1. Nieuwsgierig naar nieuw, daar word ik gelukkig van.
Man man, wat is het vroeg. Om 5.00 uur gaat de wekker, om 6.00 uur
zit ik op de fiets en om 6.35 uur zit ik in de trein. De reis naar Flevoland
is begonnen!
In december was 'ie er weer. De actie
Serious Ambtenaar om geld op te halen
voor SeriousRequest. Dit jaar speciaal
voor de allerkleinste ter wereld die hulp
nodig hebben. Natuurlijk heb ik er niet
lang over nagedacht en heb ik me
meteen gemeld. Een jaar eerder deed
ik ook mee aan de allereerste editie van
deze actie, een creatie van Serious Ambtenaar pioniers Stijn van
Rooij, Christophe van der Maat, RoxanneSchrama en Harro Leegstra.
Dus ik weet dat het leuk gaat zijn. Maar wat ik nog niet weet is wie ik
dit jaar ga leren kennen. Natuurlijk hebben we vooraf een maillijst
gekregen van de groep voor opdracht 7. En via LinkedIn en Twitter
heb ik geprobeerd wat collega Serious Ambtenaren op te sporen. Maar
er gaat niets boven de "live" ontmoeting met een dozijn wildvreemden
die allen één ding gemeen hebben: ze leveren twee vrije dagen in om
voor noppes én voor het goede doel een positieve bijdrage te leveren
aan een uitdagende opdracht bij een onbekende organisatie.
Nieuwsgierige mensen dus, is mijn conclusie. Dat kan niet anders. En
wat een betere club mensen om samen te werken aan deze opdracht:
het organiseren van workshops in het kader van "De week van de
nieuwsgierigheid"!
Goed. Tot zo ver het vooraf-fantaseren-over-dat-wat-komen-gaat. Na
2,5 uur NS-verblijf (want Tilburg), inclusief kennismaking met een voor
mij nieuw en zelfs in de vrieskou ontzettend mooi Flevolandschap
(Oostvaardersplassen) arriveer ik in de hoofdstad van deze provincie:
Lelystad. Ik hoef enkel het stationsplein over te steken om het
gerenoveerde gemeentehuis te bereiken, waar ik even wacht in de
ontvangsthal tot ik word opgehaald. Ik ben meteen onder de indruk van

2. de
staal-houten
ochtendlicht.
In
constructie
een
van
transparante
glas
kamer
en
op
het
een
invallende
van
de
kantoorvleugels in dit HNW-pand vult de ruimte zich langzaam met
nieuwe gezichten. Ik ontmoet een ambtenaar van het ministerie van
Financiën die gek is van innoveren en geluk, twee ambtenaren van de
ministeries van Economische en Buitenlandse Zaken met een
voorkeur voor respectievelijk wielrennen en monumenten en diverse
lokale ambtenaren vanuit onder andere
Rotterdam (trotse en fitte oma), Weert
(handbal en coverband), Maasdonk
(SF en fantasy), Drechtenland (raadslid
Groen Links Hoorn) en Binnenmaas
(auteur van kinderboek "Wat een bak!
De avonturen van Joep en Zandje").
Samen met een juriste van de Raad
van State (Pink Ribbon), een interim
manager
van
de
gemeente
Delft
(Barcelona & Jugendstil) en een frisse
publiek
professional
van
Intermin
(globetrotter) vormen we een zeer divers en compleet team.
Na een warm welkom van de opdrachtgever en onze twee begeleiders
gaan we al gauw in twee groepen uiteen om te brainstormen over
thema's voor de workshops. Ik zit in de groep met Pink Ribbon, de
kinderboekenschrijfster, de sportieve oma, de monumentendame en
de SF-fan. Aan ideeën geen gebrek: de old-school mindmap (want met
échte pen op écht papier) van de monumentendame past al snel niet
meer op één velletje. Tjonge, wat gaat dit snel. Die Serious
Ambtenaren zijn eigenlijk ook een mooi volk. Geef ze één vinger en ze
bieden je meteen drie handen terug aan. Niks nemen, maar geven.
“Ja, en…” in plaats van “ja, maar…”. Een volkje dat in de tweede ronde
de ideeën uit de brainstormfase met gemak ombouwt tot een concrete
workshop. Wat zeg ik: twee. Twee workshops pitchen we in de middag

3. voor onze opdrachtgever. En dan zijn er nog ideeën genoeg voor nog
minimaal drie andere workshops.
Maar we zijn als Serious
Ambtenaren ook een beetje anders. Iedereen blijkt op zijn of haar
eigen manier van natureal nieuwsgiering. Nieuwsgierig naar innoveren,
nieuwsgierig naar samenwerken, nieuwsgierig ook naar de ander en
via de ander naar jezelf en je eigen ontwikkeling. En dus ook een
beetje gek, want we vormen volgens mij geen mooi gemiddelde van de
doelgroep. We zíjn al nieuwsgierig. En dan ligt altijd het gevaar van
blinde vlekken op de loer. Iets waar we elkaar aan het eind van de
eerste dag nog maar eens op wijzen: “Laten we er niet meteen vanuit
gaan dat iedereen zo enthousiast is over onze workshop als we zelf
zijn.” En dat is ook goed. Dat houdt je scherp, mij in ieder geval wel.
Aan de randen van de dag en aan het einde van ieders energieboog
maken we de laatste praktische afspraken: de monumentendame zorgt
voor het draaiboek, de Ynnovator van Financiën werkt de stellingen
voor de cafésessies uit, de wielrennende econoom formuleert vragen
voor de lijn, de handballende communicatieadviseur zorgt voor een
wervende tekst over de workshop en ik bied mezelf aan om de
warming-up uit te werken. Ik vertrek moe maar voldaan richting het
station om de reis naar huis te maken. Nog ruim 5 weken te gaan en
dan is het zo ver… Ik kan bijna niet wachten!
En als klap op mijn eigen vuurpijl ontdek
ik(als voormalig
dramadocent) ook nog dat de filmlocatie van Medisch Centrum West
(nostalgie) ook in Lelystad te vinden is! Mijn dag kan niet meer stuk!
Medisch Centrum West heet in het echt blijkbaar
Medisch Centrum Zuiderzee, maar mijn verrukking is
er niet minder om.
Een persoonlijk verslag van de 1e dag Serious Ambtenaar Lelystad
door de 12e gek uit deze groep: die drukke en soms ongeduldige
gediplomeerd theatermaker die al bijna een decennium ambtenaar is
in Tilburg.