Recensión do libro O contador de Estrelas por unha alumna de 2º ESO

1. O CONTADOR DE ESTRELAS
Santiago Jaureguízar
Santiago Jaureguízar, nado en Bilbao, vive na actualidade en
Lugo. Este escritor e xornalista traballa no xornal El Progreso.
No ano 2005 obtivo o Premio de Xornalismo Reimóndez
Portela e no 2009 o Premio Museo Provincial. Pertence ao
movemento Bravá. Foi pioneiro na introdución da literatura
galega na rede, con proxectos como: Familia feliz en Vieiros. Son
obras súas: As horas sucias, Casa Skylab ou O Globo de
Sheakespeare. E en canto á narrativa xuvenil: Todo a cen,
Salitre, A cova das vacas mortas, Corazón de chocolate, etc. Ten
unha obra de teatro: Estación Mir.

2. O contador de estrelas narra a historia dunha rapaza de quince
anos, Antía, que debe acompañar a súa nai, Rosa, quen vai ir
traballar como responsable da emisora no Servizo Antilumes
durante o verán. As vacacións de Antía prometen ser aburridas
e monótonas, a pasar as tardes lendo e xogando á Nintendo na
cafetería do aeródromo. Pero todo cambia cando coñece a
Enver, un mozo apaixonado pola astronomía. Entre eles xorde
unha relación moi especial: comezan a verse a miúdo e a
quedar polas noites nunha torre de control abandonada na que
el lle ensina moitas cousas sobre as estrelas e o espazo. O gran
soño de Antía é aprender a voar para cruzar o Atlántico e
volver atoparse co seu pai. Entón pídelle a Enver, con amplos
coñecementos sobre aeronáutica, que lle ensine a pilotar.
Así pois, o tema fundamental desta novela é o amor, pois entre
Antía e Enver xorde unha relación romántica, platónica, de
admiración. Antía así o manifesta ao longo da novela e Enver
escríbeo ao final nunha carta. En ningún momento existe entre
eles unha relación amorosa física, non hai bicos nin declaracións,
é o amor como sentimento.
Outra maneira distinta de amor é a que existe entre os pais de
Antía. O pai era piloto, pero debido á presión do seu traballo e
da súa muller, comezou a beber e bater en Rosa. Isto deu na
súa separación tendo Antía só cinco anos, aínda que ambos se
seguían amando. Trátase dun amor roto e perdido.
Destaco tamén o amor nai-filla: como Rosa loita por sacar a
Antía adiante a pesar das dificultades que o abandono do seu
pai supuxera, e como lle oculta á nena o negro pasado co seu
pai. Un amor filial.
E o amor non correspondido, que é o que hai entre Antía e
Nito: Nito desexa que Antía sexa a súa moza, Antía rexéitao
sempre.
Podo dicir entón que o amor se ve reflectido de moitas
maneiras nesta historia.
En canto á estrutura da novela, esta divídese en dúas partes
que corresponden aos meses de xullo e agosto; cada unha delas

3. consta de dez capítulos, en total vinte e un, que van
desenvolvendo a presentación, nó e desenlace da historia.
Os personaxes deste libro poderíanse incluír en dous grupos
diferentes: por unha banda os mozos e, por outra, os adultos; todos
teñen problemas e relacións acordes ás súas idades e situacións.
Como xa dixen, o personaxe principal é Antía, unha adolescente
que soña con ser piloto de avións, feita una lea coa súa vida
amorosa: ten por unha parte a Enver, un misterioso mecánico
albanés de dezaoito anos ao que lle apaixonan as estrelas e o
universo, loiro de ollos azuis e moi atractivo en opinión de Antía. E
polo outro, a Nito, un mozo inmaduro que deixara os estudos
para traballar como repartidor en “pizzamóbil”. Enver cóntalle
cousas sobre as persoas, as estrelas, que provén do espazo exterior
e ten encomendada unha misión especial, etc. Mentres que Nito só
lle ofrece quedadas aburridas .
A nai de Antía, Rosa, é encargada da emisora no Servizo
Antilumes. Unha nai moi preocupada e pendente da súa filla,
sempre procurando o seu benestar. Atópase algo soa e comeza a
sentirse atraída por Romar, un piloto serbio, xefe de Enver, que
amosa unha actitude despectiva e inxusta cara a el.
Outro personaxe importante é o pai de Antía, un home
“cuspidiño a ela”, boa persoa segundo Rosa, pero que tivo mala
sorte. Despois de anos desaparecido para Antía, reaparece na súa
vida unha noite que foxe con Enver a Ribadeo, a beber nun pub.
Xa estivera no cárcere por mor dun despiste que tivera un día de
néboa e rematara coa vida dun fotógrafo. E volve entrar na
cadea xa que resultou ser o famoso Piloto Vermello que andaba a
prender lumes e poñendo en perigo persoas e vivendas, na súa
avioneta vermella, cheo de carraxe ao coñecer que a súa ex-
muller (á que aínda quería) estaba comezando a manter unha
relación sentimental con Romar. Despois de ser un home de éxito,
pasa a ser un fracasado.
No libro predomina a narración sobre a descrición: abundan os
verbos, o diálogo…

4. O relato está narrado en terceira persoa, narrador
omnisciente, que conta centrándose en Antía, cunha linguaxe
doada de entender, coloquial e sen vocabulario nin expresión
complexos.
A acción transcorre ao longo dos dous meses dun verán da
actualidade. Apréciase nalgúns comentarios que se fan, como a
Nintendo de Antía. Os feitos sitúanse concretamente no
aeródromo de Rozas, Lugo, agás unha noite na que Enver e
Antía foxen a Ribadeo.
A historia gustoume moito porque a temática que trata me
resulta próxima e Antía podería ser unha das miñas amigas.
Ademais, este libro paréceme moi sinxelo e doado de ler. Así
pois, a lectura de O contador de estrelas foi unha boa elección.
SARA MÍGUEZ PAIS
2º ESO B