ok

1. Φεμινισμός
Από τον 17ο αιωνα μεχρι σήμερα

3. Τα τρία κύματα του φεμινισμού
Το Πρώτο Κύμα Φεμινισμού και
δημοσιοποιώντας το σκοπό τους: οι γυναίκες
δε θα πρέπει να περιορίζονται στο σπίτι. Η
παρέλαση των σουφραζέτων ήταν μια νέα,
τολμηρή τεχνική που υιοθετήθηκε τα αμέσως
επόμενα χρόνια από τις φεμινίστριες σε
Ηνωμένο Βασίλειο και ΗΠΑ, και
επικεντρώθηκε στα κύρια σημεία του
φεμινισμού που αφορούν στην ισότητα: από
τον τομέα της εργασίας και των δικαιωμάτων
ψήφου και ιδιοκτησίας, μέχρι το γάμο και την
ανατροφή των παιδιών.

4. Σουφραζέτες: Οι γυναίκες που πρωτοστάτησαν και
διεκδίκησαν το δικαίωμα ψήφου
Ο όρος που χρησιμοποιήθηκε, για
πρώτη φορά, ήταν «Σουφραζέτες».
Οι Σουφραζέτες ήταν συνήθως
γυναίκες από τη μεσαία τάξη, με
επισφαλή κοινωνικοοικονομική
κατάσταση, οι οποίες επιθυμούσαν
να βελτιώσουν τις ζωές τους

5. Ο όρος «σουφραζέτα» προέρχεται από τη λέξη «suffragist», που δηλώνει
τον υποστηρικτή του «suffrage», δηλαδή του δικαιώματος ψήφου. Οι
σουφραζέτες διεκδικούσαν τη συμμετοχή στα κοινά και ίση μεταχείριση με
τους άντρες. Ο όρος «suffragist», όμως, είναι γενικότερος και αναφέρεται
σε μέλη κινημάτων που υποστηρίζουν το δικαίωμα ψήφου, ασχέτως αν
πρόκειται για ριζοσπαστικά ή συντηρητικά κινήματα ή αν το δικαίωμα
ψήφου αφορά άντρες ή γυναίκες.

6. Οι απαρχές του κινήματος του φεμινισμού τοποθετούνται ιστορικά την
περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης. Οι σελίδες ενός τετραδίου παραπόνων
γυναικών το 1789 εξελίχθηκαν δύο χρόνια αργότερα στη Διακήρυξη
Δικαιωμάτων των Γυναικών. Η πρώτη σουφραζέτα στον κόσμο δεν ήξερε καν
πως ήταν σουφραζέτα και έδρασε εκείνη την περίοδο.

7. Άκουγε στο όνομα Μαρία - Ολυμπία Γκουζ,
ήταν συγγραφέας και κοινωνική
μεταρρυθμίστρια, και συνέταξε την περίφημη
«Δήλωση των δικαιωμάτων της γυναικός και
της πολίτιδος» ως απάντηση στην αντίστοιχη
δήλωση που αφορούσε μόνο στους άντρες. Η
Γκουζ καρατομήθηκε με διαταγή του
Ροβεσπιέρου το 1773, παραλύοντας κάθε
φεμινιστική κίνηση

8. Μαρία Ντεραίν
Η Μαρία Ντεραίν άνοιξε ξανά διάπλατα το δρόμο για το
φεμινιστικό κίνημα στη Γαλλία το 1872, ιδρύοντας την
«Ένωση υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών» και
εκδίδοντας το έντυπο «Δικαιώματα γυναικών», το οποίο
κυκλοφορούσε επί 23 χρόνια. Χωρίς αυτήν και την
αδελφή της, το πρώτο διεθνές συνέδριο γυναικών το
1878 στο Παρίσι μάλλον δε θα είχε γίνει ποτέ. Κατά
συνέπεια ίσως και να μην είχε ιδρυθεί το 1891 η
«Παγκόσμια ένωση γυναικών».

10. Σιμόν ντε Μποβουάρ
Η Σιμόν ντε Μποβουάρ, συγγραφέας,
επιχειρηματολογεί μέσω ενός φεμινιστικού
υπαρξισμού στο βιβλίο της, Το Δεύτερο
Φύλο. Η Μπoβουάρ είναι υπαρξίστρια.
Δηλαδή αποδέχεται την αρχή πως η ύπαρξη
προηγείται της ουσίας, επομένως κανείς δε
γεννιέται γυναίκα, αλλά γίνεται. Υποστηρίζει
πως διά μέσου της ιστορίας οι γυναίκες
έχουν θεωρηθεί ως η παρέκκλιση από την
«κανονικότητα», ως μια ανωμαλία. Αν ο
φεμινισμός θέλει να προχωρήσει, τότε
πρέπει να καταρρίψει αυτή την υπόθεση.

11. Έμιλι Ντέιβισον
Μια σουφραζέτα, η Έμιλι Ντέιβισον, πέθανε στην προσπάθειά της να
πετάξει ένα πανό πάνω στο άλογο του βασιλιά στις Ιπποδρομίες του
Έπσομ, στις 5 Ιουνίου 1913.
Πολλές από τις συντρόφισσές της συνελήφθησαν και έκαναν απεργία
πείνας, σε μια προσπάθεια να ασκήσουν πίεση στην κυβέρνηση.

12. Η κυβέρνηση αντέδρασε με τη λεγόμενη Νομοθετική Πράξη «της
Γάτας και του Ποντικιού». Βάσει αυτής, επιτρεπόταν στις κρατούμενες
να προχωρούν σε απεργία πείνας, χωρίς να τους παρέχεται τροφή διά
της βίας, αλλά αφήνονταν ελεύθερες όταν η κατάσταση της υγείας
τους κρινόταν πλέον επικίνδυνη. Ωστόσο, λίγο μετά την αποφυλάκισή
τους, συχνά συλλαμβάνονταν εκ νέου για ασήμαντους λόγους.
Η διαδικασία αυτή της σύλληψης, αποφυλάκισης και επανασύλληψης
επαναλαμβανόταν πολλές φορές, λίγο πολύ όπως η γάτα παίζει με το
ποντίκι.

13. Έμελιν Πάνκχερστ
Η ακτιβίστρια Έμελιν Πάνκχερστ η
οποία ηγήθηκε του κινήματος των
Σουφραζετών στη Βρετανία. Η
Πάνκχερστ αφιερώθηκε από την
εφηβική κιόλας ηλικία στην πάλη για τα
δικαιώματα των γυναικών. Η
επαναστατική της φύση δεν άφηνε τη
συνείδησή της ήσυχη. Έτσι, αποφάσισε
να παρακολουθήσει μαθήματα στην
École Normale de Neuilly, όπου ήρθε σε
επαφή με πολιτικά κινήματα

14. Ο γάμος ήλθε στη ζωή της το 1879, οπότε και παντρεύτηκε τον κατά 24
χρόνια μεγαλύτερό της δικηγόρο Ρίτσαρντ Πάνκχερστ, που υποστήριζε τις
δράσεις της. Με το πέρασμα του χρόνου, και όταν πλέον πέθανε ο σύζυγός
της, κλιμακώθηκαν οι κινητοποιήσεις της. Δημιούργησε την Κοινωνική και
Πολιτική Ένωση Γυναικών (WSPU), το 1903, η δράση της οποίας δεν
θεωρούνταν πάντα νόμιμη.

15. Μετά από μεγάλους αγώνες, η Πάνκχερστ
συνελήφθη το 1908 όταν προσπάθησε να
μπει στη βρετανική Βουλή για να επιδώσει
ψήφισμα. Η ίδια χρησιμοποιούσε πάντως τις
συλλήψεις της για να δώσει ώθηση στο
κίνημα. «Δεν είμαστε εδώ γιατί
παραβαίνουμε τους νόμους. Είμαστε εδώ για
να φτιάξουμε τους νόμους», είχε πει σε
δικαστή

16. Ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν ότι
κάποιες από τις ενέργειες των
σουφραζετών ήταν επιζήμιες για
τους σκοπούς τους. Όσοι τάσσονταν
κατά του κινήματος υποστήριζαν
πως δεν έπρεπε να δοθεί δικαίωμα
ψήφου στις σουφραζέτες, επειδή
ήταν υπερβολικά συναισθηματικές
και ανίκανες για ορθολογική σκέψη,
σε αντίθεση με τους άντρες.
Στήριζαν μάλιστα το επιχείρημά
τους στις βίαιες και επιθετικές
δράσεις των γυναικών του
κινήματος.

17. Το 1912 ήταν μια κομβική χρονιά για τις σουφραζέτες
στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς υιοθέτησαν πιο
επιθετικές τακτικές.
Μεταξύ άλλων, αλυσοδένονταν σε κιγκλιδώματα,
έβαζαν φωτιά σε γραμματοκιβώτια, έσπαγαν
παράθυρα και σε ορισμένες περιπτώσεις
τοποθετούσαν εκρηκτικούς μηχανισμούς. Ο τότε
πρωθυπουργός, Χ. Χ. Άσκουιθ, ήταν έτοιμος να
υπογράψει ένα νομοσχέδιο που εκχωρούσε δικαίωμα
ψήφου στις γυναίκες άνω των 30, με τον όρο να είναι
παντρεμένες με σύζυγο που είχε περιουσιακά στοιχεία
ή να έχουν οι ίδιες περιουσιακά στοιχεία. Ωστόσο,
υπαναχώρησε την τελευταία στιγμή, ανησυχώντας πως
οι γυναίκες θα τον καταψήφιζαν στις επόμενες γενικές
εκλογές και θα εμπόδιζαν το κόμμα του
(Φιλελεύθεροι) να μπει στη Βουλή.

18. Το Δεύτερο Κύμα Φεμινισμού αρχίζει περίπου το 1960 και συνεχίζει
μέχρι σήμερα, συνυπάρχοντας με το Τρίτο Κύμα. Το Δεύτερο Κύμα
ασχολείται με θέματα ισότητας (οι άντρες εξακολουθούν να
πληρώνονται περισσότερο και να παίρνουν ευκολότερα προαγωγές
και υψηλόβαθμες θέσεις εργασίας), ενώ επίσης επικεντρώνεται σε
θέματα σεξουαλικότητας, στη μάχη κατά της βίας των γυναικών, στους
νόμους περί βιασμού ή περί έκτρωσης, στα καταφύγια κακοποιημένων
γυναικών, καθώς και στις αλλαγές των νόμων διαζυγίου και επιμέλειας
των παιδιών.

19. Στο Τρίτο Κύμα περιλαμβάνονται η
ομοφυλόφιλη θεωρία, η συνειδησιακή
αφύπνιση των έγχρωμων γυναικών, η κριτική
θεωρία, ο διεθνισμός αλλά και η ανατροπή
μιας αντιληπτής καταπίεσης από την
πατριαρχία. Από τη δεκαετία του 1980
φεμινίστριες υποστηρίζουν ότι το κίνημα
πρέπει να αντιμετωπίσει παγκόσμια
προβλήματα (όπως ο βιασμός, η αιμομιξία, και
η πορνεία) και πολιτισμικά θέματα (όπως ο
ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των
γυναικών σε ορισμένες περιοχές της Αφρικής
και της Μέσης Ανατολής, πρακτικές που
εμποδίζουν την προώθηση των γυναικών στις
ανεπτυγμένες οικονομίες)

20. Γίνεται προσπάθεια να κατανοήσουμε το πώς ακριβώς η ανισότητα
των φύλων αλληλεπιδρά με το ρατσισμό, την ομοφοβία, τη μητρική
κυριαρχία. Η βάση δεν είναι ακριβώς κοινή, αφού κάποιες
φεμινίστριες πιστεύουν ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ
των δύο φύλων, ενώ άλλες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχουν εγγενείς
διαφορές και θεωρούν ότι οι ρόλοι των φύλων οφείλονται καθαρά
στην κοινωνία.

21. Τα Riot Girls ή Grrrls είναι μοντέρνες ακτιβίστριες και χορεύουν πανκ.
Λάτρεις των τεχνών ως μέσω μεταφοράς μηνυμάτων και της πολιτικής
πράξης. Σημερινά Riot Grrrls μπορούν να θεωρηθούν και οι Pussy Riot
και οι Ουκρανές Femen, οι γυμνόστηθες ακτιβίστριες κατά τις οποίες
«ο κλασικός φεμινισμός δε δουλεύει πια» και έτσι στήνουν ένα
στρατόπεδο εκπαίδευσης φεμινιστριών σε ένα ερειπωμένο κτίριο στο
Παρίσι, με μοναδικό όπλο τα στήθη και τις ιδέες τους ενάντια στην
ανδρική κυριαρχία.