1.
უწინდელ დროში ღვთისა მოსავთა
გამოუქვაბავთ მუნ მონასტერი
და იმ ყინულში შეთხრილ ღვთის
ტაძარს
ბეთლემს უწოდებს დღესაცა ბერი

2.
თუ არ ღვთის ღირსი,
სხვა ვერვინ თურმე
ამ წმინდა ადგილს
ვერ შეეხება,
და თუ შეჰბედავს,
მსწრაფლ რისხვა
ღვთისა
ჭექა-ქუხილით
მოევლინება

3.
არ იყო ხნიერ, მაგრამ ვით წმინდანს
სულის სიმაღლე ზედ დასჩენოდა,
ზედ ეტყობოდა, რომ სული მისი
სულ სხვა სამყაროს შეხიზნებოდა.

4.
ლოცვით და მარხვით ხორც-უძლურ ქმნილი
ჰგვანდა წმინდანსა იგი წამებულს,
მრავალგზის ტანჯულს და ტანჯვათ ზედა
ძლევით -მოსილსა და განდიდებულს.

5.
ჰქონია მზის მხრივ ერთი სარკმელი,
და მუნით თურმე გადმოდენილა
შუქი მზისა და მთვარის ნათელი

6.
უეცრად ასტყდა
რამ ნიავ-ქარი,
დაჰბერა
კლდეთა,
ნაპრალთა,
მღვიმეთ,
და მყინვარიდამ,
ვითა ვეშაპი,
შავი ღრუბელი
დაიძრა მძიმედ

7.
 მწყემსი ქალი ვარ...
ამ მთის კალთებზედ
ცხვარს ვაძოვებდი
მამი-ჩემისას,
ბალახმა ცხვარი
ამოიტყუა
და მეც ამოვყევ
ფარასა ცხვრისას.

8.
ლამაზი იყო ამ დღეს საღამო,რა-რიგ შვენოდა მზე დამავალი!
შევხედე თუ არ იმ მზეს, იმ ცასა,გავშტერდი, ვეღარ მოვსხლიტე თვალი

9.
ყმაწვილი ქალი, სავსე სიცოცხლით
სავსე შვენების ჯადოთი, გრძნებით
ნაზად, ამაყად ცეცხლის პირს იჯდა,
ვით მინდვრის შველი ყელმოღერებით

10.
ზე აიხედა... დედაღვთის ხატსა
მავედრებელი შეჰმართა თვალი
და ვაი,წმინდა ღვთისმშობლის ნაცვლად,
თვალწინ დაუდგა ისევ ის ქალი

11.
რიჟრაჟი იყო და თენდებოდა,
გადაყრილიყო ციდან ღრუბელი
და დაწყნარებულს წუთისოფელსა,
დილის ნიავი დაჰქროდა ნელი

12.
მივარდა ლოცვანს ,დააყრდნო სხივზე,
და ,აჰა, სხივმა არ დაიჭირა!