1. Música: DemaR StraussMúsica: DemaR Strauss
EuskaraD.AmundarainEuskaraD.Amundarain
Presentación:B.AreskurrinagaPresentación:B.Areskurrinaga HC
15 de marzo 2015
4º Coresma
Xoán 3, 14-21

2. Non é unha frase máis.Non é unha frase máis.
Palabras que se poderíanPalabras que se poderían
eliminar do Evanxeo, sen queeliminar do Evanxeo, sen que
nada importante cambiase.nada importante cambiase.
É a afirmación que recolle oÉ a afirmación que recolle o
núcleo esencial da fe cristiá.núcleo esencial da fe cristiá.
««Tanto amou Deus o mundoTanto amou Deus o mundo
que lle entregou seu Filloque lle entregou seu Fillo
únicoúnico».».
Este amor de Deus é a orixe e oEste amor de Deus é a orixe e o
fundamento da nosa esperanzafundamento da nosa esperanza.

3. ««Deus ama o mundoDeus ama o mundo».».
Ámao tal como é. Inacabado e incerto.Ámao tal como é. Inacabado e incerto.
Cheo de conflitos e contradicións.Cheo de conflitos e contradicións.
Capaz do mellor e do peor.Capaz do mellor e do peor.

4. Este mundo nonEste mundo non
percorre o seupercorre o seu
camiño só, perdido ecamiño só, perdido e
desamparado.desamparado.
Deus envólveo coDeus envólveo co
seu amor polos catroseu amor polos catro
costados.costados.
Isto tenIsto ten
consecuencias daconsecuencias da
máxima importanciamáxima importancia..

5. Primero. Xesús é , antes que nada, o «agasallo» que
Deus fixo ao mundo, non só aos cristiáns.
Os investigadores poden discutir sen fin sobre moitos
aspectos da súa figura histórica.

6. Os teólogos podenOs teólogos poden
seguirseguir
desenvolvendo asdesenvolvendo as
súas teorías máissúas teorías máis
enxeñosasenxeñosas.
Só quen se achega a
Xesucristo como o
gran agasallo de
Deus, pode ir
descubrindo en
todos os seus
xestos, con emoción
e gozo, a
proximidade de
Deus a todo ser
humano.

7. SegundoSegundo.. AA razón de ser da Igrexa, o único
que xustifica a súa presenza no mundo é
lembrar o amor de Deus.
Subliñouno moitas veces o Concilio Vaticano
II: a Igrexa «é enviada por Cristo a manifestar
e comunicar o amor de Deus a todas as
persoas».

8. Nada hai máis
importante.
O primeiro é comunicar o
amor de Deus a todo ser
humano.

9. Terceiro. Segundo o evanxelista, Deus fai
ao mundo o gran agasallo que é Xesús,
«non para xulgar o mundo, senón para que o
mundo se salve por El».

10. É moi perigoso facer da denuncia e da
condena do mundo moderno todo un programa
pastoral.
Só co corazón cheo de amor a todos,
podémonos chamar uns a outros á
conversión.

11. Se as persoas se sentenSe as persoas se senten
condenadas por Deus, noncondenadas por Deus, non
lles estamos transmitindo alles estamos transmitindo a
mensaxe de Xesús senónmensaxe de Xesús senón
outra cosa: tal vez, o nosooutra cosa: tal vez, o noso
resentimento e anoxo.resentimento e anoxo.

12. CuartoCuarto.. NestesNestes momentos en que todo
parece confuso, incerto e desalentador,
nada nos impide a cada un introducir
un pouco de amor no mundo.
É o que fixo Xesús.
Non hai que esperar a nada.

13. Por que non vaiPor que non vai
haber nesteshaber nestes
momentosmomentos
homes e mullereshomes e mulleres
bos, que introduzanbos, que introduzan
entre nós amor,entre nós amor,
amizade,amizade,
compaixón,compaixón,
xustiza,xustiza,
sensibilidade esensibilidade e
axuda aos queaxuda aos que
sofren…?sofren…?
Estes constrúen aEstes constrúen a
Igrexa de Xesús,Igrexa de Xesús,
a Igrexa do amor.a Igrexa do amor.

14. 15 marzo 2015
4 º Coresma
Xoán 3, 14-21
DEUS AMA O MUNDO
Non é unha frase máis. Palabras que se poderían eliminar do Evanxeo, sen que nada importante cambiase. É a
afirmación que recolle o núcleo esencial da fe cristiá. «Tanto amou Deus o mundo que entregou o seu Fillo único». Este amor
de Deus é a orixe e o fundamento da nosa esperanza.
«Deus ama o mundo». Ámao tal como é. Inacabado e incerto. Cheo de conflitos e contradiccións. Capaz do
mellor e do peor. Este mundo non percorre o seu camiño só, perdido e desamparado. Deus envólveo co seu amor polos catro
costados. Isto ten consecuencias da máxima importancia.
Primero. Xesús é, antes que nada, o «agasallo» que Deus fixo ao mundo, non só aos cristiáns. Os investigadores
poden discutir sen fin sobre moitos aspectos da súa figura histórica. Os teólogos poden seguir desenvolvendo as súas teorías
máis enxeñosas. Só quen se achega a Xesucristo como o gran agasallo de Deus, pode ir descubrindo en todos os seus xestos,
con emoción e gozo, a proximidade de Deus a todo ser humano.
Segundo. A razón de ser da Igrexa, o único que xustifica a súa presenza no mundo é lembrar o amor de Deus.
Subliñouno moitas veces o Concilio Vaticano II: a Igrexa «é enviada por Cristo a manifestar e comunicar o amor de Deus a
todas as persoas». Nada hai máis importante. O primeiro é comunicar este amor de Deus a todo ser humano.
Tercero. Segundo o evanxelista, Deus fai ao mundo este gran regalo que é Xesús, «non para xulgar o mundo,
senón para que o mundo se salve por El». É moi perigoso facer da denuncia e da condena do mundo moderno todo un
programa pastoral. Só co corazón cheo de amor a todos, nos podemos chamar uns a outros á conversión. Se as persoas se
senten condenadas por Deus, non lles estamos transmitindo a mensaxe de Xesús senón outra cousa: tal vez, o noso
resentimento e anoxo.
Cuarto. Nestes momentos en que todo parece confuso, incerto e desalentador, nada nos impide a cada un
introducir un pouco de amor no mundo. É o que fixo Xesús. Non hai que esperar a nada. Por que non vai haber nestes
momentos homes e mulleres bos, que introduzan entre nós amor, amizade, compaixón, xustiza, sensibilidade e axuda aos que
sofren…? Estes constrúen a Igrexa de Xesús, a Igrexa do amor.
José Antonio Pagola