Filozofia...

1. WIELCY
FILOZOFOWIE

2. Tales z Miletu
(ok. 620 p. n. e. – ok. 540 p. n. e.)
Był greckim filozofem,
matematykiem,
astronomem. Zaliczany był
do siedmiu mędrców
starożytnej Grecji. Uważany
jest za ojca matematyki
greckiej, a także pierwszego
uczonego i filozofa
europejskiego.
Talesowi z Miletu
przypisywano wiele
twierdzeń z geometrii,
m. in. twierdzenie
nazywane dziś
twierdzeniem Talesa.

3. Pitagoras (ok. 582 - ok. 507 p. n. e.)
Matematyk i filozof grecki,
urodzony na wyspie Samos. Był
założycielem słynnej szkoły
religijno-filozoficznej w Krotonie
w Italii.
Przyjmuje się, że to on zaczął
stosować systematyczne
dowodzenie twierdzeń
geometrycznych. Jemu też
przypisuje się wprowadzenie
pojęcia podobieństwa figur
geometrycznych, a także dowód
znanego twierdzenia o trójkątach
prostokątnych, odkrycie
niewspółmierności odcinków
oraz wiele innych osiągnięć.

4. Heraklit z Efezu
(ok. 540 p. n. e. – ok. 480 p. n. e.)
Nazywany był ciemnym
filozofem. Według Heraklita
rzeczywistość polega na ciągłym
stawaniu się – stawanie się zaś
jest nieprzerwanym ścieraniem
się przeciwieństw.
Za podstawę istnienia
Wszechświata Heraklit uznał
ogień, który żyje śmiercią tego,
co spala. Przypisuje mu się
powiedzenie „Wszystko płynie”
i „Nie można wejść dwa razy do
tej samej wody”. Głosił więc
pogląd, że wszystko na świecie
podlega nieustannym
przemianom.

5. Epikur
(341 p. n. e. - 270 p. n. e.)
Grecki filozof, twórca
epikureizmu. Był jednym z
najważniejszych filozofów
tzw. drugiej fazy greckiej
filozofii klasycznej, w której
dominowały zagadnienia
filozofii życia - rozważania
na temat jak osiągnąć pełne
szczęście.
Na temat życia Epikura nie
wiadomo zbyt wiele, gdyż
nie zachowały się do dzisiaj
żadne jego oryginalne
dzieła, których ponoć
napisał ponad 40.

6. Sokrates
(469 roku p. n. e. – 399 roku p. n. e.)
Jeden z największych filozofów
greckich. Żył w Atenach, gdzie
nauczał prowadząc dysputy z
przypadkowymi przechodniami
na ulicach miasta, zyskując
sobie zarówno popularność jak
i wrogość. Został skazany na
śmierć przez wypicie cykuty za
bezbożność i psucie młodzieży.
Jego najbardziej znane
powiedzenie to „Wiem, że nic
nie wiem”. Twierdził, że
człowiek mądry czyni to, co jest
piękne i dobre, zaś człowiek
niemądry tego nie potrafi.

7. Platon
(427 roku p. n. e. – 347 roku p. n. e.)
Jeden z największych myślicieli
wszechczasów. Założyciel sławnej
Akademii Platońskiej, która
przetrwała bez mała 1000 lat.
Platon uznawał dualizm świata:
świat idei – niedostępny zmysłom
oraz świat materialny. Świat idei to
według Platona jedyny, prawdziwy
świat, wszystko inne jest cielesne,
ulotne, przemijające. Rolą
nauczyciela nie jest, więc pouczanie
czy nauczanie, lecz pomoc w
wydobyciu wiedzy, za pomocą
pytań, refleksji.

8. Arystoteles
(384 roku p. n. e. – 322 roku p. n. e.)
Twórca humanizmu. Głosił
potrzebę zachowania we
wszystkim umiaru – była to
zasada złotego środka. Mówił
też, że należy troszczyć się o
wszystkie potrzeby człowieka
(duchowe i materialne).
Napisał Poetykę, dzieło
dotyczące zasad tworzenia
literatury; wyznaczył cechy
gatunków.

9. Cyceron, Marcus Tullius Cicero,
(106 - 43 r. p.n.e.)
Rzymski polityk (jako konsul
udaremniał spisek Kataliny),
ale przede wszystkim pisarz
i najznakomitszy mówca
rzymski. Nikt nie potrafił pisać
po łacinie tak zwięźle,
a zarazem poetycznie. Doskonała
równowaga między jasnością
i prostotą a ozdobnością jego
języka kontrastowały
z surowością znakomitej prozy
Juliusza Cezara. Jako eklektyk
kształtował swoje poglądy
biorąc za punkt wyjścia kilka
systemów filozoficznych.

10. Zenon z Kition
( 335-263 p.n.e)
Grecki filozof, założyciel szkoły
stoików. Za życia stał się
najsławniejszym filozofem w
Atenach, a na jego wykłady
ściągali uczniowie ze
wszystkich stron Grecji. Dał
początek kierunkowi zwanemu
stoicyzmem, który nakazuje
zachować spokój zarówno w
cierpieniu jak i w szczęściu.
Nie należy poddawać się
emocjom i namiętnościom.
Jego powiedzenie: "Fortuna
kołem się toczy".

11. John Locke
(1632 -1704 n.e.)
Wybitny filozof i lekarz angielski,
znany powszechnie jako ,,ojciec
liberalizmu”. W epoce oświecenie
był jednym z najbardziej cenionych
myślicieli. Lock uważał, że umysł
rodzi się bez jakichkolwiek idei-
jest czysty. Był przedstawicielem
empiryzmu, wierzył, że wiedzę
nabywa się tylko przez
doświadczenie. Doświadczenia
mają natomiast swoje źródła albo
w doznaniach zmysłowych albo w
wewnętrznych refleksji

12. Prezentację wykonał: Łukasz Opiela