3. Η Ερωφίλη ανατυπώθηκε πολλέσ φορέσ και έγινε
δημοφιλέσ λαϊκό ανάγνωςμα.
 Παραδίδεται ςε τρία χειρόγραφα.
Το πρώτο είναι ένα χειρόγραφο με λατινικούσ χαρακτήρεσ που
ανήκει ςτον Αιμίλιο Λεγκράν και ςήμερα βρίςκεται ςτην
Εθνική Βιβλιοθήκη.
Το δεύτερο είναι ένα χειρόγραφο του 17ου αι. από
την Κεφαλονιά που βρίςκεται ςτην Bayerische
Staatsbibliothek του Μονάχου.
Το τρίτο, επίςησ του 17ου αι., είναι ςτη Βιβλιοθήκη του
Πανεπιςτημίου του Μπέρμιγχαμ, που είναι γραμμένο από το
χέρι του κρητικού ποιητή Μάρκου Αντώνιου Φώςκολου.

4. Από άποψη γλωσσική και λαογραφική η
Ερωφίλη αποτελεί αμεκτίμητο μμημείο.
• Η δημοηική γλώζζα και μάλιζηα η κρηηική
διάλεκηος ζπάνια παροσζιάζεηαι ηόζο θσζική
όζο η Ερωθίλη ηοσ Χορηάηζη.
• Ο γνωζηός ησπογράθος και ζσγγραθέας ηοσ
προλόγοσ ηης Ερωθίλης ηης έκδοζης ποσ έγινε
1676, Νικόλαος Γλσκύς, λέει: “Η Ερωθίλη είναι
ηραγωδία μελίρρσηος και γλσκοδιήγηηος εις ηην
θσζικήν ηης γλώζζαν ηην κρηηικήν”.

5. Το έργο είναι αφιερωμένο στο
δικηγόρο από τα Χανιά Ιωάννη
Μούρμουρη.
Βασίζεται στο ιταλικό έργο
Orbecche (1541) του Giovani Batista
Giraldi, δεν είναι όμως ακριβής
αντιγραφή.
Η τραγωδία αποτελείται από
πρόλογο, πέντε πράξεις και χορικά.
Είναι γραμμένη σε
δεκαπεντασύλλαβο
ομοιοκατάληκτο στίχο, με εξαίρεση
τα χορικά, που είναι γραμμένα σε
ενδεκασύλλαβους σε τερτσίνες
(τρίστιχες στροφές).

6. Λίγα λόγια για τον ποιητή…
Ο ποιθτισ Γεώργιος Χορτάτσης γεννικθκε ςτο
Ρζκυμνο ςτα μζςα του 16ου αιώνα και πζκανε μετά
το 1605.
Η τραγωδία του Γεωργίου Χορτάτςθ
αναγνωρίηεται, μαηί με τον Ερωτόκριτο του
Βιτςζντηου Κορνάρου, ςαν ζνα απ' τα
ςθμαντικότερα ζργα του Κρθτικοφ Θεάτρου.
Είναι ςφγχρονοσ του Σαίξπθρ και του Δομίνικου
Θεοτοκόπουλου. Στο ζργο του αποτυπώνονται οι
κλαςικζσ του γνώςεισ και θ ρθτορικι του ικανότθτα
του ζργου ςταδιακά πζραςαν ςτθν προφορικι
παράδοςθ αξιοποιικθκαν από το δθμοτικό
τραγοφδι.

7. Ο Γεώξγηνο Χνξηάηδεο έγηλε γξακκαηηθόο ηνπ
Καιιέξγε πνπ δηέζεηε κηα πινύζηα βηβιηνζήθε κε
έξγα ηεο ηηαιηθήο ινγνηερλίαο. Έηζη εμεγείηαη ην
γηαηί ν Χνξηάηδεο επεξεάζηεθε από ηα έξγα ηεο
Ιηαιηθήο Αλαγέλλεζεο

8. Αξγόηεξα ν Γεώξγηνο
Χνξηάηζεο πεζαίλεη ζην
Ηξάθιεην. Θα ηαθεί ζε έλα
λαό ηεο Αγίαο Παξαζθεπήο
θνληά ζηε Μνλή Αζσκάησλ
όπνπ ζώδεηαη ν ηάθνο ηνπ θαη
ηνηρνγξαθία κε ηελ εμήο
επηγξαθή:
“Δέηζις ηων δούλων ηοσ
Θεού Γεωργίοσ Χορηάηζη
και ηης ζσμβίοσ ηοσ”.

9. .
Η δράση τοποθετείται στη
Αίγυπτο, στο παλάτι του
βασιλιά Φιλόγονου, που πήρε
το θρόνο δολοφονώντας τον
αδελφό του.
Η Ερωφίλη, κόρη του
βασιλιά, είναι ερωτευμένη με
τον Πανάρετο, νεαρό
ευγενικής καταγωγής που
έχουν μεγαλώσει μαζί. Οι δυο
νέοι κρατούν τον έρωτά τους
μυστικό που σφραγίζεται με
έναν μυστικό γάμο τον οποίο
γνωρίζουν μόνο εκείνοι οι δύο.

10. ΠΡΑΞΗ 1 ΠΡΑΞΗ 2
Δκθαλίδεηαη αξρηθά ν Παλάξεηνο Μεηά από έλα κνλόινγν ηνπ
πνπ απνθαιύπηεη ζηνλ Καξπόθνξν Βαζηιηά ζηνλ νπνίν εθθξάδεη ηελ
ην κπζηηθό ηνπ θξπθνύ γάκνπ θαη αγάπε γηα ηελ θόξε ηνπ,
ζε επόκελε ζθελή ν Βαζηιηάο εκθαλίδεηαη ζηε ζθελή ε Δξσθίιε
απνθαιύπηεη ζηνλ Σύκβνπιν ην πνπ αθεγείηαη έλα εθηαιηηθό
ζρέδην λα παληξέςεη ηελ Δξσθίιε όλεηξν θαη ζπδεηά κε ηελ
θαη ηα πξνμεληά πνπ ηνπ έρνπλ παξακάλα ηεο γηα ηε δπζθνιία ηεο
πξνηείλεη. Σην πξώην ρνξηθό θαηάζηαζεο ζηελ νπνία έρεη
πκλείηαη ε παληνδπλακία ηνπ πεξηέιζεη. Σην ηέινο ηεο ζθελήο ν
Έξσηα. Βαζηιηάο ζηέιλεη ηνλ Παλάξεην λα
πείζεη ηελ Δξσθίιε λα απνδερηεί
έλα από ηα δύν πξνμεληά. Σην
ρνξηθό θαηαδηθάδεηαη ε εζηθή
θαηάπησζε θαη ε ππεξεθάλεηα ηνπ
αλζξώπνπ.

11. ΠΡΑΞΗ 3
Γεζπόδεη αξρηθά ν δηάινγνο κεηαμύ ηεο Δξσθίιεο θαη ηνπ
Παλάξεηνπ, πνπ αληαιιάδνπλ όξθνπο αηώληαο πίζηεο, θαη ζηε
ζπλέρεηα ε εκθάληζε ηεο ζθηάο ηνπ δνινθνλεκέλνπ βαζηιηά πνπ
νξθίδεηαη λα εθδηθεζεί ηνλ Φηιόγνλν. Η πξάμε θιείλεη κε έλαλ
αιαδνληθό κνλόινγν ηνπ Φηιόγνλνπ πνπ καθαξίδεη ηνλ εαπηό ηνπ
γηα ηελ ηύρε θαη ηε δύλακή ηνπ θαη αλαθνηλώλεη ηελ επηζπκία ηνπ
λα ζπλαληήζεη ηελ Δξσθίιε γηα λα ζπδεηήζνπλ γηα ηα πξνμεληά.
Σην ρνξηθό νη γπλαίθεο θαηαδηθάδνπλ ηελ επηζπκία γηα πινύην θαη
δόμα.

12. ΠΡΑΞΗ 4 ΠΡΑΞΗ 5
Απνθαιύπηεηαη πσο ν βαζηιηάο Αλαθνηλώλεηαη από ηνλ καληαηνθόξν
αλαθάιπςε ηελ θξπθή ζρέζε ηεο ζηνλ Χνξό ε ζθιεξή ηηκσξία ηνπ
Δξσθίιεο θαη ηνπ Παλάξεηνπ. Ο Παλάξεηνπ: ν βαζηιηάο ηνλ ζθόησζε,
ζύκβνπινο πξνζπαζεί λα ηνλ εξεκήζεη ηνπ έθνςε ην θεθάιη, ηε γιώζζα θαη
θαη ε Δξσθίιε αληηζηέθεηαη απέλαληί ηα ρέξηα θαη ηνπ μεξίδσζε ηελ θαξδηά,
ηνπ πξνζπαζώληαο λα ηνλ ζηξέςεη κε
κε ζθνπό λα ηα πξνζθέξεη σο δήζελ
ην κέξνο ηεο. Παξά ηηο παξνηξύλζεηο
ηνπ ρνξνύ θαη ηνπ ζπκβνύινπ ν γακήιην δώξν ζηελ Δξσθίιε. Η
βαζηιηάο αλαθνηλώλεη ηελ απόθαζή ηνπ ζπλάληεζε παηέξα θαη θόξεο γίλεηαη
λα ζαλαηώζεη ηνλ Παλάξεην, ηνλ νπνίν ζηελ επόκελε ζθελή θαη ν βαζηιηάο
ζπλαληά ζηελ ηειεπηαία ζθελή ηεο πξνζπνηείηαη πσο απνδέρεηαη ην γάκν
πξάμεο. Ο Παλάξεηνο επηρεηξεί λα θαη πξνζθέξεη κία ιεθάλε κε ηα
θεξδίζεη ηελ εύλνηα ηνπ βαζηιηά θαη θνκκέλα κέιε ηνπ Παλάξεηνπ ζηελ
επηκέλεη γηα ηε βαζηιηθή θαηαγσγή ηνπ Δξσθίιε. Δθείλε απηνθηνλεί θαη ζην
ρσξίο λα γίλεηαη πηζηεπηόο. Σην ρνξηθό ηέινο ηνπ έξγνπ ν ρνξόο ζθνηώλεη ην
νη γπλαίθεο παξαθαινύλ ηνλ Ήιην λα
Βαζηιηά.
βνεζήζεη ην δεπγάξη.

15. Βασικά θέματα και στοιχεία
τεχνικής
Γλώσσα και στιχουργική
Το θέμα που δεσπόζει στο έργο, είναι
Η γλώσσα της Ερωφίλης βασίζεται
η υπερηφάνεια και η απληστία, που
στην κρητική διάλεκτο. Όπως όμως
δημιουργεί πολλά κακά, αλλά τελικά
ισχύει για όλα τα έργα της κρητικής
αποδεικνύονται μάταια, αφού οι
λογοτεχνίας, η γλώσσα δεν είναι η
μεταστροφές της τύχης είναι
λαϊκή καθομιλούμενη, αλλά μια
απροσδόκητες και κοινό τέλος όλων
παραλλαγή της με προσωπικό ύφος.
είναι ο θάνατος, μπροστά στον οποίο
δεν μπορεί να αντισταθεί τίποτα.
Γραπτή και προφορική διάδοση
Μόνο ο Έρωτας φαίνεται να έχει την
Η Ερωφίλη επηρέασε και άλλα
απόλυτη δύναμη να ξεπεράσει τη
μεταγενέστερα έργα της περιόδου
δύναμη του θανάτου, γι' αυτό και ο
ακμής της κρητικής λογοτεχνίας,
βασιλιάς όταν προσπάθησε να
όπως ο Ερωτόκριτος.
αγνοήσει τη δύναμη του Έρωτα
τιμωρήθηκε σκληρά.

16. ΕΡΩΦΙΛΗ
Το έργο έμεινε ζωνηανό
και τάρη
ζηην προθορική
παράδοζη, αθού πολλά
ημήμαηά ηοσ
διαζκεσάζηηκαν και
διαδίδονηαν
ως δημοηικά
ηραγούδια ή ενηάτθηκαν
ζε παροιμίες.

17. Η Ερωφίλη και ο
Πανάρετοσ με την ιςτορία
τουσ έμειναν ςτουσ αιώνεσ
έδειξαν ςε όλουσ ότι ο
έρωτασ είναι μεγάλο αγαθό
και δεν πρέπει κανείσ να
αντιςτέκεται ςε αυτόν.
Για ηην απαγγελία
ηοσ έργοσ