ΕΜΕΙΣ ΕΔΩ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ, εργασία για την οπαδική βία
Bullying
1.
2. Το bullying είναι μια μορφή κακοποίησης, εκφοβισμού
ή εξαναγκασμού.
Αυτή γίνεται σε συχνά διαστήματα που σκοπό έχουν την
επιβολή ενός ατόμου ή μιας ομάδας πάνω σε ένα άλλο
άτομο ή ομάδα,
επομένως μια
«ανισορροπία δυνάμεων».
4. Το bullying κυμαίνεται από την απλή μορφή
εκφοβισμού σε πιο σύνθετες μορφές, στις οποίες
ο θύτης ενδέχεται να έχει έναν η περισσότερους
φίλους.
Το bullying στο σχολικό ή εργασιακό χώρο
αναφέρεται και ως ομότιμη κακοποίηση.
5. Το bullying μπορεί να προκύψει σε οποιοδήποτε περιβάλλον
στο οποίο άνθρωποι αλληλεπιδρούν μεταξύ τους:
• Στο σχολείο
• Στο στρατό
• Στην οικογένεια
• Στο χώρο εργασίας
• Στο σπίτι και τις γειτονιές…
7. - Οικογενειακοί παράμετροι: έλλειψη φροντίδας,
ενθάρρυνσης, υποστήριξης παιδιών, έλλειψη
ισορροπημένης σχέσης μεταξύ των γονέων και
κακοποίηση παιδιών από γονείς
- Εφηβεία: αντιδράσεις ασυγκινησία, εναντίωση
προς κάθε μορφή εξουσίας, έλλειψη
αυτοπεποίθησης ή αίσθημα παντοδυναμίας
- Έλλειψη ενημέρωσης/ευαισθητοποίησης & άγνοια
των επιπτώσεων
8. - Στην Ελλάδα τα δεδομένα διαφόρων ερευνών
δείχνουν ότι:
- Ηλικία κορύφωσης: 11-14 ετών.
- Το 10%-15% των μαθητών πέφτει θύμα διαφόρων
μορφών βίας στο σχολείο.
- Οι μαθητές που ασκούν βία, (θύτες) ξεπερνούν το
5% των μαθητών.
- Τα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια εμπλέκονται πιο
συχνά σε περιστατικά βίας, σε αναλογία 3:1.
10. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ
- Αίσθημα έντονου άγχους, ανασφάλειας, φοβίες,
σχολική άρνηση, απουσία από το σχολείο (τα οποία
οδηγούν σε σχολική αποτυχία).
- Ψυχοσωματικά συμπτώματα: πονοκέφαλο, άλγη
στην κοιλιακή χώρα, διαταραχές ύπνου, νυχτερινή
ενούρηση
- Μαθησιακές δυσκολίες & Κατάθλιψη
- Μπορεί να προκαλέσει και τάση αυτοκτονίας
11. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Να μιλήσει στους δάσκαλους/καθηγητές
Να μιλήσει στους γονείς
Αν είναι προχωρημένη η κατάσταση , μιλαει στην
αστυνομία
12. - Αποφυγή παρορμητικών αντιδράσεων
- Ψυχραιμία
- Συζήτηση με το παιδί
- Επιβεβαίωση του παιδιού ότι «δεν ευθύνεται το ίδιο για
ότι έχει συμβεί»
- Υπενθύμιση ότι το νοιάζονται & ότι είστε αυτοί που το
προστατεύουν
- Στήριξη ότι μπορούν να το αντιμετωπίσουν μαζί
- Ενημέρωση του Διευθυντή και εκπαιδευτικό/ους σχολείου
- Πρακτικοί τρόποι για αντιμετώπιση δύσκολων
καταστάσεων
- Συμβουλευτική από ειδικό ψυχικής υγείας
13. Τα παιδιά ΘΥΤΕΣ (ασκούν εκφοβισμό και βία σε άλλους)
είναι συνήθως:
- Με χαμηλή αυτοεκτίμηση (ενώ φαίνονται σίγουρα για τον
εαυτό τους)
- Ενεργητικά και υπερδραστήρια
- Επιθετικά
- Επιρρεπή σε παραβίαση κανόνων
- Ικανά να ξεφύγουν από δύσκολες καταστάσεις
- Δίχως ηθικούς ενδοιασμούς ή τύψεις για τις πράξεις τους
14. Τα παιδιά ΘΥΤΕΣ έχουν την ανάγκη εκτόνωσης
έντονων συναισθημάτων όπως:
- Οργή, θυμός, πόνος
- Απόρριψη
- Απελπισία ή απόγνωση
Που μπορεί να προκλήθηκαν από:
- Προβληματικές οικογενειακές σχέσεις
- Κοινωνική δυσλειτουργία
- Δύσκολες κοινωνικές σχέσεις
15. - Θυμώνουν εύκολα
- Δυσκολεύονται να δεχτούν τη ματαίωση των
επιθυμιών τους
- Εύκολα νιώθουν ότι οι άλλοι είναι απειλητικοί
απέναντί τους
- Καταφεύγουν στη βία ή στον εκφοβισμό για να
επιλύουν διαφορές
- Έχουν την τάση να εξαιρούν παιδιά από την παρέα
- Υιοθετούν το ρόλο του αρχηγού στις παρέες
- Φτιάχνουν ‘κλίκες’ ενώ δεν είναι απαραίτητα
μεγαλόσωμοι.
16. Τα παιδιά παρατηρητές διαχωρίζονται σε αυτούς που:
- Υποστηρίζουν το θύτη με γέλια και χειροκροτήματα
- Απομακρύνονται και κάνουν πως δεν είδαν τίποτε
- Τρομοκρατούνται, παγώνουν
- Δεν ξέρουν τι να κάνουν, δεν παίρνουν θέση
- Προσπαθούν να βοηθήσουν το θύμα
- Τρέχουν να φέρουν βοήθεια
17. Συχνά οι ομάδες παιδιών-παρατηρητών:
- Πιστεύουν ότι ο εκφοβισμός & η βία δεν είναι σωστές
συμπεριφορές
- Χαρακτηρίζονται από φόβο μήπως συμβεί & στους ίδιους
- Ανησυχούν ότι αν πάρουν θέση, θα κάνουν τα πράγματα
χειρότερα
18. Τα παιδιά που παρεμβαίνουν για να βοηθήσουν έχουν:
- Ξεκάθαρη άποψη κατά του εκφοβισμού & της βίας
- Υψηλό βαθμό ενσυναίσθησης και αλληλεγγύης,
- Εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στους ενήλικες
- Πιστεύουν ότι η παρέμβασή τους μπορεί να βοηθήσει
