1.
હે પ્રભુ ! હે પ્રભુ ! શુું કહુું,
દીનાનાથ દયાળ;
હુું તો દોષ અનુંતનુું,
ભાજન છ
ુું કરુણાળ. ૧

2.
શુદ્ધ ભાવ મુજમાું નથી,
નથી સવવ તુજરૂપ;
નથી લઘુતા કે દીનતા,
શુું કહુું પરમસ્વરૂપ? ૨

3.
નથી આજ્ઞા ગુરૂદેવની,
અચળ કરી ઉરમાુંહીું;
આપ તણો વવશ્વાસ દ્રઢ,
ને પરમાદર નાહીું. ૩

4.
જોગ નથી સત્સુંગનો,
નથી સત્સેવા જોગ;
કેવળ અપવણતા નથી,
નથી આશ્રય અનુયોગ. ૪

5.
‘હુું પામર શુું કરી શકુું ?’ એવો
નથી વવવેક;
ચરણ શરણ ધીરજ નથી,
મરણ સુધીની છેક. ૫

6.
અવચુંત્ય તુજ માહાત્્યનો,
નથી પ્રફુવલલત ભાવ;
અુંશ ન એકે સ્નેહનો,
ન મળે પરમ પ્રભાવ. ૬

7.
અચળરૂપ આસવિ નવહ,
નહીું વવરહનો તાપ;
કથા અલભ તુજ પ્રેમની, નવહ
તેનો પવરતાપ. ૭

8.
ભવિમાગવ પ્રવેશ નવહ,
નહીું ભજન દ્રઢ ભાન;
સમજ નહીું વનજ ધમવની, નવહ
શુભ દેશે સ્થાન. ૮

9.
કાળદોષ કવળથી થયો,
નવહ મયાવદાધમવ;
તોય નહીું વ્યાકુળતા,
જુઓ પ્રભુ મુજ કમવ. ૯

10.
સેવાને પ્રવતકૂળ જે,
તે બુંધન નથી ત્યાગ;
દેહેંવદ્રય માને નહીું,
કરે બાહ્ય પર રાગ. ૧૦

11.
તુજ વવયોગ સ્ફુરતો નથી,
વચન નયન યમ નાહીું;
નવહ ઉદાસ અનભિથી,
તેમ ગૃહાવદક માુંહીું. ૧૧

12.
અહુંભાવથી રવહત નવહ,
સ્વધમવ સુંચય નાહીું;
નથી વનવૃવિ વનમવળપણે,
અન્ય ધમવની કાુંઈ. ૧૨

13.
એમ અનુંત પ્રકારથી, સાધન
રવહત હુુંય;
નહીું એક સદ્ગુણ પણ,
મુખ બતાવુું શુુંય ? ૧૩

14.
કેવળ કરુણા-મૂવતવ છો,
દીનબુંધુ દીનનાથ;
પાપી પરમ અનાથ છ
ુું ,
ગ્રહો પ્રભુજી હાથ. ૧૪

15.
અનુંત કાળથી આથડ્યો,
વવના ભાન ભગવાન;
સેવ્યા નવહ ગુરૂ સુંતને,
મૂક્ુું નવહ અવભમાન. ૧૫

16.
સુંત ચરણ આશ્રય વવના,
સાધન કયાાં અનેક;
પાર ન તેથી પાવમયો,
ઊગ્યો ન અુંશ વવવેક. ૧૬

17.
સહુ સાધન બુંધન થયાું, રહ્યો
ન કોઈ ઉપાય;
સત્ સાધન સમજ્યો નહીું,
ત્યાું બુંધન શુું જાય ? ૧૭

18.
પ્રભુ પ્રભુ લય લાગી નહીું,
પડ્યો ન સદ્ગુરૂ પાય;
દીઠા નવહ વનજ દોષ તો,
તરીએ કોણ ઉપાય ? ૧૮

19.
અધમાધમ અવધકો પવતત,
સકલ જગતમાું હુુંય;
એ વનશ્ચય આવ્યા વવના,
સાધન કરશે શુુંય ? ૧૯

20.
પડી પડી તુજ પદપુંકજે,
ફરી ફરી માગુું એ જ;
સદ્ગુરૂ સુંત સ્વરૂપ તુજ,
એ દ્રઢતા કરી દે જ. ૨૦