1.
Participatie anno 2013
Kunnen we nu eindelijk stoppen met de
inspraakprocessen?

2.
Opbouw
• 3 (of 4) definities van participatie,
uitmondend in mijn centrale stelling
• Om het verhaal te kruiden : enkele
verhalen uit eigen praktijk en bijhorende
zelfkritiek
• Van inspraak naar échte participatie: van
procesontwerp naar sociale architectuur
• Wat betekent dat nu voor onze job: weg
met de methodiekjes?

3.
Juridische betekenis
• Participatie = het op een vrijwillige wijze beïnvloeden
van de besluitvorming van de overheid door
particuliere actoren, op een door de overheid
georganiseerde wijze. Het is eigenlijk een vorm van
preventieve rechtsbescherming.
1.
2.
3.
4.
5.
Vrijwilligheid (<> verkiezingen)
Beïnvloeding (<> informatie; beslissingsbevoegdheid)
Door particulieren (<> ambtenaren, politici)
Van overheidsbesluitvorming (<>privaat, klachten,..)
Op een door de overheid georganiseerde wijze (<>informele
participatie)
• Voorbeelden waar je deze definitie in terug vindt :
hoorzittingen, rechtzaken (Raad van State),
bezwaarschriften,…
voorjaar 2010
naam spreker / titel lezing
3

4.
Politicologische/bestuurskundige
definitie
•
Een ‘activiteit’ met de intentie of het effect om ‘overheids’optreden te
beïnvloeden. Dit kan op een directe manier door in te haken in het
beleidsproces (of de implementatie van het beleid) of op een indirecte
manier door de mensen te kiezen/te beïnvloeden die het beleid bepalen.
–
Focus op wat er gebeurt (activity) = daad met het oog op bestuur
–
Focus op het effect
–
Direct of indirect
• Voorbeelden waar je deze definitie in terugvindt: betogingen
maar ook verkiezingen, referenda, allerlei klassieke en minder
klassieke inspraakprocessen
voorjaar 2010
naam spreker / titel lezing
4

5.
Psychologische/agogische definitie
• Participatie is groepsgewijs leren waarin een
veelheid aan individuele posities, belangen,
ervaringen en visies op een gesteld probleem
wordt samengebracht en daardoor samen
naar oplossingen wordt gezocht.
– Leren ‘is’ participeren: men moet niet eerst allerlei zaken leren om te
participeren, focus ligt op de aard van de praktijken waarin participatie en
burgerschap tot ontwikkeling komen (goede procesvoering)
– Het leerproces voltrekt zich door het mobiliseren en ontwikkelen van de
competenties van de actoren die betrokken zijn bij het proces van
probleemoplossing
• Voorbeelden waar je deze definitie in
terugvindt : actiecomitées, groepen spelende
kinderen, vormen van teamwork,…
voorjaar 2010
naam spreker / titel lezing
5

6.
Welke definitie hebben wij ons eigen
gemaakt?
(credits F. Derynck)
Participatie is meer dan inspraak: het geeft
ruimte aan engagementen in een organisatie
of samenleving. Participatie is een
leerproces tussen deelnemers, waarmee
betrokkenheid, vertrouwen en draagvlak
voor beslissingen wordt verkregen. Het gaat
hierbij om open processen, waarin ruimte en
tijd is voor het uitwisselen van meningen,
bouwen aan gedeelde visies en acties (cocreatie), maar ook leren omgaan met
verschillen.

7.
Wat merken we nu in wat er bij de
overheid/overheden gebeurd?
• Overheden blazen koud en warm : dat heeft
te maken met verschillende niveau’s, de
heersende begripsverwarring rond
participatie, visie op burgerschap en politiek
bedrijven,…
– Vlaams niveau:
• Versnelling grote investeringsdossiers : juridisering van
participatie
• Vlaanderen in actie : pogingen om met meer openheid
naar de burger, middenveld, samenleving te stappen
– Lokaal niveau : een heel diffuus beeld, heel wat lokale
besturen zijn zoekend maar lopen vast op hun eigen rol,
gebrek aan kennis, gebrek aan durf,…

8.
En wat merken we/merk ik bij ons
zelf/mezelf?
• Gevoelsmatig zitten we allemaal bij de
agogen en pedagogen : sociaal leren,
engagement, betrokkenheid, open processen,
…
• Maar in onze praktijk zetten we nog al te
makkelijk onze ‘bestuurskundige’ pet op: we
zijn keien in goede inspraakprocessen
waarmee we het beleid proberen te
beïnvloeden (verbeteren, inspireren,…) maar
we zijn te weinig gericht op het eigen
beleids/actievormend vermogen van onze
groepen

9.
Mijn centrale stelling
Goede, prachtig vormgegeven en uitgevoerde
inspraakprocessen werken systeembevestigend.
Dit betekent niet dat ze overbodig zijn wel dat
ze voor echte maatschappelijke verandering
niet volstaan (de dingen echt anders doen).
Als we hiervoor willen gaan, moeten we nog
meer dan nu inzetten op processen die groepen
(samenleving, organisaties, bedrijven,…) in
staat stellen zelf beleid te maken en
implementeren wars van agenda’s en logica’s
van het ‘beleid’ (management, politiek bestuur,
…).

10.
Enkele verhalen uit eigen praktijk
• Mijn praktijkervaringen:
– De Genks: burgerparticipatie die een stedelijke organisatie
verandert
– G1000 : Heel het land spreekt!
– Het Vlaams Jongerenpact : een beleidskader geformuleerd door
en voor jongeren voor het Vlaams jeugdbeleid tot 2020
– Stadspiratie II : naar een nieuwe beleidsovereenkomst
Stedenfonds III (VGC) in Brussel
– De Lijn : Denk Mee!
• Voor mij zijn dit fundamentele projecten geweest
die mijn denken over participatie radicaal hebben
veranderd
• Ik neem u even mee op een reis langs deze
projecten en mijn ‘learnt lessons’

11.
De Genks : missie
Hoe kunnen we het
samenleven in de stad Genk
verbeteren en de rijke
diversiteit die in onze stad
aanwezig is volledig
valoriseren?

12.
De Genks : enkele kenmerken
•
•
•
•
•
•
•
Wellicht in van de krachtigste lokale participatieprojecten
van de laatste jaren (Thuis in de Stad-prijs 2009)
Lokaal bestuur dat echt gelooft in kracht van participatie
Heel veel ‘acties/events’ en een hoge participatiegraad
(+3.000 Genkenaars)
Creatief, prachtige werkvormen en methodieken werden
ontwikkeld
Systeem van ambassadeurs zorgde voor lokale
competentie-opbouw en inbedding
Met de resultaten zijn we intern in de stadsorganisatie aan
de slag gegaan met soms wezenlijke veranderingen als
gevolg (personeelsbeleid, economische beleid, sport- en
jeugd,…)
De Genks kan écht resultaten voorleggen

13.
De Genks : impact?
Maar is het samenleven in de stad Genk
echt verbeterd?
Maakt men in Genk beter gebruik van de
rijke diversiteit die aanwezig is?

14.
De Genks : wat heb ik eruit geleerd?
• Wat waren 2 grote conclusies uit een
grondige evaluatie aan het eind van onze
opdracht:
– De Genks was nog te veel een ‘project’ : participatie moet
een onderdeel zijn van een algemeen stedelijk beleid
(bestuursakkoord) en visie,
– Er moet een ‘procesarchitectuur’ komen die weer bottomup initiatief van burgers mogelijk maakt: wijkwerking en
frontlijnwerk moeten daar hun voeding vinden. De
stedelijke organisatie moet ophouden met allerlei dingen te
organiseren en initiatieven die bottom-up groeien ‘dood te
knuffelen’
– Groei vraagt om frictie, conflict moet weer een plaats
kunnen krijgen, participatieve intelligentie vergt het
vermogen om zich oncomfortabel te kunnen voelen.

15.
G1000 : missie
Heel het land spreekt!
De G1000 wou het grootste experiment zijn
in democratische vernieuwing
dat België/Europa ooit gekend heeft.

16.
G1000: enkele kenmerken
• 3 traps-raket :
–
–
–
–
publieke agenda-setting (online-proces = ideeënbus)
de eigenlijke G1000 (eigenlijk G704)
de G32
van elke fase werd een eindrapport gemaakt
• Heel veel publieke belangstelling, heel veel
publiek debat rond ‘participatieve’
democratie, heel veel internationale
belangstelling
• Enorm vrijwilligersinitiatief, een echt bottomup initiatief
• Duur (of toch weer niet) : +/- 325.000 euro

17.
G1000 : impact
Is onze democratie veranderd, vernieuwd,
verbeterd?
Is het debat over de vernieuwing van
democratie echt gevoerd of zijn we vooral
zelfreferentieel bezig geweest?
Zijn de resultaten (o.a. een zeer degelijk
eindrapport van fase 3) ook maar ergens echt
gelezen en bestudeerd, laat staan ernstig
genomen?

18.
G1000 : wat heb ik er uit geleerd?
• G1000 was voor mij geslaagd omwille van:
– We hebben het gedaan, het is mogelijk! (maar daar heb ik eigenlijk
nooit aan getwijfeld)
– Een magnifiek voorbeeld van de kracht van vrijwilligerswerk (voor mij
zat hier de echte kracht van de G1000)
– Het experiment met de G’Home’s en G’Offs
– (G1000 heeft bij mezelf een belangrijk denkproces op gang gebracht)
• G1000 was voor mij een gemiste kans omdat:
– We wilden beter doen dan de politiek en hebben het echte bottom-up
karakter van de G1000 verknoeid met representatief te willen werken
– Het was heel snel (verbazingwekkend snel) deel van het ‘politieke’ spel
en werkte de facto systeembevestigend (cfr. lippendienst van bijna alle
leidende politici)
– In discussies over zin/onzin was er weinig openheid voor
tegenstemmen/tegenwind
– We hebben te weinig nagedacht/aandacht besteed aan de
maatschappelijke inbedding m.a.w. het ruimere kader (en dat is veel
breder dan communicatie en marketing)

19.
Het Vlaams Jongerenpact : missie
Via een Jongerenpact2020 afspraken maken
tussen de Vlaamse jongeren, de Vlaamse
regering en het Vlaamse middenveld om er
voor te zorgen dat Vlaanderen en Brussel
ook in 2020 een toffe plek voor kinderen en
jongeren zijn om in op te groeien. Het
Vlaams Jongerenpact zal tot 2020 de
toetssteen zijn voor het jaarlijkse
jeugdbeleidsplan.

20.
Het Vlaams Jongerenpact: kenmerken

21.
Het Vlaamse Jongerenpact : impact
• Het pact ligt er en is door alle ‘must have’s’
formeel ondertekend
• Heel wat van de 10 engagementen in het pact
werden door diverse partners vertaald in
concrete acties
• Er is inmiddels een eerste grote
toetsing/actualisatieoefening gebeurd
(september 2013)
• Maar – laat ons bescheiden blijven – het
jongerenpact heeft er niet voor gezorgd dat
jeugdbeleid plots ‘top of mind’ is bij politici
(het is een makkelijk participatiethema)

22.
Het Vlaams Jongerenpact: wat heb ik
eruit geleerd?
• Denken in een groot samenhangend
geheel van proceselementen levert op
• Investeren in activiteiten/events waar niet de
organisatie of de begeleider de lead heeft,
maar hij/zij die ook maar zin heeft om
initiatief te nemen, levert ook op. Je moet
niet alles willen sturen
• Het principiële verbinden met het concrete,
het visionaire met het actuele levert ook op:
denken én doen, geen aanbevelingen
maar zelf acties initiëren

23.
Stadspiratie II : missie
Stadspiratie II was een inspraaktraject
waarbij het Brusselse werkveld input kon
geven voor de beleidsovereenkomst van
volgende Stedenfondsperiode (2014-2018)
en het stedelijk beleid in het algemeen.
Drie stedelijke thema’s stonden centraal :
(1) opgroeien in de stad, (2) investeren in
sociale mobiliteit en emancipatie en (3)
stedelijke coalities als hefboom voor
vernieuwing

24.
!
Framing!
!
!
Start!
evenement!
!
!
Online!bevraging!
!
Stadspiratie II : kenmerken
!
Workshop!1!
!
!
Workshop!1!
!
!
Workshop!1!
!
!
Stadspira8e!
!
Communica8e!via!media<
partners!
Bepalen$
kader$
en$
thema’s$
ProblemaDseren$
Pistes$
voor$
beleid$ acDes$
en$
Uitwerken$
beleid$
en$
acDeplan$
Valideren$
van$
beleidsplan$
en$
mobiliseren$
tot$
acDe$
ReflecDegroep$
&$
Transversaal$
overleg$
Vertegen=
woordigers$
+$
deskundigen$
Alle$
geïnteresseerden$
SelecDe$
dlnm’s$
Startevene=
ment$
Alle$
geïnteresseerden$

25.
Stadspiratie II : impact
• Impact inschatten is heel moeilijk omdat:
– Politieke context in Brussel is helemaal niet evident, het
college heeft eigenlijk niet meer gedaan dan de obligate
lippendienst bewezen aan dit proces
– Ze hebben zich dan ook nooit geëngageerd om de
gevoelige, harde, moeilijke conclusies/adviezen die uit het
traject kwamen politiek proberen op te nemen (kwesties
rond taalgebruik, samenwerking met andere besturen,…)
• Maar :
– Het maximaal politiek haalbare uit het traject is effectief in
de beleidsovereenkomst Stedenfonds III geraakt én
– -nog belangrijker – het traject heeft er voor gezorgd dat er
heel wat verbindingen zijn ontstaan tussen organisaties uit
het Brusselse werkveld rond heel concrete ideeën en acties:
men is deels ‘voorbij de politiek’ beginnen gaan

26.
Stadspiratie II : wat heb ik geleerd?
• Bevestiging dat ‘procesarchitectuur’ (kan) werk(t)
(en) (heel veel elementen die in
procesarchitectuur stonden zijn uiteindelijk niet
gerealiseerd wegens politieke tegenwind)
• Bevestiging dat we verder moeten gaan dan
‘inspraak’ (=aanbevelingen formuleren) :
politiek/beleid moet letterlijk van het
centrum (van beslissing en macht) naar de
rand(voorwaarden)
• Bevestiging dat mensen samen kunnen dromen
en visies ontwikkelen maar pas echt verbindingen
leggen op het concrete, het doen : actie is de
beste drijfveer voor engagement

27.
De Lijn: Denk Mee!
http
://www.delijn.be/images/DeLijn-final-small_tcm
mov

28.
De Lijn, denk mee! : kenmerken
12
uitdagingen
03/13
04 & 05/13
Workshopsgemeenten
Ideeënbussen
De 12
visual
Interne
Workshop
De Lijn
Rapport
met
crea eve
ideeën
Stakeholder
forum
Expertenworkshop
Europeeskader +
businessmodel
Co-crea e Bus
Startmateriaal
Projectgroep +
Roger
Kesteloot
Ideeëngenera e
Interne
mensen +
reizigers
06/13 07/13…
Deelrapport 1
Deelrapport 2
Opstart procesinterne valorisering
Bekendmakingsmoment van traject
met stakeholders
02/13
Eindrapport
Deelrapport 3
+
Expertengroep
Inspireren en
verzamelen
visieelementen
Rapportering
Stakeholders +
experten
Projectgroep
1

29.
De Lijn: Denk Mee! : kenmerken
• Grootschalig, heel ruim traject
• Een ontwerp dat niet kwam van
consultants, maar van eigen reflectie en
ideeën
• Heel veel inzet vanuit de organisatie : het
was hun proces, niet ééntje waarvoor ze
consultants betaalden om het te doen
• Ontzettend veel aandacht voor verbinding
tussen processtappen, borging van
resultaten, reflectie over wat gebeurde,…

30.
De Lijn, Denk Mee! : Impact
• Inhoudelijk:
– Het proces voedt in sterke mate memorandum,
beheersovereenkomst, toekomstige plannen van De Lijn
• Proceseffecten:
– Stakeholders zijn op een totaal andere manier naar De Lijn
beginnen kijken en er zich toe verhouden,
– Stakeholders zijn op een totaal andere manier naar elkaar
beginnen kijken rond het thema ‘mobiliteit’
– Het proces heeft een impact gehad om de interne
organisatie van De Lijn (expertise opbouwen rond
participatie en stakeholdermanagement, er komen aparte
cellen voor,…
– Dit proces heeft het proces van eigen identiteitsopbouw
binnen De Lijn (lees: onafhankelijker worden van politieke
aansturing) ondersteund

31.
De Lijn, denk mee! : wat heb ik eruit
geleerd?
De Lijn, denk mee! was voor mij een voorlopig
hoogtepunt waarin heel veel opgebouwde inzichten
samen kwamen en bleken te werken
•Geloof in eigen kunnen! (weg met de consultants)
en het belang van engagement
•Denk in processen, niet in
events/activiteiten/methodieken
•Aanbieden van een kader waarin discussies kunnen
gebeuren eerder dan als begeleider alle discussies
te willen gaan modereren
•Actie en outputgerichtheid binnen De Lijn zelf (en
dit op een gedragen en volgehouden manier) was
een belangrijke driver voor succes: geef het
eigendom aan de eigenaar

32.
Van inspraak naar échte participatie
Als we willen doen waarin we geloven
(Iedereen politiek!), moeten we ons veel
meer gaan richten op het creëren van
condities waarin mensen, organisaties,… zelf
verantwoordelijkheid kunnen nemen en
dingen in de wereld gaan zetten i.p.v. enkel
evenementjes te begeleiden die
‘aanbevelingen voor het beleid’ opleveren.
Dit vraagt om een verbreding/verschuiving
van ons handelen/focus.

33.
Van procesontwerp naar sociale
architectuur: communicatiedriehoek als
basis
Inhoud
Procedure
Proces

34.
Wat betekent dat nu voor onze job: weg
met de methodiekjes en de begeleiding?
• Antwoord is neen. We blijven nodig om
methoden en werkvormen te ontwerpen,
gesprekken te begeleiden,…
• maar we moeten – veel meer dan vroeger – weer
aandacht beginnen hebben voor het creëren van
de instrumenten en contexten waarin burgers,
organisaties, stakeholders zélf (dus zonder
begeleiding en niet noodzakelijk passend in
werkvormen en methodiekjes) kunnen zeggen
wat ze doen en doen wat ze willen m.a.w. hun
eigen beleid creëren en maken
• Pas dan zullen we echt systeemdoorbrekend gaan
werken

35.
Wat vergt dat?
• Laten we starten met een gigantische open
deur: denken in processen i.p.v. in projecten
• Open staan voor nieuwe coalities, nieuwe
samenwerkingsverbanden
• Mee ondersteunen van wat groeit en
ontstaat, wat er leeft i.p.v. zelf te initiëren
(dan zal ook het beleid dat meer gaan doen)
• Collectief ontwerpen: ontwerpen op zich is
reeds een participatieve oefening

36.
Een prachtvoorbeeld

37.
Waar chick ik nog op?
• conflict en frictie: ik ben er van overtuigd
dat we hier veel meer plaats aan moeten
geven, maar zoek nog naar de
‘inpasbaarheid’ in een filosofie die uitgaat
van terugtredende begeleiding
• heel het pro-actieve karakter : waar
ontstaat iets en hoe haken wij erop in?