1
Rzym, 14 sierpnia 2021
Kochane Siostry!
Serdecznie pozdrawiam Was wszystkie i każdą z osobna. Zapewne wszystkie
obchodziłyśmy z radością i wdzięcznością dzień 5 sierpnia, święto założenia naszego drogiego
Zgromadzenia i tym samym rozpoczęłyśmy trzeci rok przygotowań do Jubileuszu 2022 roku.
Na tej drodze bogatej w pamięć i wdzięczność za wszystko, czego Pan dokonał w naszej
historii charyzmatycznej, pełnej także nadziei na przyszłość, daje się odczuć dyskretna i zawsze
skuteczna obecność naszego Patrona, św. Józefa. Tym bardziej w Roku Mu poświęconym,
w którym wzywamy Go z wiarą i ufnością, mając w Nim wielkiego Opiekuna i Orędownika
z Ojcowskim sercem (Patris corde – List Apostolski Papieża Franciszka).
Dlatego nadal wzywamy Go z sercem córek, modląc się w szczególny sposób w intencji
XXIV Kapituły Generalnej, o owocność powołaniową, apostolską i misyjną naszego
Zgromadzenia, a także za wszystkie dzieci, młodzież i osoby powierzone naszym wspólnotom
wychowawczym.
Dzisiaj chciałabym podzielić się z Wami prostą refleksją na temat św. Józefa i Pierwszego
Przepowiadania. Jak wiemy, w ostatnich latach nasz Sektor Misyjny, w synergii z Sektorem
Misyjnym SDB, przeszedł drogę lepszego zrozumienia i pogłębienia Pierwszego Przepowiadania
Chrystusa.
W Patris corde Papież Franciszek podkreśla, że «po długiej i żmudnej podróży z Nazaretu
do Betlejem [Józef] zobaczył Mesjasza rodzącego się w stajni, bo gdzie indziej „nie było dla nich
miejsca” (Łk 2,7). Był świadkiem oddawania Jemu czci przez pasterzy (por. Łk 2,8-20) i Magów
(por. Mt 2,1-12), którzy reprezentowali odpowiednio lud Izraela i ludy pogańskie».
Józef jest człowiekiem milczenia, którego jedynym „słowem”, jakie znamy, jest świadectwo
życia, to znaczy jego być, jego czynów, tego, co zrobił i przeżył razem z Maryją i Dzieciątkiem.
Z Ewangelii Łukasza (rozdz. 2) wiemy, że pasterze mieli wizję anioła i otrzymali zapowiedź
«wielkiej radości», zapowiedź narodzin «w mieście Dawida Zbawiciela, którym jest Mesjasz, Pan».
Ponadto anioł wskazał im znak: «znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki, leżące w żłobie».
Łukasz wyraźnie wskazuje, że Józef był obecny przy narodzinach Jezusa: «…znaleźli
Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie». Jeśli z jednej strony mamy świadectwo życia Józefa,
z drugiej mamy w Józefie świadka tego, co dotyczy Dzieciątka: «Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli
o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu. A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co
im pasterze opowiadali. Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim
sercu. A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to
było powiedziane».
Józef wraz z Maryją był świadkiem tego objawienia się Jezusa, był świadkiem spotkania
pasterzy z Dzieciątkiem. I tak jak Maryja, On też na pewno zachowywał wszystkie te sprawy
i rozważał je w swoim sercu.
Mimo, że w milczeniu, Józef uczestniczy w spotkaniu pasterzy z Jezusem, w spotkaniu
Magów z Jezusem – jak mówi nam Mateusz; podobnie jest przy spotkaniu Symeona i Anny
z Dzieciątkiem w świątyni, kiedy «upłynęły dni ich oczyszczenia» i przynieśli Jezusa
«do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu».
Wydaje się rzeczą ważną podjęcie i ponowne zastanowienie się nad tym, co Benedykt XVI
napisał w encyklice Deus caritas est (n. 1), a co potem ponownie zaproponował Papież Franciszek
w Evangelii gaudium (n. 7): «U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś

2
wielkiej idei, jest natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą, która nadaje życiu nową
perspektywę, a tym samym decydujące ukierunkowanie».
I to jest sekret Pierwszego Przepowiadania… spotkanie! To nie oświecone słowa, długie
przemówienia, strategie duszpasterskie czy nasze programy prowadzą ludzi do spotkania
z Jezusem. To wszystko jest dobre, ważne, konieczne i pomaga, ale może też tłumić pragnienie
spotkania i bycia spotkanym przez Tego, który nadaje sens życiu i jako jedyny może napełnić
ludzkie serce radością, nadzieją i spokojem w obliczu codzienności!
Pierwsze Przepowiadanie jest i zawsze będzie przekazem doświadczenia wiary, przekazem
osobistego spotkania z Chrystusem, które przemienia nasze życie i prowadzi nas do dzielenia się tą
ogromną radością z otaczającymi nas ludźmi, a także z tymi, którzy żyją poza naszymi granicami
geograficznymi i egzystencjalnymi.
«Gdy mówimy, że to orędzie jest „pierwsze”, nie oznacza to, że jest na początku, a potem
się o nim zapomina, albo zastępuje się je innymi treściami, które je przewyższają. Jest pierwszym
w sensie jakościowym, ponieważ jest głównym orędziem, tym, do którego trzeba stale powracać
i słuchać na różne sposoby i które trzeba stale głosić...» (EG 164).
«Pierwsze Przepowiadanie pełni rolę centralną i niezastąpioną, gdyż wprowadza
„w tajemnice miłości Boga, który wzywa do osobistego przestawania z sobą w Chrystusie”
i otwiera drogę do nawrócenia» (RM 44). Jest to „dobra nowina”… którą wszystkie narody i kultury
mają prawo znać. Jest to dobra wiadomość, której tak bardzo potrzebuje nasz świat.
Nie możemy jednak mówić o Pierwszym Przepowiadaniu, nie pamiętając, że do
przekazywania radości Ewangelii potrzeba «ewangelizatorów z Duchem», czyli kobiet i mężczyzn
otwartych na działanie Ducha, którzy pozwalają się przemieniać w «głosicieli wielkich dzieł
Bożych», którzy głoszą «nowość Ewangelii śmiało, na głos, w każdym czasie i miejscu, także pod
prąd». «Jezus pragnie ewangelizatorów głoszących Dobrą Nowinę nie tylko słowem, ale przede
wszystkim życiem przemienionym obecnością Bożą» (EG 259).
Kochane Siostry, patrząc na osobę św. Józefa, który był świadkiem różnych spotkań
z Jezusem i spotkań Dzieciątka z różnymi kategoriami ludzi, pragnę zaprosić każdą z nas, aby
«odnowić dzisiaj swoje osobiste spotkanie z Jezusem Chrystusem, albo przynajmniej podjąć
decyzję gotowości spotkania się z Nim, szukania Go nieustannie każdego dnia» (EG 3).
Jako FMA, których życie jest nieustanną odpowiedzią na przesłanie „Tobie je powierzam”,
niech każda z nas, prowadzona przez Ducha, przeżywa z jeszcze większą radością i kreatywnością
swoje bycie misjonarką, stając się wiarygodnym świadkiem miłości Boga do młodych, czyniąc ze
swojej historii pierwsze przepowiadanie, które dociera do wszystkich, w każdym czasie i miejscu,
w misji powierzonej przez Pana; przeżywając wspaniałomyślnie swoje „fiat” w postawie „idę ja”,
w dynamice wyjścia, z pasją wychowawczo-misyjną Księdza Bosko i Matki Mazzarello.
Kochane Siostry, najlepsze życzenia z okazji uroczystości Wniebowzięcia NMP
i 206 rocznicy urodzin Księdza Bosko!
Z miłością,
w komunii modlitewnej,
Siostra Alaide Deretti
Radna ds. Misji