określone towary zezwolenia na import i eksport lub świadectwa
pochodzenia z poszczególnych krajów. Ponadto wymagane są często jeszcze inne dokumenty
jak np. potwierdzenia preferencyjne (ulgi celne przez zaświadczenie obrotu towarowego),
faktura handlowa, deklaracja celna zawartości przesyłki, lis przewozowy itd.
W transgranicznym europejskim transporcie towarów stosowane są często:
− CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR: Umowa Przewozu
w Międzynarodowym Transporcie Drogowym)
− CIM – list przewozowy stosowany w kolejowym transporcie towarowym (CIM: Umowa
Przewozu w Kolejowym transporcie Przewozowym)
− list przewozowy stosowany przy wysyłce towarów Ŝeglugą
− Air Waybill - lotniczy list przewozowy [tłumaczenie własne].
Wskazówka: Instrukcję do wypełnienia znormalizowanego dokumentu celnego moŜna
otrzymać z serwera pod adresem www.zoll.de

30. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
29
Rys. 16. Świadectwo pochodzenia (Ursprungszeugnis)

31. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
30
Rys. 17. Zgłoszenie eksportowe (Ausfuhranmeldung)

32. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
31
Rys. 18. Kopia zgłoszenia eksportowego (Durchschrift der Ausfuhranmeldung)

33. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
32
Rys. 19. CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR-Frachtbrief) [1, s. 389]

34. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
33
Internationaler Versand
Der Zoll ist eine Steuer, die beim Grenzübertritt für eine Ware erhoben wird. Man
unterscheidet zwischen Einfuhr und Ausfuhr sowie Durchfuhr durch das Zollgebiet. Einfuhr
ist das Verbringen von Waren in das Zollgebiet der Gemeinschaft, während als Ausfuhr das
Verbringen von Waren aus dem Zollgebiet bezeichnet wird. Unter Zollgebiet versteht der
Zollkodex (ZK) das Hoheitsgebiet der Gemeinschaft mit den Zollanschlüssen, aber ohne die
Zollausschlüsse. Das Zollgebiet wird von der Zollgrenze umschlossen. Zollanschlüsse sind
ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft angeschlossen
sind. Zollausschlüsse sind Hoheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen
sind. Freizonen und Freiläger nach Artikel 166 des Zollkodex sind Teile des Zollgebietes der
Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet
getrennt sind und in denen nicht Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben
gelagert werden, z.B. im Hamburger Hafen, auf Flughäfen oder in privaten Lagerhäusern, die
von der Zollstelle eine Genehmigung erhalten haben.
Bei den Zollarten unterscheidet man zwischen dem Wertzoll und Präferenzzoll. In den
meisten Fällen wird der Wertzoll erhoben, d.h. der Warenwert frei EU-Grenze
(Rechnungspreis zuzüglich Frachtkosten und Versicherung) gilt in der Regel als Grundlage
für den Zollwert, von dem nach bestimmten festgelegten Sätzen der Zoll erhoben wird.
Präferenzzölle sind Ausnahmetarife, die mit vielen Ländern vereinbart worden sind.
Besonders für Waren aus den Entwicklungsländern gelten diese Ausnahmetarife. Auch für
Waren aus den Rest-EFTA-Ländern (Europäische Freihandelszone) – Schweiz, Island,
Norwegen – sowie den Ländern, mit denen die EU Präferenzabkommen abgeschlossen hat,
werden keine oder nur geringere Zölle erhoben, sofern der Ursprung der Waren durch
Präferenzpapiere nachgewiesen wird.
Für den Warenverkehr mit Drittländern hat man einen einheitlichen Zollvordruck
geschaffen, das Einheitspapier (EP). Das Einheitspapier (Zollanmeldung) ersetzt alle bisher
verwendeten Zollvordrucke. Mit der Einführung des Einheitspapiers wurde ein
„Harmonisiertes System zur Bezeichnung und Codierung der Waren (HS)” angewendet. Das
HS ist ein internationales System zur Klassifizierung von Waren. Die Güter aus der
Europäischen Gemeinschaft, die innerhalb der EU bleiben, sind Gemeinschaftsgut, der
Handel wird INTRA-Handel genannt und zollamtlich nicht überwacht. Der Handel mit
Drittländern wird als EXTRA-Handel bezeichnet, dazu gehört auch Handel mit den EFTA-
Ländern (Europäische Freihandelszone) Island, Norwegen und Schweiz. Neben dem
Einheitspapier sind aber für bestimmte Waren nach wie vor Einfuhrgenehmigungen,
Ausfuhrgenehmigungen oder Ursprungszeugnisse für einzelne Staaten erforderlich.
Außerdem sind oftmals weitere Dokumente erforderlich wie z.B. Präferenznachweisen
(Zollvergünstigungen durch Warenverkehrsbescheinigungen) Handelsfaktura,
Zollinhaltserklärung, Frachtbrief usw.
Im grenzüberschreitenden europäischen Güterverkehr wird häufig verwendet:
− der CMR-Frachtbrief (CMR: Übereinkommen über den Beförderungsvertrag im
internationalen Straßengüter-Verkehr) beim Güterverkehr
− der CIM-Frachtbrief (CIM- Übereinkommen über den Eisenbahnfrachtverkehr) beim
Schienengüterverkehr
− der Frachtbrief beim Güterversand mit dem Binnenschiff
− Luftfrachtbrief (Air Waybill = AWB) verwendet [1, s. 458, 459, 460]
Tipp: Das „Merkblatt” zum Ausfüllen des Einheitspapiers kannst du unter
www.zoll.de/downloaden.

35. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
34
Sposób dostarczenia towaru
W obecności przewoźnika (kierowcy) odbiorca kontroluje,
− czy towar jest przeznaczony dla niego (jeśli nie, towaru nie przyjmuje),
− czy liczba opakowań zgadza się z danymi w załączonym dokumencie,
− czy towary lub opakowania są widocznie uszkodzone.
Dokumentami kontrolnymi są poświadczenie dostawy, adres pomocniczy na paczce
pocztowej lub list przewozowy. Ponadto w dziale zakupów lub przy pomocy dowodów
zakupów (zamówienia, oferty, potwierdzenia zlecenia) sprawdza się, czy towar został
właściwie zamówiony i czy termin dostawy został zachowany.
Przy rozładunku uŜywane są urządzenia transportowe. Jeśli towar jest bez usterek, kupiec
potwierdza odbiór podpisując się na dokumencie kontrolnym. Jeśli opakowanie wykazuje
uszkodzenia, które powstały w czasie transportu lub liczba opakowań z odnotowanymi na
dokumencie kontrolnym nie zgadza się, doręczyciel zobowiązany jest do potwierdzenia
uszkodzeń lub braku opakowań. MoŜe to być wykonane na dokumentach załączonych do
przesyłki lub na formularzu specjalnie do tego celu przeznaczonym (tzw. ustalenie stanu
faktycznego). Jeśli towar zostanie przyjęty, zostaje wystawione poświadczenie nadejścia
towaru w elektronicznym systemie przetwarzania danych.
KaŜdy egzemplarz jest odnotowany w następujących działach:
− zakupu,
− księgowości,
− magazynie [tłumaczenie własne].
Rys. 20. Formularz tzw. ustalenie stanu faktycznego
(Tatbestandsaufnahme) [1, s. 18]

36. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
35
Rys. 21. Formularz tzw. poświadczenie nadejścia towaru
(Wareneingangsschein) [1, s. 20]
Wege der Warenanlieferung
In Anwesenheit des Frachtführers (Fahrers) kontrolliert der Empfänger,
− ob die Ware für ihn bestimmt ist, wenn nicht, wird die Ware nicht angenommen,
− ob die Anzahl der Packstücke mit den Angaben auf den Begleitpapieren übereinstimmt,
− ob Beschädigungen an der Ware oder Verpackungen feststellbar sind.
Als Kontrollpapiere dienen vor allem Lieferschein, Paketkarte oder Frachtbrief.
Außerdem wird in der Einkaufsabteilung bzw. mithilfe der Einkaufsunterlagen (Bestellung,
Angebot, Auftragsbestätigung) geprüft,
− ob die Waren überhaupt von uns bestellt wurden
− und ob die Lieferzeit eingehalten worden ist.
Beim Entladen kommen Fördermittel in Frage. Bei einwandfreier Lieferung bestätigt der
Käufer den Empfang auf dem Begleitpapier durch seine Unterschrift. Weist die Verpackung
Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder stimmt die Anzahl der
Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird der Überbringer
aufgefordert, den Schaden oder die Mindermenge zu bestätigen. Dies kann ebenfalls auf den
Begleitpapieren erfolgen oder auf einem eigens dafür entwickelten Vordruck, der sog.
Tatbestandsaufnahme. Ist die Ware übernommen, stellt die Warenannahme in vielen
Betrieben über EDV einen Wareneingangsschein aus. Je ein Exemplar wird in folgende
Abteilungen geleitet: Einkaufsabteilung, Buchhaltung und Lagerbestandsverwaltung
[1, s. 16, 17].

37. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
36
Technika kodowania
Zastosowanie kodów kreskowych sprawdziło się w gospodarce magazynowej. Dzięki
temu identyfikowanie towarów następuje bez najmniejszej wątpliwości. MoŜliwe jest takŜe
łatwe i bezbłędne przekazywanie danych. Dzięki kodom kreskowym moŜliwe jest podanie
informacji uzupełniających o towarze, takich jak: data produkcji, data waŜności, dane
ilościowe, daty wysyłki oraz odbioru. Wraz z rozwojem kodów, rozwinęła się takŜe technika
czytników. Do odczytu matrix-kodów stosuje się odpowiednie matrix-kamery, albo systemy
szybkiego przetwarzania obrazu. Stosowane są takŜe przenośne czytniki kodów (np.
przenośne terminale) oraz nieprzenośne (skanery lub CCD-liniowe kamery).
Całkowicie nowe moŜliwości oferuje technologia oznaczania ładunków przy pomocy
częstotliwości radiowej (zespół odbiornik-nadajnik). W tym przypadku moŜna mówić o
„elektronicznych etykietach”. Transmisja danych przebiega na drodze radiowej. MoŜliwy jest
zapis duŜej ilości danych, np. temperatur wskazanych podczas transportu mroŜonek
spoŜywczych. W tej technologii kaŜdą przerwę w chłodzeniu moŜna łatwo udowodnić
[tłumaczenie własne].
Rys. 22. Code 128 [www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]
Rys. 23. PDF 417 – wariant kodu kreskowego, który ma swoja własną strukture kodu (PDF 417 ist eine Variante
der gestapelten Strichcodes basierend auf einer eigenen Codestruktur) [www.ruoss-
kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]
Rys. 24. Maxi Code – wariant Matrix Codes (Maxi Code ist eine Variante der Matrix Codes) [www.ruoss-
kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm
Codiertechniken
Der Einsatz von Strichcodes in der Lagerwirtschaft hat sich bewährt. Die Ware kann
eindeutig identifiziert werden, eine einfache und fehlerfreie Weiterleitung der Daten ist
möglich. Es sind Zusatzinformationen wie Herstellungs- und Verfalldatum, Mengenangaben,
Versender- oder Empfängerdaten gefragt. Entsprechend der Weiterentwicklung der Codes ist
auch die Technik der Lesegeräte weiterentwickelt worden. So sind z.B. für die Matrixcodes
entsprechende Matrix-Kameras oder schnelle Bildverarbeitungssysteme notwendig.
Lesegeräte werden sowohl mobil (z.B. Lesestifte, tragbare Terminals) als auch stationär (z.B.
Scanner oder CCD-Zeilen-Kameras) eingesetzt.
Völlig neue Möglichkeiten bietet die RFID-Technik (radiofrequente
Transpondertechnik). Man könnte von „elektronischen Etiketten” sprechen. Die
Datenübertragung erfolgt auf elektromagnetischem Weg. Außerdem lässt sich eine Fülle von

38. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
37
Daten speichern. So wäre es möglich, bei Tiefkühlkost die Temperaturen während des
Transports zu speichern, so das eine unterbrochene Kühlung nachgewiesen werden kann
[1, s. 21, 22].
Inwentaryzacja
Inwentaryzacja, jest oszacowaniem na określony dzień, wszystkich istniejących wartości
majątkowych oraz długów przedsiębiorstwa. KaŜdy kupiec (kupcem w rozumieniu kodeksu
handlowego jest ten, kto prowadzi działalność handlową jako działalność gospodarczą) jest
zobowiązany stosownie do § 240 HGB (Handlesgesetzbuch – kodeks handlowy) i §§ 140,
141 AO (Abgabenordnung – podstawowa ustawa podatkowa, zawierająca podstawowe
zasady prawa podatkowego i przepisy postępowania prawnego) w ramach prawidłowej
księgowości do inwentaryzacji. W szczególności, kiedy zakłada lub przejmuje
przedsiębiorstwo, zamyka je, a takŜe na koniec roku gospodarczego. Rezultatem
inwentaryzacji jest spis inwetaryzacyjny, czyli to, co ukazuje wszystkie składniki majątkowe
i długi, według jakości, ilości oraz wartości.
Rodzaje inwentaryzacji
− Inwentaryzacja fizyczna powstaje wówczas, gdy fizyczne przedmioty majątkowe są
spisywane na podstawie liczenia, mierzenia lub waŜenia. Oszacowanie jest dozwolone,
jeśli dokładne spisanie (pod względem ekonomicznym) jest niemoŜliwe (np. zasoby
węgla na hałdzie).
− Inwentaryzacja ksiąŜkowa obejmuje pod względem wartości wszystkie przedmioty nie
fizyczne i długi, na przykład wierzytelności, zobowiązania, lub pieniądze posiadane na
koncie w banku, na podstawie zapisów rachunkowych (dowodów księgowych) lub
innych dokumentów.
− Inwentaryzacja urządzeń środków trwałych zastępuje w księgowości, fizyczną
inwentaryzację ruchomego majątku trwałego. Fizyczna inwentaryzacja zastępowana jest
inwentaryzacją urządzeń dóbr ruchomego majątku trwałego (np. pojazdy samochodowe,
maszyny, wyposaŜenie firmy, czyli wartościowe dobra gospodarcze).
W spisie urządzeń musi być prowadzona dla kaŜdego przedmiotu karta z następującymi
danymi:
− dokładne oznakowanie/określenie przedmiotu,
− wartość bilansowa w dniu ostatecznym bilansu,
− dzień nabycia lub produkcji,
− wysokość kosztów nabycia lub produkcji,
− okres uŜytkowania,
− dzień sprzedaŜy/zbytu.
Termin inwentaryzacji
Zasadniczo inwentaryzację przeprowadza się w ostatnim dniu bilansu, czyli 31 grudnia
kaŜdego roku kalendarzowego, albo ostatnim dniu roku handlowego. PoniewaŜ spisanie
przedmiotów wiąŜe się ze znacznym nakładem czasowym i personalnym, dlatego teŜ są
dopuszczalne tak zwane uproszczone postępowania z elastycznymi terminami dla dóbr
majątku obrotowego [tłumaczenie własne].
Die Inventur
Die Inventur ist die Bestandsaufnahme aller vorhandenen Vermögenswerte und Schulden
eines Unternehmens zu einem bestimmten Stichtag. Jeder Kaufmann ist gemäß § 240 HGB
und §§ 140, 141 AO im Rahmen der ordnungsmäßigen Buchführung zur Inwentur
verpflichtet, und zwar wenn er ein Unternehmen gründet oder übernimmt, wenn er es schließt,
sowie zum Schluss eines jeden Geschäftsjahres. Das Ergebnis einer Inventur ist das Inventar,

39. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
38
ein Bestandsverzeichnis, das alle Vermögensteile und Schulden nach Art, Menge und Wert
aufführt.
Arten der Inventur
− Körperliche Inwentur. Die körperlichen Vermögensgegenstände werden durch Zählen,
Messen oder Wiegen aufgenommen. Eine Schätzung mit anschließender Bewertung ist
ebenfalls erlaubt, wenn eine exakte Aufnahme wirtschaftlich unzumutbar oder unmöglich
ist (zum Beispiel Kohlevorräte auf Halde).
− Buchinventur. Die Buchinventur erfasst wertmäßig alle nicht körperlichen Gegenstände
und Schulden, zum Beispiel Forderungen, Verbindlichkeiten oder Bankguthaben, anhand
von buchhalterischen Aufzeichnungen (Belegen) oder anderen Unterlagen.
− Anlageninventur. In der Anlagenbuchhaltung ersetzt die Anlageninventur die körperliche
Bestandsaufnahme für Güter des beweglichen Anlagevermögens (Kraftfahrzeuge,
Maschinen, Büro- und Geschäftsausstattungen, nicht aber geringwertige
Wirtschaftsgüter).
Im Anlagenverzeichnis muss für jeden Gegenstand eine Anlagenkarte mit folgenden
Angaben geführt werden:
− genaue Bezeichnung des Gegenstandes:
− Bilanzwert am Bilanzstichtag
− Tag der Anschaffung oder Herstellung
− Höhe der Anschaffungs- oder Herstellungskosten
− Nutzungsdauer
− jährliche Abschreibung
− Tag des Abgangs
− Zeitpunkt der Inventur.
Grundsätzlich ist die Inventur zum Bilanzstichtag durchzuführen, also am 31.12. eines
Kalenderjahres oder am letzten Tag des Geschäftsjahres. Da die Aufnahme der Bestände aber
mit einem erheblichen zeitlichen und personellen Aufwand verbunden sein kann, sind für
Güter des Umlaufvermögens so genannte Vereinfachungsverfahren mit flexibleren Terminen
zulässig [7].
Waluta UE
Euro jest walutą Europejskiej Unii Walutowej i obok amerykańskiego dolara jest jedną
z waŜniejszych walut w światowym systemie walutowym. Euro jest kontrolowane
w Europejskim Banku Centralnym (EBC) we Frankfurcie nad Menem. Jest on wspólnym
organem walutowym państw członkowskich Europejskiej Unii Walutowej i tworzy
z Narodowymi Bankami Centralnymi poszczególnych krajów UE (w Polsce NBP) Europejski
System Banków Centralnych (ESBC). EBC jest w ramach Unii Europejskiej organem sui
generis (łac., swego rodzaju; w swoim (własnym) rodzaju). Jest to instytucja ponadnarodowa
z podmiotowością prawną, która została załoŜona 1988 w ramach Europejskiej Unii
Gospodarczej i Walutowej. Swoją siedzibę ma w Eurotower we Frankfurcie nad Menem.
Praca i zadania Europejskiego Banku Centralnego zostały uregulowane w umowie zawartej w
1992 o Unii Europejskiej w Maastricht (w Holandii), jak równieŜ w róŜnych innych
protokołach. Europejski Bank Centralny powinien funkcjonować niezaleŜnie od wszelkich
politycznych wpływów, co jest jednak nieustannie poddawane krytyce [tłumaczenie własne].
Die Währung der Europäischen Union
Der Euro ist die Währung der Europäischen Währungsunion und neben dem US-Dollar
die wichtigste im Weltwährungssystem. Er wird von der Europäischen Zentralbank in
Frankfurt am Main kontrolliert. Die Europäische Zentralbank (EZB) ist die gemeinsame
Währungsbehörde der Mitgliedstaaten der Europäischen Währungsunion und bildet mit den

40. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
39
nationalen Zentralbanken (NZB) der EU-Staaten das Europäische System der Zentralbanken
(ESZB). Sie ist im Rahmen der Europäischen Union ein Organ sui generis. Sie ist eine
supranationale Institution mit Rechtspersönlichkeit, die 1998 im Rahmen der Europäischen
Wirtschafts- und Währungsunion gegründet wurde und ihren Sitz im Eurotower in Frankfurt
am Main hat. Die Arbeit und die Aufgaben der EZB werden im 1992 in Maastricht
geschlossenen Vertrag über die Europäische Union sowie in verschiedenen Protokollen
geregelt. Die EZB soll unabhängig von politischer Einflussnahme sein, was jedoch von
Kritikern immer wieder bezweifelt wird [4, 5].
Formy grzecznościowe
Aby wyrazić w sposób uprzejmy Ŝyczenie, prośbę albo zgodę, stosuje się w języku
niemieckim formy trybu przypuszczającego II (Konjunktiv II). Przykłady:
Uprzejme Ŝyczenia:
− Chciałbym/Chciałaby państwa aktualny prospekt.
− ZłoŜyłbym/ZłoŜyłabym z chęcią zamówienie.
− Czy mógłbym/mogłabym rozmawiać z kompetentnym współpracownikiem?
Uprzejme prośby:
− Czy mógłby Pan/mogłaby Pani udzielić mi informacji?
− Mógłby Pan/Mogłaby Pani powiedzieć mi, czy mogę jeszcze cofnąć zamówienie?
− Mógłby Pan/Mogłaby Pani połączyć mnie z panem Müller?
Uprzejme propozycje:
− Czy będzie Panu/Pani pasować ósmego?
− MoŜe być o 8 godzinie?
− Odpowiadałby Panu/Pani bardziej poniedziałek, czy wtorek?
Aby wyrazić Ŝądanie w języku niemieckim, uŜywa się form trybu rozkazującego:
− Proszę przysłać mi dokumenty!
− Proszę dostarczyć mi jak uzgodniliśmy następujące artykuły: …………… !
− Proszę potwierdzić zamówienie!
Höflichkeitsformeln
Um einen höflichen Wunsch, eine höfliche Bitte, einen höflichen Vorschlag oder höfliche
Zustimmung auszudrücken, verwendet man im Deutschen Formen des Konjunktivs II.
Höfliche Wünsche:
− Ich hätte gern Ihren aktuellen Prospekt.
− Ich würde gern Bestellung aufgeben.
− Könnte ich bitte mit dem zuständigen Mitarbeiter sprechen?
Höfliche Bitten:
− Würden Sie mir bitte eine Auskunft geben?
− Könnten Sie mir bitte sagen, ob ich noch die Bestellung ablehnen kann?
− Würden Sie mich bitte mit Herrn Müller verbinden?
Höfliche Vorschläge:
− Würde es Ihnen am neunten passen?
− Ginge es um 8 Uhr?
− Wäre Ihnen der Montag oder der Dienstag lieber?
Um eine Aufforderung auszudrücken, verwendet man Formen des Imperativs.
− Schicken Sie mir bitte die Unterlagen zu!
− Liefern Sie mir bitte wie abgesprochen folgende Artikel: …………..!
− Bestätigen Sie bitte den Auftrag!

41. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
40
Środki językowe stosowane w negocjacjach
Jednym z najwaŜniejszych załoŜeń skutecznych negocjacji jest przemyślane
zastosowanie środków językowych. Wybór sformułowań dostosowany jest do przedmiotu,
charakteru dyskusji, partnera oraz zamiaru.
Krótkie zestawienia środków językowych, które naleŜą do stylu dyskusji w języku
niemieckim, nastawionego na sukces.
− Składanie propozycji: wyraŜenia takie jak: „Myślę …", „Sądzę …”, „Moim zdaniem”
nadają propozycjom osobista nutę i sygnalizują gotowość akceptacji innych poglądów.
− Stosowanie pytań: kto pyta, dowiaduję się szybciej, co jego rozmówcy myślą.
Sformułowanie typu „Jestem zdania” lub „Proponuję …” moŜna zastąpić zręcznymi
sformułowaniami „Nie sądzi Pan/ Pani/ Państwo, Ŝe …”, „Nie powinniśmy …”. Forma
pytającą podkreśla respektowanie czyjegoś odmiennego zdania. Innym środkiem
językowym jest pytanie retoryczne. Pytanie takie jak np. „Jaką rolę odgrywa …” zachęca
słuchacza do myślenia.
− Zastosowanie trybu przypuszczającego: NaleŜy stosować w miarę moŜliwości tryb
przypuszczający, dzięki temu rozmowa staje się milsza. NaleŜy jednak uwaŜać, aby
argumenty przez to nie zostały osłabione np.: „Sprzeciwiam się niechętnie Panu/ Pani/
Państwu …”, „Powinien Pan/ Pani/ Państwo ewentualnie rozwaŜyć …”.
− WyraŜanie ubolewania: Frazy wprowadzające, jak np.: „Niestety nie mogę …”, „Ku
mojemu ubolewaniu …” osłabiają ostrą negatywną wypowiedź [tłumaczenie własne].
Sprachliche Mittel in Verhandlungen
Eine der wichtigsten Voraussetzungen für erfolgreiche Verhandlungen ist der überlegte
Einsatz von Sprachmitteln. Die Auswahl von Formulierungen richtet sich nach dem
Gegenstand der Diskussion, dem Charakter des Gesprächs, den Partnern in der Verhandlung
und der persönlichen verfolgten Absicht.
Eine kurze Zusammenstellung jener Sprachmittel, die zu einem erfolgversprechenden
Diskussionsstil in der deutschen Sprache gehören:
− Personalisierung von Vorschlägen: Ausdrücke wie „ich denke", „ich glaube", „meiner
Meinung/Ansicht nach" verleihen den Vorschlägen eine persönliche Note und zeigen
ausdrücklich Ihre Bereitschaft, auch andere Auffassungen zu akzeptieren.
− Nutzung der Frageform: Wer Fragen stellt, erfährt schneller, was seine Gesprächpartner
denken. Formulierungen wie „Ich bin der Meinung" oder „Ich schlage vor, dass ..." lassen
sich durch geschickte Fragekonstruktionen wie „Denken Sie nicht auch, dass ..." oder
„Sollten wir nicht ...?" ersetzen. Die Frageform betont Ihre Bereitschaft, auch andere
Meinungen zu respektieren. Ein weiteres Stilmittel ist die rhetorische Frage. Fragesatz
wie z.B.: „Welche Rolle spielt das nun für uns?" regt den Zuhörer zum Mitdeneken an.
− Gebrauch von Konjunktiv: Benutzen Sie nach Möglichkeit den Konjunktiv, wodurch Sie
eine freundlichere Gesprächsituationen schaffen können. Beachten Sie dabei, dass
dadurch Argumente abgeschwächt werden können, z.B.: „Ich möchte Ihnen ungern
widersprechen, aber ...", „Sie sollten eventuell bedenken, dass ..."
− Ausdrücke des Bedauerns: Einleitungsfloskeln wie „Leider kann ich ...", „Zu meinem
Bedauern kann ich ..." schwächen eine scharfe negative Stellungnahme ab. [2, s.325,326]
4.2.2. Pytania sprawdzające
Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.
1. Z czego składa się list handlowy?
2. Jak redaguje się pisemna ofertę w języku niemieckim?
3. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim cło, cło od wartości, cło preferencyjne?

42. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
41
4. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim obszar celny, wolne strefy i przestrzenie?
5. Czym jest import, eksport, tranzyt przez obszar celny?
6. Czym jest handel wewnętrzny i zewnętrzny?
7. Jak zdefiniujesz w języku niemieckim formularz celny?
8. Jakie są rodzaje listów przewozowych w transgranicznym europejskim transporcie
towarów?
9. Jakie informacje zawarte są w dokumentacji typu świadectwo pochodzenia, zgłoszenie
eksportowe, CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym?
10. Jakie są etapy dostarczania towaru?
11. Jak naleŜy wypełniać dokumenty związane zaopatrzeniem materiałowym w
przedsiębiorstwie – formularze tzw. ustalenie stanu faktycznego oraz poświadczenie
nadejścia towaru?
12. Na czym polega technika kodowania?
13. Jakie znasz rodzaje inwentaryzacji?
14. Czym jest Europejski Bank Centralny?
15. W jaki sposób wyraŜa się Ŝyczenia, prośby, propozycje i Ŝądania w języku niemieckim?
16. Jakie środki językowe stosowane w negocjacjach?
4.2.3. Ćwiczenia
Ćwiczenie 1
Przyporządkuj fragmenty listu do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu
handlowego.
1 2 3 4 5 6 7 8
1
2
3
4
5
6
7 8
A. Unsere Bestellung vom 15.05.2007
B. Mit freundlichen Grüßen
Andreas Hoppe
C. Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5
D. Sehr geehrter Herr Kostner,
E. Felix Kostner
Glaswerk GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen
F. Anlagen
1 Kopie der Bestellung
G. leider müßen wir Ihnen mitteilen, dass die von uns
mit Schreiben vom 15.05.2007 bestellten Gläser
immer noch nicht eingetroffen sind. Bitte klären
Sie diese Angelegenheit. Unserem Schreiben legen
wir eine Kopie der Bestellung bei.

43. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
42
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zapoznać się z materiałem nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) przyporządkować fragmenty listów do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu
handlowego,
4) nanieść rozwiązania do tabelki,
5) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 2
Pracując w parach przeprowadźcie korespondencję zawodową realizowanego zadania
logistycznego w języku niemieckim.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) przeczytać ze zrozumieniem wzory korespondencji handlowej,
4) wypisać potrzebne zwroty z wzorów korespondencji,
5) zastosować zasady prowadzenia korespondencji zawodowej w języku niemieckim,
6) zredagować wybrany dokument dotyczący realizowanego zadania logistycznego
w języku niemieckim, np. list handlowy,
7) przeprowadzić korespondencję zawodową w języku niemieckim przy uŜyciu internetu,
8) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− stanowiska komputerowe z drukarkami i dostępem do internetu,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,
− obowiązujące podręczniki zawodowe,
− wzory korespondencji handlowej,
− pakiety multimedialne,
− literatura z rozdziału 6,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 3
Przeprowadź w języku niemieckim negocjacje handlowe z wybranym partnerem, które
kończą się zawarciem kontraktu.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) zapoznać się z materiałem nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

44. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
43
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) znać zasady prowadzenia negocjacji w języku niemieckim,
4) potrafić prowadzić negocjacje w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,
− przybory do pisania.
Ćwiczenie 4
Wyszukaj w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane
z działalnością logistyczną, a następnie wykorzystaj je w pracy logistyka.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać materiał nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wyszukać w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane
z działalnością logistyczną,
4) dokonać analizy i selekcji materiałów,
5) odpowiedzieć na wybrana ofertę przy uŜyciu Internetu,
6) wykorzystać wybrane informacje w pracy logistyka,
7) przedstawić rezultat swej pracy w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,
− przybory do pisania,
− literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 5
Sporządź w języku niemieckim dokumentację związaną z działalnością logistyczną.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) przeczytać ze zrozumieniem wzory dokumentacji,
4) dokonać analizy wzorcowej dokumentacji,
5) zastosować zasady redagowania dokumentacji w języku niemieckim,
6) sporządzić wybraną dokumentację związaną z działalnością logistyczną w języku
niemieckim,
7) wydrukować zredagowaną dokumentację,
8) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

45. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
44
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− stanowiska komputerowe z drukarkami,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,
− wzory dokumentów, umów, listów handlowych, ofert,
− obowiązujące podręczniki zawodowe,
− pakiety multimedialne,
− literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 6
Wypełnij w języku niemieckim formularze związane z działalnością logistyczną takie
jak: faktura, firmowy druk zamówienia, deklaracja celna.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) przeczytać ze zrozumieniem druki formularzy w języku niemieckim,
4) zgromadzić odpowiednie zwroty i słownictwo,
5) wypełnić formularze w języku niemieckim,
6) przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− formularze faktur, firmowych druków zamówienia, deklaracji celnej w języku
niemieckim,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,
− obowiązujące podręczniki zawodowe,
− przybory do pisania,
− literatura z rozdziału 6.
Ćwiczenie 7
Przeprowadź rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym.
Sposób wykonania ćwiczenia
Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:
1) przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),
2) zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,
3) wysłuchać nagrania z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku
niemieckim,
4) wynotować potrzebne zwroty z nagrania,
5) dokonać analizy wzorcowych formularzy z rozliczeniami finansowymi,
6) opracowywać rozliczenie finansowe w języku niemieckim,
7) opracować scenariusz konwersacji,
8) przeprowadzić rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym,
9) zastosować zwroty grzecznościowe uŜywane w rozmowie w języku niemieckim.

46. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
45
WyposaŜenie stanowiska pracy:
− nagranie z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku niemieckim,
− magnetofon,
− słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,
− wzory rozliczeń finansowych,
− obowiązujące podręczniki zawodowe,
− przybory do pisania,
− literatura z rozdziału 6.
4.2.4. Sprawdzian postępów
Czy potrafisz:
Tak Nie
1) określić w języku niemieckim pojęcia takie jak: cło, cło od wartości,
cło preferencyjne, obszar celny, wolne strefy i przestrzenie, eksport,
tranzyt przez obszar celny, handel wewnętrzny i zewnętrzny?
2) redagować korespondencję zawodową w języku niemieckim?
3) prowadzić korespondencje zawodową w języku niemieckim?
4) przeprowadzić negocjacje w języku niemieckim?
5) wyszukiwać w Internecie oferty i informacje związane z działalnością
logistyczna i wyszukiwać je w pracy logistyka?
6) sporządzić dokumentację zawodową w języku niemiecki?
7) wypełnić w języku niemieckim formularze związane z działalnością
logistyczną?
8) przeprowadzić w języku niemieckim rozliczenie finansowe
z partnerem niemieckojęzycznym?
9) wymienić środki płatnicze w języku niemieckim?

47. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
46
4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów
4.3.1. Materiał nauczania
Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe
Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe słuŜą do przemieszczania materiału
wewnątrz zakładu.
Rys. 25. Środki transportu wewnątrzzakładowego
Przenośniki transportu ciągłego mają stałą drogę transportu. Przemieszczany towar moŜe
być umieszczany na przenośniku ręcznie lub automatycznie, w ten sam sposób moŜe być
z niego zdejmowany.
Rys.26. Podział przenośników transportu ciągłego
Przenośniki transportu ciągłego bez styczności z podłoŜem transportują towary na szynie,
która przymocowana jest do sufitu. Natomiast przenośniki transportu mające styczność
z podłoŜem mają zazwyczaj stałą trasę transportową. Trasa ta znajduje się albo pod
powierzchnią (np. przenośnik łańcuchowy zgarniakowy) lub nad powierzchnią (np.
przenośnik rolkowy, wałkowy, taśmowy, łańcuchowy).
środki transportu wewnątrzzakładowego
przenośnik transportu ciągłego
(ta sama droga transportowa;
realizowany jest transport ciągły)
przenośnik o ruchu okresowym
(zmienna droga transportowa;
transport realizowany w miarę
potrzeby)
przenośniki transportu ciągłego
bez styczności z podłoŜem
transport podwieszony np.:
– obwodowy przenośnik łańcuchowy
– przenośnik Power-and-Free
– elektryczna kolejka podwieszana
mające styczność z podłoŜem
transport na nawierzchni np.:
− przenośnik łańcuchowy
− przenośnik taśmowy
− przenośnik rolkowy

48. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
47
Rys. 27. Podział przenośników transportu okresowego
Przenośniki o ruchu okresowym są uŜywane tylko w razie potrzeby. Dźwigi mogą być
stałe lub przewoźne. Do dźwigów stałych zalicza się windy i dźwigi bramowe (dźwigi
mechaniczne stałe). Windy znajdują zastosowanie w wielopiętrowych budynkach i słuŜą do
transportu osób i materiałów w kierunku pionowym. Urządzenia do transportu poziomego
transportują materiały na powierzchniach hal produkcyjnych.
Samojezdne wózki widłowe są najczęściej uŜywanymi urządzeniami do transportu
poziomego.
Rys. 28 Podział przenośników sterowanych automatycznie
Automatyczne systemy transportowe składają się z trasy, która słuŜy do przemieszczania
ładunku i sterowania samego pojazdu. Indukcyjnie sterowane pojazdy (teletraksy) są
sterowane przez umieszczone tuŜ pod powierzchnią pętle indukcyjne. Sterowanie
nowoczesnych automatycznych systemów transportowych moŜe odbywać się przez nawigację
laserową. Jako pojazdy głownie wykorzystuje się ciągniki, które ciągną jedną lub więcej
przyczep.
We współczesnych czasach automatyzacji, mają dalej zastosowanie manualnie
obsługiwane środki transportu np. wózki paletowe, wózki transportowe, wózki rolkowe,
wózki piętrowe, rolkowa taczka schodowa, czterokołowy wózek do transportu cięŜkiego,
dwukołowa taczka z moŜliwością doczepienia do haka pociągowego.
przenośniki o ruchu okresowym
dźwigi,
transport pionowy
− windy,
− pomosty podnoszące - dźwigi
mechaniczne stałe
− Ŝurawie
urządzenia do transportu mające
styczność z podłoŜem,
nie poruszające się po szynach:
− wózek wysokiego podnoszenia,
− wózek niskiego podnoszenia,
− podnośnik łańcuchowo –
zgrzebłowy,
− ręcznie obsługiwane transportowe
urządzenia pomocnicze np.
dwukołowa taczka
automatyczne systemy transportowe
sterowane
induktywnie
sterowane
laserowo
sterowane
magnetycznie
sterowane
optycznie

49. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
48
Rys. 29. Podział urządzeń do obsługi regałów
Urządzenia do obsługi regałów słuŜą do układania i wydawania towarów
przechowywanych w regałach. Są to np. wózki wysokiego podnoszenia oraz wózki do obsługi
regałów wysokiego składowania. W zaleŜności od rodzaju regałów, urządzenia do ich
obsługi:
− poruszają się wyłącznie po szynach wzdłuŜ regałów, co oznacza Ŝe dla obsługi jednego
regału potrzebne jest jedno urządzenie,
− poruszają się niezaleŜne od regałów i poprzez zwrotnice kierunkowe mogą
przemieszczać się i obsługiwać wiele regałów [tłumaczenie własne].
Rys. 30. Wózek widłowy z napędem elektrycznym (Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen) [1, s. 160]
Rys. 31. Wózek widłowy z platformą dla operatora - napęd elektryczny (Elektro-Deichselstapler mit
Fahrerstandplattform, radunterstützt) [1, s. 160]
urządzenia do obsługi regałów
zaleŜne od regałów niezaleŜne od regałów

50. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
49
Rys. 32. Wózek widłowy samobieŜny (Dieselstapler, freitragend) [1, s. 160]
Rys. 33. Ręczny wózek widłowy (Handgabelhubwagen) [1, s. 160]
Fördermittel
Unter Fördermitteln versteht man alle Transportmittel für den innerbetrieblichen
Materialfluss.
Rys. 28.
Rys. 34. Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport
Stetigförderer haben einen linienförmigen, gleichbleibenden Förderweg, auf dem die
Güter ständig transportiert werden. Das Fördergut wird manuell oder automatisch auf den sich
bewegenden Stetigförderer gelegt bzw. von diesem entnommen.
Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport
Stetigförderer
gleicher Transportweg
ständiger Transport
Unstetigförderer
unterschiedlicher Transportweg
Transport bei Bedarf

51. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
50
Rys. 35. Stetigförderer
Flurfreie Stetigförderer befördern die Güter an einer von der Decke abgehängten Schiene.
Flurgebundene Stetigförderer haben eine feste Förderstrecke. Die Förderstrecke dieser
Stetigförderer befindet sich entweder im Boden, z.B. bei den Unterflurschleppkettenförderer
oder über dem Boden z.B. Rollenbahnen, Gurtförderer oder Kettenförderer.
Rys. 36. Unstetigförderer
Unstetige Fördermittel werden nur bei Bedarf eingesetzt. Hebezeuge können ortsfest und
fahrbar sein. Zu den ortfesten Hebezeugen zählen Aufzüge und bestimmte Hebebühnen. Sie
werden in mehrgeschossigen Gebäuden eingesetzt und dienen der Beförderung von Personen
und Gütern in vertikaler Richtung. Flurförderzeuge befördern bei Bedarf die Güter auf dem
Hallenboden. Gabelstapler sind wegen ihrer vielfältigen Einsatzmöglichkeiten die am
häufigsten eingesetzten Flurförderzeuge.
Stetigförderer
flurfrei
Beförderung an der Decke z.B.
– Kreiskettenförderer
– Power-and-Free-Förderer
– Elektrohängebahn
flurgebunden
Beförderung am Boden z.B.
– Kettenförderer
– Gurtförderer
– Rollenbahn
Unstetigförderer
Hebezeuge
vertikaler Transport
− Aufzüge,
− Hebebühnen,
− Krane
Flurförderzeuge
bodengebundenen, nicht
auf Schienen fahrend
− Stapler,
− Hubwagen,
− Schlepper,
− Wagen,
− manuell bedienbare
Transporthelfer,
− z. B.: Sackkarre

52. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
51
Rys. 37. fahrerlose Transportsysteme
Fahrerlose Transportsysteme (FTS) bestehen aus der Förderstrecke, die zur Steuerung des
Fahrzeuges dient und dem Fahrzeug selbst. Induktiv gesteuerte Fahrzeuge (Teletraks) werden
durch die im Boden verlegten Induktionsschleifen zum jeweiligen Empfangsort geleitet.
Die Steuerung neuer FTS-Anlagen erfolgt durch Lasernnavigation. Als Fahrzeuge werden
hauptsachlich Schleppfahrzeuge, die einen oder mehrere Wagen ziehen, oder Fahrzeuge mit
eigener Tragfähigkeit, vergleichbar den Gabelhubwagen, eingesetzt.
Auch in der heutigen Zeit der Automatisierung werden noch rein manuell Fördermittel
eingesetzt z.B. Paletten- Transportwagen, Rollwagen, Etagen-Transportwagen,
Treppenrollende Karre, Viereckroller, Sackkarre mit Anhängemöglichkeit an Kranhaken.
Rys. 38. Regalbediengeräte
Regalbediengeräte dienen der rationellen Einlagerung und Auslagerung der Güter in den
Regalen z.B. Schubmaststapler, Hochregalstapler. Regalabhängige Regalbediengeräte fahren
schienengeführt in Längsrichtung durch den Regalgang und sind nicht frei verfahrbar. Dies
bedeutet, dass für jeden Regalgang ein eigenes Fahrzeug erforderlich ist. Regalunabhängige
Regalbediengeräte können über Weichen oder mithilfe von Umsetzwagen zwischen den
einzelnen Regalen verfahren werden und mehrere Regalgänge bedienen [1, s. 155,156, 157,
158, 159,161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170].
Pomocnicze środki transportu
Do pomocniczych środków transportu naleŜą opakowania transportowe, których
zadaniem jest ochrona przewoŜonego produktu oraz ułatwienie manipulacji przy załadunku
i rozładunku oraz składowaniu.
Opakowania dzieli ze względu na:
− rodzaj opakowania (skrzynia, pudło, paleta, kontener, zbiornik itd.),
− zastosowany materiał (drewno, karton, szkło, metal, tworzywo sztuczne, tekstylia),
− częstotliwość uŜycia (opakowanie bezzwrotne - jednorazowego uŜytku, opakowanie
zwrotne - wielokrotnego uŜytku).
Opakowania papierowe mogą być wykonane z: kartonu, tektury litej (sklejanej) i tektury
falistej.
fahrerlose Transportsysteme
induktiv
gesteuert
Laser-
navigation
magnetische
Navigation
optische
Navigation
Regalbediengeräte
regalabhängig regalunabhängig

53. „Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”
52
Opakowania wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu (boksy, zbiorniki, skrzynie)
mogą być:
− składowane w stosach,
− poukładane na europaletach,
− składane,
− wstawiane w jedno w drugie.
Palety ze względu na budowę dzieli się na:
− palety płaskie,
− palety skrzyniowe,
− palety słupkowe,
− palety z pełnymi ściankami.
Palety ze względu na sposób wykorzystania dzieli się na:
− palety bezzwrotne,
− palety zwrotne.
Palety ze względu na ich wymiary dzieli się na:
− europalety (znormalizowane),
− firmowe lub przemysłowe palety (nieznormalizowane).
Palety ze względu na moŜliwość ich podjęcia dzieli się na:
− czterowejściowe (z 4 stron moŜliwe podniesienie)
− dwuwejściowe (moŜliwość podniesienia tylko z 2 stron).
Wymiary europalety płaskiej są następujące: 1200×800×144 mm (długość × szerokość ×
wysokość). Paleta skrzyniowa wewnątrz posiada wymiary: 1200×800×800 mm, a na zewnątrz
1240×835×970 mm.
Wymiary kontenerów podawane są w stopach (1’= 1 stopa = 30,48 cm). W uŜytkowaniu
znajdują się kontenery o wymiarach 20’ i 40’. Według norm ISO („Międzynarodowa
Organizacja Standaryzacji”) wyróŜnia się: kontenery międzykontynentalne i kontenery
kontynentalne. Ze względu na budowę wyróŜnia się:
− kontener standartowy (przeznaczony na zamkniętą drobnicę),
− hardtop – kontener,
− oraz opentop-kontener (z otwieranym dachem),
− cysterny (dla przewozu cieczy),
− kontenery na ładunek masowy (dla materiału sypkiego) [tłumaczenie własne].
Förderhilfsmittel
Unter Fördermitteln werden alle Packmittel verstanden, die das Fördergut schützen, lade-,
transportier- und lagerfähig machen.
Packmittel lassen sich unterteilen nach:
− Art des Packmittels: Kiste, Schachtel, Palette, Container, Behälter usw.;
− verwendetem Material: Holz, Karton/Pappe, Glas, Metall, Kunststoff, Textilien;
− Häufigkeit der Verwendung: Einwegverpackung, Mehrwegpackung.
Zu Packstoffen aus dem Grundstoff Papier zählen: Karton, Vollpappe und Wellpappe.
Packmittel aus Kunststoff oder Metall (Boxen, Behälter, Kisten) können:
− gestapelt werden (Stapelboxen)
− auf EUR-Paletten abgestimmt sein (Euro-Boxen)
− falt- und klappbar sein
− nestbar sein (ineinander stellen).
Paletten kann man unterscheiden nach:
− Aufbau: Flachpalette (ohne Aufbau) und Gitterbox-, Rungen-, Vollwandpalette