Αμπελόκηποι Αθήνας και Συνεντεύξεις. Η κυρία Σοφία απαντά στις ερωτήσεις της ομάδας μας παρέχοντας φωτογραφικό υλικό της περιοχής και αναμνήσεις από τη παιδική της ηλικία. Να ευχαριστήσουμε πολύ, εκτός από την κυρία Σοφία, την φίλη της αδελφής της Ελένη, την κυρία Σταυρούλα Μανούσου, την κυρία Μαργαρίτα Νίκο καθώς και τον κύριο Χρήστο Μπερούκα για την πολύτιμη βοήθεια που μας προσέφεραν στην προσπάθεια που κάνουμε για τη διάσωση φωτογραφικού – οπτικοακουστικού υλικού καθώς και αναμνήσεων από την ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων Αθήνας. 56ο Γυμνάσιο Αθήνας Συντακτική και Φωτογραφική Ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικης

1. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [1]
Συνεντεύξεις που μας έδωσε η
κυρία Σοφία
(κάτοικος για πολλά χρόνια στην περιοχή των
Αμπελοκήπων Αθήνας)
Επιπλέον φωτογραφίες της περιοχής Άνω Αμπελοκήπων και του 104ου
Δημοτικού
Σχολείου μας έδωσαν η κυρία Σταυρούλα Μανούσου, η κυρία Ελένη, η κυρία
Μαργαρίτα Νικολοπούλου, ενώ το βίντεο με τον Ανδρέα Παπανδρέου να ψηφίζει
στο 104ο
Δημοτικό Σχολείο, από όπου έχουμε χρησιμοποιήσει φωτογραφίες, το
είχε εντοπίσει ο κύριος Χρήστος Μπερούκας.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής
Σχολικά έτη: 2016-2018

2. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [2]
 [56ο
] Κυρία Σοφία, πόσα χρόνια ζείτε στην περιοχή Αμπελοκήπων (από πότε μέχρι
πότε;)
[κ. Σοφία] Εδώ γεννήθηκα στο μαιευτήριο Έλενα το 1960 και από τότε ζω εδώ.
Συγκεκριμένα στην περιοχή των Άνω Αμπελοκήπων.
 [56ο
] Πώς βρέθηκαν οι πρόγονοί σας στην περιοχή;
[κ. Σοφία] Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς μου είχαν πει. Μας είχαν αναφέρει ότι η οικογένεια
ήρθε σε τρεις δόσεις. Πρώτα ήρθε ο παππούς μου μόνος του και μετά τα δύο του
μεγαλύτερα παιδιά από τα τέσσερα. Αφού εγκαταστάθηκαν σχετικά ικανοποιητικά,
ακολούθησαν και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας (γιαγιά και τα άλλα δύο μικρότερα
παιδιά).
Ήρθαν στην περιοχή, μετά από ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, αφήνοντας όλη τους την
περιουσία στους συγγενείς τους ξεκινώντας από το μηδέν. Δεν θα ήθελα να αναφερθούμε
σε αυτό.
Ο παππούς μου ήταν «σκληρός» άνθρωπος ως προς τα παιδιά του, αγύριστο κεφάλι και
αγωνιστής της αριστεράς. Η γιαγιά μου Σοφία ήταν ένας τρυφερός άνθρωπος ο οποίος
ήθελε να βοηθάει όσους μπορούσε. Στην ταβέρνα ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ «Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ» που είχαν
υπήρχε πάντα ένα πιάτο ζεστό φαγητό για όσους είχαν έρθει στην Αθήνα και δεν είχαν
δουλειά και χρήματα. Φιλοξενούσαν μάλιστα κόσμο σε κουρελούδες πάνω στην ταράτσα
της ταβέρνας μέχρι να βρουν μεροκάματο ή και δουλειά.
Θυμάμαι μια φορά όταν ήμουν σε ηλικία 30 ετών όπου είχα «πάρει» ένα ταξί για να πάω
στο πατρικό μου. Ο ταξιτζής, όταν του είπα ότι πηγαίνω στην οδό Καντούνη (όπου ήταν
παλιά η είσοδος της ταβέρνας), άρχισε να μου λέει ότι του έφερα μνήμες στο μυαλό του.
Εκεί υπήρχε κάποτε μια ταβέρνα όπου ερχόταν κόσμος από πολλές γειτονικές περιοχές
για να βρει φαγητό. Πήγαινε και αυτός εκεί. Μου είπε ότι τη γιαγιά μου την έλεγαν
«αγία», γιατί ήταν ένας πάρα πολύ ζεστός άνθρωπος και βοηθούσε τους πάντες.
 [56ο
] Τι ιστορίες θυμόσαστε από αυτές που σας έχουν αφηγηθεί οι γονείς σας;
[κ. Σοφία] Θυμάμαι ότι η μαμά μου ήθελε να σπουδάσει, να γίνει δασκάλα, αλλά ο
πατέρας της δεν συμφωνούσε. Έλεγε ότι μόνο ένας θα σπουδάσει από την οικογένεια και
αυτός θα είναι το αγόρι. Το αγόρι τελείωσε το Γυμνάσιο και έγινε μπακάλης. Τα κορίτσια
τα έστειλε στις τέχνες. Οι δύο έγιναν μοδίστρες και η άλλη κομμώτρια. Η μητέρα μου,
ακόμα και όταν ήταν στο χωριό, διάβαζε όπου μπορούσε. Ακόμα και αν ήταν στην

3. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [3]
ύπαιθρο με τα πρόβατα, είχε μαζί της τα βιβλία για να διαβάσει. Οι σπουδές ήταν ένα
όνειρο για αυτήν. Αυτός ήταν και ο λόγος που έκανε τα πάντα, στερήσεις, πολλή δουλειά,
για να σπουδάσει τα δικά της παιδιά.
Θυμάμαι που μου είχαν πει ότι η μαμά μου είχε χάσει μια χρονιά από το σχολείο, γιατί
στο χωριό είχε πατήσει μια φάκα, σαν αυτή που χρησιμοποιούν για να πιάσουν τα ζώα,
πηγαίνοντας να πάρει ένα ψωμάκι που είχε δει σε παράθυρο ενός γειτονικού σπιτιού.
Παραλίγο να χάσει το κάτω μέρος του ποδιού της. Με διάφορα βότανα και χορταρικά που
της έβαζαν πάνω στην πληγή, μετά από ένα περίπου χρόνο, το πόδι της βελτιώθηκε,
αφήνοντας μια τεράστια ουλή σαν βραχιόλι στο πόδι της.
Ο παππούς μου είχε χάσει το δεξί του μάτι δουλεύοντας στα νταμάρια των Άνω
Αμπελοκήπων απέναντι από εκεί που έφτιαξε αργότερα το μαγαζί του. Δούλευε και στα
νταμάρια των Τουρκοβουνίων. Όταν έχασε το μάτι του (από πέτρα μετά από έκρηξη
φουρνέλων) σταμάτησε σιγά-σιγά να εργάζεται στα νταμάρια και ασχολιόταν με την
ταβέρνα, αρχικά, και με το μπακάλικο στη συνέχεια.
Από όταν είχε την ταβέρνα, είχε αγοράσει οικόπεδα στο Γέρακα, στο Σταυρό, στα
Μεσόγεια και πίσω από τον Υμηττό για να καλλιεργεί αμπέλια. Με τα σταφύλια αυτά, τα
οποία μαζεύαμε όλοι μαζί τα καλοκαίρια, τα πατούσαμε και αυτός στη συνέχεια έκανε
κρασί. Εκείνες τις ημέρες μαζευόμασταν όλοι μαζί, συγγενείς και φίλοι, και ήταν σα
γιορτή. Τρώγαμε όλοι μαζί και μαζεύαμε τα σταφύλια τα οποία πατούσαμε στο πατητήρι.
Θυμάμαι τα βαρέλια που είχε στην ταβέρνα για να βάλει το κρασί. Τα έβγαζε όλα έξω και
τα καθάριζαν κάθε χρόνο. Όταν έβαζε το καινούριο κρασί, τα βαρέλια τα τοποθετούσε στο
υπόγειο. Ακόμα και όταν η ταβέρνα έγινε μπακάλικο, συνέχιζε να φτιάχνει κρασί. Υπήρχαν
δύο τραπεζάκια έξω από το μπακάλικο, όπου συνεχιζόταν η παράδοση της ταβέρνας.
Έρχονταν γείτονες και συζητούσαν, έπιναν και έτρωγαν. Εντύπωση μου είχε κάνει ο
καθαρισμός των βαρελιών. Αυτός που τα καθάριζε με συρμάτινες βούρτσες έμπαινε
ολόκληρος μέσα για να τα καθαρίσει πριν βάλουμε το καινούριο κρασί. Θυμάμαι την πολύ
έντονη μυρωδιά της ρετσίνας των βαρελιών.
Μετά το θάνατο της γυναίκας του δεν ξαναπαντρεύτηκε. Ήταν μαζί με τα παιδιά του. Η
γυναίκα του, όπως και ο ίδιος, θάφτηκαν στο χωριό. Είχε πει ότι θα γυρίσει στο χωριό
μόνο νεκρός, όπως και τελικά έγινε. Θυμάμαι ότι όταν έγινε η κηδεία του, οι συγχωριανοί
του τον περίμεναν και τον έκλαψαν. Ήταν μια σκηνή που δεν θα ξεχάσω ποτέ.
Μου είχαν πει ότι στην περιοχή εκεί, των Άνω Αμπελοκήπων, υπήρχαν πολλοί υπάλληλοι
της Βουλής που είχαν πάρει οικόπεδα και χτίσει μονοκατοικίες. Η μεγάλη έκταση όπου

4. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [4]
ήταν και η ταβέρνα του παππού μου χωρίστηκε σε οικόπεδα. Του είπαν να διαλέξει ποιο
κομμάτι θέλει και τα υπόλοιπα μοιράστηκαν σε υπαλλήλους κάποιου υπουργείου (μάλλον
του υπουργείου Οικονομικών). Γι’ αυτό, ίσως, και η δόμηση είναι χαμηλή στην περιοχή
αυτή, ενώ στην πίσω πλευρά του λόφου (περιοχή Γκύζη) η δόμηση είναι τελείως
διαφορετική. Δεν υπάρχει κήπος μπροστά στα πολυώροφα σπίτια/ πολυκατοικίες).
 [56ο
] Τι θυμόσαστε από τα παιδικά σας χρόνια;
[κ. Σοφία] Θυμάμαι που η γιαγιά μου ήταν άρρωστη στο νοσοκομείο και εγώ ήμουν πολύ
φοβισμένη. Δεν μπορούσα να μπω στο δωμάτιο του νοσοκομείου, γιατί καταλάβαινα ότι
«έφευγε» και φοβόμουν. Με καλούσε να πάω κοντά της, αλλά τελικά δεν πήγα…
Θυμάμαι το Δημοτικό μου σχολείο. Ήταν το 104ο
. Δεν ήταν εκεί που είναι τώρα. Ήταν στις
οδούς Ευσταθίου και Σεβαστοπούλου γωνία. Τώρα ο χώρος του παλιού 104ου
Δημοτικού
Σχολείου Αθήνας έχει γίνει πολυκατοικία. Στο σχολείο πηγαίναμε από τα ανοικτά
οικόπεδα. Όταν χτίζονταν συνέχεια σπίτια στην περιοχή εμείς τα βλέπαμε ως εμπόδια.
Έπρεπε να κάνουμε περισσότερο δρόμο για να πάμε στο σχολείο μας και στους φίλους
μας.
Στο τέλος κάθε χρονιάς κάναμε γυμναστικές επιδείξεις στο απέναντι ανοικτό οικόπεδο και
στους χωμάτινους δρόμους (μιας και δεν κυκλοφορούσαν πολλά αυτοκίνητα την εποχή
εκείνη).
Εικόνα 1: Σεβαστοπούλου και Ευσταθίου γωνία ήταν το παλιό 104
ο
Δημοτικό Σχολείο στο οποίο πήγαινα.
Θυμάμαι και τις παραστάσεις καραγκιόζη και κουκλοθέατρου που βλέπαμε στο Ίδρυμα
αναπήρων (που τώρα έχει γίνει το Πάρκο για το Παιδί και τον Πολιτισμό -πρώην ΚΑΠΑΨ
Κέντρο Αποκατάστασης Πολιτικών Αναπήρων Πολέμου, που κατασκευάσθηκε το 1959 με
τη συνδρομή της Νορβηγικής κυβέρνησης).
Επίσης, μια γιαγιά που κατέβαινε με τα πρόβατά της από τα Τουρκοβούνια καβάλα σε ένα
γαϊδούρι περνώντας τον περιφερειακό δρόμο. Μου είχε κάνει εντύπωση και ο οικισμός
των Τουρκοβουνίων. Εκεί πετούσαμε και τον αετό, είχε μικρά σπιτάκια, αυθαίρετα,
χτισμένα από τσιμεντόλιθους. Ο οικισμός ήταν πολύ μικρός. Αρκετά από αυτά
γκρεμίστηκαν γύρω στο 1970, αλλά μετά από κάποια χρόνια ξαναχτίστηκαν.

5. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [5]
Θυμάμαι τις φωνές των μαμάδων που φώναζαν από τα σπίτια τους τα ονόματα των
παιδιών τους για να «μαζευτούν» σπίτι τους.
Θυμάμαι επίσης:
 τον παγοπώλη, που με ειδική λαβίδα άφηνε έξω από τα σπίτια που είχαν ψυγείο
πάγου τον … πάγο. Τον πληρώναμε μια φορά την εβδομάδα,
 τον γαλατά που ερχόταν με μια μηχανή όπου στην καρότσα του είχε τα γάλατα που
μοίραζε. Είναι ο Μπαλής που τότε είχε ένα μικρό υπόγειο εργαστήριο, όπου έφτιαχνε
το φημισμένο για την εποχή γιαούρτι και γαλακτομπούρεκο Μπαλή και ένα ισόγειο
μαγαζάκι. Σήμερα οι απόγονοί του έχουν το μαγαζί στην Τριφυλλίας με την ίδια
ονομασία,
 τον κουρέα που πήγαινε από σπίτι σε σπίτι, μια φορά την εβδομάδα περίπου και
κούρευε φορώντας στους πελάτες του άσπρες «πετσέτες», σαν σεντόνια ήταν, έκανε
τον αφρό με σαπούνι και βουρτσάκια και τους έβαζε πολλές κολόνιες μετά το
ξύρισμα. Ήταν ένας τρόπος διάδοσης των νέων, των ειδήσεων της περιοχής. Ποιος
είπε ότι οι άνδρες δεν κουτσομπολεύουν!
 τους γύφτους που έρχονταν κάθε καλοκαίρι με το ντέφι και έβαζαν τα ζώα να
χορεύουν. Η μαϊμού ανέβαινε στην πλάτη του ιδιοκτήτη της και έκανε κόλπα. Τις
φορούσε και ρούχα κάποιες φορές. Αξιολύπητη ήταν η αρκούδα που είχε τον χαλκά
στη μύτη και την έβαζαν να χορεύει. Όταν σταματούσε τον χορό ή καθυστερούσε να
κάνει αυτό που της έλεγαν με παραγγέλματα, την χτυπούσαν. Είχα ανάμικτα
συναισθήματα. Από τη μια μου άρεσε που τα έβλεπα τα ζωάκια και από την άλλη τα
λυπόμουν,
 τον πλανόδιο πωλητή ρούχων και λευκών ειδών. Ερχόταν χωρίς μεταφορικό μέσο.
Είχε την πραμάτεια του στα χέρια. Ερχόταν όλη η γειτονιά, έβλεπε, αγόραζε και έδινε
Εικόνα 2: Επαγγέλματα που, ευτυχώς, δεν υπάρχουν πλέον (Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο).

6. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [6]
παραγγελίες για την επόμενη φορά που θα ερχόταν. Οι γυναίκες αγόραζαν είδη
προικός για τις κόρες τους, ειδικά εκείνες που ήταν σε ηλικία γάμου,
 τον παλιατζή που έπαιρνε παλιά αντικείμενα. Άλλαζαν οι εποχές, η τεχνολογία και ο
παλιατζής έπαιρνε αντικείμενα λειτουργικά, αλλά προηγούμενης τεχνολογίας. Για
παράδειγμα ψυγεία πάγου, τζουκ μποξ… Τότε δεν καταλαβαίναμε ότι ήταν
σημαντικά.
Επίσης, θυμάμαι πως ανεβαίναμε στις μουριές γύρω από την ταβέρνα, κόβαμε και
τρώγαμε μούρα. Μοιράζαμε στις γειτόνισσες… Στις ζεστές ώρες του καλοκαιριού
μαζευόμαστε κάτω από τις μουριές για ίσκιο και δροσιά, μικροί-μεγάλοι.
Τις Κυριακές μας ξυπνούσε το ραδιόφωνο που έβαζε ο παππούς μου στη διαπασών και
έπαιζε παραδοσιακά τραγούδια. Όταν απέκτησε τηλεόραση, έβαζε την τηλεόραση πάρα
πολύ δυνατά και ξυπνούσε όλη τη γειτονιά με τραγούδια.
Το καλοκαίρι, τις λίγες φορές που πηγαίναμε για μπάνιο στη Λούτσα συνήθως αλλά και
στο Σχοινιά, φεύγαμε το πρωί και γυρνούσαμε αργά το απόγευμα. Έχω στο μυαλό μου ως
ανάμνηση την μετακίνηση παρά το μπάνιο. Μας ανέβαζαν σε μια καρότσα, 12 παιδιά, και
βλέπαμε από εκεί τα άλλα αυτοκίνητα και τις περιοχές που περνούσαμε. Ήταν
εντυπωσιακά. Τραγουδούσαμε στη μετακίνηση, πείραζε ο ένας τον άλλον….
Επίσης, τις μετακινήσεις από τους Αμπελόκηπους στην Κρανιά με μια μηχανή, όπως τις
γερμανικές με καρότσα. Στη μηχανή ήταν ο μπαμπάς με τη μαμά και στην καρότσα
ήμασταν η αδελφή μου και εγώ. Το ταξίδι ήταν πολύ δύσκολο, γιατί στην καρότσα
Εικόνα 3: Αμπελόκηποι - Κρανιά Καρδίτσας.
αισθανόσουν έντονα τα χαλικάκια των δρόμων. Ειδικά τις φορές που πηγαίναμε το Πάσχα
και ήταν νωρίς και είχε κρύο. Παγώναμε από την ακινησία κατά τη διαδρομή.

7. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [7]
 [56ο
] Πώς βλέπετε τις αλλαγές που έγιναν στην περιοχή των Αμπελοκήπων;
[κ. Σοφία] Παλιά είχαμε ορίζοντα. Μπορούσαμε να δούμε τον Υμηττό, τον Λυκαβηττό, δεν
είχαμε απειλή από αυτοκίνητα και από κλέφτες. Δεν κλειδώναμε τα σπίτια μας. Τα
καλοκαίρια κοιμόμασταν στη βεράντα σε στρώμα.
Τώρα έχουμε χάσει τη θέα προς τα βουνά, έχουμε θόρυβο από τα αυτοκίνητα. Έχει χαθεί
η έννοια της γειτονιάς. Όλοι γνωριζόμασταν μεταξύ μας, κάτι που τώρα δεν συμβαίνει.
 [56ο
] Τι παιχνίδια παίζατε όταν ήσασταν μικρή;
[κ. Σοφία] Σχετικά με τα παιχνίδια που παίζαμε θυμάμαι ότι κατεβαίναμε την οδό
Καντούνη μέσα σε κούτες, τσουλήθρα. Δεν μπορούσαμε να κάνουμε εύκολα ποδήλατο,
γιατί οι δρόμοι είχαν πολλές ανηφόρες.
Θυμάμαι, επίσης, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο και κάποιος έκανε κάποια δυνατή μπαλιά, η
μπάλα έφτανε στην οδό Τριφυλίας και τρέχαμε για να την πιάσουμε.
Παίζαμε κρυφτό (ανεβαίναμε και στις μουριές), κάναμε συλλογές από πεταμένα άχρηστα
υλικά που βρίσκαμε σε γειτονικά οικόπεδα. Επίσης παίζαμε καραγκιόζη και κουκλοθέατρο
που φτιάχναμε μόνοι μας με καφάσια από το μπακάλικο. Βάζαμε και εισιτήριο ένα
πενηνταράκι.
 [56ο
] Εσείς ποια εποχή θα προτιμούσατε;
[κ. Σοφία] Είναι δύσκολο να πει κανείς. Εξαρτάται από ποια πλευρά θα το δει. Κάθε εποχή
έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της. Τα βιώματα που έχει ο καθένας επηρεάζουν και τη
στάση που έχεις στην εποχή καθώς και τις μνήμες σου.
 [56ο
] Πόσα άτομα ήσασταν στην τάξη στο Δημοτικό;
[κ. Σοφία] Λίγα παιδιά ήμασταν σε μια τάξη, γύρω στα 15. Το σχολείο (104ο
) ήταν μικρό,
εξατάξιο (περίοδος: 1966-1972).

8. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [8]
 [56ο
] Έμεναν στην ίδια τάξη μαθητές στο Δημοτικό;
[κ. Σοφία] Δεν θυμάμαι να έμεναν παιδιά. Στην τάξη μου δεν είχε μείνει κανείς. Είχαν
όμως κάποιοι πολύ κακούς βαθμούς. Έβαζαν και 5. Έπεφτε και πολύ ξύλο (βέργα).
 [56ο
] Πόσα τμήματα είχατε;
[κ. Σοφία] Έξι. Ένα σε κάθε τάξη.
 [56ο
] Έχετε κρατήσει επαφές με συμμαθητές σας από το Δημοτικό;
[κ. Σοφία] Έχω χάσει συμμαθητές μου. Κάποιοι είχαν μπλέξει και με ναρκωτικά. Ο
οδοντίατρός μου ήταν συμμαθητής μου. Μου λέει και τα νέα άλλων όταν πηγαίνω στο
οδοντιατρείο που έχει απέναντι από το πρώην ΚΑΠΑΨ.
 [56ο
] Τι σας άρεσε περισσότερο στο σχολείο και τι δεν σας άρεσε;
[κ. Σοφία] Δεν μου άρεσε το Δημοτικό τότε. Είχε πολλή καταπίεση και φόβο. Το καλό ήταν
οι φίλοι μου, το διάλειμμα και οι τυρόπιτες που έφερνε ένας πλανόδιος. Μου άρεσε το
κτήριο και λυπήθηκα που γκρεμίστηκε και πήρε τη θέση του μια «αδιάφορη»
πολυκατοικία.
Εικόνα 4: Η πολυκατοικία στη συμβολή των οδών Σεβαστοπούλου και Ευσταθίου.
 [56ο
] Νοσταλγείτε τις ημέρες που ήσασταν στο Δημοτικό;
[κ. Σοφία] Όχι. Δεν είχα καλούς δασκάλους. Περίμεναν τα δώρα των πλουσίων. Θυμάμαι
που είχα πάει μια ανθοδέσμη στη δασκάλα μου που είχα φτιάξει μόνη μου. Μου είπε να
την αφήσω στην έδρα και δεν ασχολήθηκε καθόλου. Την άφησε στην έδρα και μαράθηκε.
Θυμάμαι που με είχε ρωτήσει τι δουλειά κάνει η μητέρα μου. Όταν της είπα μοδίστρα,
μου ζήτησε να της πω να περάσει από το σχολείο. Δεν της είπε τίποτα για μένα. Της

9. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [9]
ζήτησε να της ράψει δύο φούστες. Δεν ρώτησε πόσο κάνει ο κόπος της και, φυσικά, δεν
την πλήρωσε ποτέ. Θεωρούσε ότι δε θα έπρεπε….
 [56ο
] Πότε αποφοιτήσατε και ποια είναι η επαγγελματική σας εξέλιξη;
[κ. Σοφία] Τελείωσα το Μαράσλειο το 1978. Εκεί είχα σημαντικούς καθηγητές οι οποίοι με
καθοδήγησαν και με υποστήριξαν. Με βοήθησαν να μη σταματήσω το σχολείο, σε μια
δύσκολη περίοδο που είχα, ενώ με βοήθησαν να βάλω στόχους. Θυμάμαι ιδιαίτερα τον
μαθηματικό Τσολακίδη, την καθηγήτρια των Καλλιτεχνικών Ζάχαρη, των Οικοκυρικών, η
οποία με υποστήριξε αρκετά και των Θρησκευτικών Καραδιάκο, ο οποίος διοργάνωνε και
τις εκδρομές στο σχολείο.
 [56ο
] Πόσο θεωρείτε ότι σας επηρέασε το σχολείο στην προσωπική και στην
επαγγελματική σας ζωή;
[κ. Σοφία] Πολύ, το εξατάξιο Γυμνάσιο.
 [56ο
] Υπάρχουν συμμαθητές σας που θεωρείτε ότι ξεχώρισαν/ διακρίθηκαν στην
επαγγελματική τους ζωή;
[κ. Σοφία] Όλες οι συμμαθήτριές μου από το Μαράσλειο έχουν σπουδάσει και έχουν
αξιόλογη επαγγελματική ζωή.
 [56ο
] Τρώγατε ξύλο στο σχολείο τότε;
[κ. Σοφία] Εγώ όχι, αλλά χτυπούσαν πολύ οι δάσκαλοι, κυρίως τα αγόρια.
 [56ο
] Υπήρχε επιστάτρια στο σχολείο σας;
[κ. Σοφία] Δε θυμάμαι.
 [56ο
] Σας γεννήθηκε ποτέ η επιθυμία να ξαναπάτε σχολείο να ξαναζήσετε στιγμές
που ζήσατε;
[κ. Σοφία] Όταν περνάω από το Μαράσλειο πάντα θυμάμαι με νοσταλγία τις στιγμές που
έζησα. Την ποδιά που φόραγα τότε την έχω φυλαγμένη, όπως και τετράδια από το
Δημοτικό, μπλοκ ζωγραφικής από το Γυμνάσιο κ.α. Πάντως δε θα ήθελα να ξαναπάω
σχολείο.

10. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [10]
Παράρτημα
Α1. Μερικές φωτογραφίες που έχουν «επιζήσει»… Από το προσωπικό αρχείο της κυρίας
Σοφίας.
Εικόνα 5: Έξω από την ταβέρνα ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ «Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ». Στη φωτογραφία φαίνονται ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού
Τάντος Βάϊος (δεξιά της φωτογραφίας) και η γυναίκα του Σοφία στο κέντρο της φωτογραφίας καθισμένη σε μια
καρέκλα με δύο κόρες τους (στα αριστερά) και μια γειτόνισσα με τα δύο της μικρά αγοράκια (τον πιο μικρό τον
έλεγαν Χαράλαμπο/Μπάκη). Η φωτογραφία είναι γύρω στο 1960.
.
Εικόνα 6: Στις παραπάνω εικόνες φαίνεται το σημείο που ήταν το μαγαζί και το σπίτι της οικογένειας (το σκίτσο το
έκανε η συνεντευξιαζόμενη).

11. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [11]
Εικόνα 7: Φωτογραφία από το εσωτερικό της ταβέρνας ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ «Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ» (δεκαετία ‘60 ).
Εικόνα 8: Φωτογραφία από το εσωτερικό του μαγαζιού. Οι ιδιοκτήτες του μαγαζιού στα αριστερά με δύο από τους
γαμπρούς τους (με τα άσπρα πουκάμισα στο κέντρο της φωτογραφίας).

12. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [12]
Εικόνα 9: Έξω από το μαγαζί. Στα δεξιά η οδός Καντούνη, ενώ η φωτογραφία τραβήχτηκε από τη γωνία των οδών
Μοισιοδάκου και Καντούνη.
Εικόνα 10: Στην ταβέρνα. Ο παππούς και η γιαγιά στο κέντρο της φωτογραφίας. Στα δεξιά οι δύο τους κόρες. Στην
ταβέρνα έχει στρωθεί μωσαϊκό.

13. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [13]
Εικόνα 11: Ο παππούς μου Βάϊος και η γιαγιά μου η Σοφία μπροστά στην ταβέρνα (ΚΑΦΕ -ΜΠΑΡ) «Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ» με
τις δυο τους κόρες. Η μητέρα μου είναι στα δεξιά της φωτογραφίας.
Εικόνα 12: Χορός στην ταβέρνα ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ "Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ"στον αρραβώνα της μητέρας μου το 1958.

14. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [14]
Εικόνα 13: Συγγενείς της οικογένειας στο δωμάτιο που ράβει η μητέρα μου. Διακρίνεται το ράντζο και το μπαούλο
που το έχουμε ακόμα ως ενθύμιο.
Εικόνα 14: Η μητέρα μου σε δωμάτιο του σπιτιού ράβει. Μπροστά της είναι η μηχανή Singer. Διακρίνεται η ξύλινη
ντουλάπα και ένα ράντζο. Το πάτωμα ήταν ακόμα από τσιμέντο (δεν έχει στρωθεί ακόμα με μωσαϊκό). Η
φωτογραφία θα μπορούσε να είναι συνέχεια της προηγούμενης.

15. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [15]
Εικόνα 15: Φωτογραφία του παππού μου με στρατιωτική στολή.
Εικόνα 16: Πάσχα γύρω στο 1970 στο οικόπεδο απέναντι από το πατρικό μου σπίτι (Μοισιόδακος και Καντούνη). Στη
φωτογραφία ο πατέρας μου με το καπέλο, η μητέρα μου δίπλα του, η αδελφή μου (όρθια στο κέντρο με το άσπρο
ζακετάκι), συγγενείς και φίλοι. Εγώ γυρίζω το αρνί και το κοκορέτσι. Στο βάθος φαίνεται το νταμάρι.

16. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [16]
Εικόνα 17: Απαγγέλλοντας ποίημα στο προαύλιο του 104
ου
Δημοτικού Σχολείου (τα θρανία τα βγάζαμε έξω για στις
εκδηλώσεις). Απαγγέλω το ποίημα που τελείωνε με τη φράση
"ένα μόνο θα σας πω, πως πολύ σας αγαπώ". (Το φόρεμα το
είχε ράψει η μητέρα μου)
Εικόνα 18: Απαγγέλλοντας ποίημα στην επέτειο
της 21ης Απριλίου. Η φωτογραφία είναι γύρω στο
1970. Στο κάτω μέρος φαίνονται αποθηκευτικοί
χώροι του 104
ου
Δημοτικού Σχολείου (δεν ήταν
αίθουσες διδασκαλίας στο υπόγειο)
Εικόνα 19: Γυμναστικές επιδείξεις γύρω στο 1967-68 στο προαύλιο του 104
ου
Δημοτικού Σχολείου Αθήνας. Εγώ
βρίσκομαι στη μέση της πρώτης τριάδας.

17. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [17]
Εικόνα 20: Στο προαύλιο του 104
ου
ΔΣ Αθήνας. Κλασική φωτογραφία της εποχής. Σχολικό έτος: 1968-1969. Τάξη: Γ'. Η
φωτογραφία είναι μετά από Γυμναστική. Ο μισός γιακάς της ποδιάς που φορούσαμε τότε δεν φαίνεται. Πίσω
φαίνονται οι τσιμεντόλιθοι του προαυλίου. Ο χάρτης της Ελλάδος έχει χρησιμοποιηθεί για να υπάρχει ένα καλύτερο
φόντο. Διακρίνεται το ξύλινο θρανίο το οποίο χρησιμοποιούσαμε στις τάξεις.

18. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [18]
Εικόνα 21: Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής στα Τουρκοβούνια πολύ πριν τοποθετηθούν οι κεραίες κινητής
τηλεφωνίας. Δεν υπάρχει τίποτα δίπλα στο εκκλησάκι.
Εικόνα 22: Το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής ανάμεσα σε κτήρια... (2018)

19. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [19]
Εικόνα 23: Απολυτήριο Δημοτικού την πρώτη χρονιά που το 32
ο
Δημοτικό Σχολείο Αθήνας ονομάστηκε 18
ο
Δημοτικό
Σχολείο (Δείτε και παλαιότερη εργασία της συντακτικής μας ομάδας
https://www.slideshare.net/goa56tkdrills/ektiria-axaias-56: σελ. 12 και 13)

20. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [20]
Εικόνα 24: Οικόπεδο επί της οδού Μοισιόδακου 71. Έτος 1974. Είχε χιονίσει στην περιοχή. Στα δεξιά διακρίνεται ο
τοίχος του σπιτιού στην οδό Μοισιόδακου 73. Στο κέντρο είναι η κόρη του Τάντου Λαμπρινή και δεξιά οι εγγονές του.
Αριστερά γειτονόπουλα που βγήκαν να παίξουν με το χιόνι.
Εικόνα 25: Στα αριστερά διακρίνονται τα δέντρα (μουριές) που ήταν μπροστά από το σπίτι και το μπακάλικο (πρώην
ταβέρνα «Η ΚΑΡΔΙΤΣΑ») στην οδό Μοισιόδακου 73. Πίσω διακρίνονται τα νταμάρια όπου δούλευε ο παππούς όταν
είχε έρθει από την Καρδίτσα. Ο δρόμος ακόμα έχει χώμα και όχι άσφαλτο. Στο σημείο αυτό υπήρχαν λιμνάζοντα νερά
και βατράχια. Στη φωτογραφία είναι μια από τις εγγονές του Τάντου.

21. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [21]
Εικόνα 26: 5/2/1983. Κεντρική φιγούρα είναι η κόρη του Τάντου και αριστερά μια από τις εγγονές του. Στα δεξιά
είναι η οδός Μοισιόδακου. Διακρίνονται οι προσθήκες των δύο δωματίων που έγιναν για να στεγάσουν τα εγγόνια.
Εικόνα 27: 5/2/1983. Ο δρόμος έχει ασφαλτοστρωθεί. Διακρίνεται η εγγονή του Τάντου με μια γειτόνισσα, ενώ στο
βάθος ψηλά είναι το σπίτι του Δ. Μυταρά (ζωγράφου, καθηγητή της ΑΣΚΤ). Ήμουν μαθήτριά του στο προκαταρκτικό
της ΑΣΚΤ.

22. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [22]
A2. Φωτογραφίες σύγχρονες της περιοχής (2018)
Εικόνα 28: Καντούνη και Μοισιόδακου γωνία
Εικόνα 29: Το ισόγειο του σπιτιού όπου γεννήθηκα. Τα κάγκελα είναι τα ίδια όπως τότε. Από τα σκαλάκια αυτά,
τρώγοντας καρπούζι, έβλεπα τον Υμηττό (δεν υπήρχε κάτι χτισμένο που να "κόβει" τη θέα). Στα δεξιά κάτω που
φαίνεται ήταν το υπόγειο που ο παππούς φύλαγε τα κρασιά.

23. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [23]
Εικόνα 30: Μοισιόδακος και Καντούνη η ανηφόρα. Στην πολυκατοικία δεξιά ψήναμε το αρνί και το κοκορέτσι (φωτο
31, σελ.15 ). Απέναντι, για να μην φαίνεται άσχημα το παλιό νταμάρι, το έχουν χτίσει με πέτρα.
Εικόνα 32: Το νταμάρι έχει καλυφθεί με πέτρες και φαίνεται σαν τοίχος.

24. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [24]
Β. Φωτογραφίες από το προσωπικό αρχείο της κυρίας Ελένης, φίλης της αδελφής της
κυρίας Σοφίας, η οποία μας τις εκχώρησε για τις ανάγκες των εργασιών μας.
Εικόνα 33: Άνοιξη 1967. Μπόχαλη και Καμαριώτου
Εικόνα 34: 1967. Το οικόπεδο απέναντι από το προηγούμενο σπίτι. Διακρίνεται και το νταμάρι των Άνω
Αμπελοκήπων. Στα αριστερά το κτήριο με τα τσιμέντα ήταν για χρόνια ξυλουργείο, ενώ στην ανηφόρα, στα δεξιά,
χτίστηκε το σπίτι του Μυταρά. Ο χώρος που φαίνεται κάτω από το νταμάρι ήταν περιφραγμένος και είχε μέσα μικρά
κοτέτσια.

25. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [25]
Εικόνα 35: 1968. Ταράτσα ισόγειο στην οδό Μπόχαλη
Εικόνα 36: 1972. Η θέα από το ισόγειο στην Μπόχαλη. Η περιοχή έχει ήδη κτιστεί αρκετά.

26. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [26]
Γ. Φωτογραφίες σχετικές με το 104ο
ΔΣ.
Εικόνα 37: Από τις εκλογές του 1974. Ο Ανδρέας Παπανδρέου προσέρχεται για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα
στις 17/11/1974. Το κτήριο του 104
ου
ΔΣ γκρεμίστηκε γύρω στο 1981. Στη θέση του υπάρχει μια πολύ μεγάλη
πολυκατοικία. Ο μετέπειτα πρωθυπουργός της Ελλάδος φοράει σακάκι και ζιβάγκο, ενώ μέσω των φωτογραφιών
από την προσέλευσή του παίρνουμε μια ιδέα για το κτήριο του σχολείου. Τσιμεντόλιθοι για περίφραξη της αυλής,
μια μικρή πόρτα για είσοδο, ενώ η αίθουσα της ΣΤ΄ τάξης όπου ψηφίζει φαίνεται να είναι μεγάλη και ψηλοτάβανη.
Οι παραπάνω τέσσερεις φωτογραφίες είναι από το βίντεο που βρίσκεται εδώ:
http://mam.avarchive.gr/portal/digitalview.jsp?get_ac_id=1157&thid=2225#adesc.
Έξω από τη μικρή πορτίτσα που μπαίνει ο Παπανδρέου, όπως μας ανέφερε η κυρία Σοφία,
ερχόταν ο «τυροπιτάς». Παρόλο που στο σχολείο είχαν κυλικείο, δεν υπήρχε περίπτωση να μην
πάρουν τυρόπιτα από αυτόν.
Η ΣΤ’ τάξη που ψηφίζει ήταν στο ισόγειο, ενώ στα σκαλάκια, πριν ανέβει, ήταν μια πολύ μικρή
αίθουσα όπου βρισκόταν το γραφείο του Διευθυντή.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ψήφισε το 1974 στο χώρο του 104ου
Δημοτικού Σχολείου Αθήνας ενώ
κατά το διάστημα 1977-1993 ψήφιζε στο συγκρότημα σχολείων της οδού Αχαΐας 3 (Δείτε και την
εργασία της συντακτικής μας ομάδας «Ο Ανδρέας Παπανδρέου ψηφίζει στο σχολικό συγκρότημα
της οδού Αχαΐας στο διάστημα 1997-1993». Περισσότερα για τις φετινές μας δράσεις εδώ (2017-
2018: Η η-εφημερίδα μας (Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα Εργαστηρίου Πληροφορικής)).

27. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [27]
Εικόνα 38: Η φωτογραφία με το σχολικό είναι της
σχολικής χρονιάς 1957-58 ή 1958-59 από το ιδιωτικό
σχολείο της Αναστασίας Αθανασοπούλου- Φειδά που
το έτος 1960-61 λειτούργησε ως 104
ο
δημόσιο σχολείο.
Εικόνα 39: Πέμπτη και Έκτη τάξη με τον διευθυντή Κρικέλη.
Η φωτογραφία είναι από το τέλος της σχολικής χρονιάς
1960-1961. Επομένως είναι του 1961, της πρώτης χρονιάς
λειτουργίας του ως 104
ο
Δημοτικό Σχολείο.
Εικόνα 40: Σχολική χρονιά 1960-1961. Στη 1η γιορτή που έκανε το 104
ο
Δημοτικό Σχολείο για το τέλος του σχολικού
έτους το 1961 ήταν παρούσα και η Φειδά που είχε έρθει για να δει και να χαιρετίσει τους παλιούς της μαθητές. Στη
φωτογραφία ο Διευθυντής Κρικέλης μαζί με την Φειδά και νεαρές μαθήτριες που πήραν μέρος σε σκετς- παράσταση
παριστάνοντας τις νεράιδες,
Οι παραπάνω τρεις φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο της κυρίας Σταυρούλας
Μανούσου η οποία μας έδωσε και την άδεια δημοσίευσής τους στο πλαίσιο των εργασιών μας για
την περιοχή των Αμπελόκηπων Αθήνας.

28. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [28]
Εικόνα 41: 104
ο
Δημοτικό Σχολείο, Δευτέρα δημοτικού. Σχολικό έτος: 1974-1975. Η φωτογραφία ανήκει στο
προσωπικό αρχείο της κυρίας Μαργαρίτας Νικολοπούλου η οποίας μας έδωσε την άδεια να τη χρησιμοποιήσουμε
για την εργασία μας.
Η φωτογραφία είναι από το 104ο Δημοτικό Σχολείο, όταν στεγαζόταν ακόμα στο παλαιό κτήριο
στη Σεβαστοπούλου και Ευσταθίου, ακριβώς πάνω από την οδό Τριφυλίας.
Η κυρία Μαργαρίτα Νικολοπούλου θυμάται ότι οι αίθουσες διδασκαλίας ήταν μεγάλες και
ψηλοτάβανες. Το γραφείο των δασκάλων ήταν ένα μικρό δωματιάκι στο ισόγειο κάτω από την
μαρμάρινη σκάλα που οδηγούσε στον πρώτο και στο δεύτερο όροφο. Εκεί πήγαιναν οι μαθητές
για εμβολιασμό αλλά και για να τους δώσουν να χτυπήσουν το κουδούνι για λήξη διαλείμματος.
Αριστερά από το γραφείο των δασκάλων υπήρχε μία αίθουσα στο ισόγειο που τα παράθυρά της
έβλεπαν προς την οδό Σεβαστοπούλου και την οδό Ευσταθίου. Υπήρχαν όμως και άλλες δύο
αίθουσες με διαφορετική είσοδο. Η μία ήταν στον πρώτο όροφο και είχε πρόσβαση με πέτρινη
σκάλα από την μεγάλη αυλή στα νότια του κτιρίου. Η δεύτερη αυτή σκάλα ήταν ακριβώς πάνω
από το κυλικείο της κυρίας Κούλας. Η κυρία Κούλα καθάριζε το σχολείο ενώ είχε και το κυλικείο
κάτω από την σκάλα. Έμενε απέναντι από το σχολείο .Για το εν λόγω κυλικείο, κατηφόριζες ένα -
δυο σκαλάκια από την αυλή. Αριστερά του κυλικείου και στο υπόγειο του κτιρίου υπήρχε άλλη μια
αίθουσα μεγάλη και ψηλοτάβανη κι αυτή που τα παράθυρά της έβλεπαν στην μεγάλη αυλή. Σε
αυτήν την αυλή γίνονταν τον Ιούνιο οι γυμναστικές επιδείξεις. Υπήρχαν άλλοι δύο μικρότεροι
προαύλιοι χώροι όπου έπαιζαν οι μαθητές. Ο ένας ακριβώς μετά την αυλόπορτα (είσοδος από
Σεβαστοπούλου) και ο άλλος, σε συνέχεια του πρώτου ήταν προς την οδό Ευσταθίου. Οι δύο αυτοί
χώροι είχαν, μάλλον, πέτρινες βραγιές. Οι τουαλέτες στην αυλή ήταν τούρκικες και ακριβώς δίπλα
τους ήταν οι βρύσες που οι μαθητές έπιναν νερό. Στο πεζοδρόμιο υπήρχαν λεύκες και νεραντζιές.
Το σχολείο μεταφέρθηκε στην οδό Μαιανδρουπόλεως 42 κατά το σχολικό έτος 1977-1978 όπου
και λειτουργεί ακόμα.

29. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [29]
Εικόνα 42: Το νέο κτίριο την πρώτη χρονιά που λειτούργησε. Όπως φαίνεται και από τα παράθυρα με τους
ανεμιστήρες και τη φιμέ αντηλιακή επίστρωση, ήταν η τελευταία λέξη της τεχνολογίας! (Σχολικό έτος: 1978-1979). Η
παραπάνω φωτογραφία ανήκει στο προσωπικό αρχείο της κυρίας Μαργαρίτα Νικολοπούλου η οποία μας έδωσε την
άδεια να τη χρησιμοποιήσουμε στο πλαίσιο των εργασιών μας.

30. Συνέντευξη με την κυρία Σοφία η οποία μας μιλά για την περιοχή των Άνω Αμπελόκηπων Αθήνας όπου μεγάλωσε.
Συντακτική και Φωτογραφική ομάδα του Εργαστηρίου Πληροφορικής. [30]
Ευχαριστούμε πάρα πολύ:
-την κυρία Σοφία, για τη συνέντευξη και τις προσωπικές της φωτογραφίες που μας
έδωσε, καθώς επίσης:
-την κυρία Ελένη, φίλη της αδελφής της,
-την κυρία Σταυρούλα Μανούσου,
-την κυρία Μαργαρίτα Νικολοπούλου και
-τον κύριο Χρήστο Μπερούκα
για τη βοήθεια που μας παρείχαν (άμεση η και έμμεση) συνεισφέροντας στην
προσπάθεια διάσωσης φωτογραφικού – οπτικοακουστικού υλικού καθώς και
αναμνήσεων από την ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων Αθήνας.
Συντακτική και φωτογραφική ομάδα εργαστηρίου Πληροφορικής
του 56ου
Γυμνασίου Αθήνας
Σχολικό έτος: 2017-2018
Μέλη και Συνεργάτες:
Αγγελική, Αθανασία, Αθηνά, Αλεξία Γκρέις, Ανθή, Βικτόρια, Βύρων, Γεωργία,
Δανάη, Ελεάνα, Ελένη, Ελπίδα, Εύα, Ιωάννα, Ιωάννης, Κέιντα, Κέισι, Κλαούντια,
Κωνσταντίνος, Μαίρη, Μάρθα, Μαχάσεν, Νεφέλη, Ορέστης, Παναγιώτης, Παολάκι,
Πολυξένη, Ραφαέλλα, Ρόουζ, Σοφία, Σταυρούλα, Στρατής, Σωτήρης, Φιόρα.
Διευκολυντές/ Συντονιστές:
Σοφία Μαναγλιώτου και Τάσος Kαραμπίνης.