1. ให้ฝึกสติ ฝึกให้มันกล้า มันพอ มันมีกาลัง
ถ้าสติของเรามันกล้าพอแล้ว อารมณ์มันจะตามมาได้ที่ไหน
ถ้าสติของเราอ่อนแออยู่ มันก็ตามมาได้นั่นแหละ
นี่ความบกพร่องมันอยู่ที่ตรงนี้
เหล่านั้นไม่ให้ติดตามมา...
หลวงปู่ บุญจันทร์ กมโล

5. พระพุทธเจ้าสอนให้พวกเราพิจารณากายกับจิตเท่านั้น
นี่เป็ นหนทางที่พวกเราจะหาทางพ้นทุกข์
หากเราพิจารณาได้ชัดเจน เห็นความเป็ นจริงแล้ว มันก็จะรู้ไปเองเห็นไปเองน่ะ
ความพ้นทุกข์ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องไปถามใคร เราต้องถามเราเอง
นี่มันพ้นอยู่ที่ไหน พ้นทุกข์นั่น มันก็พ้นอยู่ที่ตัวของเรานี่
หายความสงสัยอยู่ที่เรานี่ นี่หละให้พวกเราตั้งใจปฏิบัติกันจริงๆ

6. ที่อยากพ้นทุกข์ในวัฏสงสารนั้นไม่ค่อยมีหรอก
มีแต่อยากร่าอยากรวย ต่อจากนั้นไป
ร่ารวยให้ถึงที่แล้ว จึงจะหาทางหนีจากทุกข์
มันหนีไม่ได้หรอก มันติดแล้ว มันติดกองทุกข์
มันติดร่าติดรวย ติดยศฐาบรรดาศักดิ์
แก้ไขก็ยาก ถ้าไม่ฝ่ าฟันเอาจริงๆ แล้ว มันไม่ได้"

7. หมั่นฝึกหัดสติของตนให้กล้า
เมื่อสติของเรามันกล้าพอแล้ว จะกาหนดดูที่ไหนมันก็ทะลุปรุโปร่งไปหมด
ถ้าสติมันกล้าพอแล้ว มันมีกาลังพอแล้ว กาหนดดูกายของตน มันก็ทะลุปรุโปร่งไปหมด
หรือจะกาหนดดูอะไรก็รู้ซาบซึ้งอยู่ภายใน
หลวงปู่บุญจันทร์ กมโล

8. โลกธรรมมันเป็ นอยู่อย่างนั้น นินทา สรรเสริญมันมีอยู่อย่างนั้น
เป็ นธรรมดาของโลกมันมีอยู่อย่างนั้น
แต่ว่าข้อสาคัญนั้น อย่าไปยึดไปถือเอามาเป็ นสมบัติของเรา
นี่ให้เราเข้าใจอย่างนั้น ปลุกใจของพวกเราให้ต่อสู้ขันธมาร หรือกิเลสมาร
แต่ว่าต่อสู้โดยการไม่เอา ไม่ยึด ไม่ถือ ต่อสู้ให้ปล่อยวาง
นี่เอาอย่างนี้ จึงจะสมกับว่าเป็ นนักปฏิบัติ เพื่อหาความพ้นทุกข์

9. การบาเพ็ญธรรมต้องให้มีสติ ถ้าขาดสติได้ชื่อว่าขาดความเป็ นธรรม
หลวงปู่ บุญจันทร์ กมโล