1.
ملکوت
2

2.
ملکوت
3
کتاب ملکوت
نویسنده: محسن امیراصلانی
FaceBook: Mohsen Amiraslani

3.
ملکوت
4
کتابی در تفصیل حروف مقطّعۀ حم و ن
همۀ ما اجراکنندة یک سناریوي الهی هستیم که با اختیار خود مانند
یک بازیگر این سناریو را اجرا مینماییم...
مَا أَصَابَ مِنْ مُصِيبَةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لاَ فِي أَنْـفُسِکُمْ إِلاَّ فِي کِتَابٍ مِنْ قَـبْلِ
﴾ أَنْ نَـبْـرَأَهَا إِنَّ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ يَسِيرٌ ﴿الحديد/ ٢٢

4.
ملکوت
5
فهرست
ملکوت............................................................................................................................................................ 7
چرا گاهی انسانهاي بسیار پرنور در عالم دنیا متولد میشوند؟................................................................... 12
عوالم چهارگانه............................................................................................................................................. 13
تفصیل حم (حی شدن و یمیت شدن- زنده شدن و مردن)........................................................................ 15
فراموشکنندگان .......................................................................................................................................... 18
در آغوش نور................................................................................................................................................ 21
زندگی در عوالم ملکوتی.............................................................................................................................. 26
فرستادگان ملکوتی ...................................................................................................................................... 32
راهنمایان...................................................................................................................................................... 33
مرگ جسمانی.............................................................................................................................................. 37
حرکت جوهري در معنایی دیگر .................................................................................................................. 38
جریانهاي موازي (مقدرات نادیدنی)........................................................................................................... 46
معاد و اختلافات آن...................................................................................................................................... 49
حرکت جوهري در تعریفی دیگر!................................................................................................................. 52
میزان............................................................................................................................................................ 53
معرفت روح .................................................................................................................................................. 59
شبقدر......................................................................................................................................................... 63
سمبل تضاد.................................................................................................................................................. 73
در بررسی مهمترین تضادها......................................................................................................................... 75
اصل ذرههاي باقی مانده.............................................................................................................................. 79
تضاد............................................................................................................................................................. 82
در حقیقت زندگیهاي متوالی (یحیی و یمیت شدن).................................................................................. 94
تولدها........................................................................................................................................................... 96
کوانتوم یک تولد ........................................................................................................................................ 109

5.
ملکوت
6
یحیی و یمیت شدن حـ م.......................................................................................................................... 110
سلاَمعلَى نُوحٍ فی الْعالَمینَ ....................................................................................................................... 119
جرم کشتینشینان و نشانههاي حضوري................................................................................................... 132
آگاهیهاي پنهان، شعور باطنی.................................................................................................................. 137
حرکت و انواع آن....................................................................................................................................... 137
حرکت معنایی:........................................................................................................................................... 141
گمراهی چیست؟........................................................................................................................................ 142
بحثی پیرامون دیدگاه جوهري................................................................................................................... 145

6.
ملکوت
7
ملکوت
کتاب حم
اصل نور و روشنایی
او کسی است که شما را از تاریکیها بهسویی روشنایی هدایت میکند.
﴾ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ ﴿النور/ ٣٥
براي شناخت بیشتر خداوند نیاز به درکی بیشتر از تفاوت نور و تاریکی داریم!
... و اینرا بدانید گاهی اگر نور کوچکی در تاریکیها بدرخشد، ارزش آن از خورشید در روز
روشن بیشتر میشود (اصل نور و ظلمت).
در جاییکه نوري در تاریکی و ظلمات میدرخشد و آسمان را پر از پرتو نور میکند؛ میتوان
فهمید ارزش این نور تا چه حد است! از اینرو خداوند، انسان را در این دنیاي تاریک و پر از
گناه و زشتی آفریده است و او را از تاریکی خارج و وارد روشنایی میکند تا انسان ارزش
روشنایی را بیابد.
چندان مهم نیست در بهشت دنیوي و اُخروي کسی روشن و درخشان، همچون شمعی باشد
که در روز روشن است؛ زیرا نور حقیقی در تاریکی معنا پیدا میکند و نه در روشنایی! لازم
است که زمینهاي تاریک بهوجود آید و پس از آن شمعی روشن شود تا پرتوافشانی کند و
این معنی حیات در تاریکی و روشنایی است.
حیات در تاریکی
حیات در روشنایی
تاریکی بر روي روشنایی اثري مهم دارد؛ یعنی هرقدر زمینه تاریکتر باشد، روشنایی بیشتر
و بهتر درك میشود.
بههرحال انسانی که به اعمال صالح میپردازد؛ هرقدر که دنیا و جامعهاش،
پستتر، سختتر و تاریکتر باشد، عملکردش ثواب بیشتري دارد و اَجر

7.
ملکوت
8
حرکت و روشنایی و اعمال صالحش آشکارتر و با ارزشتر خواهد بود و این
یکی از بزرگترین دلایل زندگی دنیویست و این سؤال بارها در ذهن همۀ ما پیش
آمده است که چرا خداوند در همان ابتداي خلقت، بشر را در بهشت و جاوید قرار نداد و
صلاح دانست که وي در این دنیاي تیره زندگی کند و متولد شود و بمیرد؟! [اصل ح (حی
شدن) و م (مردن)]
پاسخ: زیرا خروج انسانها در بهشت در ابتدا به صلاح بشر و زندگیاش است و رشدي که
بشر در تاریکی خواهد داشت، بسیار سریعتر و آشکارتر و پراَجرتر از زمانیست که در بهشت
و روشنایی محض باشد!
جامعهاي تاریک را تصور کن که هیچکس به فکر همنوع خود نیست و حتی مردم همدیگر
را از لبخندي محروم میکنند، چه برسد به کمکهاي مالی و جانی؛ تهیدستی را تصور کنید
که سراغ هرکس میرود تا به او کمک کند، نتیجهاي نمیگیرد. حالا در این جامعه که
هیچکس به دیگري کمک نمیکند و هرکس به فکر خودش است؛ انسان مؤمنی را در نظر
بگیرید که به کمککردن به همنوعانش اعتقاد دارد و به آن تهیدست کمک میکند و حالا
چقدر آن فقیر خوشحال میشود و با چه قلبی برایش دعا میکند و چقدر اَجر این کار و نور
آن مرد مؤمن و بخشنده در جامعه و در نزد آن نیازمند و از همه مهمتر در نزد خداوند با
ارزش است؟!
و این را بدانید که اگر دنیا سراسر نور و خوبی و بهشتگونه باشد که دیگر فقیر و تهیدستی
باقی نمیماند و اگر هم مستمندي باشد، چون همۀ مردم بخشنده هستند، نوبت کمککردن
ما به آنها نمیرسد، زیرا همۀ مردم بهسرعت آن فقیر را بینیاز میکنند و در اصل هیچگاه
ماهیت حقیقی از فقر و نیازمندي و موقعیت کمک به فقرا بهوجود نمیآید؛ چون در چنین
جامعهاي که همه روشن هستند، تاریکی اصلاً دیده نمیشود! در واقع در یک جامعۀ تاریک
(بد) همیشه موقعیت گناه و خطا (تاریکی) زیاد است، اما در جامعۀ خوب و بهشتی (فاضله)
موقعیت گناه و شرایط خطا بسیار کم است!
در هر صورت نور در تاریکی معنا پیدا میکند و نه در روشنایی! بنابراین اگر
کسی در کسبِ فضیلت و نورانیت باشد، میتواند آن را در تاریکی احساس
«! نه در روشنایی و در جوار خورشید » ؛ و پیدا کند

8.
ملکوت
9
بههرحال خداوند حکیم و مهربان اراده نمود تا انسان به زمین و دنیاي پر از رنج و تاریکی
فرستاده شود و کسب نورانیت نماید و زمانی که ما انسانها تاریکیهاي نفسانی و درونی
خویش را از بین میبریم، روشنایی و گشایش ایجاد میشود. درحالی که اگر از همان اول،
تاریکی نفس و ظلمت در ما نباشد، قطعاً روشنایی اکتسابی معنی ندارد و حرکت و تعالی
عملکردي بیهوده خواهد داشت.
از آنجایی که بزرگترین دلیل خلقت بشر و زندگیاش را کسب آگاهی و فضایل و دریافت
رحمت الهی میدانیم، باید این را نیز بدانیم؛ دنیایی که از هر نظر به طورکامل پیشرفته باشد
و همه چیز آن اختراع و کشف و مجهولاتش حل شده و نقصی نداشته باشد (بهشت روي
زمین است) به هیچوجه باعث پیشرفت و کسب آگاهی و فضایل براي انسان ناکامل 1
نخواهد شد. بلکه بشر این نعمتها را در بهشت درك نمیکند و هرگز لذت کشف و حرکت
جوهري در آن بهشت را نخواهد فهمید. بنابراین لازم است که بشر در آخرت (نهایت)
بهشت را تجربه کند.
لذت کشف!
این را بدانید که یکی از لذتبخشترین کارهاي دنیوي و مجاز براي بشر، مسئلۀ
کشفکردن است. چه کشف راه درمان یک بیماري خطرناك باشد و چه کشف چیزي
گمشده در صندوقچۀ قدیمی!
تصور کنید که انگشتري بسیار قدیمی، با ارزش و گرانبها دارید که نسلبهنسل در خانواده و
طایفۀ شما چرخیده و در انتها به شما رسیده است؛ اولاً که این انگشتر مانند یک سرمایۀ
مادي و معنويِ گرانقیمت برایتان محسوب میشود، ثانیاً پشتوانۀ اعتماد بهنفس و اصالت
عمیق و معنوي را در شما بهوجود میآورد، ولی ناگهان اتفاقی میافتد و آن را در مسیر
بازگشت به منزل گم میکنید؛ این فقدان آنقدر بر شما سنگین است که گویی تمام دنیا را
گم کردهاید و احساس میکنید که اصالت و همۀ سرمایۀ مادي و معنویتان را از دست
1 - البته بهشت وارثین (مدینۀ فاضله) یا بهشت روي زمین براي انسانهاي کامل و متعالی، سبب تعالی و تکامل
بیشتر میشود اما براي انسان ناکامل، بالعکس است!

9.
ملکوت
10
دادهاید و با اندوهی بسیار، تمام مسیر را باز میگردید و جستجو میکنید درحالیکه هوا به
شدت تاریک است و احتمال پیدا کردن آن شیء گرانقدر بسیار کم است، به هرحال پس از
چند لحظه در شلوغیها و تاریکیها دوباره آن انگشتر را پیدا میکنید...! در این لحظه چقدر
شما را شعف و خوشحالی و سپاسگزاري از خداوند فرا میگیرد؟ آیا لذت این کشف (پیدا
کردن)، بیشترین لذتی نیست که تاکنون تجربه کردهاید؟
آیا لذتبخشتر از کشفکردن در دنیا لذتی وجود دارد...؟ چه احساسی دارید؟
آیا امروز پس از این کشف، احساس سپاسگزاري عمیقی از خداوند و لطف و توجهش به
خود را تجربه نمیکنید؟
در واقع، ما در تمام زندگیهاي دنیوي به دنبال چیزهاي گمشدهاي
میگردیم و از اینروست که همیشه دلتنگیم.
بنابراین هرکشفی که انسان در قلمرو زندگی و ندانستهها (فراموششدهها) بهدست میآورد،
او را به خدا نزدیکتر میکند؛ زیرا هرلحظه این احساس به او دست میدهد که خداوند او را
دوست دارد و براي خداي خود، موجودي دوستداشتنی است!
زندگی دنیا براي انسانهایی که در تاریکی کشفی میکنند؛ بسیار لذتبخش است و در کل
یک نیمۀ معنوي دنیا مانند این کشف است و رازیست که خداوند ما را در تاریکی قرار
میدهد و میخواهد به کشف و روشنایی برسیم؛ زیرا در روشنایی نتوانستیم او را بیابیم و
«! ما تنها در تاریکی میتوانیم روشنایی را کشف کنیم »
داستان انسانی که سرمایهاش را در دنیا گم کرده در واقع مانند انسانی است که گوهري
داشته یا درونش مانند یک صدف، مرواریدي دارد. 2
همۀ انسانهایی که به اذن خداوند در دنیا متولد میشوند و امر بر فرود آمدن آنها از دنیاي
نور و روشنایی (همان روشناییِ بهشتی و نورانیت الهی و عالم ملکوت) به عالم ناسوت (دنیا
﴾ ٢- کَأَمْثَالِ ٱللُّؤْلُؤِ ٱلْمَکْنُونِ ﴿واقعه/ ٢٣
صدف
مروارید
این همان نقطۀ کشف است

10.
ملکوت
11
و تاریکی) میشود، تنها براي بهدست آوردن چیزي با ارزش نازل میشوند که باید آن را
بیابند.
آن روشنایی که باید کسب شود
آن خلأ تاریکی که دارد باید از بین برود.
همۀ ما از عالم روحانی و روشنایی محض (ملکوت) به عالم حیوانی و تاریک دنیا (عالم
ناسوت) میآییم؛ فقط به یک دلیل و آن کشف و کسبکردن است! کشف روشنایی و کسب
(آگاهی) چیزي که آن را گم کردهاند و یا هنوز کسب نکردهاند. بنابراین همین نقطۀ تاریک
در دل روشنایی، سمبل نورانیتی است که هنوز کسب نشده و نقطهضعفی در روح بشري که
براي پرکردنش باید تلاش کند؛ بیاید و برود تا آن را بیابد و آن را روشن و کشف کند.
روشناییهاي کسب شده
نقطۀ تاریک کشف نشده
بنابراین بزرگترین علت تولد دوبارة همۀ ما و آمدن مجدد به دنیاي تاریکیها، کسب آن
چیزهایی است که هنوز فرا نگرفتهایم.
عالم تاریک و دنیا
آن روشنایی که باید آن را کسب نماییم و به دلیل کسب این روشنایی است که به
دنیا میآییم.
در کل انسان موجودیست که چیزي را گم کرده، گوهري با ارزش که همان اصالت حقیقی
اوست. پس از هربار مردن، در عالم ملکوت و روشنایی محض که پردهها میافتد، تازه
میفهمد که چقدر تاریک است؛ زیرا پیرامونش تمام روشناییست و تنها چیز تاریک، خود
اوست.

11.
ملکوت
12
مجراي ورود به دنیاي دیگر
انسان مرتب در این دنیا (اکنون) و آخرت (دیگري) متولد میشود، یعنی در دو دنیاي تاریک
(ناسوت) و روشن (ملکوت) میرود تا گوهرِ یافتنشدهاش را بهدست آورد!
گفتهاند: خداوند انسان را از نورش (روحش) خلق کرد و خداوند نور محض است. از اینرو
خورشیدپرستان به اشتباه، خورشید را به جاي خداوند میپرستیدند؛ او هیچ تاریکی در خود
ندارد و انسان هرلحظه در دل خداوند و در نور ملکوتش متولد میشود. خداوند نور مطلق
است و مثَلِ نورش مانند چراغ پرنور است و انسان مانند نقطۀ سیاهیست در دل آن روشنایی
عظیم. در کل، نور مراتبی 3 دارد و ممکن است نور یک شمع در برابر یک لامپ 100 وات
نوعی تاریکی باشد و نور یک لامپ نیز در مقابل نور خورشید، تاریک است.
چرا گاهی انسانهاي بسیار پرنور در عالم دنیا متولد میشوند؟
نور یک لامپ 100 در مقابل نور یک پرژکتور، نوعی خاموشیست و در واقع نور کم در برابر
نور زیاد، تاریک به نظر میرسد. از اینروست که انسانهاي خوب و کامل و نورانی، وقتی به
ملکوت میروند و نور عظیم الهی را مشاهده میکنند به تاریکی خود پی میبرند و دوباره به
٣- مَثَل نوره کمشکاة
انسان وقتی به عالم روشنایی (ملکوت) میرود،
تاریکیهایش را میبیند.
عالم نورانی ملکوت
انسان که خود را در این دنیا تاریک میبیند پس او از
مجرایی انحنایافته در دنیاي دیگر متولد میشود، وارد دنیاي
وسیع دیگري میشود.
1 2
مجراي ورود به دنیاي دیگر
انسان
نور شمع نور لامپ خورشید (نور کامل)

12.
ملکوت
13
دنیاي تاریک و تار برمیگردند و زندگیهاي سختتر و پیچیدهتري را انتخاب میکنند تا
نورانیتر شوند.
ممکن است شبی به منزل یکی از دوستانمان برویم و به او بگوییم: چقدر اتاقت تاریک
است! او چراغ روشن اتاق را نشان میدهد؛ منظورش این است که لامپ اتاق روشن است و
اتاق تاریک نیست! اما منظور ما این نیست که اتاق تاریک محض است، بلکه به ظاهر
روشن است! اما لامپ اتاقش 20 وات است و نسبت به اتاق کار ما که لامپ 100 وات دارد،
تاریکتر است و از اینرو به او میگوییم که اتاقت تاریک است؛ زیرا ما نور بیشتر را تجربه
و مشاهده کردهایم. بنابراین نور کم در برابر نور زیاد بسیار تاریک است! و این
که چرا ما به دوستمان اعتراض میکنیم که اتاقت تاریک است، سؤالی است که باید
پاسخش را بدانید!
اتاق تاریک براي خوابیدن خوب است! و در کل تاریکی فقط براي ندانستن و بیهوش
(خواب) بودن و ناشناس بودن مفید است! در اتاق تاریک، نمیشود کارها را به دقت انجام
داد و بلعکس، در روشنایی بیشتر کارها و امور، واضحتر و حرکت سریعتر میشود و دقت
بالاتر میرود! و این یک اصل کلی است؛ هرقدر که زندگی تاریکتر و چراغمان کمنورتر
باشد، کسالت و خوابآلودگی ما بیشتر میشود و در نهایت غفلت افزایش مییابد و زمانی
که انسان غفلتش بیشتر شود و تاریکیاش افزایش یابد، خطایش بیشتر و احتمال لغزشش
نیز بیشتر میگردد و از اینرو باید در دنیا مرتب به دنبال روشنایی و کسب نورانیت بگردیم.
عوالم چهارگانه
عالم اعلا- عالم کبیر
عالم ذره- عالم صغیر
ترکیب چهار
دنیا
1. دنیاي درونی و 3. دنیاي تاریک و دنیاي ناسوت
روشن
4. دنیاي روشنایی بیرونی
(ملکوت) 2. دنیاي درونی و تاریک

13.
ملکوت
14
عالم دیگر (آخرت) همان ملکوت است که سراسر روشنایی و حق است! 4
انسان مرتب در این دو عالم (دنیا و آخرت) متولد میشود (یحیی و یمیت میشود) هرچند
که اثر مختصر او در هردو عالم همزمان وجود دارد، ولی در عین حال به صورت حی یا زنده
(عالم ناسوت و دنیا) است یا پس از مرگ جسمانی، در عالم ملکوت به صورت روحانی زنده
است. هرچند که عالم ناسوت سراسر غفلت و تاریکی بوده و نور کم است، (به اصطلاح
خیلی کمتر از نور یک شمع!) اما در عالم ملکوت (آخرت) یکسره روشناییست و بهشدت
آگاهی افراد بالاست و انسان دائم درگیر غفلتهایش در عالم قبلی میشود و در آن نورانیت
(نورانیت عالم ملکوت) خطاهایش برایش بسیار واضح دیده میشود. درست مانند فیلم سیاه
رادیولوژي که وقتی جلوي نور زیاد گرفته میشود، تازه نواقص و شکستگیها دیده میشود
و شخص متخصص تازه میفهمد که ایراد کارکجاست و این تنها به برکت وجود نور فراوان
است و این نور فراوان همان چراغیست الهی (مَثَل نُورِه کمشکاة) 5 و عالم دنیا نیز اینگونه
است، چون بسیار ذات تاریک و پر از غفلتی دارد؛ اشخاص خود نمیتوانند اشکالها و
ایرادهاي خود را به خوبی پیدا کنند و اما در عالم ملکوت، روشنایی آنقدر زیاد است که چه
بخواهیم و چه نخواهیم مانند یک فیلم رادیولوژي ریشۀ اشکالات و نواقص ما آشکار
میشود و در حقیقت این اشکالات که شامل خطاها، گناهان و بديهاست براي هرکس
نمایان میگردد.
انسان در عالم ملکوت به نقطه ضعفها، اشتباهات و صدماتی پی میبرد که در زندگی قبلی
به نفس (روح) خود زده است و از خداوند فرصتی میخواهد تا دوباره در دنیاي ناسوت متولد
شود و ایرادات و اشتباهاتش را جبران کند!
- 4 وَمَا ٱلحَْيَاةُ ٱلدُّنْـيَا إِلَّا لَعِبٌ وَلهَوٌْ وَلَلدَّارُ ٱلْئَاخِرَةُ خَيْـرٌ لِّلَّذِينَ يـتََّـقُـونَ أَفَـلَا تَـعْقِلُـونَ ﴿انعـام/ ٣٢ ﴾ ؛ دنیا جز بازیچۀ کودکان و
بیخردان نیست، همانا سراي دیگر (ملکوت) براي اهل تقوي بسیار بهتر است، آیا تعقل در این سخن نمی کنید؟
- 5 سورة نور آیۀ 35

14.
ملکوت
15
تفصیل حم (حی شدن و یمیت شدن- زنده شدن و مردن)
همانطور که گفتیم در عالم ملکوت و روشنایی چون همهچیز روشنی محض است،
نمیشود کار صوابی انجام داد؛ زیرا بزرگترین صواب، خدمت به خود و دیگران است و در
آنجایی که نه گرسنگی وجود دارد و نه نیازمندانی و نه مسائل مادي و نه شهوت و نه نفس
و غفلت و نقص، انسان نمیتواند روشنایی خلق کند. پس تنها چارهاي که وجود دارد این
است که به عالم تاریکی و ناسوت بیاییم و کسب آگاهی نماییم و با کمککردن به
نیازمندان و گمگشتگان و با کنترل هواي نفس خود و گناه نکردن (که تأثیرش بر خود
خواهد بود) در خود و دیگران روشنایی ایجاد کنیم. بنابراین انسان مرتب میآید و میرود،
حـ و م (حا - میم) میشود (یعنی میمیرد و باز زنده میشود) در این دنیا میمیرد و در دنیاي
آخر(دیگر) زنده میشود، ما مرتب میآییم و زنده میشویم... (یحیی و یمیت) تا در زمانی
محدود و تولدهاي زیاد، در نهایت به روشنایی کامل برسیم یا در نهایت در تاریکی محض
قرار گیریم. پس به زودي کار این دنیا به پایان میرسد و انسانها در یکی از این دو نیمه
خواهند بود: یا به روشنایی میرسند و در نور حق محو میشوند یا در تاریکی مطلق محو
(گم) میشوند و این معنی خالدون 6 و ظلمات است.
و در نهایت انسان باید وجودش سراسر فضایل، برتري، آگاهی و دانش اصیل شود و نوري
از جنس همان نور عظیم میشود که در آغوشش قرار گرفته است و این معنی نوریست
بر فراز نور دیگر! 7 و این همان رسیدن به توحید حقیقیست؛ یعنی یکی شدن با حق!
-6 اللّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُواْ يُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّـوُرِ وَالَّذِينَ كَفَرُواْ أَوْلِيَآؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونـهَُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ
﴾ أُوْلَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿بقره/ ۲۵۷
- 7 ٱللَّـهُ نــوُرُ ٱلسَّـمَاوَاتِ وَ ٱلْأَرْضِ مَثَـلُ نــوُرِهِ کَمِشْـکَاةٍ فِيهَــا مِصْـبَاحٌ ٱلْمِصْـبَاحُ فِي زُجَاجَـةٍ ٱلزُّجَاجَـةُ کَأَنـهََّــا کَوْکَـبٌ دُرِّيٌّ يُوقَـدُ مِـن
شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَيْـتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَکَادُ زَيْـتُـهَا يُضِيءُ وَلَـوْ لمَْ تَمْسَسْـهُ نـاَرٌ نـوُّرٌ عَلَـىٰ نـوُرٍ يـهَْـدِي ٱللَّـهُ لِنُـورِهِ مَـن يَشَـاءُ وَيَضْـرِبُ
ٱللَّهُ ٱلْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَ ٱللَّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿نور/ ٣٥ ﴾؛ خدا نور آسمانها و زمین است نور او همچون محفظهاي است که
در آن چراغی باشد و چراغ در شیشهاي، شیشهاي که گویی ستارهاي است درخشان و آن چراغ با روغن زیتـی صـاف
روشن باشد که از درخت پر برکت زیتون (سرزمین مقدس) گرفته شده باشد نه زیتون شرقی و نه غربی، در نتیجه آن
چنان صاف و قابل احتراق باشد که نزدیک است خود به خود بسوزد هر چند که آتش بدان نرسد و معلـوم اسـت کـه
چنین چراغی نورش دو چندان و نوري بالاي نور است، خدا هر که را خواهد به نور خویش هدایت کند و این مثلها را
خدا براي مردمی میزند که خدا به همه چیز دانا است.

15.
ملکوت
16
﴾ وَاعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ ﴿حجر/ ٩٩
و هر انسانی (نفس و روحی) که در نهایت تولدهاي مکررش به این توحید و استغراق در نور
الهی نرسد به ظلمات، یعنی تاریکی و سرگردانی خواهد رسید و این همان دوزخ و خالدون
است.
ما تنها به شرط کسب فضایل، مجاز به آمدن در عالم ناسوت میشویم. کسی ما را مجبور
نکرد و نمیکند که از عالم ملکوت دوباره به عالم ناسوت بیاییم و متولد شویم، بلکه ما تنها
به شرط کسب فضیلت اجازة تولد در دنیا 8را مییابیم.
زمانی که از دنیا میرویم (میمیریم)؛ پردهها از جلوي چشمانمان کنار میرود و در عالم
ملکوت تازه متوجه میشویم که چقدر در زندگی خود اشتباه کردهایم و چه ایرادات بزرگی
داریم و اندوه فراوانی ما را فرا میگیرد، هرقدر که خطاها و اشتباهات ما در زندگی ناسوتی
(دنیوي) بیشتر باشد؛ احساس رنج و اندوهمان در عالم ملکوت بیشتر خواهد بود و دائم از
خداوند و ارواح مربی میخواهیم که به ما زیستن در زندگی دنیوي را الهام نمایند و اجازة
حیاتی دیگر را به ما بدهند. آنها یعنی راهنمایانی که ما را در ملکوت آموزش میدهند و از
سر رحمت بهترین زندگی و سودمندترین زندگی را براي رفع اشکالات و نواقص کنونی
نفسمان به ما پیشنهاد میکنند و مانند یک فیلم (یک فیلمنامۀ سینمایی) به ما میفهمانند
که در فلان زندگی آینده، چه جاهایی و چگونه اقداماتی باعث رشد و نورانیت ما میشود و
چه اعمال و چه کارهایی باعث گمراهی و آسیبهاي زیادي به روح ما میشود. پس بر
حسب استعداد، تواناییها، موقعیت و شرایط وجودي هرفرد در عالم ملکوت سودمندترین
زندگی در دنیاي آینده برایش در نظر گرفته میشود و با اندوهی فراوان که از اعمال
گذشتهاش دارد، به زندگی دنیا میآید و به محض تولدش در دنیا گریه 9 میکند. [حال
نمیدانیم این گریه از شوق و خوشحالیست که فرصت جدیدي براي حیات و جبران و کسب
فضیلت به او داده شده است؛ یا گریهاش به خاطر تمام رنجیست که از مشاهدة اعمال و
خطاهایش در زندگی ملکوتی داشته است!]
- 8 وَإنَّا لَنَحْنُ نُحْيِي وَنُمِيتُ وَنَحْنُ ٱلْوَارِثُونَ ﴿حجر/ ٢٣ ﴾ و بهدرستی که ماییم که زنده میکنیم و میمیرانیم و ما وارث و
باز ماندهایم.
-9 منظور زمانی است که بچه بهدنیا میآید.

16.
ملکوت
17
به هر حال انسان در جسم کودکی متولد میشود، اما حرکت و پیشرفتش هنوز شروع
نمیشود و باز بر اثر لطف پروردگار از او تکلیفی خواسته نمیشود و فقط در آغوش مادر
است و این کودك در ملاطفت و مهربانیست تا زخمها و غمش التیام یابد، هرکار دوست
دارد میتواند بکند، تا چندین سال فرصت لذت بردن دارد، تا زمانی که به مرحلۀ آگاهی و
رشد فکري و درست و غلط برسد و کارش از جایی شروع میشود که تکلیف برایش
مشخص شود. برخی در چهار سالگی شروع تکلیفشان است، برخی از چهارده سالگی، برخی
پایینتر و برخی بالاتر. هرکس خود بهتر میداند، ممکن است، تکلیف دربارة مسئلهاي
خاص براي فردي از سن چهل سالگی آغاز شود؛ یعنی از آن زمان به بعد.
اما تکلیف چیست؟ موعدي پس از رسیدن انسان به قوة تشخیص و تمیز حق از ناحق،
درست از نادرست، صحیح از اشتباه!
به فرض مثال: اگر دو کودك با همدیگر بازي کنند و بعد یکی دیگري را کتک بزند و
خوراکیاش را بگیرد و چون هنوز از درست بودن و نبودن این کار اطلاع ندارد، گناهی
برایش نوشته نمیشود و چیزي را به یاد نخواهد آورد، ولی اگر مادرش به او چندین بار
تذکر دهد که این کار بسیار عمل ناپسندي است؛ از این به بعد اگر کودك ما کودکی دیگر
را کتک بزند و خوراکیهاي او را بگیرد، او تکلیف را پشت سر گذاشته است و از آن پس
براي روح خود بدي را ثبت میکند و در این مورد دچار خطا شده است!
بنابراین تکلیف، اصلی کلی نیست، بلکه جزئی و شخصی است؛ یعنی هرزمان که حقیقت
درست و نادرست بودن کاري برایمان مشخص شود از آن به بعد نسبت به آن کار مسئولیت
پیدا خواهیم کرد و نسبت به آن کار مکلّف میشویم. مانند این آیه از قرآن که اشاره به
پیامبر است...
وَلَا تُصَلِّ عَلَىٰ أَحَدٍ مِّنْـهُم مَّاتَ أَبَداً وَلَا تَـقُمْ عَلَىٰ قَـبْرِهِ إِنـهَُّمْ کَفَرُواْ بِـٱللَّهِ وَرَسُولِهِ وَمَاتُواْ وَهُمْ
﴾ فَاسِقُونَ ﴿توبه/ ٨٤
و دیگر هیچوقت بر احدي از آنان که مرده، نماز مگذار و بر قبرش مایست، زیرا ایشان به
خدا و رسولش کافر شدند و با حالت فسق مردند.

17.
ملکوت
18
فراموشکنندگان
برخی از راهنمایان میگویند: ما را از اینرو انسان خواندهاند که دچار نسیان میشویم؛ یعنی
فراموش میکنیم! و البته برخی فراموشکاريهاي بیشتري نسبت به دیگران دارند! در
هرصورت هرقدر که فردي غفلت و فراموشیاش بیشتر باشد و کمتر از عالم ملکوت و مسیر
و حرکت جوهرياش بداند او تاریکتر و گمگشتهتر است و از آگاهی ازلی به دور افتادهتر
است.
فراموشکاران، بیشتر انسانهایی هستند که حتی بهیاد نمیآورند گوهرشان را گم کردهاند و
تنها براي پیدا کردن آن گوهر اصیل است که در دنیا نازل شدهاند! و به یاد نمیآورند براي
کسب چهچیز مهمی اجازة نزول یافتهاند و نمیدانند براي چه باید در دنیا زندگی کنند! و از
همۀ آنها تاریکتر، افرادي هستند که هر روز فراموش میکنند که دیر یا زود میمیرند و
دوباره باید بازگردند و اینکه در این هستی دائم یحیی و یمیت میشوند.
مشکل بیشتر ما این است که گوهر وجودمان (هدف برترین) را در شبی
تاریک در بازاري پر زرق و کالا گم کردهایم و چون به بازار آمدیم گمشدة
خود را فراموش نموده و مشغول مشغلۀ بازار و زرق و برقش و تجملات این
دنیا شدهایم. گویا اصلاً خودمان به این دنیا نیامدهایم و اصلاً چیزي را گم
نکردهایم. اصلاً هیچ چیز جز این بازار پر زرق و برق و بازاري بودن برایمان
مهم نیست؛ چه بسیار کم هستند آنهایی که در این فریب بازار، هیچ
تجارت و کسب و بازاري آنها را از یاد خدا و بازگشت باز نمیدارد...!
تنها عدهاي اینگونهاند و علاوه بر اینکه این دنیا را بازار میبینند مرتب به خاطر میآورند
که تمام این فریببازار، بازیچه و هوس و سرگرمی و مشغله است.
چشمهایشان بر زمین است (زمین نماد نهاد و باطن) و به دنبال نشانههایی 10 (آیاتی) براي
آگاهی بیشتر از گمشده و آن چیز حقیقی و اصیل میباشند که همان جوهر الهی ایشان
است.
١٠ - رِجَالٌ لَّا تُـلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بـيَْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاء الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يـوَْمً ا تَـتَـقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ
﴾ ﴿نور/ ٣٧

18.
ملکوت
19
راه نجاتمان در چیست؟
ما دو راه بیشتر براي نجات نداریم، یا خود به آگاهی ازلی و جوهري خویش برسیم و همه
به دنبال نشانههایی ازلی (آیات الهی) برویم یا اینکه پیامآوران را که همان هشداردهندگان
و بشارتدهندگان و راهنمایان هستند در هر تولد بیابیم، چه آنها زنده باشند و چه مرده! 11
يَا بَنِي ءَادَمَ إِمَّا يَأْتِيَـنَّکُمْ رُسُلٌ مِّنکُمْ يـقَُصُّونَ عَلَيْکُمْ ءَايـاَتِي فَمَـنِ ٱتَّـقَـىٰ وَأَصْـلَحَ فَـلَا خَـوْفٌ عَلَـيْهِمْ وَلَا
﴾ هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿اعراف/ ٣٥
اي فرزندان آدم! پیامبرانی از جنس شما براي شما فرستاده میشوند که آیات مرا بر شما
میخوانند هرکس تقوا پیشه کند و به صلاح گراید بیمی بر ایشان نیست و اندوهگین
نمیشوند.
پیامآوران همان ارسالشوندگانی (همان رسولان 12 ) هستند که خداوند ایشان را به لطف و
مهربانیاش در عالم ناسوت نازل میکند تا همۀ جوهرها (ارواح مترقی) را بدان وسیله به
نشانههاي الهی نزدیک کند و از تاریکی و گمگشتگی نجات بخشد. ایشان همیشه بوده و
هستند و در تمام ادوار و زمانها هشداردهندگان و ارسالشدگان خداوند، نشانههایی برایمان
میآورند.
سؤال: رسولان و فرستادگان چه نشانههایی را با خود میآورند؟
سخنانی از جنس داستانها و قصههایی که براي ما رخ داده است این نشانهها (آیات)
مطالبی نیست که تازه به ما رسیده باشد؛ گویی ما همۀ این داستانها و قصص را سپري
نمودهایم ولی آنها را فراموش نمودهایم! بنابراین اگر خداوند در قرآن میفرماید: به یاد
آورید، زمانی را که کوه طور را بالاي سرتان برافراشتیم! قطعاً در روزگاري این حادثه و این
ماجرا براي ما رخ داده بوده است و این روزگاران را گذراندهایم و یا در آنجا که میگوید: یاد
کن از رحمت پروردگارت بر بندهاش زکریا، قطعاً ما شاهد ماجراي همه آیات و قصص
بودهایم؟! چرا خداوند اصرار دارد، برخی آیات و قصص را بهخاطر آوریم؟
-11 البته پیدا کردن استادان حی (امامحی) بر هر جستجویی در این دنیا اولویت دارد.
- 12 کتاب رسولان را بخوانید از همین نویسنده!

19.
ملکوت
20
پاسخ: زیرا این حوادث و اتفاقات نشانههاییست که در ناسوت و تولد جدید فراموش کردهایم،
اما خداوند راهنمایان (رسولان) را میفرستد تا نشانهها را به ما بدهند که به خود بیاییم...
قطعاً ما همان سیر دادهشدگان در اعصار مختلف هستیم و قطعاً هرکس که
نشانههاي خداوند را فراموش کند عذاب و ذلت فراوانی را در ناسوت خویش تجربه خواهد
نمود. انسان باید به یاد آورد روزگاري را که چیزي در خور ذکر نبود! 13
وبه یاد آورید زمانی را که گفتیم اَلَست بِربکُم... قالوا بلی 14
مشکل ما کارهایی است که خوب نمیتوانیم انجام دهیم؛ زیرا دچار عدم تمرکز ازلی شدهایم
و حقیقت وجودي خود را فراموش نمودهایم.
در عالم ملکوت آنچه که ما را راهنمایی و ارشاد نموده و مشهود است؛ سراسر به صورت
صوت و نور (انوار و اصوات) است و راهنمایان حقیقی با اصواتآشنایی در برزخ (ملکوت) با
ما در ارتباط هستند. 15
در ملکوت و پس از هر مرگ و تولدي جدید، انسان احساس نوعی قیامت برزخی را تجربه
مینماید. بدین صورت، در زمانِ ورودش به عالم ملکوت باز هم جوهرهایی را میبیند که او
را از جایگاه کنونیاش خبر میدهند. جایگاه برتر و یا جایگاه پستتر! لذا هر تجربۀ زندگی
پستتر نسبت به زندگی عالیتر و با فضیلتتر به نوعی سختی و ریاضت و دوزخ است و از
اینرو هر بار که ما در زندگی جوهري نسبت به دورة قبل ضعیفتر و پستتر زندگی کنیم
در واقع یک تجربۀ دوزخی را شاهد میشویم.
رنگ و حجمی که جوهر در ملکوت پیدا میکند؛ همان شأن اوست و این شأن بر حسب
کسب فضایل و یا گناهان تغییر مییابد.
﴾ -13 أَوَلَا يَذْكُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَـبْلُ وَلمَْ يَكُ شَيْئًا ﴿مريم/ ۶۷
-14 وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيـتََّـهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بـلََى شَهِدْنَا أَن تَـقُولُواْ يـوَْمَ
﴾ الْقِيَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِينَ ﴿اعراف/ ۱۷۲
15 - وَبـيَْـنَـهُمَا حِجَابٌ وَعَلَى ٱلْأَعْرَافِ رِجَالٌ يـعَْرِفُونَ کُلا بِسِيمَاهُمْ وَنَادَوْاْ أَصْحَابَ ٱلجَْنَّةِ أَن سَلَامٌ عَلَيْکُمْ لمَْ يَدْخُلُوهَا وَهُمْ
يَطْمَعُونَ ﴿اعراف/ ٤٦ ﴾ ؛ میان برزخیان (ملکوتیان) حائلی است و بر بالاي آن مردمی هستند که همه خلائق را به
سیما و رخسارشان میشناسند و اهل بهشت را ندا دهند که سلام بر شما، اینان به بهشت در نیامدهاند اما طمع آن را
دارند.

20.
ملکوت
21
قطعاً همۀ ما بازیگران سناریوي الهی هستیم و باید نقشهایمان را به بهترین شکل بازي
کنیم و این را بدانیم که همۀ ما به ارادة خود، بازي میکنیم ولی در سناریوي دقیقی که از
قبل مشخص شده است، مانند جادهاي که به جایی خاص ختم میشود هرچند ما در این
جاده به ارادة خود رانندگی میکنیم و سرعت میگیریم، گاز میدهیم و دنده عوض میکنیم،
ولی باید تنها در مسیر جاده رانندگی کنیم و با ارادة خود نمیتوانیم در پیچ و خمهاي جاده
حرکت کنیم؛ بلکه پیچ و خمهاي این مسیر است که ما را حرکت میدهد به قول امام
صادق: لا جبر و لا تفويض بل امر بين الامرين.
در آغوش نور
همانطور که در هر تولد ناسوتی حضور جدید در دنیاي جدیدتر، برایمان با ترس و دلهرهاي
همراه است و چندین سال به محبت و رحمت نیاز داریم؛ لذا لطف خداوند باعث شده است
که احساس زیباي مادر و حمایت او باعث آرامش و تسکین هر کودکی شود که خود پیر
سالخورده و خسته از راهی است... اما بعد از هر تجربۀ مردن و زمان ورود همۀ ما به عالم
ملکوت، دیگر در قالب کودك نیستیم و چیزي که به شدت نیاز داریم، استقبال و توجه و
رحمت است و میزان این استقبال براي جوهرهاي تازهوارد بسیار مهم و با ارزش است. به
محض اینکه ارواح تازهوارد استقبال باشکوهی از طرف اساتید و راهنمایانش ببیند به شدت
احساس شعف و رحمت میکنند. اما اگر به محض ورودشان با تَشَر و عتاب جوهرهاي
غریبه و آشنا و راهنمایان مواجه شوند در مدتدرنگشان در ملکوت احساس بسیار سنگین و
آزاردهنده و ناراحتکنندهاي را تجربه خواهند کرد که البته شدت و میزان و کیفیت این
استقبالها بر حسب کیفیت اعمال هر شخصدر زندگی دنیوي اوست.
همانان که [مردم را] از راه خدا باز مىدارند و آن را کج مىخواهند و آنها آخرت (زندگی در
ملکوت) را منکرند * و میان آن دو [گروه] حایلى است و بر اعراف مردانى هستند که هر
یک [از آن دو دسته] را از سیمایشان مىشناسند و بهشتیان را که هنوز وارد آن نشده [ولى]
[بدان] امید دارند آواز مىدهند که سلام بر شما * و چون چشمانشان بهسوى دوزخیان
گردانیده شود مىگویند پروردگارا ما را در زمره گروه ستمکاران قرار مده * و اهل اعراف
مردانى را که آنان را از سیمایشان مىشناسند ندا مى دهند [و] مىگویند جمعیت شما و آن

21.
ملکوت
22
[همه] گردنکشى که مىکردید به حال شما سودى نداشت * آیا اینان همان کسان نبودند
که سوگند یاد مىکردید که خدا آنان را به رحمتى نخواهد رسانید [اینک] به بهشت درآیید
نه بیمى بر شماست و نه اندوهگین مىشوید * و دوزخیان بهشتیان را آواز مىدهند که از
آن آب یا از آنچه خدا روزى شما کرده بر ما فرو ریزید مىگویند خدا آنها را بر کافران حرام
کرده است * همانان که دین خود را سرگرمى و بازى پنداشتند و زندگى دنیا مغرورشان کرد
پس همان گونه که آنان دیدار امروز خود را از یاد بردند و آیات ما را انکار مىکردند ما [هم]
امروز آنان را از یاد مىبریم. 16
عالم ملکوت بر عالم ناسوت عمود است.
عالم ناسوت و ملکوت در داخل همدیگر و موازي بر همدیگر قرار دارند و اینها نسبت به
همدیگر دو عالم موازي هستند با این تفاوت که در عالم ملکوت میتوانیم شاهد رشد،
حرکت یا اعمال انسانها و نظارهگر ناسوت باشیم. اما در عالم ناسوت نمیتوانیم نظارهگر
عالم ملکوت باشیم.
عالم ناسوتی همان عالم دنیا است و عالم ملکوتی در چهار سطح قرار دارد، دو تا در سطح
یمین و دو تا در سطح یسار. عوالم سطح یمین عوالم پیشرفتهتر و مخصوص جوهرهاي
مترقی است؛ اما عوالم سطح یسار مخصوص جوهرهاي ضعیف و مبتدي است. قطعاً هر
یک از این عوالم براي خود صدها درجهبندي و سطح درونی نیز دارند.
-16 الَّذِينَ يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَ يـبَْـغُونـهََا عِوَجاً وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ کَافِرُونَ ﴿الأعراف/ ٤٥ ﴾ وَ بـيَْـنَـهُمَا حِجَابٌ وَ عَلَى الْأَعْرَافِ
رِجَالٌ يـعَْرِفُونَ کُلا بِسِيمَاهُ مْ وَ نَادَوْا أَصْحَابَ الجَْنَّةِ أَنْ سَلاَمٌ عَلَيْکُمْ لمَْ يَدْخُلُوهَا وَ هُمْ يَطْمَعُونَ ﴿الأعراف/ ٤٦ ﴾ وَ إِذَا صُرِفَتْ
أَبْصَارُهُمْ تِلْقَاءَ أَصْحَابِ النَّارِ قَالُوا رَبـنََّا لاَ تَجْعَلْنَا مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ ﴿الأعراف/ ٤٧ ﴾ وَ ن ادَى أَصْحَابُ الْأَعْرَافِ رِجَالاً
يـعَْرِفُونـهَُمْ بِسِيمَاهُمْ قَالُوا مَا أَغْنَى عَنْکُمْ جمَْعُکُمْ وَ مَا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ ﴿الأعراف/ ٤٨ ﴾ أَ هؤُلاَءِ الَّذِينَ أَقْسَمْتُمْ لاَ يـنََالهُمُُ اللَّهُ
بِرَحمَْةٍ ادْخُلُوا الجَْنَّةَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْکُمْ وَ لاَ أَنْـتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿الأعراف/ ٤٩ ﴾ وَ نَادَى أَصْحَابُ النَّارِ أَصْحَابَ الجَْنَّةِ أَنْ أَفِيضُوا عَلَيْـنَا
مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْکَافِرِينَ ﴿الأعراف/ ٥٠ ﴾ الَّذِينَ اتَّخ ذُوا دِينَـهُمْ لهَوْاً وَ لَعِباً وَ غَرَّتْـهُمُ الحَْيَاةُ
﴾ الدُّنْـيَا فَالْيَـوْمَ نـنَْسَاهُمْ کَمَا نَسُوا لِقَاءَ يـوَْمِهِمْ هذَا وَ مَا کَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ ﴿الأعراف/ ٥١

22.
ملکوت
23
در عوالم ملکوتی چیزي به نام چشم (یعنی دیدن) وجود ندارد؛ زیرا در آنجا درخت، صندلی
و نقاشی و مجسمه و عمارتی وجود ندارد که ببینیم؛ بلکه ما روشندلانی هستیم که
حجمهاي نورانی و کمنور را با دید مختصري تا افق مشاهده میکنیم؛ ولی به شدت
حواسمان به اصوات است. این اصوات، نجواها و نداهایی است که گاهی ما را مخاطب قرار
میدهد، ولی ادراك را به شدت افزایش میدهند. درست مانند زمان رؤیا که اصوات برایمان
با ارزشتر از اشکال است.
مقصود از افزایش ادراك چیست که مستلزم افزایش حواس است...؟
آگاهی؛ یعنی داشتن دانش در آنچه که به خیر و صلاح است و آنچه که شرّ و نادرست است.
تشخیص دادنِ حق از باطل و تشخیص راه از چاه، این بزرگترین هدف دو عالم است
(ناسوت و ملکوت).
سؤال: چه زمانی بشر بالاترین سطح آگاهی را در زمین تجربه خواهد نمود؟
به محض نزول روح، ارادة خداوند براي پاکسازي زمین و جایگزینی حق بر باطل قرار
میگیرد. همانطور که گفتیم زمانیکه خداوند روح را در رسولی ظهور (القاء) 17 نماید و
بخواهد ناسوتیان را اصلاح کند، همراه وي جوهرهاي یاريدهندهاش و رسولان دیگر
(المرها) نیز بر زمین ناسوت حضور پیدا میکنند تا وي را یاري دهند و در این برهه از زمان،
-17 وَأَوْرَثْـنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كَانُواْ يُسْتَضْعَفُونَ مَشَارِقَ الأَرْضِ وَمَغَارِبـهََا الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الحُْسْنَى عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ
بِمَا صَبَـرُواْ وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ يَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَـوْمُهُ وَمَا كَانُواْ يـعَْرِشُونَ ﴿اعراف/ ۱۳۷ ﴾ وَنُرِيدُ أَن نَّمنَُّ ع لَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ
وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِينَ ﴿قصص/ ۵﴾ وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثَاقَـهُمْ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٍ وَإِبْـرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ
﴾ وَأَخَذْنَا مِنْـهُم مِّيثَاقًا غَ لِيظًا ﴿احزاب/ ۷
عوالم ملکوتی- یسار
عوالم ملکوتی- سطح یمین عوالم ملکوتی- سطح یمین
عوالم
ملکوتی - یسار
کلیت عالم ناسوت

23.
ملکوت
24
حضور این جوهرها پر نور و برکت خواهد شد؛ زمین و زندگی ناسوتیان را تا حد زیادي
روشنتر و پرفروغتر میکند. از اینروست که بیشتر ارواح پیشرفته و یاريدهندة روح الهی،
همراه وي نازل میشوند و او را در اصلاح زمین یاري و پشتیبانی میکنند (ایشان برخی
دیگر از مصلحین، همان محسنین و همان الـم ها هستند).
در هر جهان ملکوت، یکی از بزرگترین معرفتهایی که جوهرها باید یاد بگیرند این است
که به معرفت روح (روح الهی، روحالقدس) برسند، درحالیکه این معرفت در زمین (ناسوت)
... بسیار کم است! از تو دربارة روح میپرسند: بگو دانش آن نزد پروردگار است 18
ضرورت افزایش نور؛ اگر در جامعهاي تنها یک تا پنج درصد از افراد انسانهاي خوب و
مصلح باشند و همین تعداد کم، دیگران را اصلاح نمایند، سرعت اصلاح زمین درصد کمی
افزایش مییابد؛ اما اگر تعداد این مصلحان به بالاتر از ده درصد برسد، قطعاً با توان بیشتري
به اصلاح ناسوتیان و انسانها میپردازند و از اینروست که معتقدیم زمانی که خداوند اراده
مینماید و اذن بر نزول به مصلحین میدهد تا زمینۀ شرایط براي نزول روح و اصلاح زمین
مساعد شود، این روح بر یکی از مرسلین حی، القاء میشود و پس از القاي روح بر وي، حکم
و اراده خداوند در نجات بندگان مستضعف خویش اجرا میگردد.
او صاحب عرش است و بالابرندة درجات، 19 پس روح را بر هرکس از بندگانش که بخواهد
میفرستد تا مردم را از روز جدایی حق از باطل آگاه گرداند، تاکنون حدود چندین دوره زمین
و ساکنانش اصلاح شدهاند که یکی در زمان نوح بوده است و این یک در زمان اخیر (نوحی
دیگر)، إن شاء الله.
پس براي ظهور روح الهی در زمین و نزول مصلحین و محسنین براي یاري هو و اصلاح
زمین، ارواح نسبتاً پیشرفته و در حال پیشرفت دوباره نازل میشوند و دورانی حدود
- 18 وَيَسْأَلُونَکَ عَنِ ٱلرُّوحِ قُلِ ٱلرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي وَمَا أُوتِيتُم مِّن ٱلْعِلْـمِ إِلَّا قَلِـيلاَ ﴿اسـراء/ ٨٥ ﴾ ؛ و (واي رسول ما) تـو را از
حقیقت روح پرسش میکنند، جواب ده که روح از سنخ امر پروردگار من است (و بدون واسطه جسمانیات بلکه به امـر
الهی به بدنها تعلق میگیرد) و آنچه از علم به شما روزي شده بسیار اندك است.
- 19 رَفِيعُ ٱلدَّرَجَاتِ ذُو ٱلْعَرْشِ يـلُْقِي ٱلرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَىٰ مَن يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِيُنذِرَ يـوَْمَ ٱلـتَّلَاقِ ﴿غـافر/ ١٥ ﴾ ؛ خـدایی کـه
داراي درجاتی بلند و صاحب عرش است روح را که از فرمان خودش است بر هرکس از بندگانش بخواهد نازل و القـا
میکند تا مردم را از روز دیدار بترساند.

24.
ملکوت
25
یکصدسال و یا بیشتر را در آرامش، پیشرفت و درستی تجربه خواهند کرد و این است
سرنوشت زمین و جوهرهایش.
زوجهاي جوهري؛ همان جوهرهایی هستند که در عالم ملکوت همدرس و همراه ما
کمک « حرکت جوهري » بودهاند، شناخت زیادي از ما دارند و به ما در رسیدن به بهترین
میکنند و در عالم ناسوت نیز ما را براي رسیدن به اهداف و تعالیم معنوي یاري میکنند و
تا جایی که میشود، دائم ما را سفارش به نیکی و درستی و نهی از بدي و اشتباه میکنند...
پیداکردن زوجهاي جوهري باعث ایجاد تحول و تولدي در جوهر ما میگردد.
سؤالاتی پیرامون ارتباط با خدا!
ارادة خداوند امریست کلی و یا جزئی!؟
آیا اتصالی که از درون با نهاد (مرشد درون) و یا نداي فطري و درونی صورت میگیرد؛
همان ارتباط با خداوند است؟ یا ما باید دائم به خود تلقین کنیم تا خداي درونمان پاسخ
دهد. آیا عقل ما همان خداي ماست؟ آیا خدایی که درونمان پیدا میکنیم، حق است؟
روش اتصال به خداوند چگونه است؟ اینکه باید آنقدر او را بخوانیم تا پاسخ دهد یا او هربار
پاسخ میدهد!؟
آیا زمانی که به پاسخ نمیرسیم و فهم ما در جواب، قاصر و کوتاه است یا هنوز خداوند
پاسخ نداده است؟ آیا خداوند براي رسانیدن پیامش، راهیِ دلما (مغز و فکرمان) میگردد؟
این سؤالات مطرح شده، موضوعاتی است که در این مجموعه به دنبال بررسی آنها
هستیم!
مثالی از ارادة الهی:
عملکرد نشانۀ عملکردهاي مختلف
ارادة خداوند

25.
ملکوت
26
زندگی در عوالم ملکوتی
حرکت جوهري 20 چیست؟ حرکت جوهري به حرکت روحی و اطلاق حرکت در عالم
ملکوت گفته میشود و لذا معتقدیم بزرگترین هدف در عالم، کسب جوهر الهی و سبقۀ
الهی (رنگ خدایی) میباشد و براي اینکه حرکت و رشد ما در هردو عالم افزایش یابد؛ باید
حرکت جوهري در ما افزایش پیدا کند. آنچه که ما براي رشد و حرکتی پربرکت جستجو
مینماییم در درجۀ اول، آگاهیست و در درجۀ دوم، اعمال صالح است. ما بیشترین میزان
آگاهی را در عالم ملکوت و بیشترین حرکت را در اعمال صالح در عالم دنیا و ناسوت
بهدست میآوریم.
اعمال صالح آگاهی در ملکوت و افزایش دانش الهی
لذا این نماد را براي این بهخاطر میسپاریم و همیشه بههمراه و در نظر داریم که
چیست. اینکه بدانیم براي چه میمیریم و براي « ح- م » بدانیم هدف از این حیات و ممات
چه زندگی میکنیم! در عالم ناسوت باید دائم به دنبال کسب فضیلت و اعمال صالح باشیم!
زندگی در عالم دنیا بسیار پیچیده و مشکل است. خداوندگار رحمان بر بشر مقرر نموده است
که هرجوهري به محض تولد در دنیا حتی اگر پیشرفت خاصی نیز نداشت، در اثر هرتولد،
فضیلتی را کسب کند و به شرط اینکه بدتر از قبل نشود و بدین ترتیب هرهزار بار تولد
انسان برایش [در نهایت] رستگاري بهدنبال خواهد داشت. 21
اما به هرحال ما نیاز داریم تا متولد شویم و هرقدر که حرکت جوهري ما ارتقا یافتهتر و پر
برکتتر باشد، حد فاصل پنجاه هزار سال روحیِ خود را با سرعت بیشتري سیر میکنیم.
پس از اینرو کسب آگاهی و اعمال صالح و تلاش زیاد هرفرد در زندگی دنیوياش باعث
-20 خارج از معناي حرکت جوهري مدنظر ملاصدرا
-21 تَـعْرُجُ ٱلْمَلَائِکَةُ وَ ٱلرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يـوَْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خمَْسِـينَ أَلْـفَ سَـنَةٍ ﴿معـارج/ ٤﴾ ؛ ملائکه و روح در روزي که مقدار آن
پنجاه هزار سال است (یعنی در روز قیامت ) به سوي او عروج میکنند.

26.
ملکوت
27
رشد بیشتر میشود. بنابراین ممکن است یک انسان خوب و مؤمن در قبال یک زندگی
خوب و درست، حد فاصل سیصدسال از یک زندگی را طی کند.
به این مثال توجه کنید!
پنجاه هزار سالی که باید طی شود- تا بشر از حیات ناسوتی خارج شود
در تولد خود پنجاه سال عمر میکند، این فرد چندان زندگی و حرکت جوهري A شخص
خوبی ندارد، پس همان پنجاه درجه رشد مینماید.
یا فرد دوم با همان پنجاهسال عمري که میکند در برابر فرد اول، حرکت B شخص
بوده پس 120 درجه یا 120 سال حرکت جوهري میکند. A جوهرياش در دنیا بهتر از فرد
با همان پنجاهسال زیست خود بهترین حرکت در آن زندگی را داشته است. پس C شخص
حداقل سیصد درجه و یا سیصد سال عبور و حرکت جوهري داشته است.
ارواح (جوهرهاي مبتدي) اگر رشد چشمگیري نداشته باشند؛ باید حدود حداکثر هزار زندگی
و تولد در ناسوت را تجربه نمایند تا در نهایت به آگاهی و جوهر نورانی برسند و آنهایی که
به سطوح پایینتري میروند در اثر این است که کار و وظایفشان را خوب انجام نمیدهند؛
از اینرو احتمال دارد ارواح مبتدي تنها براي کسب یک فضیلت، حدود ده الی پانزده بار در
دنیا (ناسوت) متولد شوند تا آن صفت را فرا گیرند.
ارواح (جوهرهایی) که توسط خداوند خلق میشدند، ابتدا در یک سطح کارشان را شروع
میکنند. اما بر اثر پیشرفت و آگاهی و اعمالشان، ارتقا مییابند و ارتقا وقتی چشمگیر
میشود که باعث نجات آنها از پسرفت و اسفل السافلین شود. بنابراین اموري که در عالم
ناسوت براي مردم فضیلت زیادي دارد هرقدر که سختتر باشد فضیلت و امتیاز جوهري آن
بیشتر است و این قضیه باعث رشد چشمگیر حرکت جوهري خواهد شد. اموري مانند ایثار و
از خودگذشتگی و دوري از کارهاي ناپسند، انفاق و دستگیري از نیازمندان، والاترین
ارزشهاي ملکوتی براي جوهرهاي مبتدي میباشد و لذا براي ارواح پیشرفتهتر، علاوه بر
این امور مسائلی مانند حمایت رسولان و مؤمنان، عبادت و... و براي ارواح مترقی مسئلۀ
ارشاد، دستگیري و هدایت گمراهان و نیازمندان و روشنایی بخشیدن به دیگر جوهرها و
انسانهاي دنیا و عالم ملکوت بیشترین امتیاز و ارزش را خواهد داشت.

27.
ملکوت
28
مهمترین دغدغۀ تمام ارواح (جوهرها) قبل از تولد در ناسوت این است که آگاهی و
آرمانهاي خود را فراموش نکنند.
از چه طریق میتوان بر غفلت ناسوتی غلبه کرد؟ برخی از این روشها و راهها که توسط
اساتید و ارواح هدایتگر ملکوتی پیشنهاد میشود از این قرار است...!
الف) اینکه با هم پیمانان و هم درسان خود متولد شویم 22 ، به شکل شعب و قبایلِ تقریباً
همتراز جوهري و از این طریق عهد و پیمانهاي بین هم و هدفهاي غائی را به یکدیگر
القاء نماییم. زوجهاي جوهري (روحی) خود را بیابیم.
ب) نشانههاي خاص (آیات) معلمان و اساتید رشد دهندة جوهر خود را بیابیم و در
زندگیهاي ایشان و در عصر آنها متولد شویم.
ج) تمرکز الهی خود را در دنیا با امري چون عبادت، ذکر و یاد خدا افزایش دهیم و با یاد
خداوند خودمان را به حقیقت نزدیک نماییم.
کسب آنچه باید فرا بگیریم، بزرگترین دغدغۀ باطنی و جوهر گمشدة هرفردي در زندگی
دنیوي است. اینکه مهمترین چیزي که در زندگی دنیوي خود باید فرا بگیریم و بزرگترین
فضیلتی که در حال حاضر باید کسب نماییم؛ بزرگترین دغدغۀ فراموششدة ماست و
آگاهترین مردم بیشتر در زندگی دنیوي خود به این نتیجه و تفکر برتر میرسند که چون این
سخن شاعر است...
روزها فکر من این است و همه شب سخنم که چرا غافل زِاحوال دل خویشتنم 23
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاك چند روزي قفسی ساخته اند از بدنم
- 22 يـاَ أَيـهَُّـا ٱلنَّـاسُ إِنـاَّ خَلَقْنَـاکُم مِّـن ذکََـرٍ وَأُنثَـىٰ وَجَعَلْنَـاکُمْ شُـعُوباً وَقَـبَائـلَِ لِتَـعَــارَفُواْ إِنَّ أَکْـرَمَکُمْ عِنـدَ ٱللَّـهِ أَتْـقَـاکُمْ إِنَّ ٱللَّـهَ عَلِـيمٌ
خَبِيرٌ ﴿حجرات/ ١٣ ﴾ ؛ هان اي مردم ما شما را از مذکر و مؤنث آفریدیم و شما را تیرههایی بزرگ و تیرههایی کوچک
قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید نه اینکه به یکدیگر فخر کنید و فخـر و کرامـت نـزد خـدا تنهـا بـه تقـوي اسـت و
گرامیترین شما باتقويترین شما است که خدا داناي با خبر است.
-23 اي خوش آن روز که پرواز کنم تا بر دوست به هواي سر کویش پر و بالی بزنم
از کجا آمدهام، آمدنم بهر چه بود؟ به کجا میروم آخر ننمایی وطنم
ماندهام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا یا چه بوده است مراد وي از این ساختنم
جان که از عالم علویست یقین میدانم رخت خود باز برآنم که همانجا فکنم
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاك چند روزي قفسی ساخته اند از بدنم

28.
ملکوت
29
زمان درنگ ما در عالم ملکوت چیزي شبیه یک روز است ولی یک روز بسیار طولانی، یعنی
ممکن است زمانی که جوهري در ملکوت به کسب آگاهی میپردازد به هیچوجه 24 متوجه
گذشت زمان نشود و در تولد تازهاي که در دنیا انجام میدهد متوجه شود که از فاصلۀ
زندگی گذشته تا زندگی اکنونش مثلاً حدود سیصد سال زمان در دنیا گذشته است.
ما براي رسیدن به مرحلۀ خلیفۀ خداوندي (لقاءالله)، نیروانا و تعالی به پنجاه هزار سال
ناسوتی فرصت نیاز داریم و احتمالاً حدود هزار بار این فرصت تولد و تحول به ما داده
میشود.
سؤال: آیا اگر انسانی پس از همۀ این تولدها رستگار، درستکار و متعالی نگردد و هر تولد به
درجهاي اسفلتر از گذشته برسد، در این صورت چه سرنوشتی در انتظار اوست؟
پاسخ: به ظلمت و تاریکی خواهد رسید و در آن غرق میشود و این اتفاق همان دوزخ
جاودانه است!
پس انسان و جوهر که همان وجود و روح اوست؛ اگر به تکامل نرسد در دوزخِ اعمال و
تاریکیهایش ناپدید و گم خواهد شد و در روز داوري انسانها و جوهرهایی که به تکامل
میرسند، خالص میشوند و دیگر در حساب و کتاب روز داوري نخواهند بود، معاف میشوند
و در مقام شاهد (شهید) خواهند بود. اما بقیۀ جوهرهایی که هنوز به تکامل کامل نرسیدهاند
به مجموعۀ عملکردهایشان نمره و کارنامهاي داده میشود و بر حسب عملکردشان قضاوتی
صورت میگیرد یا بخشیده میشوند یا اگر کفۀ ترازو و میانگین اعمال بد آنها بیشتر از
کارهاي درستشان باشد به سطوح خاصی از دوزخ فرستاده میشوند.
یکی از علتهاي ظهور ما در عالم دنیا (ناسوت) این است که به آگاهی برسیم و به آگاهی
نمیرسیم؛ مگر با کشف نشانههاي الهی (آیات الهی) بنابراین آنکس که آیات الهی را
کشف نکند در عذاب و ضلالت خواهد سوخت!
-24 أَوْ كَالَّذِي مَرَّ عَلَى قَـرْيَةٍ وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا قَالَ أَنىََّ يُحْيِي هَذِهِ اللّهُ بـعَْدَ مَوْ اَِ ف أَمَاتَهُ اللّهُ مِئَةَ عَامٍ ثُمَّ بـعََثَهُ قَالَ كَمْ
لَبِثْتَ قَالَ لَبِثْتُ يـوَْمًا أَوْ بـعَْضَ يـوَْمٍ قَالَ بَل لَّبِثْتَ مِئَةَ عَامٍ فَانظُرْ إِلَى طَعَامِكَ وَشَرَابِكَ لمَ يـتََسَنَّهْ وَانظُرْ إِلَى حِمَارِكَ وَلِنَجْعَلَكَ آيَةً
لِّلنَّاسِ وَانظُرْ إ لَى العِظَامِ كَيْفَ نُنشِزُهَا ثُمَّ نَكْسُوهَا لحَْمًا فَـلَمَّا تَـبَـيَّنَ لَهُ قَالَ أَعْلَمُ أَنَّ اللّهَ عَلَى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ ﴿ ۲۵۹ /بقره﴾

29.
ملکوت
30
و کسانى که آیات (نشانههاي) ما را دروغ انگاشتند و از [پذیرش] آنها تکبر ورزیدند آنان
همدم آتشند [و] در آن جاودانند. 25
همراه با تولد ناسوتی و پیش از هر نزولی از عالم ملکوت، آخرین جملهاي که در گوش ما
گفته میشود، این است که چون انسانی در دنیا به تو نزدیک شد و همجنس تو بود و متذکر
نشانههاي ما شد؛ سخنانش را بپذیر که او رسول ماست.
يَا بَنِي آدَمَ إِمَّا يَأْتِيَـنَّکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ يـقَُصُّونَ عَلَيْکُمْ آيَاتِي فَمَنِ اتَّـقَى وَ أَصْلَحَ فَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لاَ
﴾ هُمْ يَحْزَنُونَ ﴿الأعراف/ ٣٥
اي فرزندان آدم چون پیامبرانی از جنس خودتان به شما نزدیک شدند و نشانههاي ما را بر
شما حکایت کردند، سخنانشان را به کار گیرید.
ما باید پیامآوران هم جنس خود را بیابیم!
آگاهیدهندگان، پیامآوران، اطلاعدهندگان و راهنمایان و متصلکنندگان، ویژگی رسولان و
جوهرهایی است که در بدنهاي انسانهاي متعالی در دنیا متولد میشوند. پس خداوند براي
اینکه انسان را از غفلتزدگی بیدار کند و به هوشیاري برساند و آگاه نماید، همیشه افرادي را
با این ویژگیها در زمین میفرستد تا اینان بدین روش ما را به هوشیاري و آگاهی و کشف
نشانههاي حقیقی برسانند که به دنبال آن هستیم و تنها به این دلیل در ناسوت متولد
﴾ -25 وَ الَّذِينَ کَذَّبُوا بِآيَاتِنَا وَ اسْتَکْبَـرُوا عَنْـهَا أُولئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ ﴿الأعراف/ ٣٦
ادْخُلُوا أَبْـوَابَ جَهَنَّمَ - یعنی داخل شوید در مراتب جهنم. هر آنچه که باعث ناراحتی و رنج و مشقت است مرتبهاي از
دوزخ است و اینکه فکر کنیم که دوزخ تنها به معنی آتش است؛ اشتباه است، دوزخ هر آن چیزیست که رنج و سختی
و مجازات خواهد بود؛ اما در ابعاد بسیار مختلف و وسیع. چه بسا ممکن است چیزي و اتفاقی براي فردي، دوزخ
سختتري نسبت به دیگري باشد. مثلاً ممکن است که فرزند ناخلف و ناصالح در زندگی فردي، آنقدر آزاردهنده و
ناراحتکننده باشد که چنان رنجی را ایجاد نماید که بدتر از هر درد و مشقتی باشد و والدینش از شدت ناراحتی که این
فرزند برایشان ایجاد میکند؛ روزي هزار بار آرزوي مرگ کنند...
این خود، دري (مرتبهاي) از دوزخ است... بیماريهاي صعب و دشوار، رنجهاي مادرزادي، نقصهاي فیزیکی،
بیماريهاي روانی (مثل اسکیزوفرنی و شیزوفرنی و ...) حوادث بسیار سخت و آزاردهنده همگی رنجآور و بابی از ابواب
دوزخ و مرتبهاي از آن است.

30.
ملکوت
31
شدهایم و ما با پیروي از این انسانها به یکی از بزرگترین روشهاي کسب آگاهی و دوري
از غفلتزدگی و گمراهی میرسیم.
گُمگشتگی
داستان گمراهی و ضلالتپیشگی، داستان همان فردیست که وقتی به خانۀ روشن خویش
آمده است و پس از صرف غذا و رفع خستگی تازه یادش میافتد که انگشتر گرانقیمتش را
که میراث پر بهایی برایش بوده، گم کرده است. پس دوباره در تاریکی شب باز میگردد تا
دنبال آن گوهر با ارزش بگردد. در اینجا او به دنبال کشف و سالک است و زمانی گمراه
میشود که نداند در این موقع شب و در این تاریکی به دنبال چه چیز
میگردد!
گاهی حرکت از تاریکی به روشنایی خواهد بود
پس او علاوه بر اینکه فراموش کرده است چه چیز را باید بیابد، خود و مسیر بازگشتش و
اصالت و در کل همه چیز را فراموش و گم کرده است؛ روزها و شبها و مدتهاي دیگر
میگذرد. او مسیر بازگشت را مانند بیمارانی که اختلال حواس دارند؛ فراموش کرده است و
سرگرم میشود و به مشغلههاي بیفایده میپردازد.
داستان این فرد همان ضلالتی است که سخن از آن به میان آوردیم. او گمراه شده است و
از همه بدتر اینکه نمیداند گمراه شده است! آگاهی او از مأواي اصلیاش به شدت کاهش
یافته است! چیزهاي بسیار مبهمی در انتهاي ذهنش سوسو میزند ولی آنها را به خاطر
نمیآورد. او میداند که هدف این تاریکی نیست؛ اما نمیداند هدفش چیست! او نشانههاي
بازگشت و علائم را گم کرده است. او باید نشانهها (آیات) را بیابد و راهش را پیدا کند. او
(انسان) اگر به نشانهها و به دنبال کشف نشانهها و علائم نرود، هرگز آگاهیِ پیدا کردن
مسیرش را نخواهد یافت. درست مانند طنابی که از سوراخ کوچک سوزن عبور نمیکند.

31.
ملکوت
32
کسانی که به آیات ما ایمان نمیآورند و هدایت نمیشوند، درست مانند طناب کشتی 
هستند که از سوراخ سوزن عبور نمیکند. 26
فرستادگان ملکوتی
خداوند فرستادگان، استادان و راهنمایان بسیاري را در زندگی دنیوي و ملکوتی ما قرار داده
است و گاهی سطح انرژي این اساتید متفاوت است. برخی از ایشان به واسطۀ پیامهایشان
به ما میرسند؛ حتی به وسیلۀ یک کتاب و نوشته و صداي ضبط شده! اما برخی
هشداردهندگان، شناختهشده هستند. ایشان همان کسانی بودند که در ملکوت نیز آنها را
میشناختیم و آنها همان هشداردهندگان آشکارشده و آشکارکننده و معرفه هستند...
﴾ أَوَ لمَْ يـتََـفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِهِمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلاَّ نَذِيرٌ مُبِينٌ ﴿الأعراف/ ١٨٤
اما گروهی دیگر هستند که نذیر (آگاهیدهنده) میباشند، اما براي ما شناختهشده نیستند؛
بلکه واسطه و حسهایی خاص را در درون ما ایجاد مینمایند و ما به وسیلۀ ایشان، راهمان
را پیدا میکنیم. پس ما در تمام زندگی، چه در دوران حیاتمان در زمین و مماتمان در
ملکوت و چه در تمام دوران مماتمان در دنیا و حیاتمان در ملکوت باید شنونده و
پیرويکننده و در جستجوي فرستادگان و هشداردهندگان و آگاهکنندگان باشیم تا بدین
وسیله به حق و زندگی و حیات طیبۀ والاي خویش نایل آییم.
آیا در ملکوت آسمانها و زمین (ناسوت) نگریستهاند و چه بسا که زمان رفتن فرا رسیده
باشد؟!
أ وَ لمَْ يـنَْظُرُوا فِي مَ لَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا خَلَقَ اللَّهُ مِنْ شَيْ ءٍ وَ أَنْ عَسَى أَنْ يَکُونَ قَدِ
27﴾ اقْـتَـرَبَ أَجَلُهُمْ فَبِأَيِّ حَدِيثٍ بـعَْدَهُ يـؤُْمِنُونَ ﴿الأعراف/ ١٨٥
-26 إِنَّ الَّذِينَ كَذَّبُواْ بِآيَاتِنَا وَاسْتَكْبَـرُواْ عَنْـهَا لاَ تـفَُتَّحُ لهَمُْ أَبْـوَابُ السَّمَاء وَلاَ يَدْخُلُونَ الجْ نَّةَ حَتَّى يَلِجَ الجَْمَلُ فِي سَمِّ الخِْيَاطِ
﴾ وَكَذَلِكَ نَجْزِي الْمُجْرِمِينَ ﴿اعراف/ ٤٠
27 - چرا در ملکوت آسمانها و زمین و هر چه را خدا آفریده نمینگرند و نمیاندیشند که شاید اجلشان نزدیک شده
باشد راستی پس از قرآن کدام سخن را باور میکنند.

32.
ملکوت
33
راهنمایان
گاهی ارواح راهنما (اساتید بزرگ) در دنیاي ناسوتی نیز متولد میشوند و هدایت و راهنمایی
ما را بر عهده میگیرند، بنابراین ما هم در دنیاي ناسوت و هم در ملکوت دائم در معرض
راهنمایی و ارشاد قرار میگیریم.
و روزگاري که در عالم ملک (ملکوت) بودیم، راهنمایانی تمام کارهاي خوب و بد و درست و
نادرست را برایمان توضیح دادند و در کل با بسیاري از اتفاقات که در زندگی ما رخ میدهد
به شکل ماورایی آشنا هستیم؛ ولی فراموش کردهایم، درست مانند زمانی که از خواب بلند
میشویم، خوابهاي بسیار زیادي دیدهایم، اما آنها را به یاد نمیآوریم و زمانی هم که
میخوابیم، زندگی در ذهن و رؤیاي ما جاریست و ذهن ما استراحت نمیکند، بلکه بسیار
فعال است.
اما مسئلۀ دیگر اَجر زیستن است.
خداوند براي هر زیستی، اجري قرار داده است و این علاوه بر رنج زیستن است و هرقدر
زندگیهاي انتخاب شدة ما سختتر و پرمشقتتر باشد؛ مانند درسی که سخت است، ما را
زودتر به تکامل و حیات متعالی میرساند و براي روح ما سودمندتر است و هرقدر که رفاه و
راحتی و آسایش یک زندگی دنیوي بیشتر باشد، سود آن کمتر است و از اینرو افراد آگاهتر،
بیشتر به سختی و تمرین سختتر میپردازند...!
هرزندگی اجري دارد، حتی کودکی که متولد میشود و پس از چند ماه از دنیا میرود نیز
چیزي را کسب کرده که برایش مفید است و همچنین این رنج براي پدر و مادرش درس و
عبرتی ماورایی دارد...
ما به اختیار خود بازیگر سناریويِ الهی هستیم و فقط نقشهایی را میپذیریم که باید آنها
را به بهترین نحو بازي کنیم.
سؤال: چرا آگاهی در عالم ملکوت، بالاست و در دنیا (ناسوت) کم است و غفلت بسیار
است!؟
در عالم ملکوت تنها ذهن (که همان روح است) وجود دارد! جسم نیست، زندگی اجتماعی و
هوس و شهوت نیست، فقط میشنویم؛ احساس و مشاهده میکنیم، گویا تنها مغز موجود
است. درست مانند فردي که در حال نگاهکردن فیلم سینماییِ جذابی است که گرسنگی و

33.
ملکوت
34
نیازهایش را حس نمیکند، همۀ وجودش نگاه و دقت و حواس شده است و مجذوب! آري
انسان در زندگی ملکوتی مجذوب است.
اما در زندگی دنیوي، ما اسیر اتفاقات و روابط اجتماعی و فیزیولوژي (گرسنگی، تشنگی و...)
و هوسها و نیازهایمان هستیم و از همه مهمتر ترس و نگرانیهایی همراه همیشگی ما
شده است. به طوريکه فرصتی براي تمرکز و راز حیات و آگاهی برتر نداریم و تنها دغدغۀ
زندگی ما نیازهاي مادي و اجتماعیست و تمرکز الهی و مراقبه و عبادت، ما را به هدف
اصلی و رسالت روحانی و زندگی معنوي باز میگرداند. هرقدر که غفلت انسانها بیشتر باشد
آگاهی آنها پایینتر میآید و امور ماورایی برایشان کمرنگتر میشود.
سؤال: چرا گذشتههاي بسیار دور و زندگیهاي قبل را به یاد نمیآوریم؟ و آیا
راهی وجود دارد که آنها (حوادث زندگیهاي گذشته) را به یاد آوریم؟
پاسخ: همانطور که گفتیم ما نه تنها زندگیهاي گذشته را به یاد نمیآوریم، بلکه خوابهاي
شبهاي قبل را نیز کمتر به یاد میآوریم و این به خاطر ذهن شلوغ ماست؛ زیرا ذهن ما
خود، حجاب ماست! دغدغهها و نیازهاي مادي بزرگترین مشغلۀ ماست! حقیقت این
است که حجم وسیعی از رؤیاهاي ما را همین دغدغهها و ذهنیات و روزمرگیها فرا گرفته
است. 28 در کل ما هرروز با احساس نیازمندي بیدار میشویم و آگاهیِ مان را گم کردهایم...
و از اینروست که خداوند آگاهی دهندگان را در زندگی ما قرار میدهد.
پس هرقدر که تمرکز الهی و مراقبه (عبادت و تفکر الهی) در ما افزایش یابد زندگی دنیوي
براي ما کمرنگتر میشود و حواسمان افزایش مییابد...!
علّت دیگر این است که در حقیقت ما وارد زندگی و دنیایی جدید شدهایم و غرق شدن در
دنیاي جدید، مسئلهاي اجتنابناپذیر است و در همان موضوع که در حال اجرایش هستیم،
باید غرقشویم و نه در مسائلِ ذهنیِ گذشته! براي مثال یک قاضی که در روز باید بر روي
عملکرد چندین متهم و شاکی متمرکز شود تا به آنها حکم دهد؛ آیا میشود در زمان انجام
کارش دائم به زندگیهاي گذشته و اموري غیر از امور جاري در قضاوت فکر کند؟! خیر! او
چارهاي ندارد جز اینکه در ذهنش مرتب خود را در جاي شاکی و متهم قرار دهد و تمرکز
-28 مراجعه شود به کتاب رؤیاشناسی نوشتۀ: محسن امیراصلانی

34.
ملکوت
35
موضوع را کسب کند. پس او مجبور است در اکنونش جاري و متمرکز باشد و نه در گذشته
و آینده و امور ماورایی زندگی خود.
یا یک فرد حسابدار که مسئول چک کردن اعداد و ارقام زیادي در روز است؛ اگر یکی را
فراموش کند باعث بهوجود آمدن مشکلاتی براي خود و دیگران میشود! آیا میشود او دائم
در تمرکز الهی و جهانهاي موازي و مبدأ و مقصد و زندگیهاي گذشتهاش باشد؟
بنابراین این لطف خداست که ما زندگیهاي گذشته را بهخاطر نمیآوریم!
زیرا براي هرکس در هر زندگی و تولدي تا پس از مرگش، طوري نظام هستی برایش
پدیدار میشود که گویا جز همین یک بار نبوده که متولد شده است و دیگر زنده نخواهد
شد. اگر انسانها در رفع امور و مسائل همین زندگی کنونی خود مانده و حیرانند و هرروز
هزاران نفر از مردم دنیا چون نمیتوانند با مسائل همین زندگی کوتاه کنار بیایند، دست به
خودکشی میزنند و بسیاري دیگر هم دغدغههاي همین زندگی برایشان آنقدر سنگین و
دشوار است که همیشه در چهکنم، چهکنمِ بسیاري از امور هستند! آیا بشر در شرایط کنونی
که حتی امور این چند سال زندگیاش را نمیتواند به خوبی رفع کند، میتواند با مشکلاتی
که حالا دارد به رفع مشکلات و دغدغههاي زندگیهاي قبلیاشنیز بپردازد!؟
بسیار دیدهایم و شنیدهایم که جوانی به خاطر از دستدادن و نرسیدن و یا ازدواج
معشوقهاش با فرد دیگري آنقدر اندوهگین شده است که خودکشی کرده؛ زیرا نمیتوانسته
این مسئله را درك کند و حالا اگر بفهمیم که مادرِ ما، معشوقۀ قبلیِ زندگیمان و یا فلان
شاگرد، همسر قبلی ما در زندگیهاي پیشین بوده است، دیگر تمرکز و انگیزهاي براي حیات
و زندگی عادي و روزمره برایمان باقی نمیماند و این مسائل تنها گوشهاي از مشکلاتی
است که از تداخل مسائل زندگیهاي قبلی و فعلی برایمان ایجاد میشود.
اما مهمترین چیزي که در مورد زندگیهاي گذشته باید بدانیم چیست؟
پاسخ: این که در حال حاضر، فقط نسبت به زندگی کنونی خود مسئول هستیم و تنها همین
برایمان مهم باشد و به دنبال کشف زندگیهاي قبلی نباشیم!
به همین خاطر خواستهاند که مرزي بین زندگی دنیایی و ملکوتی وجود داشته باشد و این
دوره مانند یک حجاب است که مانع تداخل باشد.

35.
ملکوت
36
زندگی کنونی ما (دنیا) در مقابل زندگی ملکوتی مانند یک بازي و سرگرمی است؛ زیرا همه
در حال بازي نقشهایشان و سراسر در غفلت هستند. هرچند که به ندرت افرادي در این
بین هستند که داراي آگاهی ملکوتی بودهاند و همیشه به فکر زندگی اخروي (ملکوتی)
دیگر خود میباشند. این افراد معمولاً نقش مربیان و هشداردهندگان (نذیر) را بر عهده
دارند. گاهی با کلامشان، گاهی با کتابها، سخنان و روشهاي دیگر قصد آگاهکردن
دیگران را دارند. پس بهتر است ما در زندگی دنیوي، حدالمقدور در نزدیکی این
انذارکنندگان و آگاهیدهندگان حیقرار بگیریم تا احتمال انجام خطاها و کارهاي ناشایسته
در ما کم شود.
و این خود نوعی تقرب است که ما به آگاهی نزدیک شویم و آگاهیدهندگان و استادان خود
را بیابیم.
نیکوکاري چیست؟
کارها و اموري که بهسود زندگی ناسوتی و ملکوتی است، به ترتیب اولویت عبارتند از:
-1 کمک و یاريکردن، دستگیري همنوعان و نیازمندان و مستمندان و خوشرفتاري با
آنها و در کل نیکوکاري با مخلوقات خداوند.
-2 رسیدن به خودآگاهی، روشن شدن، روشنایی دادن به دیگران، با روشهایی مثل عبادت،
تمرکز و یاد خداوند و ذکر معاد و مطالعۀ کتب و متون دینی و اخلاقی، فاصلۀ فکري ما از
زندگی دنیوي تا ملکوتی کم خواهد شد.
-3 کسب فضایل اخلاقی و رفتاري و افزایش همهجانبۀ نورانیت و اشتغال به نیکوکاري.
مسائلی مانند احترام به دیگران و حقوق الهی و اشتغال به مکارم اخلاقی و در کل
نیکوکاري که شامل گفتار نیک و کردار نیک و پندار نیک است و نیات نیک، دربارة خود و
دیگران.
-4 پرهیزکاري از گناهان و مسائلی که در اجتماع و ادیان (اخلاقیات) منع شده است. به
طور مثال دوري از غیبت و فحشا و زنا و دزدي و پایمال کردن حق دیگران، شرب خمر،
قمار و صدمه زدن به همنوعان به هرنوع جسمی و روحی و...
در کل پرهیزکار کسی است که هرآنچه را که مانع پیشرفت و ترقی روحی و معنوياش
میشود، کنار بگذارد.