insan vucudunun bölümleri

1. PARTES CORPORIS
HUMANI
İNSAN VÜCUDUNUN BÖLÜMLERİ
Doç. Dr. Mehmet Asım Özer
Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Anatomi Anabilim
Dalı
mehmet.ozer@ege.edu.tr
http://measoz.sitemynet.com

5. İNSAN VÜCUDUNUN BÖLÜMLERİ
PARTES CORPORIS HUMANI
A. Caput (Baş) E. Membri inferioris (Alt
ekstremiteler)
B. Collum-Cervix (Boyun)
1- Cingulum pelvicum
C. Truncus (Gövde) (Kalça kemeri)
1- Thorax (Göğüs) 2- Pars libera membri inferioris
2- Abdomen (Karın) a) Femur (Uyluk)
3- Pelvis (Leğen) b) Crus (Bacak)
c) Pes (Ayak)
D. Membri superioris (Üst
ekstremiteler
1- Cingulum pectorale
(Omuz kemeri)
2- Pars libera membri superioris
a) Brachium (Kol)
b) Antebrachium (Önkol)
c) Manus (El)

7. CAPUT (Baş)
Vücudun en üst bölümüdür.
Genel fonksiyonları koordine eden yaşamsal merkezleri
içermesi nedeni ile vücudun en önemli bölümü olarak ele
alınabilir.
Görme, koku alma, çiğneme ve tat alma, yutma,
seslendirme ve konuşma, işitme ve dengeyi sağlama gibi
görevlerle yüklenmiştir.

8. Cranium
Kafa iskeletinin tümüne birden cranium,
kafatasını oluşturan kemiklere ise ossa cranii adı
verilir. Bu kemiklerin oluşturduğu boşluğun
(cavum cranii) içerisinde beyin ve duyu organları
bulunur.
Cranium 2 bölümde incelenir.
1- Neurocranium: Beyin ve beyinciği barındırır. 8
kemik
2- Viscerocranium: Yüz iskeleti. 14 kemik

10. Yüzde bulunan önemli organlar
Burun: Kemik ve kıkırdaklardan yapılmış koku alma
organımızdır. Yüzün ortasında öne doğru bir çıkıntı şeklinde
uzanır. Burnun büyüklüğü ve şekli ırka ve kişiye göre büyük
değişiklikler gösterir.
Nasus externus: Burnun görünen kısmı
Cavitas nasi: Burun boşluğu (regio respiratoria, regio olfactoria)

11. Göz: Görme organı
Dış ortamdan gelen ışınların, beyinde görme merkezine
iletimini sağlayan önemli bir duyu organıdır.
Orbita: Gözküresi ve yardımcı oluşumları içine alan boşluk
Supercilium: Kaş
Cilium: Kirpik
Palpebrae: Gözkapağı
Glandula lacrimalis: Gözyaşı bezi

12. Kulak: Auris
İşitme ve denge organı.
Dış ortamdan gelen ses dalgalarının toplanması, bu
dalgaların yarattığı uyarıların sesin iletimi için uygun hale
getirilmesini ve üst merkezlere iletilmesini sağlayan bir
organdır.
Kulak işitme fonksiyonunun yanısıra denge duyusu ile de
ilgili bölümler içerir.
(Organum vestibulocochleare, organum statoacusticus)
Auris externa
Auris media
Auris interna

13. Cavum oris: Ağız boşluğu
Vestibulum oris
Cavitas oris proprium
Ağız tavanı: Palatum durum, palatum molle, uvula
Ağız tabanı: Lingua (dil)

14. Mimik Kasları:
Yüz ve saçlı derinin alt tabakasında, deri altı dokusunda
bulunan ve yüz ifadesinin oluşumunu sağlayan kaslardır.
Bu kaslar genel olarak başta bulunan boşlukların
(ağız,burun,göz) çevresinde bulunurlar ve bu deliklerin
açıklıklarını değiştirecek şekilde (daraltırlar veya genişletirler -
açarlar veya kaparlar) yerleşmişlerdir.
Ayrıca bir uçları ile deriye bir uçları ile de kemiğe bağlanmış
olmaları bu görevlerini kolaylaştırmaktadır.
Musculus levator labii superior alaque nasi

16. B- COLLUM-CERVIX (BOYUN)
Boyun insan vücudunun en kısa bölümüdür. Baş ile gövde
arasındaki bağlantıyı sağlayan ve bir köprü görevi gören
boyundan, insan bedeninin en yaşamsal bağlantıları geçer
(arteria carotis communis). Ayrıca başın komplike
hareketlerini sağlar.
Ön yüksekliği 9-10 cm., arka yüksekliği ise 14-25 cm. arasında
değişmektedir.
Boyun çevresi yaklaşık 38-40 cm.dir ve bu mesafeye
circumferentia cervicalis (gömlek yaka ölçüsü) adı verilmektedir.
Pharynx (yutak), larynx (gırtlak), oesephagus (yemek borusu),
trachea (soluk borusu), glandula thyroidea (tiroid bezi)

17. Larynx (Gırtlak)
Solunum ve ses organı
Ses plikaları (plica vocalis)

19. C- TRUNCUS (GÖVDE)
Thorax (göğüs), abdomen
(karın), pelvis (leğen)
Gövde (truncus), vücudun kemik
yapılar içinde korunan bölümüdür.
Göğüs (thorax) ön, yan ve arka
taraftan korunmalıdır. Göğüs ve karın
arasında bulunan diaphragma
thoracoabdominale, bu iki bölümü
birbirinden ayıran kastır.
Karın bölgesi, yalnızca arkada
yer alan omurga kemikleri ile
korunurken leğen bölgesi tamamı ile
kemik koruma içindedir.
Karın ve leğen arasında ayırıcı
bir oluşum bulunmaz. (abdomino-
pelvik boşluk)

21. C1- Thorax (Göğüs)
Boyun ile karın arasında kalan gövde bölümüdür.
Thorax iskeleti (göğüs kafesi), bu iskelet dışındaki yumuşak
doku oluşumları ve thorax içeriğinden oluşur.
İçerisinde solunum ve dolaşım organlarını bulunduran göğüs
kafesi kemik ve kıkırdaklardan oluşmuştur. Göğüs kafesinin en
önemli özelliklerinden biri solunumun değişik bölümlerine göre
hacminin değişebilmesidir.
1)Eklemlerin çokluğu
2)Kemiklerin bir bölümünün spongiyoz (süngersi) dokudan
yapılmış olması
3)Kaburgaların bir bölümünün kıkırdak yapıda olması

23. Thorax iskeleti= göğüs kafesi (sceleton thoracicum):
12 çift costa (kaburga)
1 adet sternum (göğüs kemiği)
12 adet vertebrae thoracica (göğüs omuru)

25. Thorax içerisinde kalan
bölüm cavitas thoracis
olarak adlandırılır.
Bu boşluk, yukarıda
apertura thoracis superior ile
boyuna bağlanır ve buradan
çok önemli damar ve sinirler
geçer. (arteria carotis
communis).
Cavitas thoracis’in alt
açıklığı ise apertura thoracis
inferior adını alır. Bu açıklık
canlıda diaphragma
thoracoabdominale adı
verilen bir kas ile
kapatılmıştır.

26. Kalp (cor),akciğerler
(pulmones), trachea
(soluk borusu),
oesophagus (yemek
borusu), damar, sinir ve
lenf düğümlerini içerir

27. C2- Abdomen (Karın)
Diaphragma thoracoabdo-
minale ile pelvis arasında
kalan vücut bölümüdür.
Karın duvarı ön tarafta
tamemen kaslar tarafından
oluşturulur.
Arkada ve kısmen yanlarda
ise kasların yanısıra kemik
yapı da bu oluşuma katılır
(lumbal vertebralar-bel
omurları), 12. kostalar ve
pelvis iskeletinin üst kısmı).

28. Vücudun diğer
bölümleri ile
karşılaştırıldığında, bu
kadar geniş bir alanın,
yumuşak dokulardan
yapıldığı tek yer bu
bölgedir.
İskelet desteğinden
daha yoksun olan bu
bölümde, kaslar çok
önemli fonksiyon
gösterirler.

29. Karın boşluğu, solunum hareketlerine uyacak şekilde, hacmini
ve basıncını arttırıp azaltabilir. Bu işlevi de duvarlarını saran
kaslar aracılığı ile gerçekleştirir. Bu kaslar inspirasyon (soluk
alma ) sırasında gevşerler. Soluk verme (expirasyon), özellikle de
zorlu expirasyon (öksürme ve hapşırma) sırasında ise kasılırlar
ve kostalar ile sternumu aşağıya çekerek bu harekete yardımcı
olurlar.
Ayrıca bu kasların tonusu karın içi organların korunması ve
desteklenmesini sağlar. Yine bu kaslar aracılığı ile arttırılan
intraabdominal basınç, miksiyon, defekasyon, kusma ve doğum
gibi olayların gerçekleşmesine yardımcı olur.

32. Karın ön duvarı topografik bölgeleri (Regiones abdominales)
Karın ön duvarı genellikle 2 yatay düzlem ve 2 dikey çizgi aracılığıyla
dokuz bölgeye ayrılarak incelenebilir;
Dikey çizgiler;
Linea medioclavicularis:
Her iki taraf clavicula’sının (köprücük kemiği) ortasından geçen
çizginin aşağıya uzatılması ile belirlenen çizgilerdir.
Yatay düzlemler;
1. Yatay düzlem = planum transpyloricum : Mide’nin pylor bölümünden
geçen çizgi anlamına gelmektedir. (1. bel omuru)
2. Yatay düzlem = planum transtuberculare: Zayıf kişilerde elle
hissedebilmenin mümkün olduğu tuberculum iliacum’ları birleştiren
düzlemdir. (5. bel omuru)

33. Bu temel çizgi ve düzlemler
kullanılarak karın ön duvarı 9
bölgeye ayrılır:
Üstte; regio hypochondriaca
dextra ve sinistra ile
ortalarındaki regio
epigastrica,
Ortada; regio lumbalis
(lateralis) dextra ve sinistra
ile ortalarındaki regio
umbilicalis,
Altta; Regio inguinalis (iliaca)
dextra ve sinistra ile
ortalarındaki regio
hypogastrica (pubica)

34. İNSAN VÜCUDUNUN BÖLÜMLERİ
PARTES CORPORIS HUMANI
A. Caput (Baş) E. Membri inferioris (Alt
ekstremiteler)
B. Collum-Cervix (Boyun)
1- Cingulum pelvicum
C. Truncus (Gövde) (Kalça kemeri)
1- Thorax (Göğüs) 2- Pars libera membri inferioris
2- Abdomen (Karın) a) Femur (Uyluk)
3- Pelvis (Leğen) b) Crus (Bacak)
c) Pes (Ayak)
D. Membri superioris (Üst
ekstremiteler
1- Cingulum pectorale
(Omuz kemeri)
2- Pars libera membri superioris
a) Brachium (Kol)
b) Antebrachium (Önkol)
c) Manus (El)

35. C3- PELVİS
Duvarlarının büyük bir
kısmı kemik, daha az bir
kısmı ise kas ve zarlardan
yapılmış, tabanı yukarda,
tepesi aşağıda bir koniye
benzer.
2 adet os coxae
os sacrum
os coccygis

36. Pelvis iskeleti yukarıda
omurga, aşağıda ise femur
Ile eklem yapar. Bu şekilde
alt ekstremiteden gövdeye
veya gövdeden alt
ekstremiteye geçen kuvvet
iletiminde görev alır.
Bu nedenle de kafa
veya göğüs iskeletinden
daha sağlam bir yapıya
sahiptir.

37. Pelvis boşluğuna cavitas pelvis adı verilir.Genel
olarak ürogenital sisteme ve sindirim sistemine ait
organları içermektedir. (Rectum, vesica urinaria-
(
mesane, ovarium-yumurtalık, uterus-rahim)

38. Pelvis özellikle doğum eyleminde çok önemlidir.
Çünkü doğumun normal yoldan (vajinal doğum)
gerçekleşebilmesi için bebeğin pelvis’ten geçmesi
gerekmektedir.

39. D- MEMBRİ SUPERIORIS (ÜST
EKSTREMİTE)
Vücudun en hareketli, dinamik ve esnek parçası olan üst
ekstremite (extremitas superioris, membri superioris) gövdenin en
üst kısmının iki tarafına tutunmuş, sağ ve sol olmak üzere çift ve
simetrik birer uzantıdır.

40. 1- Cingulum pectorale (omuz kemeri):
Üst ekstremitenin gövde ve sırta bağlandığı yer
olup, omuz bölgesini içerir.
2- Pars libera membri superioris (serbest
üst taraf):
Uzun, silindirik ve eklemli bir bölümdür. Serbest
üst tarafın temel yapısında üç sabit segment ve
üç hareketli eklem yer alır.
A- brachium A-articulatio humeri
B- antebrachium B-articulatio cubiti
C- manus C-articulatio radiocarpae

41. 1- Cingulum pectorale (Omuz kemeri)
Clavicula ve scapula (2 kemik)
2- Pars libera membri superioris
a) Brachium (Kol) Humerus
b) Antebrachium (Önkol) Radius ve ulna
c) Manus (El) 27 kemik
Carpus (el bileği): 2 sıra halinde dizilmiş
8 kemik
Metacarp: 5 kemik
Phalanges: 14 kemik

42. Üst taraf uzunluğu, normal anatomik pozisyonda acromion
(scapula) ile en uzun parmağın ucuna kadar olan mesafe olup
ortalama 70-80 cm. kadardır. Bu uzunluk da boy uzunluğunun
yaklaşık %40. ına eşittir.

43. Üst ekstremitenin temel fonksiyonu, onun etkin ucunu (el-
manus), çevreyi kontrol için uygun bir pozisyona getirmesidir.
El aynı zamanda vücudun her yanına dokundurulabilecek
kadar fonksiyonel bir organdır.
İnsan üst ekstremitesi, orijinal görevi olan destek ve itici
fonksiyonunun yanısıra mükemmel bir hareketlilik yeteneğine
sahiptir.
El, tutma ile karakterize olarak gelişmiştir. Tüm canlılar
içerisinde sadece insan, başparmak ile işaret parmağı
arasında ince bir maddeyi kavrayabilme özelliğine sahiptir.
Ayrıca el, oldukça hassas bir duyu organıdır. Vücutta
hassasiyetin en yüksek olduğu bölgelerden birisi de parmak
uçlarıdır.

45. E- MEMBRİ INFERIORIS (ALT EKSTREMİTE)
Dik durma ve yürüme sırasında vücudu destekleyen alt
ekstremiteler (membri inferioris, extremiras inferior) gövdenin alt
yan taraflarına tutunmuş, sağ ve sol olmak üzere çift ve simetrik
iki sütun halindedir.

46. Üst ekstremiteler gibi alt
ekstremiteler de üç sabit
segmetli (uyluk, bacak,
ayak) ve hareket edebilen
üç eklemli (art. coxae, art.
genu, art. talocruralis) bir
bütündür.
Bu segmentlerden ilk
ikisi üst ekstremitelere
benzer şekilde vertikal
(düşey) doğrultuda
oldukları halde, üçüncüsü
(ayak) zıt şekilde transvers
(yatay) durmaktadır.

47. Alt ekstremite uzunluğu boyun yaklaşık
%50. sidir.
Erkeklerde yaklaşık 85 cm., kadınlarda 75
cm. olup, anatomik olarak trochanter
major’un üst ucu ile taban arası mesafedir.

48. 1- Cingulum pelvicum (Kalça kemeri)
2 adet coxae
(os ilium, os ischii, os pubis)
2- Pars libera membri inferioris
a) Femur (Uyluk) Femur
b) Crus (Bacak) Tibia ve fibula
c) Pes (Ayak) 26 kemik
Tarsus (ayak bileği): 7 kemik
Metatars: 5 kemik
Ossa digitorium pedis (Phalanges):
14 kemik

49. Gövde ağırlığı, art. coxae
aracılığı ile önce femur’a,
oradan da sadece tibia’ya
aktarılır. Bu yüzden tibia,
fibula’ya göre çok daha sağlam
ve kalındır. Bu basınç, tibia
aracılığı ile de ayağa aktarılır.
Bacak kemiklerine göre dik
konumda olan ayak iskeleti,
kemikler üzerine düşen ağırlığı
daha geniş bir yüzeye yayar.
Ayak iskeletinin ucuna doğru,
kemiklerin sayıca artması ve
yaygın bir hal almaları ile bu
yüzey daha da genişletilir.

50. Ayrıca bu kemikler az
hareketli eklemler aracılığı ile
birbirlerine bağlanarak yaylı
ve elastiki kemerler
oluştururlar. Bu kemerler
elastikiyeti ve basılan yüzeye
uyumu sağlarlar.
(Pes planus=düz tabanlık)

51. VUCUT BOŞLUKLARI VE BU
BOŞLUKLARDA BULUNAN ORGANLAR
İskelet sistemi
elemanlarınca (genel tanım
olarak kemiklerce)
çevrelenmiş bulunan vücut
bölümleri, vücut boşlukları
olarak tanımlanır.
Temel olarak arka
(dorsal) ve ön (ventral)
olmak üzere iki vücut
boşluğu bulunmaktadır.

52. 1- Dorsal (arka) vücut
boşluğu
A- Cavitas cranii
(kafatası boşluğu)
Encephalon (beyin)
B- Canalis vertebralis
(omurga kanalı)
Medulla spinalis
(omurilik)

53. 2- Ventral (ön) vücut boşluğu
A- Cavitas thoracis (göğüs boşluğu) Akciğerler, kalp,
trachea alt bölümü ve bronşlar, oesophagus
B- Cavitas abdominalis (Karın boşluğu) Mide, ince ve kalın
bağırsaklar, pankreas, karaciğer, safra kesesi, böbrekler,
üreter
C- Cavitas pelvis ( pelvis boşluğu) Mesane, ince bağırsak
kıvrımları, düz bağırsak (rectum), erkekte prostat, vesicula
seminalis, ductus deferens; kadında uterus, ovaryum’lar,
tuba uterina’lar

55. Dorsal (arka) vücut boşluğu
A- Cavitas cranii (kafatası boşluğu)
Encephalon - Cerebrum
(Beyin)
Santral sinir sisteminin
genişlemiş, kıvrılmış ve ileri
derecede gelişmiş ön
bölümüdür.

56.  1400 gr. Vücudun
%2.si oranındadır.
 6-12 milyar sinir
hücresinden oluşur.
 Hafıza, konuşma,
bilinç, motor aktiviteler
ile duyu algılanımı ve
yorumu gibi tüm
zihinsel aktivitelerin
yöneticisidir.
 480.000 km.

59. B- Canalis vertebralis (omurga kanalı)
Medulla spinalis (omurilik)
Santral sinir sisteminin canalis vertebralis içerisinde bulunan
kısmıdır.
40-45 cm uzunluğunda, 1 cm. çapında, 30 gr. ağırlığındadır.

60. Santral sinir sisteminin yalnızca %2.sini
oluşturmasına karşın fonksiyonu bu oranla kıyas
götürmeyecek kadar büyüktür.
1- Vücudun büyük bölümünden gelen duyusal
impulsları beyne iletir.
2- İstemli hareketleri başlatan impulslar medulla
spinalis’ten geçerek hedef organa ulaşır.
3-Birçok organın innervasyonu (sinirlendirilmesi)
sağlayan lifler buradan geçer.
4- Refleks hareketleri ile yakından ilişkilidir.

63. VENTRAL (ÖN) VÜCUT BOŞLUĞU
A- CAVİTAS THORACIS (GÖĞÜS BOŞLUĞU)
Pulmones ( Akciğerler)
Kalbin yan taraflarında yer alan, solunum havası ile gaz alışverişini gerçekleştiren
bir çift organdır. Göğüs boşluğu içerisinde en fazla hacimi kaplarlar.
Thorax içinde arkada columna vertebralis’ten, önde göğüs ön duvarına kadar
uzanırlar. Birbirlerinden mediastinum, karın organlarından ise diaphragma ile
ayrılmışlardır.

64. 550-650 gr.
Apex pulmanis, basis pulmonis
Facies costalis, facies
diaphragmatica, facies
mediastinalis
Fissura obliqua, fissura horizontalis
Sağ akciğer: Lobus superior, lobus
medius, lobus inferior
Sol akciğer: Lobus superior, lobus
inferior

66. Kalp (Cor)
Dolaşım sisteminin merkezidir.
Kalp tepesi aşağıda, tabanı
yukarıda bir koni şeklinde olup,
mediastinum medius’ta bulunur.
Üçte biri orta hattın sağında, üçte
ikisi ise orta hattın solunda
bulunur.
12-9-6 cm.
250 (kadın)- 300 (erkek) gr.

67. Apex cordis, basis cordis
Facies sternocostalis, facies
diaphragmatica
Ventriculus dexter, ventriculus
sinister
Atrium dextrum, atrium sinistrum
Septum interventriculare, septum
interatriale

68. sulcus interventriculare anterior
sulcus interventriculare posterior

69. ostium atrioventriculare
dextrum
valva atrioventricularis
dextrum (valva
tricuspitalis-tricuspit
kapak)
ostium atrioventriculare
sinistrum
valva atrioventricularis
sinitrum (valva
bicuspitalis-bicuspit
kapak-mitral kapak)

73. Trachea (soluk borusu)
Larinx ile akciğerler arasında bulunur.
Bifurcatio trachea
11-12 cm. 2,5 cm.
Oesophagus (Yemek Borusu)
Pharinx ile gaster (mide) arasında bulunur.
25-30 cm. 1-2 cm.

75. B) CAVİTAS ABDOMİNALİS (KARIN
BOŞLUĞU)
Gaster- Ventrıculus (Mide)
Ağız boşluğunda parçalanan ve tükürük ile
yumuşatılan besin maddelerinin, salgı bezleri
ve kasların etkisi ile kimus haline
dönüştürüldüğü organdır. Bu olay etkili bir
sindirim ve emilim için gereklidir.
Diaphragma’nın altında, karın boşluğunun
üst bölümünde yer alır ve sindirim kanalının
en geniş bölümüdür.Regio hypocondrica
sinistra’nın tümü ile regio epigastrica’nın bir
kısmını doldurur.Özafagus ile ince
bağırsakların ilk bölümü (duedenum) arasında
yer alır.

76. Hacmi 1500 cc. (2 litrenin
üzerine çıkabilir) Ancak yaklaşık
500 cc.lik bir içerik, mideyi
normal dolu pozisyona getirir ve
bundan sonra mide
genişlemeye başlar.
Paries anterior- posterior
Bu iki duvar, uzun eksen
boyunca sağda ve solda iki
eğrilikte birleşirler. (curvatura
ventriculi major- curvatura
ventriculi minor)
Ostium cardiacum- ostium
pyloricum

77. Midenin bölümleri
- Pars cardialis: Midenin cardia’ya yakın
olan bölümüdür.
- Fundus gastricus: Genelde gazla doludur.
Sırtüstü yatınca, gazla dolu olan fundus,
diaframın orta bölümünü yukarıya iterek kalp
tepesine kadar sokulur. Fundus’un bu direkt
basısı kardiyak sıkıntı ve huzursuzluk yaratır.
Ayaktayken, midenin aşağıya inmesi sonucu
bu bası azalır.
- Corpus gastricum: Midenin en büyük
bölümüdür (%80).
- Pars pylorica

80. Intestinum tenue (İnce bağırsaklar)
Sindirim kanalının, besin
maddelerinin sindirim ve
emiliminin gerçekleştirildiği
bölümüdür.
Pylor – Kalın bağırsaklar
Sindirim kanalının en uzun
bölümüdür. Kalın
bağırsakların oluşturduğu
kavsin içerisinde bulunurlar.
6-7 m.
İnce bağırsaklar genelde karın
boşluğunun orta ve alt
kısmını doldururlar.

81. Valva pylori- valva ileocaecalis (Birincisi ince bağırsaktaki
maddelerin mideye, ikincisi ise kalın bağırsaktaki
maddelerin ince bağırsağa geçmesine engel olur).

82. 3 bölümü vardır:
Duedenum
Jejenum
Ileum
Duedenum
25 cm.
İnce barsakların en kısa,
en geniş, en kalın
duvarlı, en az hareketli
bölümüdür.
Pars superior, pars
descendens,
Pars horizontalis, pars
ascendens

84. Jejenum ve Ileum
6-7 m.
İnce bağırsakların en uzun, en hareketli
ve en kıvrıntılı bölümüdür.
Flexura duedenojejunalis- valva
ileocaecalis
Makroskopik özellikleri ile birbirlerinden
ayrılamaz. Proksimal 2/5.i jejenum, distal
3/5.i ise ileum’dur.

86. Intestinum crassum (kalın bağırsaklar)
Valva ileocaecalis – anus
Barsak içeriğinin suyunu emerek su ve elektrolit dengesinin
sağlanmasında rol oynar.
1,5 – 2 m.
Caecum
Colon
Rectum
Canalis analis

87. Caecum: Kalın bağırsakların en geniş kısmıdır. Kör bir kese
şeklinde olup, yukarıda colon ascendens ile devam eder.
Appendix vermiformis: 10-12 cm uzunluğunda 0,5-1 cm.
genişliğinde bir eklentidir.
Yeri değişkenlik gösterebilir. (%65 retroçekal yerleşim)
Colon ascendens
Flexura coli dextra (flexura hepatica)
Colon transversum
Flexura coli sinistra (flexura splenica)
Colon descendens
Colon sigmoideum

90. Hepar (Karaciğer)
• En büyük iç organdır. 1,5 -2 kg. (Vücut ağırlığının %2,5.u)
• Regio hipocondrica dextra’nın tamamını, regio epigastrica’nın
ise büyük bir kısmını doldurur.Regio hipocondrica sinistra’da linea
medioclavicularis’e dek uzanır.
• Diaphragma’nın altında bulunur ve mide ve bağırsakların
üzerine oturur.

91. Facies diaphragmatica (ön dış
yüz)
Facies visceralis (arka iç yüz)
Lobus dexter
Lobus sinister
Lobus caudatus
Lobus quadratus

93. Vesica biliaris (Safra kesesi)
Facies visceralis’te, fossa vesica biliaris’e
yerleşmiştir. Safranın depolandığı organdır.
30-50 cc hacmindedir.
Ductus hepaticus communis+ductus cysticus→
Ductus chelodochus (Duedenum 2. bölge)
Kolelitiazis, safra koliği, kolesistektomi

95. Pancreas (Pankreas)
Karın arka duvarında duedenum ile dalak arasında yerleşmiş
bir dış ve iç salgı bezidir.
Dış salgılar: tripsin, amilaz, lipaz (ductus pancreaticus major –
duedenum 2. bölge)
İç salgılar: İnsülin, glukagon (Direk kana)
(Salgılarının en önemlisi insulin- Diabetes Mellitus)

96. 1- Caput pancreatis
2- Collum pancreatis
3- Corpus pancreatis
4- Cauda pancreatis

97. Renis (Böbrekler)
• Karın arka duvarında, columna vertebralis’in her iki yanında
bulunmaktadırlar. 130-150 gr.
• İdrarın yapıldığı organdır.
• Facies anterior, facies posterior
• Margo medialis, margo lateralis
• Extremitas superior, extremitas inferior
• Glandula suprarenalis

99. Ureter (Pars abdominalis): Böbreklerden aldığı idrarı,
mesena’ye taşıyan 20-25 cm. uzunluğunda bir çift
muskuler yapıda borudur.

100. C) PELVİS
Rectum: Colon sigmoideum’un devamıdır. 12-13 cm.
Canalis analis: Rectum’dan anuse uzanan 3-4 cm. uzunluğunda
bir kanal. Sindirim sisteminin son bölümüdür (Normalde kapalıdır).
M. sphincter ani internus: düz kas
M. sphincter ani externus: çizgili kas
• Hemoroid

101. Ureter (Pars pelvina)
Vesica urinaria (Mesane): Ureter’ler yolu ile böbreklerden gelen
idrarın bir süre bekletildiği, daha sonra da urethra’ya iletildiği, ileri
derecede genişleme olanağına sahip musküler bir organdır.

102. Glandula prostatica (Prostat)
Mesane alt yüzüne komşudur. Koyu kırmızı renkte, sert
kıvamlı kestane şeklinde bir bezdir. 8 gr.
Prostat salgısı ejakulatın %20-30.unu oluşturur.
• 50 yaş üzeri erkeklerin büyük bir çoğunluğunda prostat’ta bir
büyüme olur (Benign prostat hiperplazisi - BPH).
• rektal tuşe

103.  Ductus deferens: Erkekte üreme
hücresi olan spermium’un coitus
sırasında iletimini sağlar. (40-50 cm.)
 Vesicula seminalis: Mesane arka
yüzü ile rektum arasında bulunan bir
bezdir. Ejakulatın %60-70.ini oluşturan
alkalik, visköz bir sıvı salgılar.
(Ejakulatın sadece %1.ini spermler
oluşturur.)

104. Ovarium (Yumurtalık): Kadındaki temel üreme organıdır. Dişi
üreme hücresi olan ovum ile dişi seks hormonları olan östrojen ve
progesteron’u üretir.
Tuba uterina: Uterus’tan ovarium’a uzanan 10-12 cm.
uzunluğunda bir çift musküler borudur. Ovum’un utarus’a
iletilmesinde görev alır. Eğer yumurta döllenecekse burada
döllenir.

105. Uterus (Rahim)
• Rectum ile mesane arasında bulunan içi boş, kalın duvarlı bir
genital organdır.
• Döllenmiş ovumu içerisinde barındıran, gelişmesi sırasında
gereksinimlerini karşılayan ve doğum eylemini gerçekleştiren
organdır.
• Doğurmamışlarda 7,5x5x2,5 cm. 40-50 gr. (Doğurmuşlarda 1cm
eklenir- 60-70 gr.)
• Corpus uteri, cervix uteri