1. Fryderyk Chopin
Chopin Fryderyk Franciszek, kompozytor i pianista polski,
urodzony 1 marca 1810 (według oświadczeń samego artysty
i jego rodziny) lub 22 lutego (według metryki chrztu,
sporządzonej kilka tygodni po urodzeniu) we wsi
Żelazowa Wola koło Sochaczewa, na Mazowszu. Syn
Justyny z Krzyżanowskich i Mikołaja Chopina, nauczyciela
pochodzącego z Lotaryngii.
Witold
Roman
Lutosławski
Witold Roman Lutosławski (ur. 25 stycznia 1913
w Warszawie, zm. 7 lutego 1994 też w Warszawie)
– polski kompozytor współczesny i dyrygent, także
pianista. Syn Józefa Lutosławskiego. Uważany za
najwybitniejszego – obok Chopina i
Szymanowskiego – polskiego kompozytora wszech
czasów. Odznaczony Orderem Orła Białego.

2. "W setną rocznicę urodzin kompozytora Witolda
Lutosławskiego Sejm Rzeczypospolitej Polskiej
postanawia oddać hołd jednemu z najwybitniejszych
twórców naszych czasów, który na trwałe wpisał się
do dwudziestowiecznej muzyki polskiej i światowej."

3. Dzieciństwo
Naukę gry na fortepianie
rozpoczął już jako 6-
letnie dziecko. w 1930
roku skomponował swój
pierwszy utwór
wykonany publicznie
dwa lata później w
Warszawskim
Konserwatorium -
TANIEC CHIMERY na
fortepian.

4. Życie przed II wojną światową
W 1932 roku zapisał się do uczelni
muzycznej, gdzie kontynuował studia
kompozytorskie w klasie Maliszewskiego
oraz uczył się grać na fortepianie u Jerzego
Lefelda. W latach 1931-33 był również
studentem Wydziału Matematyki
Uniwersytetu Warszawskiego. Za swój
debiut kompozytorski uznał prawykonanie w
1938 roku WARIACJI SYMFONICZNYCH
(1936-38).

5. Podczas II wojny światowej
Dobrze zapowiadającą się karierę
artystyczną Lutosławskiego
przerwała jednak II wojna
światowa. Lata okupacji
hitlerowskiej spędził w Warszawie.
Zarabiał na życie m.in. jako
pianista w kawiarniach "SiM"
(Sztuka i Moda) oraz "U Aktorek„.
Jedynym utworem zachowanym z
tych czasów są WARIACJE NA
TEMAT PAGANINIEGO na dwa
fortepiany (1941).

6. Po II wojnie światowej.
Po wojnie Lutosławski zamieszkał na stałe
w Warszawie. W 1946 roku poślubił Marię
Danutę Bogusławską .Zaangażował się w
organizację Związku Kompozytorów
Polskich. Ze stowarzyszeniem tym był
czynnie związany do końca życia jako
członek władz i współorganizator
MIĘDZYNARODOWEGO FESTIWALU
MUZYKI WSPÓŁCZESNEJ
"WARSZAWSKA JESIEŃ". Nigdy nie
związał się na stałe z żadną uczelnią
muzyczną. Uczestniczył natomiast w wielu
kursach W latach 70-tych i 80-tych
przyjmował jedynie sporadycznie
zaproszenia na wykłady poświęcone
własnej twórczości.

7. Działalność.
Jako jedyny uczestniczył w pracach festiwalu
„Warszawska Jesień” nieprzerwanie przez 37 lat,
a w latach 1960–65 był pierwszym
przewodniczącym tej komisji. Był też najczęściej
grywanym za życia polskim kompozytorem i
pierwszym, którego uhonorowano wieczorem
autorskim. Kierował również Towarzystwem
Muzyki Współczesnej. Działał w Związku
Kompozytorów Polskich , spełnił rozmaite
funkcje przy Polskim Wydawnictwie Muzycznym,
Ministerstwie Kultury i Sztuki. Jako członek
Międzynarodowej Rady Muzycznej przy
UNESCO spowodował, że w 1969 z jego
inicjatywy przyjęto pierwszą ustawę
potępiającą nadużywanie muzyki w miejscach
publicznych i prywatnych, jako naruszenie
prawa człowieka do spokoju i ciszy. Do
problemu tego powracał wielokrotnie, uważając,
że muzyka dobiegająca zewsząd i ciągle nie
tylko męczy, ale także tępi wrażliwość na
prawdziwą muzykę.

8. W czasie stanu wojennego
W latach stanu wojennego unikał
obecności w życiu publicznym. W 1989
roku wyraźnie opowiedział się po stronie
„Solidarności” i jako jedyny reprezentował
środowisko muzyczne w Komitecie
Obywatelskim przy Lechu Wałęsie.

9. Twórczość
Wskazując w licznych wywiadach i wypowiedziach na swą
genealogię artystyczną, Lutosławski określał siebie jako
duchowego spadkobiercę Debussy'ego, Ravela, Strawińskiego i
Bartóka, a więc tych twórców, którzy łączyli zmysłowe walory
muzyki, zwłaszcza jej barwę i brzmienie z doskonałym warsztatem
kompozytorskim. Nie interesowała go muzyka będąca wyłącznie
rezultatem intelektualnej kalkulacji; przeciwnie, pragnął w niej
zawrzeć bogatą sferę emocji i wrażeń zmysłowych, ujętych w
porządek dźwiękowy wypracowany w najdrobniejszych
szczegółach, w poczuciu artystycznej odpowiedzialności za
twórczy akt - zarówno przed samym sobą, jak też przed
odbiorcami swych dzieł. To szczególne wyczulenie na trwałą
muzyczną substancję, której nośnikiem był jedyny w swoim
rodzaju, nowoczesny język dźwiękowy, czerpiący wartości
fundamentalne z bliższej i dalszej tradycji, czyni Witolda
Lutosławskiego jednym z najwybitniejszych klasyków muzyki XX
wieku.

10. Nagrody
• Lutosławski odznaczony był najwyższymi
orderami PRL i III RP.
• Zagraniczne wyróżnienia zapoczątkowały
główne lokaty utworów na
Międzynarodowej Trybunie
Kompozytorów UNESCO w Paryżu. Za
całokształt dorobku otrzymał wiele nagród
pod przewodnictwem wielu sławnych
autorów polskich i zagranicznych.
• Wiele instytucji muzycznych nosi jego
imię.
• Rok 2013 ogłoszony został przez Sejm
Rokiem Lutosławskiego

11. KONIEC
• Wykonały:
Magdalena Piękoś i Angelika Muzyka kl. III B