Εργασία στο μάθημα της Τεχνολογίας.

1. Μ Ε Τ Α Φ Ο Ρ Ε Σ
ΠΛΟΙΟ
ΤΑΞΗ : Α’ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΤΜΗΜΑ : Α’2
ΣΧΟΛΕΙΟ : 1ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΝΕΟΥ ΨΥΧΙΚΟΥ
ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ : 2011 - 2012

2. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
3. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
4. ΑΡΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
5. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
6. ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
7. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

3. 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το καράβι είναι το πλωτό συγκοινωνιακό μέσο, το σκάφος, με το οποίο πλέουμε στη
θάλασσα. Υπήρχε μια πανάρχαια εποχή στην ιστορία του ανθρώπου που η θάλασσα
και γενικά κάθε εκτεταμένη υδάτινη επιφάνεια ήταν απροσπέλαστη και μεγάλο
εμπόδιο στις συγκοινωνίες. Δεν χρειάστηκε παρά η εφεύρεση του καραβιού και τότε
ο άνθρωπος κατάφερε να δαμάσει το υδάτινο στοιχείο.
2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Μέρη του πλοίου (γενικό σχέδιο) 1:Πλώρη, 2:Βολβοειδής πλώρη, 3:άγκυρα, 4:Έξαλα
πλοίου, 5:Έλικας και Πηδάλιο, 6:Πρύμνη, 7:Καπνοδόχος, 8:Μεσόστεγο ή Γέφυρα
πλοίου, και 9:Κατάστρωμα
Το κύριο σώμα του πλοίου σκάφος διακρίνεται σε τρία μέρη: Το μπροστινό
καλούμενο πλώρη, το μεσαίο και μεγαλύτερο καλούμενο μέσο και το πίσω μέρος
καλούμενο πρύμνη
Η γραμμή περιφερειακά του πλοίου όπου ακριβώς και η επιφάνεια της θάλασσας,
όταν αυτό πλέει ασφαλώς, καλείται ίσαλος γραμμή ή ίσαλος. Όλα τα ορατά μέρη του
πλοίου δηλ. από την ίσαλο και πάνω λέγονται έξαλα σε αντίθεση με τα υπό την ίσαλο
μέρη του πλοίου καλούμενα ύφαλα . Η πλευρική επιφάνεια των εξάλων προς τη
πλώρη που καμπυλώνει (εσωκοίλωμα), καλείται παρειά ή μάσκα ενώ η αντίστοιχη
στη πρύμη λέγεται ισχύο ή γοφός.
"Διαμήκης γραμμή" λέγεται η νοητή εκείνη που χωρίζει το πλοίο σε δύο ίσα μέρη
από πλώρη μέχρι πρύμη, το δεξιό και το αριστερό και έτσι νοείται και ο όρος
"διαμήκης άξονας". Ναυπηγικά τά δύο αυτά μέρη - πλευρές ενώνονται στο κάτω
μέρος την τρόπιδα ή καρένα η οποία στη μεν πλώρη καταλήγει στη "στείρα" ή
"κοράκι" εις δε τη πρύμη στο "ποδόστημα". Ευκολονόητο ότι η "διαμήκης" ενώνει τα
άνω ακραία σημεία της στείρας και του ποδοστήματος. Επ΄ αυτής της διαμήκους
οριζόμενη επιφάνεια καλείται κατάστρωμα ή κουβέρτα διακρινόμενο σε

4. κατώτατο ,μέσο, κύριο , και ανώτατο (όχι απαραίτητα όλα σε ένα πλοίο). Όλες οι
κατασκευές από το ανώτατο ή κύριο κατάστρωμα καλούνται "υπερκατασκευές" ή
υπερκατασκευάσματα . Η υπερκατασκευή στη πλώρη ονομάζεται πρόστεγο ή
καμπούνι . Η υπερκατασκευή στο μέσον ονομάζεται μεσόστεγο ή γέφυρα και εκείνη
της πρύμης επίστεγο ή πούπι . (Σημ.: Σήμερα τα μεγάλα Δ/Ξ φέρουν μια
υπερκατασκευή στη πρύμη, τα αεροπλανοφόρα στο μέσον όπου επιπρόσθετα και ο
πύργος ελέγχου).
Το εσωτερικό του πλοίου, ανάλογα με το τύπο του, χωρίζεται σε κύτη ή αμπάρια ή
σε δεξαμενές για φορτίο, σε δεξαμενές για εφόδια (πχ καύσιμα, νερό, έρμα κλπ), στο
μηχανοστάσιο , στο λεβητοστάσιο , στο αντλιοστάσιο μόνο για δεξαμενόπλοια και
στα διαμερίσματα του πληρώματος . Επίσης για λόγους ασφαλείας υπάρχουν οι
δεξαμενές "ζυγοστάθμισης" πλώρης και πρύμης . Το κατώτατο μέρος του πλοίου
εσωτερικά ονομάζεται πυθμήν ή γάστρα και για λόγους επίσης ασφαλείας τα
περισσότερα πλοία είναι "διπύθμενα" δηλ. με δυό πυθμένες. Στην υπερκατασκευή της
"γέφυρας" φέρονται σχεδόν το σύνολο των Ναυτιλιακών οργάνων, το διαμέρισμα του
Πλοιάρχου και των Αξιωματικών του πλοίου, οι τραπεζαρίες και η κουζίνα του
πλοίου.
Τέλος τα πλοία φέρουν διάφορους "μηχανισμούς" όπως πηδαλιουχίας ,
φορτοεκφορτώσεων , αγκυροβολίας , σωστικούς, ιστιοφορικούς, πτερύγια κ.ά.
3. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
Η εξέλιξη της ναυπηγικής τέχνης την εποχή εκείνη ήταν πολύ αργή, όπως και με τις
άλλες δραστηριότητες του ανθρώπου. Για πολλά χρόνια οι άνθρωποι
χρησιμοποιούσαν κωπήλατα μονόξυλα, πλοιάρια δηλαδή τα οποία ήταν λαξευμένα
από ένα και μόνο κορμό δένδρου, τα οποία είχαν τη δυνατότητα μεταφοράς
εμπορευμάτων.
Διά μέσου των αιώνων η εξέλιξη διαπιστώνεται στο μέγεθος (δυνατότητα
μεταφοράς) και στη ταχύτητα (με αύξηση των αριθμών των κουπιών). Όμως, ο
τρόπος ναυπήγησης σε συνδυασμό με τη χρήση ξύλου καθώς και η ελικτική
ικανότητα, δεν επέτρεψαν την αύξηση του μήκους πέρα από ένα όριο, με συνέπεια
την ανάπτυξη πολύκωπων πλοίων (900-700 π.Χ.). Ταυτόχρονα, παρατηρείται για
πρώτη φορά ο διαχωρισμός εμπορικών και πολεμικών πλοίων. Τα πολεμικά πλοία,
για λόγους ευελιξίας ήταν ελαφρά, στενά και χαμηλά σκάφη. Διέθεταν έμβολο στην
πλώρη ως επιθετικό όπλο(*), υπερυψωμένο κατάστρωμα που προαναγγέλλει τη
δεύτερη σειρά κουπιών καθώς και λίγο αργότερα, την παρεξειρεσία (προεξοχή των
πλευρών για την τοποθέτηση των κουπιών).
Από τον 8ο έως τον 6ο αι. π.Χ. οι "μακραί νήες" εξελίσσονται ακόμα
περισσότερο με αποκορύφωμα τη δημιουργία των τριήρεων, που κατά πάσα
πιθανότητα ναυπηγούνται στην Κόρινθο. Το κορυφαίο αυτό πλοίο θα καθιερωθεί στη
συνέχεα σε όλα τα ελληνικά ναυτικά κέντρα. Με συνολικό μήκος 38-40 μ. και
αναλογία μήκους προς πλάτος ένα προς δέκα, οι τριήριε προωθούνταν από 170
κουπιά και αντίστοιχους κωπηλάτες, διατεταγμένους σε τρεις σειρές καθ'ύψος (τους
θαλαμίτες, τους ζυγίτες και τους θρανίτες).

5. 4. AΡΧΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Τα πλοία έστω κι αν είναι βαριά επιπλέουν στο νερό. Αυτό συμβαίνει λόγω της
άνωσης, μιας δύναμης που δέχονται τα σώματα είτε βρίσκονται στον νερό είτε στον
ατμοσφαιρικό αέρα. Επιπλέουν, λοιπόν, τα πλοία καθώς η άνωση έχει μεγαλύτερη
φορά από αυτή της βαρύτητας με αποτέλεσμα το σώμα να υπερέχει των κυμάτων
5. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Α. Η μόλυνση της θάλασσας από τα απόβλητα των καραβιών που ρέουν προς αυτή.
Β. Η μόλυνση της ατμόσφαιρας από τον καπνό των φουγάρων.
6. ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Α. Η μετακίνηση των ανθρώπων από ένα μέρος σε ένα άλλο.
Β. Η μεταφορά των προϊόντων
Γ. Η μεταφορά των καυσίμων
7. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
http://el.wikipedia.org/wiki/Πλοίο
http://www.tallos.gr/library.asp?id=7