2. Bieito Iglesias
1.Ourense foi a súa cidade de nacemento, o espazo dalgunha da súa narrativa... mais Santiago
de Compostela foi outra cousa, non? E incluso vimos por aí que Vostede “viviu tres
Santiagos”...
Santiago foi o encontro coa mocidade de toda Galiza e coas secuelas do movemento estudiantil de
maio do sesenta e oito.
2. O seu aparecer literario foi un tanto dardío e nunha entrevista do xornal La Voz de Galicia
dixo «se empezara antes igual me arrepentía das obras escritas» En que cambiou a súa visión
do mundo?
Empecei aos trinta anos e aforreime as dúbidas que tería se rompese a escribir de máis rapaz,
pero logo sucedéronse dous ou tres escritores que asinan co meu nome, porque un muda cada
tantiños anos ou fosilízase.
3.E o seu debut literario produciuse con Aventura en Nassau... Por que este espazo lonxano
das Bahamas para a súa primeira novela publicada -inda que xa ben anos antes un longo
relatou seu viaxara até Luanda-?
Luanda sucedía en Ourense e no Porto, agora Aventura en Nassau si que supuxo unha fuxida
consciente cara outros escenarios. A maior parte da miña obra ambiéntase en Galiza pero tamén
me gusta viaxar por outras xeografías.
jueves 20 de abril de 2017
3. Bieito Iglesias
4. A súa incursión na literatura infantil e xuvenil produciuse coa obra A noite das cabras do aire -Premio Merlín-. Con todos os
recoñecementos, por que non voltar a este público literario?
Escribín con gusto unha nouvelle de misterio que poden ler mozotes ou xente de calquera idade, pero trátase dun traballo ocasional.
Non teño vocación de escritor infanto-xuvenil.
5. No ano 2001 a súa novela A historia escríbese de noite acadou un dos premios narrativos
máis importantes da nosa literatura. Que supuxo este recoñecemento?
O premio xa me pillou grandiño e polo tanto non me fixo tolear. De calquera maneira sempre se
agradece un pequeno recoñecemento ao traballo.
6. Por certo, unha novela irónica, divertida, “grotesca” -como se di por aí- sobre o mundo
da prostitución en Galiza... Que pretendeu con esta súa novela?
A novela trataba sobre todo da crise dunha parella (divorcio, fillos compartillados) e logo
incluía dúas tramas secundarias: unha novela histórica sobre o carlismo catalán do XIX e unha
sátira sobre o paroxismo sexual contemporáneo.
7. Cos catro longos relatos que conforman a súa Miss Ourense pretendeu quizais mergullarse
no xénero detectivesco, policíaco...? Un xénero que, dende logo, nestes momentos goza
dunha forte saúde na nosa literatura...
Cando saíu Miss Ourense aínda non estaba tan na moda o xénero negro. A min sempre me
interesou como lector, desde a primeira mocidade, de modo que me encontrei cómodo nesa
fórmula.
jueves 20 de abril de 2017
4. Bieito Iglesias
8. E con O mellor francés de Barcelona (Premio da Crítica de GalicIa do ano 1999)
outra volta aos relatos... Como se sente máis a gusto, escribindo unha novela longa ou
co relato, por moito que unha serie destes puider configurar realmente unha longa
novela?
Son un escritor fundamentalmente de media distancia, non me vexo como velocista nin
como maratoniano.
9. Para lermos a Arthur Conan Doyle no noso idioma temos que recorrer practicamente
ás súas traducións. Puideron estas ser os alicerces da súa posterior novelística?
Algún pastiche de Holmes escribín logo da tradución, no entanto a miña novelística vén
doutras fontes: Faulkner, Nabokov, Eduardo Blanco Amor, etc.
10. Ás veces pensamos que traducir literatura é do máis doado para quen manexe
idiomas... Non é isto un erro xa que lle hai que dar certa “literatura” á propia obra
orixinal?
A tradución vén sendo unha recreación, por iso o gran desafío á hora de trasladar Conan
Doyle ao galego consistía en darlle voz no noso idioma a personaxes vitorianos.
jueves 20 de abril de 2017
5. Bieito Iglesias
11. Ultimamente tamén vimos saír lírica da súa pluma -A última música das cousas-.
Unha nova experiencia literaria ou máis ben xa vén de atrás?
Unha estrada secundaria. A corrente central da miña escrita indica que son un prosador
ficcionista aínda que tamén poida escribir versos.
12. Tampouco o xornalismo lle é alleo e incluso foi merecente dun premio como o
“Blanco Torres” por Barcos a pique e tamén un recoñecemento pola AELG pola súa
traxectoria xornalística. Pois daquela temos que lle preguntar a súa opinión verbo da
situación do noso xornalismo actual...
O xornalismo literario foi outra estrada secundaria pola que circulei, neste caso durante
moitos anos. O xornalismo non literario, hoxe e sempre, é propaganda da guerra dos
donos dos medios.
13. E xa vai alá máis dun lustro dende a súa última publicación narrativa... para cando
outra(s) obra(s) narrativa(s) de Bieito Iglesias?
Nunca se sabe, eu planifico pouco, escribo só cando me sae de adentro.
14. E para rematarmos, como enxerga Vostede o futuro da nosa literatura?
A literatura, a arte en xeral, depende do talento e o talento acontece, como un milagre.
así pois, mañá pode nacer na Estrada un Shakespeare. Outra cousa é a literatura en
galego. Para que esta exista, terá que perdurar o noso idioma e iso xa é un asunto
político.
jueves 20 de abril de 2017
7. O Panteón de
Agrippa
Un monumento
salientábel?
“A esmorga”.
Blanco Amor.
Un/ha autor/-a galego?
Un personaxe galego e
un estranxeiro/-a?
John Silver o Longo
Un personaxe literario co que
se identifique?
A vida
Cal é a súa fonte de
inspiración?
A anxo azul; Amarcord; O terceiro
home
Unha película de cine?
Unha obra teatral?
Divinas palabras, de Valle Inclán
Pálido Lume. V Nabokov
Un/ha autor/-a e unha obra
estranxeira?
Rañolas, Julien Sorel
jueves 20 de abril de 2017
8. Vivir unha
tempada nun
hotel suízo
Un anceio por realizar?
Unha vila mediana
Mundo rural/urbano?
Praia/montaña?
Un lugar para visitar? e un lugar
para descansar?
Roma
A guerra do Vietnam
Un feito histórico?
Percorrer o
Amazonas
Unha utopía?
A cama
Un lugar axeitado para a
lectura?
Je ne regrette rien por Edith
Piaf
Un tipo de música? Unhacanción?
Saul Belllow
Un/ha autor/-a con quen se
identifique?
O cinema
Outro entretemento
ademais da lectura?
jueves 20 de abril de 2017
