ी शवल लामत
ृ

ी शवल लामत – अ याय प हला
ृ
अ याय प हला
ीगणेशाय नम: ॥ ी सर व यै नम: ॥ ीगु यो नम: ॥ ीसांबसदा शवाय नम: ॥
ॐ नमोजी शवा अप र मता ॥ आ द अना द मायातीता ॥ पण
ू ानंदशा ता ॥ हे रंबताता जग रो ॥१॥
ु
यो तमय व पा पुराणपु षा ॥ अना द स दा आनंदवन वलासा ॥ मायाच चाळका अ वनाशा ॥ अनंतवेषा जग पते ॥२॥
जय जय व पा ा पंचवदना ॥ कमा य ा शु चैत या ॥ व ंभरा कममोचकगहना ॥ मनोजदहना मनमोहन जो ॥३॥
भ व लभ तंू हमनगजामात ॥ भाललोचन नील ीव उमानाथ ॥ म तक ं वधनी वरािजत ॥ जा तसमनहारवत जी ॥४॥
ु ु
प रथ य पुरांतक ॥ य प त म तापाक ॥ द मख व वंसक मगांक ॥ न कलंक तव म तक ं ॥५॥
ृ
वशाळ भाळ कपूरगौर ॥ काकोलभ क नजभ र णा ॥ व ासा ी भ मलेपन ॥ भयमोचन भवहारक जो ॥६॥
जो सगि थ यंतकारण ॥ शूलपाणी शादलचमवसन ॥ कदतात सहा यवदन ॥ माया व पनदहन जो ॥७॥
ु ं ु
जो सि चदानंद नमळ॥ शव शांत ानघन अचळ ॥ जो भानको टतेज अढळ ॥ सवकाळ यापक जो ॥८॥
ु
सकलक लमलदहन क मषमोचन ॥ अनंत ांडनायक जगर ण ॥ प जतातमनरं जन ॥ जननमरणनाशक जो ॥९॥
कमलो व कमलावर ॥ दशशतमुख दशशतकर ॥ दशशतने सुर भूसुर ॥ अहोरा याती जया ॥१०॥
भव भवांतक भवानीवर ॥ मशानवासी गरां अगोचर ॥ जो वधनीतीर वहार ॥ व े र काशीराज जो ॥११॥
ु
योमहरण यालभूषण ॥ जो गजदमन अंधकमदन ॥ ॐकारमहाबले र आनंदघन ॥ मदगवभंजन अज अिजत जो ॥१२॥
अ मतगभ नगमागमनत ॥ जो दगंबर अवयवर हत ॥ उ ज यनी महाकाळ कालातीत ॥ मरणे कृतांतभय नाशी ॥१३॥
ु
द ु रतकाननवै ानर ॥ जो नजजन च चकोर चं ॥ वेणुपवरमह पापहर ॥ घु णे र सनातन जो ॥१४॥
जो उमा दयपंजक र ॥ जो नजजन दया ज मर ॥ तो सोमनाथ श शशेखर ॥ सौरा दे श वहार जो ॥१५॥
करवलोचन क णासमु ॥
ै ा भ षण
ू ावतार ॥ भीम भयानक भीमाशंकर ॥ तपा पार नाह ं या या ॥१६॥
नागदमन नागभूषण ॥ नाग कडल नागचमप रधान ॥ यो त लग नागनाथ नागर ण ॥ नागाननजनक जो ॥१७॥
ंु
व ृ रश ुजनकवरदायक ॥ बाणव लभ पंचबाणांतक ॥ भवरोगवै पुरहारक ॥ वैजनाथ अ य त जो ॥१८॥
ु
नयन गुणातीत ॥ तापशमन वधभेदर हत ॥ यंबकराज दोषानलशांत ॥ क णाकर बलाहक जो ॥१९॥
काम संधुर वदारककठ रव ॥ जगदानंदकद कृपाणव ॥ हमनगवासी है मवतीधव ॥ हमकदार अ भनव जो ॥२०॥
ं ं े
पंचमकट मायामलहरण ॥ न श दन गाती आ नाय गण ॥ नाह ं जया आ द म य अवसान ॥ मि लकाजन
ु ु ु ु ीशैलवास ॥२१॥
जो श ा रजनकांतक यकर ॥ भूजासंतापहरण जोडो न कर ॥ जेथे त त अहोरा ॥ रामे र जग ु ॥२२॥
ऐ सया शवा सव मा ॥ अज अिजत ानंदधामा ॥ तुझा वणावया म हमा ॥ नगमागमां अत य ॥२३॥
ानंद हणे ीधर ॥ तव गुणाणव अगाध थोर ॥ तेथ बुि द च तक पोहणार ॥ न पावती पार त वतां ॥२४॥

कनका स हत मे दनीच वजन ॥ करावया ताजवा आणंू कोठून ॥ योम सांठवे संपण ॥ ऐस सांठवण कोठून आणंू ॥२५॥
ू
मे दनीवसनाच जळ आ ण सकता ॥ कोण या माप मोजूं आतां ॥ काशावया आ द या ॥ द प सरता कवीं होय ॥२६॥
े
ध र ीच क न प ॥ कधर क जल जल ध मषीपा ॥ सुर म लेखणी व च ॥ क न लह त कजक या ॥२७॥
ु ु ं
तेह तेथ रा हल तट थ ॥ तर आतां कवीं क ं
े ंथ ॥ जर तूं मनीं ध रसी यथाथ ॥ तर काय एक न होय ॥२८॥
तीयेचा कशोर इंद ु ॥ यासी जीणदशी वाहती द नबंधु ॥ तैसे तझे गुण क णा संधु ॥ वण तस अ पमती ॥२९॥
ु
स यवती दयर मराळ ॥ भेद त गेला तव गण नराळ ॥ अंत नकळे च समळ ॥ तोह तट थ रा हला ॥३०॥
ु ू
तेथ मी मंदम त कं कर ॥ कवीं
े मूं शक मह मांबर ॥ पर आ मसाथक करावया साचार ॥ तव गुणाणवीं मीन झाल ॥३१॥
ऐसे श द ऐकतां साचार ॥ तोषला दा ायणीवर ॥ हणे शव ललामत
ृ ंथ प रकर ॥ आरं भी रस भर न मी ॥३२॥
जैसा घ न शशूचा हात ॥ अ र लहवी पं डत ॥ तैसे तव मुख मम गुण सम त ॥ सुरस अ यंत बोलवीन मी ॥ ३३॥
ोतीं हाव सावध च ॥ क पराणीं बो लला
ं ु ीशुकतात ॥ अगाध शवल लामत
ृ ंथ ॥ ो रखंड ज ॥३४॥
नै मषार यीं शौनका दक समती ॥ सता त
ु ू क रती ॥ तंू चदाकाशींचा रो हणीप त ॥ कर ं त ृ वणचकोरां ॥३५॥
तवां बहुत पुराण सुरस ॥
ु ी व णल ला व ण या वशेष ॥ अगाध म हमा आसपास ॥ दशावतार व णले ॥३६॥
ु
भारत रामायण भागवत ॥ ऐकतां वण झाले त ृ ॥ पर शवल लामत अ त ॥
ृ ु वण ार ाशन क ं ॥३७॥
यावर वेद यास श य सूत ॥ हणे ऐका आतां दे ऊ न च ॥ शवच र परमा त ॥
ु वण पातकपवत जळती ॥३८॥
आयरारो य ऐ य अपार ॥ संत त संप
ु ान वचार ॥ वणमा दे णार ॥ ीशंकर नजांगे ॥३९॥
सकळ तीथ तांचे फळ ॥ महामखांचे ेय कवळ ॥ दे णार शवच र
े नमळ ॥ वण क लमल नासती ॥४०॥
सकल य ामाजी जपय थोर ॥ हणाल जपावा कोणता मं ॥ तर मं राज शवषड र ॥ बीजस हत जपावा ॥४१॥
दजा मं
ु शवपंचा र ॥ दोह ंचे फळ एक च साचार ॥ उतरती संसाराणवपार ॥ ा दसुरऋषी हा च जपती ॥४२॥
दा र द:ख भय शोक ॥ काम
ु ोध ं पातक ॥ इतु यांसह संहारक ॥ शवतारक मं जो ॥४३॥
तु ीपु ीध ृ तकारण ॥ मु न नजरांसी हा च क याण ॥ कता मं राज संपुण ॥ अगाध म हमा न वणवे ॥४४॥
नव हांत वासरम ण थोर ॥ तैसा मं ात शवपंचा र ॥ कमलो व कमलावर ॥ अहोरा हा च जपती ॥४५॥
शा ांमाजी वेदांत ॥ तीथामाजी याग अ त ॥ महा मशान
ु े ांत ॥ मं राज तैसा हा ॥४६॥
शा ांमाजी पाशुपत ॥ दे वांमाजी कलासनाथ ॥ कनकादे जैसा पवतांत ॥ मं पंचा र तेवीं हा ॥४७॥
ै
कवळ परमत व च मा ॥ पर
े ह च तारक मं ॥ तीथ तांचे संभार ॥ ओवाळू न टाकावे ॥४८॥
हा मं आ म ा ाची खाणी ॥ कव यमाग चा काशतरणी ॥ अ व ाकाननदाहक
ै ा नी ॥ सनका दक ा न हा च जपती ॥४९॥
ी शू आ दक नी ॥ हा च जप मु य चहूं वण ॥ गह थ
ृ चार आ दक नी ॥ दवसरजनीं जपावा ॥५०॥
जा ुतीं व नी येतां जातां ॥ उभ असतां न ा क रतां ॥ काया जातां बोलतां भांडता ॥ सवदाह जपावा ॥५१॥

शवमं व नपंचानन ॥ कण आक णतां दोषावारण ॥ उभे च सांडती ाण ॥ न लागतां ण भ म होती ॥५२॥
यास मातका व ध आसन ॥ न लागे जपावा ीतीक न ॥ शव शव उ चा रतां पूण ॥ शंकर येऊ न पुढ उभा ॥५३॥
ृ
अखंड जपती जे हा मं ॥ यांसी नजांगे र ी ने ॥ आपु या अंगाची साउल कर पंचच ॥ अहोरा र ी तयां ॥५४॥
मं जपकांलागनी ॥ शव हणे मी तमचा ऋणी ॥ पर तो मं गु मुखक नी ॥ घेइंजे आधीं वधीने ॥५५॥
ु ु
गु करावा मु यवण ॥ भ वैरा य द य ान ॥ सव उदार दयाळू पूण ॥ या च हे क न मं डत जो ॥५६॥
मतभाषणी शांत दांत ॥ अंगी अमा न व अदं भ व ॥ अ हंसक अ त व र ॥ तो च गु करावा ॥५७॥
वणानां ा णो गु : ॥ ह ं वेदवचन नधा ॥ हा यापासो न मं ो चा ॥ क न यावा ीतीन ॥५८॥
जर आपणासी ठाउका मं ॥ तर गु मुख यावा नधार ॥ उगा च जपे तो अ वचार ॥ तर न फळ जा णजे ॥५९॥
काम ोधमदयु ॥ जे कां ाणी गु वर हत ॥ यानी ान क थल बहुत ॥ पर यांचे मुख न पहाव ॥६०॥
वेदशा ं शोधन ॥ जर झाल अपरो
ू ान ॥ कर संतांशीं चचा पूण ॥ तर गु वण तरे ना ॥६१॥
एक हणती व नी आ हांते ॥ मं सां गतला भगवंत ॥ आदर सांगे लोकांते ॥ पर तो गु वण तरे ना ॥६२॥
य येऊ नयां दे व सां गतला जर गु भाव ॥ तर तो न तरे च वयमेव ॥ गु सी शरण न रघतां ॥६३॥
मौजीबंधना वण गाय ीमं ॥ जपे तो अप व ॥ वरा वण वहाडी सम ॥ काय यथ मळोनी ॥६४॥
तो वाचक झाला बहुवस ॥ पर याचे न चकती गभवास ॥ हणो न सां दाययु
ु गु स ॥ शरण जाव नधारे ॥६५॥
जर गु कला भलता एक ॥ पर पूवसं दाय नसे ठाऊक ॥ जैसे गभाधासी स यम ॥ वण य
े व प न कळे च ॥६६॥
असो या मं ाचे पर रण ॥ उ म
ु े ी कराव पण ॥ काशी क
ू ु े नै मषार य ॥ गोकण े आ दक न ॥६७॥
शव व णु े सगम ॥ प व
ु थळीं जपावा स ेम ॥ तर ये च वषयीं पुरातन उ म ॥ कथा सांगेन ते ऐका ॥६८॥
वणी पठणीं नज यास ॥ आदर धरावा दवस दवस ॥ आनमोदन दे ता कथेस ॥ सव पापास
ु य होय ॥६९॥
वण मनन नज यास ॥ ध रतां सा ा कार होय सरस ॥ न माग न तामस ॥ पावन सव होती ॥७०॥
तर मथरानाम नगर ॥ यादवंशी परमप व ॥ दाशाहनाम राज ॥ अ त उदार सुल णी ॥७१॥
ु
सव राजे दे ती करभार ॥ कर जोडो न न मती वारं वार ॥ यां या मगटर ा करण साचार ॥ पद याचीं उजळल ं ॥७२॥
ु ु
मगुटघषणक नी ॥ करण पडल ं दसती चरणीं ॥ जेण स ावसन पस नी ॥ पाला णल क भनी हे ॥७३॥
ु ंु
उभा रला यशो वज ॥ जेवीं शर काळींचा जराज ॥ सकल जा आ ण ज ॥ चं तती क याण जयाच ॥७४॥
जैसा शु द तीयेचा हमांश ॥ तेवीं ऐ य चढे वशेष ॥ जो दबुि द दासीस ॥ पश न कर काल यीं ॥७५॥
ु
स दि दधमप ीसीं रत ॥ व पाशीं तु ळजे रमानाथ ॥ दानश
ु सम त ॥ याचकांचे दा र य नव टल ॥७६॥
भभजांवर जामद य ॥ समरांगणी जेवीं ळया न ॥ ठाण न चळे रणींहून ॥ कठारघाय भू ह जैसा ॥७७॥
ृ ु ु
चतदश व ा चौस ी कळा ॥ आकळी जेवीं करतळींचा आंवळा ॥ जेण दानमेघ नव टला ॥ दा र धुरोळा याचकांचा ॥७८॥
ु

बोलण अ त मधर ॥ मेघ गज जेवीं गंभीर ॥ जाजनांचे च मयर ॥ नृ य क रती वानंदे ॥७९॥
ु ू
याचा सेमा संधु दे खो न अ ुत ॥ जल संधु होय भयभीत ॥ न ळ अंबार ंचा ुव स य ॥ वचन तेवीं न चळे च ॥८०॥
याची कांता पवती सती ॥ काशीराजकमार नाम कलावती ॥ िजच व प वण सर वती ॥ व वदनक नयां ॥८१॥
ु
जे लाव यसागर ंची लहर ॥ खंजना ी बंबाधर ॥ मदभा षणी पक वर ॥ हं सगमना ह रम या ॥८२॥
ृ ु
श शवदना भुजंगवेणी ॥ अलंकारां शोभा िजची तनु आणी ॥ दशन झळकती जेवीं हरे खाणी ॥ बोलतां सदनी काश पड ॥८३॥
सकलकला नपण ॥ यालागी कलावती नाम पण ॥ ज सौदयवैरागर ंचे र
ु ू ॥ जे नधान चातयभमीच ॥८४॥
ु ू
आंगीचा सुवास न माये सदनांत ॥ िजच मुखा ज दे खतां नपनाथ ॥ ने म लंद ं जी घाल त ॥ धणी पाहतां न पुरे च ॥८५॥
ृ
नतन आ णल पणन ॥ मन सज आक षले रायाच मन ॥ बोलावूं पाठ वल ीतीक न ॥ पर ते न ये च ा थतां ॥८६॥
ू ू
व प ंुगारजाळ पस न ॥ आक षला नुपमानसमीन ॥ यालागीं दशाहराजा उठोन ॥ आपण च गेला तजपाशीं ॥८७॥
हणे ुंगारव ल शुभांगी ॥ मम तनुव ृ ासी आ लंगीं ॥ उ म पु फळ सवसी जगीं ॥ अ यानंदे सवादे खतां ॥८८॥
तंव ते ंगारसरोवरमराळीं ॥बोले सहा यवदना वे हाळी ॥ हणे यां उपा सला श शमौळी ॥ सवकाळ त थ अस ॥८९॥
ु ु
जे ी रो ग अ यंत ॥ ग भणी कं वा ऋतु नात ॥ अभु अथवा त थ ॥ व ृ द अश न भोगावी ॥९०॥
ीपु ष हषयु ं ॥ असावीं त ण पवंत ॥ अ भोगक न यु ॥ चंता त नसावीं ॥९१॥
पवकाळ त दन नरसन ॥ उ मकाळी ष स अ न भ ून ॥ मग ललना भोगावी ीतीक न ॥ राजल ण स य हे ॥९२॥
ू
राव काममद म चंड ॥ र तभर पसरो न दोदड ॥ अ लंगन दे तां बळ चंड ॥ शर र याचे पोळले ॥९३॥
लोहागला त अ यंत ॥ तैसी कलावतीची तनू पोळत ॥ नप वेगळा होऊ न पसत ॥ कसा व ृ ांत सांग हा ॥९४॥
ृ ु ै
ंगरसदना वला सनी ॥ मम दयानंदव धनी ॥ सकळ संशय टाकनी ॥ मुळींहूनी गो ी सांग ॥९५॥
ृ ु
हणे हे राजच मुकटावतंस ॥
ु ोध भर नेद ं मानस ॥ माझा गु वामी दवास ॥ अनसुया मज महाराज ॥९६॥
ु
या गु ने परम प व ॥ मज द धला शवपंचा र मं ॥ तो जपतां अहोरा ॥ परमपावन पनीत मी ॥९७॥
ु
ममांग शीतळ अ यंत ॥ तव कलेवर पापसंयु ॥ अग यागमन कल वचारर हत ॥ अभ य ततुक भ
े ल ॥९८॥
मज ीगु दयक न ॥ राज ा आह काळ ान ॥ तज जप तप शवाचन ॥ घडल नाह ं सवथा ॥९९॥
ु
घडल नाह ं गु सेवन ॥ पुढ रा यांतीं नरक दा ण ॥ ऐकतां राव अनतापक न ॥ स दत जाहला ॥१००॥
ु
हणे कलावती गुणगंभीरे ॥ तो शवमं मज दे ई आदर ॥ याचे न जप सव ं ॥ मह पाप भ म होती ॥१॥
ती हणे हे भभुज ॥ मज सांगावया नाह ं अ धकार ॥ मी व लभा तंू ाणे र ॥ गु
ृ नधार तूं माझा ॥२॥
तर यादवकळीं गु व स ॥ गगमु न महाजाज
ु े ॥ जो ा नयांमाजी द यमुकट ॥ व ा व र तयाची ॥३॥
ु
जैसे व र वामदे व ानी ॥ तैसाच महाराज गगमनी ॥ यासी नप े ा शरण जाऊनी ॥ शवद
ु ृ ा घेइंजे ॥४॥
मग कलावतीस हत भूपाळ ॥ गगा मीं पातला त काळ ॥ सा ांग नमू न करकमळ ॥ जोडू न उभा ठाकला ॥५॥

अ भाव दाटू न दयीं ॥ हणे शवद ा मज दे ई ॥ हणू न पढती लागे पायीं ॥ मती नाह भावाथा ॥६॥
ु
यावर तो गगमनी ॥ कृतांतभ गनीतीरा येऊनी ॥ पु यव ृ ातळी बैसोनी ॥ नान करवी यमनेच ॥७॥
ु ु
उभयतांनी क न नान ॥ यथासांग कल शवपूजन ॥ यावर द य र
े आणून ॥ अ भषेक कला गु सी ॥८॥
े
द याभरण द य व ॥ गु पुिजला नपे आदर ॥ गु द
ृ णेसी भांडारे ॥ दाशाहराय सम पल ॥९॥
तनमनधनसी उदार ॥ गगचरणीं लागे नपवर ॥ असो न गु सी वं चती जे पामर ॥ ते दा ण नरय भो गती ॥११०॥
ु ृ
ीगु चे घर ं आपदा ॥ आपण भोगी सव संपदा ॥ कच
ै ान या म तमंदा ॥ गु ानंदा न भजे जो ॥११॥
एक हणती तनमनधन ॥ ना शवंत गु सी काय अपन ॥ परम चांडाळ याच शठ ान ॥ कदा वदन न पाहाव ॥१२॥
ु ू
धक् व ा धक् ान ॥ धक् वैरा यसाधन ॥ चतवद शा
ु आला पढून ॥ धक् पठण तयाच ॥१३॥
जैसा खरप ृ ईवर चंदन ॥ ष सीं दव यथ फ न ॥ जेवीं माप तंदल मोजन ॥ इकडून तकडे तकडे टा कती ॥१४॥
ु ू
घाणा इ ुरस गाळी ॥ इतर से वती रसन हाळी ॥ क ं पा ांत शकरा सांठ वल ॥ पर गोडी न कळे तया ॥१५॥
असो ते अभा वक खळ ॥ तैसा न हे तो दाशाहनपाळ ॥ षोडशोपचार नमळ ॥ पूजन कल गु च ॥१६॥
ृ े
उभा ठाकला कर जोडून ॥ मग तो गग दयी ध न ॥ म तक ं ह त ठे वन ॥ शवषड र मं सांगे ॥१७॥
ू
दयाआकाशभुवनीं ॥ उगवला नजबोधतरणी ॥ अ ानतम तेच णी ॥ नरसू न नवल जाहल ॥१८॥
अ त मं ाच म हमान ॥ राया चया शर रामधन ॥ को यव ध काक नघोन ॥ पळते झाले तेधवां ॥१९॥
ु ू
कती एकांचे प जळाले ॥ चरफ डत च बाहे र आले ॥ अवघे च भ म होऊ न गेले ॥ सं या नाह ं तयांते ॥१२०॥
जैसा कं चत ् पडतां कृशान ॥ द ध होय कटकवन ॥ तैसे काक गेले जळोन ॥ दे खो न राव नवल कर ॥२१॥
ं
गु सी नमू न पुसे नप ॥ काक कचे नघाले अमूप ॥ माझ झाल द य
ृ प ॥ नजराहू न आगळं ॥२२॥
गु हणे ऐक सा ेप ॥ अनंत ज मींची महापापे ॥ बाहे र नघाल ं काका प ॥ शवमं तापे भ म झाल ॥२३॥
न पाप झाला नपवर ॥ गु
ृ तवन कर वारं वार ॥ ध य पंचा र मं ॥ तंू ध य गु पंचा र ॥२४॥
पंचभुतांची झाडणी क न ॥ सावध कल मजलागन ॥ चार दे ह नरसन ॥ कले पावन गु राया ॥२५॥
े ू ू े
पंचवीस त वांचा मेळ ॥ यांत सांपडल बहुत काळ ॥ ोध म हषासर सबळ ॥ कामवेताळ धसधसी ॥२६॥
ु ु ु
आशा मनशा त ृ णा क पना ॥ ां त भुल इ छा वासना ॥ या ज खणी य णी नाना ॥ वटं बीत मज हो या ॥२७॥
ऐसा हा अवघा मायामेळ ॥ तवां नरसला ता काळ ॥ ध य पंचा र मं
ु नमळ ॥ गु दयाळ ध य तंू ॥२८॥
सह ज मपयत ॥ मज ान झाल सम त ॥ पाप जळाल असं यात ॥ काक पे दे खल ं यां ॥२९॥
सुवण तेय अभ यभ क ॥ सुरापान गु त पक ॥ परदारागमन गु नंदक ॥ ऐसीं नाना मह पाप ॥१३०॥
गोह या ह या धमलोपक ॥ ीह या गु ह या छळक ॥ पर नंदा पशु हंसक ॥ व ृ हारक अग य ीगमन ॥३१॥
म ोह गु ोह ॥ व दोह वेद ोह ॥ ासादभेद लंगभेद पाह ं ॥ पं भेद ह रहरभेद ॥३२॥

ानचोर पु तकचोर प घातक ॥ पाखांडम त म यावादक ॥ भेदबि द
ु माग थापक ॥ ीलंपटदराचार ॥३३॥
ु
कृत न पर यापहारक ॥ कम तीथम हमाउ छे दक ॥ बक यानी गु छळक ॥ मातहतक पतह या ॥३४॥
ृ ृ
दबलघातुक कममाग न ॥ द नह यार पाहती पैशू य ॥ तणदाहक पी डती स जन ॥ गो वध भ गनीवध ॥३५॥
ु ृ
क या व य गो व य ॥ हय व य रस व य ॥ ामदाहक आ मह या पाह ॥ णह य महापाप ॥३६॥
ू
ह ं महापाप सां गतल ं ु पाप नाह ं ग णल ं ॥ इतक ं काक प नघाल ं ॥ भ म झाल ं
ु य ॥३७॥
कांह गांठ पु य होत परम ॥ हणो न नरदे ह पावल उ म ॥ गु ताप तरल न:सीम ॥ काय म हमा बोलू आतां ॥३८॥
गु तवन क न अपार ॥ ामासी आला दाशाह नपवर ॥ सव कलावती परमचतुर ॥ कला उ दार रायाचा ॥३९॥
ृ े
जपतां शवमं नमळ ॥ रा य वधमान झाल सकळ ॥ अवषणदोष द ु काळ ॥ दे शांतू न पळाले ॥१४०॥
वैध य आ ण रोग मृ य ॥ नाह ंच कोठ दे शांत ॥ अ लं गतां कलावतीसी नपनाथ ॥ शशीऐसी शीतल वाटे ॥४१॥
ृ
शव भजनीं ला वले सकळ जन ॥ घरोघर ं होत शवक तन ॥ ा भषेक शवपूजन ॥ ा णभोजन यथा व ध ॥४२॥
दाशाहरायाच आ यान ॥ जे ल हती ऐकती क रती पठण ॥ ीतीक न ंथर ण ॥ अनमोदन दे ती जे ॥४३॥
ु
सुफळ यांचा संसार ॥ यांसी नजांगे र ी ीशंकर ॥ ध य ध य ते च नर ॥ शवम हमा व णती जे ॥४४॥
पुढ कथा सुरस सार ॥ अमअताहू न र सक फार ॥ ऐकोत पं डत चतर ॥ गु भ
ृ ु े मळ ानी जे ॥४५॥
पूण ानंद शूळपाणी ॥ ीधरमुख न म क नी ॥ तो च बोलवीत वचारोनी ॥ पहाव मनीं नधार ॥४६॥
ीधरवरद पांडुरं ग ॥ तेण शर ध रल शव लंग ॥ पूण ानंद अभंग ॥ न हे वरं ग काल यी ॥४७॥
शवल लामत
ृ ंथ चंड ॥ कदपराण
ं ु ो रखंड ॥ प रसोत स जन अखंड ॥ थमो याय गोड हा ॥१४८॥
इ त ी थमो याय: समा : ॥
॥ ीसांबसदा शवापणम तु ॥

ी शवल लामत – अ याय दसरा
ृ ु
अ याय दसरा
ु
ीगणेशाय नमः॥
जेथ सवदा शव मरण ॥ तेथ भु मु सवक याण ॥ नाना संकट व न दा ण ॥ न बाधती काल यी ॥१॥
संकत अथवा हा यक न ॥ भल या मस घडो शव मरण ॥ न कळतां प रसासी लोह जाण ॥ संघटतां सुवण कर क ं ॥२॥
े
न कळतां ा शल अमत ॥ पर अमर कर क ं यथाथ ॥ औषधी नेणतां भ
ृ त ॥ पर रोग स य हर क ं ॥३॥
शु कतणपवत अ ुत ॥ नेणतां बाळक अक मात ॥ अि न फ लंग टाक त ॥ पर भ म यथाथ कर क ं ॥४॥
ृ ु
तैसे न कळतां घडे शव मरण ॥ पर सकळ दोषां होय दहन ॥ अथवा वनोदक न ॥ शव मरण घडो कां ॥५॥
हे कां यथ हांका फो डती ॥ शव शव नाम आरडती ॥ अरे कां हे उगे न राहती ॥ हरहर गजती वेळोवेळां ॥६॥
शवनामाचा क रती को हाळ ॥ माझ उठ वल कपाळ ॥ शव शव हणतां वेळोवेळ ॥ काय येत यां या हाता ॥७॥
ऐसी हे ळणा कर ण णीं ॥ पर उमाव लभनाम ये वदनीं ॥ पु क यानामक नी ॥ शव मरण घडो कां ॥८॥
महा ीतीन क रतां शव मरण ॥ आदर क रतां शव यान ॥ शव व प माननी ा ण ॥ संतपण कर सदां ॥९॥
ू
ऐसी शवीं आवडी धर ॥ याह माजी आल शवरा ी ॥ उपवास जागरण कर ॥ होय बोहर मह पापा ॥१०॥
ते दवशीं ब वदळ घेऊन ॥ यथासांग घडल शवाचन ॥ तर सह ज मींचे पाप संपण ॥ भ म होऊन जाईल ॥११॥
ू
न य ब वदळ शवासी वाहत ॥ याएवढा नाह ं पु यवंत ॥ तो तरे ल ह नवल न हे स य ॥ या या दशन बहुत तरती ॥१२॥
ातःकाळी घेतां शवदशन ॥ या मनीच पाप जाय जळोन ॥ पूवज मींच दोष गहन ॥ मा या ह ं दशन घेतां नरती ॥१३॥
ु
सायंकाळीं शव पाहतां स ेम ॥ स ज मींच पाप होय भ म ॥ शवरा ीचा म हमा परम ॥ शेषह वणू शकना ॥१४॥
े
क पलाष ी अध दय सं मण ॥ महोदय गज छाया हण ॥ इतुकह पवकाळ ओंवाळून ॥ शवरा ीव न टाकाव ॥१५॥
े
शवरा ी आधीं च पु य दवस ॥ याह वर पूजन जागरण वशेष ॥ काळपूजा आ ण घोष ॥ या या पु यासी पार नाह ं ॥१६॥
वस व ा म ा द मनी र ॥ सुरगण गंधव क नर ॥ स चारण व ाधर ॥ शवरा
ु त क रताती ॥१७॥
यदथ सरस कथा बहुत ॥ शौनका दकां सांगे सत ॥ ती ोतीं ऐकावी साव च ॥ अ यादरक नयां ॥१८॥
ु ू
तर मासांमाजी माघमास ॥ याचा यास म हमा वण वशेष ॥ याह माजी कृ णचतदशीस ॥ मु य शवरा
ु जा णजे ॥१९॥
वं या वासी एक याध ॥ मगप
ृ घातक परम न ष द ॥ महा नदय हंसक नषाद ॥ कले अपराध बहु तेण ॥२०॥
े
धनु यबाण घेऊ न कर ं ॥ पारधीसी चा लला दराचार ॥ पाश वागरा क ेसी धर ॥ कवच लेत ह रतवण ॥२१॥
ु ु
कर ं गोधांगु ल ाण ॥ आ णकह हातीं श सामु ी घेऊन ॥ काननीं जातां शव थान ॥ शोभायमान दे खल ॥२२॥
तंव तो शवरा ीचा दन ॥ या ा आल चहुंकडून ॥ शवमं दर ुंगा न ॥ शोभा आ णल कलासींची ॥२३॥
ै

शु रजततगटवण ॥ दे वालय झळक शोभायमान ॥ गगनचंु बत वज पण ॥ र ज डत कळस तळपताती ॥२४॥
े ू
म य म णमय शव लंग ॥ भ पूजा क रती सांग ॥ अ भषेकधारा अभंग ॥ व ध रती घोष ॥२५॥
एक टाळ मदंग घेऊन ॥ स ेम क रती शवक तन ॥ ोते करटाळी वाजवन ॥ हरहरश द घोष क रती ॥२६॥
ृ ू
नाना प रमळ यसवास ॥ तेण दश दशा दमद ु म या वशेष ॥ ल
ु ु द पांचे काश ॥ जलजघोष घंटारव ॥२७॥
श शमुखा गजती भेर ॥ यांचा नाद न माये अंबर ॥ एवं चतु वध वा नानापर ॥ भ वाज वती आनंदे ॥२८॥
तो तेथ याध पातला ॥ समोर वलोक सव सोहळा ॥ एक महूत उभा ठाकला ॥ हांसत बो लला वनोदे ॥२९॥
ु
हे मख अवघे जन ॥ येथ
ू य काय यथ नासोन ॥ आंत दगड बाहे र पाषाण ॥ दे वपण येथ कच ॥३०॥
ै
उ म अ न सांडून ॥ यथ कां क रती उपोषण ॥ ऐ सया चे ा कर त तेथून ॥ कानना ती जातसे ॥३१॥
लोक नाम गजती वारं वार ॥ आपण ह वनोद हणे शव हर हर ॥ सहज स य घालू न शवमं दर ॥ घोर कांतार वेशला ॥३२॥
वाचेसी लागला तो च वेध ॥ वनोद बोले शव शव श द ॥ नाम ताप दोष अगाध ॥ झडत सव चा लले ॥३३॥
घोरांदर से वतां वन ॥ नाढळतीच जीव लघुदा ण ॥ त व ण द वधच सदन ॥ वासरम ण वेशला ॥३४॥
ू
नशा वतल सबळ ॥ क ं ांडकरं डा भरल काजळ ॥ क ं वशाळ कृ णकबळ ॥ मंडप काय उभा रला ॥३५॥
ं
वगतधवा जेवीं का मनी ॥ तेवीं न शोभे कदा या मनी ॥ जर मं डत दसे उडुगणीं ॥ पर प तह न रजनी ते ॥३६॥
जैसा पं डत गे लया सभतन ॥ मख ज पती पाखंड ान ॥ जेवीं अ ता जातां सह
ू ू करण ॥ उडुगण माग झळकती ॥३७॥
असो ऐसी नशा दाटल सुब ॥ अवघा वेळ उपवासी नषाद ॥ त एक सरोवर अगाध ॥ ीं दे खल शो धतां ॥३८॥
अनेक संप ी सभा यसदनीं ॥ तेवीं सरोवर शोभती कमु दनी ॥ तट ं ब वव ृ गगनीं ॥ शोभायमान पसरला ॥३९॥
ु
योग कमभमीसी पावती जनन ॥ तेवीं ब वडहा ळया गगनींहून ॥ भमीस लाग या येऊन ॥ माजी र वश श करण न दसे ॥४०॥
ू ू
यांत तम दाटल दा ण ॥ माजी बैस या याध जाऊन ॥ शरासनीं शर लावन ॥ कानाडी ओढोन सावज ल ी ॥४१॥
ू
ीं ब वदळ दाटल ं बहुत ॥ तीं द णह त खडो न टाक त ॥ तो तेथ प जह त था पत ॥ शव लंग द य होत ॥४२॥
ु
यावर ब वदळ पडत ॥ तेण संतोषला अपणानाथ ॥ याधासी उपवास जागरण घडत ॥ सायास न क रतां अनायास ॥४३॥
वाचेसी शवनामाचा चाळा ॥ हर हर हणे वेळोवेळां ॥ पाप य होत चा लला ॥ पूजन मरण सव घडल ॥४४॥
एक याम झा लया रजनी ॥ त जलपानालागीं एक ह रणी ॥ आल तेथ ते ग भणी ॥ परम सकमार तेज वी ॥४५॥
ु ु
याध तण ल ला द ु न ॥ कृतांतवत परम दा ण ॥ आकण ओ ढला बाण ॥ दे खो न ह रणी बोलतसे ॥४६॥
हणे महापु षा अ याया वण ॥ कां मजवर ला वला बाण ॥ मी तव ह रणी आहे ग भण ॥ वध तुवां न करावा ॥४७॥
उदरांत गभ सू म अ ान ॥ व धतां दोष तज दा ण ॥ एक रथभर जीव व धतां सान ॥ तर एक ब त व धयेला ॥४८॥
ु
शत ब त व धतां एक ॥ वषभह येच पातक ॥ शत वषभ त गोह या दे ख ॥ घडल शा
ृ ृ वदतसे ॥४९॥

शत गोह येच पातक पण ॥ एक व घतां होय ा ण ॥ शत
ू ह येच पातक जाण ॥ एक ी व ध लया ॥५०॥
शत ि यांहू न अ धक ॥ एक गु ह येच पातक ॥ याहू न शतगणी दे ख ॥ एक ग भणी व ध लया ॥५१॥
ु
तर अ याय नसतां ये अवसर ं ॥ मज मा रसी कां वनांतर ॥ याध हणे कटुंब घर ॥ उपवासी वाट पहात ॥५२॥
ु
मीह आिज नराहार ॥ अ न नाह ंच अणमा ॥ पर मगी होऊ न संदर ॥ गो ी व सी शा ीं या ॥५३॥
ु ृ ु
मज आ य वाटत पोट ं ॥ नराऐशा सांगसी गो ी ॥ तुज दे खो नयां ीं ॥ दया दयीं उपजतसे ॥५४॥
पूव तंु होतीस कोण ॥ तुज एवढ ान कोठून ॥ तूं वशाळने ी प लाव य ॥ सव वतमान मज सांगे ॥५५॥
मगी हणे ते अवसर ं ॥ पव मंथन क रतां
ृ ू ीरसागर ं ॥ चतदश र े का ढल ं सरासर ं ॥ महा य क नयां ॥५६॥
ु ु ु
यांमाजी मी रं भा चतुर ॥ मज दे खो न भुलती सुरवर ॥ नाना तप आचरो न अपार ॥ तप वी पावती आ हांत ॥५७॥
यां नयनकटा जाळ पस न ॥ बां धले नजरांच मनमीन ॥ मा झया अंगसवासा वेधन ॥ मु न मर धांवती ॥५८॥
ु ू
माझे गायन ऐकावया सरंग ॥ सधापानीं धांवती करं ग ॥ मी भोगीं वग चे द य भोग ॥ व प न मानी कोणासी ॥५९॥
ु ु ु
मद अंगी चढला बहुत ॥ शवभजन टा कल सम त ॥ शवरा ी सोमवार दोष त ॥ शवाचन सां डल यां ॥६०॥
सोडो नयां सधापान ॥ क ं लागल म
ु ाशन ॥ हर यनामा दै य दा ण ॥ सुर सोडो न रतले यांसी ॥६१॥
ऐसा लोटला काळ अपार ॥ मगयेसी गेला तो असर ॥ या द ु ासंगे अपणावर ॥ भजनपूजन वसरल ॥६२॥
ृ ु
मनासी ऐस वाटल पूण ॥ असुर गेला मगयेलागन ॥ इतु यांत याव शवदशन ॥ हणो न गेल कलासा ॥६३॥
ृ ू ै
मज दे खतां हमनगजामात ॥ परम ोभो न शाप दे त ॥ तूं परम पा पणी यथाथ ॥ मगी होई मृ यलोक ं ॥६४॥
ृ ु
तु या स या दोघीजणी॥ या होतील तजसवं ह रणी ॥ हर य असर मा झये भजनीं ॥ असावध सवदा ॥६५॥
ु ु
तोह मग होऊ न स य ॥ तु हांसीं च होईल रत ॥ ऐक याधा साव च ॥ मग यां शव ा थला ॥६६॥
ृ
हे पंचवदना व पा ा ॥ सि चदानंदा कमाध ां॥ द मखदळणा सवासा ा ॥ उ:शाप दे आ हांत ॥६७॥
भोळा च वत दयाळ ॥ उःशाप वदला पयःफनधवल ॥ ादश वष भरतां ता काळ ॥ पावाल मा झया पदात ॥६८॥
े
मग आ ह ं मगयोनी ॥ ज मल ये कमअवनीं ॥ मी ग भणी आह ह रणी ॥ सूतकाळ समीप असे ॥६९॥
ृ
तर मी आपु या व थळा जाऊन ॥ स वर येत गभ ठे वन ॥ मग तूं सुख घेई ाण ॥ स य वचन ह माझ ॥७०॥
ू
ऐसी मगी बो लल साव च ॥ यावर तो याध काय बोलत ॥ तूं गोड बोलसी यथाथ ॥ पर व ास मज न वाटे ॥७१॥
ृ
नानापर अस य बोलोन ॥ कराव शर राच संर ण ॥ ह ाणीमा ासी आहे ान ॥ तर तंू शपथ वद आतां ॥७२॥
मह पाप उ चा न ॥ शपथ वद यथाथ पूण ॥ यावर ते ह रणी द नवदन ॥ वाहत आण ऐका ते ॥७३॥
ा णकळीं उपजोन ॥ जो न कर वेदशा
ु ययन ॥ स यशौचविजत सं याह न ॥ माझे शर ं पातक त ॥७४॥
एक वेद व य कर ती पूण ॥ कृत न परपीडक नावडे भजन ॥ एक दानासी क रती व न ॥ गु नंदा वण एक क रती ॥७५॥

रमावराउमावरांची नंदा ॥ या पापाची मज होय आपदा ॥ दान दधल ज वंदा ॥ हरोनी घेती माघार ॥७६॥
ृ
एक य त नंदा क रती ॥ एक शा पहाती ै त न मती ॥ नाना माग आचरती ॥ वधम आपुला सांडो नयां ॥७७॥
दे वायला माजी जाऊनी ॥ ह रकथापुराण वणीं ॥ जे बैसती वडा घेउनी ॥ ते कोडी होती पा पये ॥७८॥
जे दे वळांत क रती ीसंभोग ॥ क ं ी तारांसी क रती वयोग ॥ ते नपंसक होऊ न अभा य ॥ उपजती या ज मीं ॥७९॥
ु
वमकम नंदा कर त ॥ तो जगपुर षभ क काग होत ॥ श यांसी व ा असो न न सांगत ॥ तो पंगळा होत नधार ॥८०॥
अनु चत त ह ा ण घेती ॥ या न म गंडमाळा होती ॥ पर े ीं या गाई वळू न आ णती ॥ ते अ पायषी होती या ज मीं ॥८१॥
ु
जो राजा कर जापीडण ॥ तो या ज मीं या कां सप होय दा ण ॥ वथा कर साधुछळण ॥ नवश पण होय याचा ॥८२॥
ृ ू
ि या तनेम कर त ॥ तारासी अ हे र त ॥ धनधा य असो न वं चत ॥ या वाघुळा होती या ज मीं ॥८३॥
पु ष क प हणो नयां या गती ॥ या या ज मीं बाल वधवा होती ॥ तेथह जारकम क रती ॥ मग या होती वारांगना ॥८४॥
ु
या तारासी नभि सती ॥ या दासी कं वा कलटा होती ॥ सेवक वामीचा ोह क रती ॥ ते ज मा येती
ु ाना या ॥८५॥
सेवकापासू न सेवा घेऊन ॥ याच न दे जो वेतन ॥ तो अ यंत भकार होऊन ॥ दारोदार हंडतसे ॥८६॥
ीपु ष गुज बोलतां ॥ जो जाऊ न ऐक त वतां ॥ याची
े ी दरावे हंडतां ॥ अ न न मळे तयात ॥८७॥
ु
जे जारणमारण क रती ॥ ते भत ेत पशाच होती ॥ यती उपवास पी डती ॥ यांते द ु काळ ज मवर ॥८८॥
ू
ी रज वला होऊनी ॥ गह ं वावर जे पा पणी ॥ पूवज
ृ धर ं पडती पतनीं ॥ या गह दे व पतगण न येती ॥८९॥
ृ ृ
जे दे वा या द पांच तोत नेती ॥ ते या ज मीं नपु क होती ॥ या रां धतां अ न चोरोनी भ ती ॥ या माजार होती या ज मीं ॥९०॥
ा णांसी कद न घालन ॥ आपण भ
ू ती ष सप वान ॥ यांचे गभ पडती गळोन ॥ आपु लया कमवश ॥९१॥
जो माता प यांसी शणवीत ॥ तो ये ज मी मकट होत ॥ सासु शुरा नुषा गांिजत ॥ तर बाळक न वांचे तयेच ॥९२॥
मगी हणे याधालागन ॥ जर मी न ये परतोन ॥ तर ह ं मह पाप संपूण ॥ मा या माथां बैसोत ॥९३॥
ृ ू
हे म या गो होय साचार ॥ तर घडो शवपजेचा अपहार ॥ ऐसी शपथ ऐकतां नधार ॥ याध शंकला मानसी ॥९४॥
ू
हणे प त ते जाई आतां ॥ स वर येई नशा सरतां ॥ ह रणी हणे शवपदासी त वतां ॥ पु यवंता जाशील ॥९५॥
उदकपान क न वेगीं ॥ नजा मा गेल करं गी ॥ इकडे या द
ु णभाग ॥ टाक ब वदळे खडू नयां ॥९६॥
ु
दोन हर झाल या मनी ॥ तीय पजा शव माननी ॥ अधपाप जळाल मळींहुनी ॥ स ज मींच तेधवां ॥९७॥
ू ु ु
नामीं आवड जडल पूण ॥ याध कर शव मरण ॥ मगीमुख ऐ कल न पण ॥ सहज जागरण घडल तया ॥९८॥
ृ
त दसर ह रणी अक मात ॥ पातल तेथ तषा ांत ॥ याधे बाण ओढ तां व रत ॥ क णा भाक ह रणी ते ॥९९॥
ु ृ
हणे याधा ऐक ये समयी ॥ मज कामानळ पीडील पाह ं ॥ पतीसी भोग दे ऊ न लवलाह ॥ परतो न येत स वर ॥१००॥
याध आ य कर मनांत ॥ हणे शपथ बोलो न जाई व रत ॥ ध य तमचे जी व व ॥ सव शा ाथ ठाउका ॥१॥
ु

चापी तडाग सरोवर ॥ जो प तत मोडी दे वागार ॥ गु नंदक म पानी दराचार ॥ तीं पाप सम म तक ं मा या ॥२॥
ु
महा य आपण हण वत ॥ समरांगणी माग पळत ॥ व ृ हर सीमा लो टत ॥ ंथ नं दत महापु षांचे ॥३॥
वेदशा ांची नंदा कर ॥ संतभ ांसी े ष धर ॥ ह रहर च र अ हे र ॥ माझे शर ं तीं पाप ॥४॥
धनधा य असो न पाह ं ॥ पतीलागीं शणवी हणे नाह ं ॥ प त सांडो न नजे परगह ॥ तीं पापे मा झया माथां ॥५॥
ृ
पु नषा स माग वतता ॥ यांसी यथची गािजती जे नं पाहं तां ॥ ते क प होती त वतां ॥ हंडता भ ा न मळे च ॥६॥
ु ु
बंधुबंधु जे वैर क रती ॥ ते या ज मीं म य होती ॥ गु च उण जे पाहती ॥ यांची संप द ध होय ॥७॥
जे माग थांचीं व े ह रती ॥ ते अ तशू ेतव पांघरती ॥ आ ह तप वी हणो नया अनाचार क रती ॥ ते घले होती मोकाट ॥८॥
ु
दासी वामीची सेवा न कर ॥ ती ये ज मी होय मगर ॥ जो क या व य कर ॥ हंसक योनी नपजे तो ॥९॥
ी ताराची सेवा कर त ॥ तीस जो यथ च गांिजत ॥ याचा गहभंग होत ॥ ज मज मांतर न सटे ॥११०॥
ृ ु
ा ण कर रस व य ॥ घेतां दे तां म पी होय ॥ जो वंदा अपमा नताहे ॥ तो होय
ृ रा स ॥११॥
एक उपकार कला ॥ जो न नाठवी याला ॥ तो कृत न जंत झाला ॥ पूवकम जा णजे ॥१२॥
े
व ा द ं जेवनी ॥
ु ीभोग कर ते दनीं ॥ तो ानसुकरयोनीं ॥ उपजेल न:संशये ॥१३॥
यवहार दहांत बैसोन ॥ खोट सा दे ई गज न ॥ पवज नरक ं पावती पतन ॥ अस य सा
ू दे तां च ॥१४॥
दोघी ि या क न ॥ एक चच राखी जो मन ॥ तो गो चड होय जाण ॥ सारमेय शर र ॥१५॥
पूवज मीं क डी उदक ॥ याचा मळमू नरोध दे ख ॥ क रतां साधु नंदा आव यक ॥ स वर दं त भ न होती ॥१६॥
दे वालयीं कर भोजन ॥ तर ये ज मी होय ीण ॥ प ृ वीपंतीची नंदा क रतां जाण ॥ उदर ं मंदाि न होय प ॥१७॥
हणसमयीं कर भोजन ॥ यासी प रोग हो दा ण ॥ परबाळ वक परदे श नेऊन ॥ तर सवागीं क भरे ॥१८॥
ु
जी ी कर गभपातन ॥ तीउपजे वं या होऊन ॥ दे वालय टाक पाडोन ॥ तर अंगभंग होय याचा ॥१९॥
अपराधा वण ीसी गांिजताहे ॥ याच ये ज मीं एक अंग जाये ॥ ा णाच अ न ह रती पा पये ॥ यांचा वंश न वाढे कधीं ॥१२०॥
गु संत माता पता ॥ यांसी होय जो नभि सता ॥ तर वाचा जाय त वतां ॥ अडखळे बोलतां णा णां ॥२१॥
जो ा णांसी दं ड भार ॥ यासी या ध तडका लागती शर र ं ॥ जो संतासीं वाद ववाद कर ॥ द घ दं त होती याचे ॥२२॥
दे व ार ंचे त वर ॥ अ था द व ृ साचार ॥ तो डतां पांगळ होय नधार ॥ भ ा न मळे हंडातां ॥२३॥
ु
जो सूतका न भ त ॥ याचे उदर ं नाना रोग होत ॥ आपण च प रमळ य भोगी सम त ॥ तर दगधी स य सवागी ॥२४॥
ु
ा णाच ऋण न दे तां ॥ तर बाळपणीं मृ यु पावे पता ॥ जलव ृ ा छाया मो डतां ॥ तर एकह थळ न मळे यात ॥२५॥
ा णासी आशा लावन ॥ चाळवी नेद कदा दान ॥ तो ये ज मीं अ न अ न ॥ कर त हंडे घरोघर ं ॥२६॥
ू
जो पु ष कर त ॥ आ ण द र याच ल न मो डत ॥ तर ीसी सल राहे पोटांत ॥ वं या नि त संसार ॥२७॥

जेणे ा ण बां धले न हून ॥ यासी सांडस तोडी सयनंदन ॥ जो नायक कथा ंथ पावन ॥ ब धर होय ज मोज मी ॥२८॥
ु े
जो पीडी माता पतयांस ॥ याचा सवदा होई कायनाश ॥ एकासी भजे नंद सव दे वांस ॥ तर एक च पु होय यासी ॥२९॥
जो चांडाळ गोवध कर ॥ यासी मळे ककश नार ॥ वषभ व धतां नधार ं ॥ शतमूख पु होय यासी ॥१३०॥
ृ
उदकतण वण पशु मार त ॥ तर मु या च जा होती सम त ॥ जो प त तेसी भोगंू इि छत ॥ तर क प नार ककशा मळे ॥३१॥
ृ ु
जो पारधी बहु जीव संहार ॥ तो फपरा होय संसार ॥ गु चा याग जो चांडाळ कर ॥ तो उपजतां च मृ यु पावे ॥३२॥
न य अथवा र ववर ं मुते रवीसमोर ॥ याचे बाळपणीं दं त भ न कश शु ॥ जे मत बाळासाठ ं दती नधार॥ यांस हांसता नपु क होय
े ृ
॥३३॥
ह रणी हणे याधालागन ॥ मी स वर येत पतीसी भोग दे ऊन ॥ न य तर ह ं पाप संपण ॥ मा या माथां बैसोत प ॥३४॥
ू ू
याध मनांत शंकोन ॥ हणे ध य ध य तमच
ु ान ॥ स वर येई गहासी जाऊन ॥ स य संपूण सांभाळी ॥३५॥
ृ
जलपान क न वेगीं ॥ आ म गेल ते करं गी ॥ त मगराज ते च संगीं ॥ जलपानाथ पातला ॥३६॥
ु ृ
याध ओ ढला बाण ॥ त मग बोले द नवदन ॥ हणे मा या ि या प त ता सगण ॥ यांसी पसोन येत मी ॥३७॥
ृ ु ु
शपथ ऐक व रत ॥ क तन क रती ेमळ भ ॥ तो कथारं ग मो डतां नवश होत ॥ त पाप स य मम माथां ॥३८॥
कम वेदो ॥ शु नजांगे आचरत ॥ तो अधम नरक ं पडत ॥ परधम आचरतां ॥३९॥
तीथया ेसी व न कर ॥ वाटपाडी व य हर ॥ तर सवागी ण अघोर ं ॥ नरक ं पडे क पपयत ॥१४०॥
शा कोशीं नाह ं माण ॥ कटक वता कर
ू ु ल ून ॥ ह रती ा णांचा मान ॥ तर संतान तयांचे न वाढे ॥४१॥
ह र दनीं शव दनी उपोषण ॥ व धयु न कर ादशी पूण ॥ तर ह त पाद ीण ॥ होती याचे नधार ॥४२॥
एक शवहर तमा फो डती ॥ एक भगव ां व न क रती ॥ एक शवम हमा उ छे दती ॥ नरसीं होती क टक ते ॥४३॥
मात ृ ोह यासी याधी भरे ॥ पत ृ ोह पशाच वचरे ॥ गु ोह ता काळ मरे ॥ भत ेतगणीं वचरे तो ॥४४॥
ू
व आहार बहुत जे वती ॥ यांसी जो हांसे दमती ॥ याचे मुखीं अहोच रोग नि
ु ती॥ न सोडती ज मवर ॥४५॥
एक गो व य क रती ॥ एक क या व य अिजती ॥ ते नर माजार म त होती ॥ बाळ भ ती आपल ं ॥४६॥
ु
जो क या भ गनी अ भलाषी ॥ काम ीं याहाळी प त तेसी ॥ मेहरोग होय यासी ॥ क ं खडा गु ांत दाटत ॥४७॥
ासादभंग लंगभंग कर ॥ दे वांचीं उपकरण अलंकार चोर ॥ दे व त ा अ हे र ॥ पंडुरोग होय ॥४८॥
एक म ोह व ासघात क रती ॥ मात ृ पतह या गु सी संकट पा डती ॥
ृ वध गोवध न वा रती ॥ अंगी साम य असो नयां ॥४९॥
ा ण बैसवो न बाहे र ॥ उ मा न जे वती गहांतर ॥ सोययाची ाथना कर ॥ सं हणी पोटशूळ होती तयां ॥१५०॥
ृ
एक कम पंचय न क रती ॥ एक ा णांची सदन जा ळती ॥ एक द नासी माग नाग वती ॥ एक संतांचा क रती अपमान ॥५१॥
एक क रती गु छळाण ॥ एक हणती पाह याच ल ण ॥ नाना दोष आरो पती अ ान ॥ यांचे संतान न वाढे ॥५२॥
जो सदा पतदोष कर ॥ जो
ृ वंदासी अ हे र ॥ शवक तन ऐकतां ासे अंतर ॥ तर पतवीय न हे तो ॥५३॥
ृ ृ

शवक तनीं न हे सादर ॥ तर कणमळरोग नधार ॥ नस या च गो ी ज पे अपार ॥ जो ददर होय नधार ॥५४॥
ू ु
शवक तन कं वा पुराण वण ॥ तेथ शयन कर तां सप होय दा ण ॥ एक अ ववादक छळक जाण ॥ ते पशाचयोनी पावती ॥५५॥
एकां दे वाचनीं वीट येत ॥ ा ण पूजावया कटाळत ॥ तीथ साद अ हे र त ॥ यां या आंखुडती अंग शरा ॥५६॥
ं
मग हणे ऐसीं पाप अपार ॥ मम म तक ं होईल परम भार ॥ मग पारधई हणे स वर ॥ जाई व थाना मगवया ॥५७॥
ृ ृ
याध शवनाम गज ते णीं ॥ कठ स दत अ ु नयनीं ॥ मागती ब वदळ खडोनी ॥ शवावर टाक तसे ॥५८॥
ं ु ु
च हरां या पूजा चार ॥ संपूण झा या शवजागर ं ॥ स ज मींचीं पाप नधार ं ॥ मुळींहूनी भ म झाल ं ॥५९॥
त पव दशा मख
ू ु ा ळत ॥ सपणा ज उदय पावत ॥ आर वण शोभा दसत ॥ त च ककम ाचीच ॥१६०॥
ु ंु ु
त तसर मगी आल अक मात ॥ याध दे खला कृतांतवत ॥ हणे मा ं नको मज यथाथ ॥ बाळासी तन दे ऊ न येत मी ॥६१॥
ृ
याध अ यंत हषभ रत ॥ हणे ह काय बोलेल शा ाथ ॥ तो ऐकावया हणत ॥ शपथ क न जाय तूं ॥६२॥
यावर मगी हणे याधा ऐक ॥ जो तणदाहक ामदाहक ॥ गो ा णांच क डी उदक ॥
ृ ृ यरोग यासी न सोडी ॥६३॥
ा णांची सदन ह रती दे ख ॥ यांचे पूवज रौरवीं पडती न:शंक ॥ मातपु ां बघडती एक ॥
ृ ीपु षां वघड पा डती ॥६४॥
दे व ा ण दे खोन ॥ खालती न क रती कदा मान ॥ नंद ती बोलती कठोर वचन ॥ यम कर चरण छे द तयांचे ॥६५॥
परव तु चोरावया दे ख ॥ अखंड ला वला अस र ख ॥ साधस मान मानी दःख ॥ यासी ने रोग तडका न सो डती ॥६६॥
ु ु
पु तकचोर ते मुक होती ॥ र चोरांचे ने जाती ॥ अ यंत गव ते म हष होती ॥ पारधी नि ती येनप ी ॥६७॥
े
भ ांची जो नंदा कर त ॥ याचे मुखीं दगधी घा णत ॥ जो माता पतयांसी ता डत ॥ लुला होत यालागीं ॥६८॥
ु
जो अ यंत कृपण ॥ धन न वची अणु माण ॥ तो महाभजंग होऊन ॥ धसधसीत बैसे तेथ ॥६९॥
ु ु ु
भ ेसी यती र आला ॥ तो जेण रता दव डला ॥ शव यावर जाण कोपला ॥ संतती संप ी द ध होय ॥१७०॥
ा ण बैसला पा ावर ॥ उठवू न घातला बाहे र ॥ याहू नयां दराचार ॥ दसरा कोणी नसे च ॥७१॥
ु ु
ऐसा धमाधम ऐकोन ॥ पारधी स द बोले वचन ॥ व थळा जाई जलपान क नयां ॥ बाळांसी तन दे ऊन येई ॥७२॥
ऐस ऐको न मगी लवला ा ॥ गेल जल ाशन क नयां ॥ बाळ तनी लावू नयां ॥ त ृ कल ं तयेन ॥७३॥
ृ े
वडील झाल सूत ॥ दसर पतीची कामना पुरवीत ॥ मगराज हणे आतां व रत ॥ जाऊ चला याधापासी ॥७४॥
ु ृ ं
मग पाडसांस हत सवह ॥ याधापासीं आल ं लवलाह ं ॥ मग हणे ते समयी ॥ आधीं मज वधीं पार धया ॥७५॥
ृ ृ
मगी हणे हा न हे वधी ॥ आ ह ं जाऊ पती या आधी ॥ पाडसे हणती
ृ ं शु द ॥ आ हांसी वधीं पार धया ॥७६॥
यांची वचन ऐकतां ते णी ॥ याध स द झाला मनीं ॥ अ ुधारा लोट या नयनीं ॥ लागे चरणीं तयां या ॥७७॥
हणे ध य िजण माझ झाल ॥ तमचे न मुख न पण ऐ कल ॥ बहुतां ज मींज पाप जळाल ॥ पावन कल शर र ॥७८॥
ु े
माता पता गु दे व ॥ तु ह च आतां माझे सव ॥ कचा संसार म या वाव ॥ पु कल सव लटक ॥७९॥
ै
याध बोले ेमेक न ॥ आतां कधीं मी शवपद पावेन ॥ त अक मात आल वमान ॥ शवगण बैसले यावर ॥१८०॥

पंचवदन दशभज ॥ या ांबर नेसले महाराज ॥ अ त तयांचे तेज ॥ द च ामाजी न समाये ॥८१॥
ु ु
द य वा वाज वती क नर ॥ आलाप क रती व ाधर ॥ द य समनांचे संभार ॥ सुरगण वय वषती ॥८२॥
ु
मगे पावल ं द य शर र ॥ याध कर सा ांग नम कार ॥ मुख हणे जयजय शव हर हर ॥ त शर रभाव पालटला ॥८३॥
ृ
प रसीं झगडतां लोह होय सुवण ॥ तैस याध झाला दशभुज पंचवदन ॥ शवगणीं बहुत ाथन ॥ द य वमानीं बैस वला ॥८४॥
ू
मग पावल ं द य शर र ॥ तींह वमानी आ ढल ं सम ॥ याधाची तु त वारं वार ॥ क रती सरगण सवह ॥८५॥
ृ ु
याध नेला शवपदा ती ॥ तारामंडळी मगे राहती ॥ अ ा प गगनीं झळकती ॥ जन पाहती सव डोळां ॥८६॥
ृ
स यवती दयर खाणी ॥ रसभ रत बो लला लंगपुराणीं ॥ त स जन ऐकोत दनरजनीं ॥ ानंदेक नयां ॥८७॥
ध य त शवरा त ॥ वण पातक द ध होत ॥ जे ह पठण क रती साव च ॥ ध य पु यवंत नर ते च ॥८८॥
स जन ोते नजर स य ॥ ाशन करोत शवल लामत ॥ नंदक असुर कत क बहुत ॥ यांसी ा कच ह ॥८९॥
ृ ु ै
कलासनाथ
ै ानंद ॥ तयांचे पदक हार सगंध ॥ तेथ ीधर अभंग ष पद ॥ ं जी घाल त शवनाम ॥१९०॥
ु
शवल लामत ंथ चंड ॥ कदपुराण
ृ ं ो रखंड प रसोत स जन अखंड ॥ तीया याय गोड हा ॥१९१॥
॥ ीसांबसदा शवापणम तु ॥

ी शवल लामत – अ याय तसरा
ृ
अ याय तसरा
ीगणेशाय नमः ॥
जय जय शव मंगलधामा ॥ नजजन दयआरामा ॥ चराचरफलां कत मा ॥ नामाअनामातीत तूं ॥१॥
ु
इं दरावरभ गनीमनरं जना ॥ षडा यजनका शफर वजदहना ॥ ानंदा भाललोचना ॥ भवभंजना परांतका ॥२॥
ु
हे शव स ोजात वामघोरा ॥ त पु षा ईशान ई रा ॥ अधनार नटे रा ॥ ग रजारं गा गर शा ॥३॥
गंगाधरा भो गभषणा ॥ सव यापका अंधकमदना ॥ परमातीता नरं जना ॥ गुण य वर हत तूं ॥४॥
ू
हे पय:फनधवल जग जीवना ॥
े तीया यायीं कृपा क न ॥ अगाध सरस आ यान ॥ शवरा म हमा वण वला ॥५॥
ु
यावर कसा कथेची रचना ॥ वदवीं पंचमुकट पंचानना ॥ शौनका दकां मु नजनां ॥ सूत सांगे नै मषार यीं ॥६॥
ै ु
इ वाकवंशीं महाराज ॥ म सहनाम भभुज ॥ वेदशा संप न सतेज ॥ दसरा बडौजा प ृ वीवर ॥७॥
ु ू ु
पतनावसनक न ॥ घातल उव सी पालाण ॥ तापसय उगवला पण ॥ श भगण मावळल ं ॥८॥
ृ ू ू ु
तो एकदां मगया याजक न ॥ नघाला धुरंधर चमू घेऊन ॥ घोरांदर वेशला व पन ॥ त सावज चहूंकडून ऊठल ं ॥९॥
ृ
या वक र स वनकसर ॥ मग मगी वनगौ वानर वानर ॥ शशकजबुंकां या हार ॥ संहार त नपवर ॥१०॥
ृ े ृ ृ ृ
चातक मयूर बदक ॥ क तर करं ग जवा द बडालक ॥ नकल राजहं स च वाक ॥ प ी
ू ु ु ापद धांवती ॥११॥
नपे मा रले जीव बहुवस ॥ यांत एक मा रला रा स ॥ महाभयानक तामस ॥ गत ाण होऊ न प डयेला ॥१२॥
ृ
याचा बंधु परम दा ण ॥ तो ल ता झाला दरोन ॥ मनीं काप य क पन ॥ हणे सड घेईन बंधूचा ॥१३॥
ु ू ू
म सह पातला वनगरास ॥ असुर ध रला मानववेष ॥ कृ णवसनवे त वशेष ॥ दव कधीं घेऊ नयां ॥१४॥
ं
नपासी भेटला येऊन ॥ हणे मी सूपशा ीं परम नपुण ॥ अ न शाका सुवास कर न ॥ दे खोन सुरनर भूलती ॥१५॥
ृ
राय ठे वला पाकसदनीं ॥ यावर पत ृ तथी ल ुनी ॥ गु व स घरालागनी ॥ नप े आ णला ॥१६॥
ु ृ
भोजना आला अ जजनंदन ॥ तो रा स काप य म न ॥ शाकांत नरमांस शजवन ॥ ऋषीस आणून वा ढल ॥१७॥
ू
काल ानी व स मनी ॥ सकळ ऋषींमाजी शरोमणी ॥ काप य सकळ जाणनी ॥ म सह शा पला ॥१८॥
ु ु
हणे तूं वनीं होई रा स ॥ जेथ आहार न मळे न:शेष ॥ मी ा ण मज नरमांस ॥ वा ढल कस पा पया ॥१९॥
ै
राव हणे मी नेण सवथा ॥ बोलावा सूपशा ीं जाणता ॥ तंव तो पळाला ण न लगतां ॥ गु प वना आपु या ॥२०॥
राव कोपला दा ण ॥ हणे मज शा पले काय कारण ॥ मीह तज शापीन हणोय ॥ उदक कर ं घेतल ॥२१॥
ु
तंव रायाची प राणी ॥ मदयंती नाम पु यखाणी ॥ प कवळ लाव यह रणी ॥ चातुय उपमे जेवीं शारदा ॥२२॥
े
मदयंती हणे राया ॥ दर
ू ीं पाह वचा नयां ॥ श य गु सी शापावया ॥ अ धकार नाह ं सवथा ॥२३॥
गु सी शाप दे तां नधार ं ॥ आपण नरक भोगावे क पवर ॥ राव हणे चतुर सुंदर ॥ बोलल स साच त ॥२४॥