Pinokkio werkboek van schoolgoochelaar Aarnoud Agricola c

Pinokkio werkboek van schoolgoochelaar en buikspreker Aarnoud Agricola

sprookje over de ontwikkeling van de mens

Schoolvoorstellingen met goochelen en buikspreken, 06 - 39 48 93 37


Beste lezer,
Tijdens mijn schoolvoorstellingen merk ik iedere keer weer dat Pinokkio mijn meest
populaire buikspreekpop is. Waarom? Waarschijnlijk omdat het een jonge menselijke
figuur is, zodat de kinderen zich gemakkelijk met hem kunnen identificeren. Misschien
speelt ook een rol dat de meesten het verhaal van Pinokkio globaal kennen.
Het sprookje van Pinokkio dateert uit 1883, maar staat wereldwijd nog steeds enorm in de
belangstelling. Natuurlijk heeft de gelijknamige Disneyfilm uit 1940 daaraan bijgedragen.
Nog belangrijker is volgens mij dat het verhaal vol staat met symboliek die soms bewust,
maar meestal onbewust wordt herkend. Het verhaal van Pinokkio gaat in feite over de
ontwikkeling van ieder mens. Daarom vind ik het zinvol om een gratis werkboek te wijden
aan Pinokkio. Bovendien sluit het werkboek goed aan bij drie campagnes in januari 2014:
• Maand van de spiritualiteit over lichter leven (10 januari t/m 9 februari)
• Nationale voorleesdagen (22 januari t/m 1 februari)
• Poëzieweek over verwondering (30 januari t/m 5 februari)
Op 6 januari 2014 was ik met mijn buikspreekpop Pinokkio op televisie in het jeugdprogramma Het Klokhuis. Dat gedeelte van de uitzending is nog te bekijken op het
Youtube-filmpje over buikspreken leren.
De meeste voorstellingen die ik verzorg zijn besloten van aard. Deze maand verzorg ik
echter acht zondagmatinees in Theater Slot Zeist. Het gaat om mijn Goochelshow Hallo
wereld in 80 dagen. Deze voorstelling, die gebaseerd is op het beroemde boek !De reis
om de wereld in 80 dagen! van Jules Verne, bevat ook een buikspreekact met Pinokkio (in
Italië). Op het moment dat dit Pinokkio Werkboek wordt verstuurd, heb ik al vier van de
acht theatervoorstellingen achter de rug. Als u overweegt een optreden van mij te boeken,
maar eerst graag een live-optreden wilt meemaken, raad ik u aan naar één van de
onderstaande vier voorstellingen in Theater Slot Zeist te komen.
1. Zondag 19 januari 2014: 13.30 uur
Meer informatie over deze voorstellingen vindt u in het Fotoboek Hallo wereld in 80 dagen.
Evenals in de afgelopen negen jaar ga ik ook dit jaar een speciale schoolvoorstelling
ontwikkelen die aansluit op het thema van de kinderboekenweek (1 t/m 12 oktober 2014).
De kinderboekenweek 2014 gaat over feest. Persoonlijk vind ik dat een veel te breed
onderwerp. Daarom kies ik ervoor om mijn kinderboekenweekweekshow 2014 zodanig toe
te spitsen dat er op basisscholen meer mee kan worden gedaan. Mijn kinderboekenweekvoorstelling 2014 wordt een sprookjesfeestshow. Uiteraard ga ik daar ook weer een
werkboek over uitbrengen. Dit Pinokkio Werkboek beschouw ik al een kick off voor dat
thema. Ik wens u een sprookjesachtig mooi 2014.
Met vriendelijke groet,
André de Boer (alias Aarnoud Agricola)


Schoolvoorstellingen

van
Aarnoud Agricola voor:
- juffen- en meestersdag
- carnaval
- lentefeest
- (her)opening schoolgebouw
- jubileumviering
- afscheidsfeest directeur
- afscheidsfeest leerkracht
- feestweek
- zomerfeest
- suikerfeest
- kinderboekenweek
- sinterklaasfeest
- kerst "
www.goochelaar.biz



Oorsprong van het verhaal over Pinokkio
Pinokkio (Italiaans voor: "stukje pijnboom") is de houten hoofdpersoon in een boek van de
Italiaanse schrijver Carlo Collodi, (pseudoniem van Carlo Lorenzini, 1826 - 1890,
Florence) dat in 1883 werd gepubliceerd onder de titel Le avventure di Pinocchio. Het
boek werd onmiddellijk een succes en in vele talen vertaald (in 1915 in het Nederlands).
Ook is het vele malen verﬁlmd, waarbij de productie door Walt Disney uit 1940 de
bekendste is. Zie daarvoor Pinokkio (Disneyﬁlm).
Tijdens mijn vakantie in Florence stond ik er versteld van hoe populair Pinokkio is. In
vrijwel alle souvenirwinkeltjes zijn Pinokkio-poppetjes te koop. In het stadje Collodi nabij
Florence (waar de schrijver zijn pseudoniem aan ontleende) is een Pinokkio-park (Parco di
Pinocchio) gevestigd. Daar bevinden zich gebeeldhouwde taferelen uit het verhaal.
Collodi leefde in het werk zijn gevoel voor satire en allegorie uit. Recensenten
concludeerden dat het werk, behalve een kinderboek, ook een allegorie was van de stijve
samenleving uit die tijd en het contrast toonde tussen eerbaarheid en formele vormen en
het volgen van het vrije instinct. Zelf zie ik het vooral als een verhaal over menswording.
Aanvankelijk vond men in de 'betere standen' dit boek dan niet geschikt voor welopgevoede kinderen (vergelijkbaar bijvoorbeeld met de Nederlandse !Pietje Bell#. Het boek
onderscheidt zich in pedagogisch opzicht ook door de prachtige gelijkenis tussen de
marionet die een jongetje wordt en het kind dat opgevoed wordt tot volwassenheid.
Carlo Collodi (zie onderstaand portret) was vrijmetselaar. Sommigen menen dan ook dat
het thema van de transformatie van 'bespeelde pop' tot 'zelfstandig mens' geïnspireerd is
op leringen uit de vrijmetselarij. Sommige beelden uit het boek zijn wereldberoemd en
worden regelmatig geciteerd, met name de lange neus die het gevolg is van liegen.



Leestekst Pinokkio (korte versie van Walt Disney voor jonge kinderen)
Er was eens een vriendelijke oude man,
die Gepetto heette.
Hij woonde in een klein huisje
met zijn goudvis Cleo en zijn kat Figaro.
Japie Krekel, een ander vriendje,
woonde ook in het huisje.
Gepetto kon prachtige dingen maken.
Op zekere dag maakt hij een pop,
die precies op een jongetje leek.
Hij noemde de pop Pinokkio
“Wat zou ik graag willen dat Pinokkio een echte jongen
was,” zei hij.
“Het zou zo ﬁjn zijn een zoon te hebben.”
Een goede fee hoorde Gepetto!s wens.
Met haar toverstaf raakte ze Pinokkio aan.
Plotseling begin het houten poppetje te bewegen.
En wat denk je wat hi jhet eerste deed?
Hij prbeerde Cleo uit de goudviskom te halen.
“Niet doen, niet doen Pinokkio!” schreeuwde Japie Krekel
“Laat die vis onmiddellijk met rust!”
Door het lawaai werd Gepetto wakker.
Hij kon zijn ogen niet geloven.
Dat was zijn houten pop,
die aan het dansen en zingen was!
De oude man was zo blij, dat hij Pinokkio knuffelde.
“Mijn zoon!” zei hij.
Mijn eigen kleine houten zoon!”
Gepetto wilde het ontbijt voor Pinokkio klaarmaken
Maar er was niets te eten.
“Laat mij maar wat eten gaan kopen vader,”
zei Pinokkio.
“Tjonge, tjonge! Wat ben je toch een brave jongen,”


zei Gepetto.
De oude man gaf Pinokkio wat geld en een boodschappenlijstje.
Japie Krekel was er niet zo zeker van dat
Pinokkio wel zo!n brave jongen was.
“Ik zal hem eens volgen, en kijken wat hij doet,”
zei hij bij zichzelf.
Pinokkio liep vrolijk over straat.Hij lachte
naar iedereen en iedereen lachte naar hem.
Het was leuk om op eigen houtje in de grote
wereld rond te lopen.
Een jongen, die Lampepit heette, was ook
alleen buiten. Lampepit was geen brave jongen.
Hij vertelde verhalen die niet echt gebeurd
waren en hij stal ook nog.
Toen Lampepit Pinokkio zag, zei hij: “Aha! Wedden
dat ik die houten Klaas te pakken kan nemen?”
“Hallo, vriend,” zei Lampepit.
“Wat heb je daar?”
“Ik ga eten kopen.”
“Waarom koop je geen snoep?” vroeg Lampepit?
“Dat is veel lekkerder.”
“Nee, nee, Pinokkio!! Niet doen hoor,” riep Japie Krekel
Maar Pinokkio luisterde niet.
Hij volgde Lampepit naar de snoepwinkel.
“Hoe kom jij aan zoveel geld?” vroeg de mevrouw
in de snoepwinkel.
Van mijn vader gekregen,” zei Pinokkio
“Om snoep te kopen?” vroeg de mevrouw
“Ja, om snoep te kopen.”
Dat was niet waar. Plotseling begin Pinokkio!s
neus te groeien. Hij pakte de zak met snoep
en rende zo vlug als hij kon de winkel uit.
Laat mij de zak maar dragen,” zei Lampepit.
“Bij mij zal het veiliger zijn, want ik ben groter.”


PINOKKIO!bij!de!neus!
nemen!is!nooit!
grappig


Pinokkio hield de zal stevig vast.
Maar plotseling pakte Lampepit de zak af
en rende weg. Daar ging zijn snoepgoed.
“Wat is er gebeurd?” vroeg Japie.
“Waar is al het geld van je vader?”
“Ik heb het verloren,” zei Pinokkio.
Direct begin zijn neus weer te groeien.
“Je hebt het niet verloren,” zei Japie.
“Je hebt ewr snoep voor gekocht.
Nou, koop dan van wat je over hebt,
een beetje eten voor Gepetto.”
Pinokkio kocht van zijn laatste geld eten
voor Gepetto. Toen hoed hij de zak met eten
voor z!n gezicht. Hij wilde dat niemand zijn
lange neus zag.
Een sluwe vos en een magere kat hadden zich
bij de brug verstopt.
“Kijk eens naar die kleine houten Klaas,”
zei de kat. “Hij heeft een zak met eten bij zich.”
Hallo, beste kerel,” zei de vos. “Je ziet eruit of je
graag een poppenkast-voorstelling zou willen zien.”
“Eeen poppenkast!” riep Pinokkio uit.
“Oh, ja, dat zou ik graag willen zien.
Maar hoe kom ik erin?”
“Ik heb een kaartje,” zei de vos.
“Als jij ons je eten geeft, geef ik jou mijn kaartje.
Dat is toch jouw zak met eten?”
“Oh, ja,” zei Pinokkio.
Weer een leugen!
Zijn neus werd nog langer
Maar dat kon hem niet schelen, hij had zijn kaartje.
er stond en hele rij mensen te wachten voor de
poppenkast. Ze werden boos op Pinokkio toen hij
met zijn lange neus tegen hen opbotste.


“Vertel maar geen leugens meer,” zei Japie Krekel.
“Je neus is al veel te lang voor een pop als jij!”
“Doorlopen! Doorlopen!” riep de man van de kaartjes.
Pinokkio liep door. Hij gaf de man z!n kaartje.
“Dit is helemaal geen kaartje!” zei de man.
“Het is gewoon een stuk papier.
“Ga weg, jongetje en neem je lange neus mee.”
Arme Pinokkio.
Hij had geen geld, geen eten, geen kaartje.
Hij ging op een kist zitten en begon te huilen.
Op dat ogenblik gluurde er een man door een kier
van de tent. Het was Stromboli, de poppenbaas.
“Wel, wel!” zei Giovanni. Een pop zonder touwtjes
Kun je nog iets anders dan huilen, dreumes?”
“Ik kan dansen en zingen,” zei Pinokkio.
“Laat maar eens zien,” zei Giovanni.
Pinokkio danste. Hij zong.
Hij ging op zijn handen staan.
Hij stond zelfs op zijn hoofd.
Toen liet Stromboli zijn poppen aan Pinokkio zien.
Hij trok aan hun touwtjes en de poppen begonnen,
te bewegen. “Jij hebt geen touwtjes nodig,” zei Stromboli.
“Ga met ons mee. Je zult de ster van onze voorstelling zijn.”
“Luister niet, Pinokkio. Ga naar huis, naar Gepetto,”
zei Japie. Maar Pinokkio wilde niet naar huis.
Hij wilde beroemd worden.
De voorstelling begon en Pinokkio begon te dansen.
“Kijk! Zonder touwtjes!” riep hij.
Iedereen klapte.
Maar de andere poppen hadden wel touwtjes en de
lange neus van Pinokkio raakte verward in die
touwtjes. Hij viel op de grond.
En iedereen begon te lachen.



Toen werd Pinokkio erg verdrietig.
Hij wilde niet dat de mensen hem uitlachten
“Ik ben toch niet zo!n grote ster als ik dacht,” zei hij.
“Ik wil naar huis, naar Gepetto.”
“Oh, nee! Je gaat niet naar huis,” zei Stromboli.
“Je bent nu van mij. Deze vogelkooi zal voortaan
je huis zijn, mijn kleine langneus.”
“Help!” riep Pinokkio vanuit zijn kooi.
Laat me eruit!”
Maar de poppen konden hem niet helpen.
Zij konden niet bewegen en als er niemand aan
hun touwtjes trok. Japie kon ook niet helpen.
Hij was te klein. Maar hij kon wel hulp halen.
Japie rende vlug naar het huis van Gepetto.
“Gepetto,” riep hij. “je moet Pinokkio komen redden.
Stromboli, de poppenbaas, heeft hem in een kooi gestopt.”
“Mijn arme, kleine Pinokkio in een kooi,” zei Gepetto.
De ode man volgde Japie door de donkere straten .
In zijn hand droeg hij een lamp.
In de tent van Giovanni vonden ze Pinokkio in zijn kooi.
“Wees maar niet bang, mijn zoon,” zei Gepetto.
“Ik zal je helpen.”
Hij maakte de kooi open en tilde Pinokkio eruit.
Plotseling kwam Stromboli aanrennen.
“Dief!” riep hij. “Dat is mijn pop.”
“Rennen, Pinokkio!” riep Gepetto.
Pinokkio rende weg en Gepetto rende ook.
Maar de oude man zag de open koffer niet.
Hij viel erin.
“Aha, Nu heb ik je!” schreeuwde Giovanni
met een vreselijke stem.
“Ik zal u redden, vader!” riep Pinokkio.
Vlug klom hij een trap op naar de plaats
waar de poppen hingen.
Pinokkio liet de poppen met de touwtjes en al
zakken bovenop Stromboli.


De poppenbaas kon geen kant meer uit.
Gepetto was gered.
“Mijn lieve, dappere Pinokkio!” riep Gepetto
en hij knuffelde zijn zoon.
Zo vlug als zij konden liepen Gepetto,
Pinokkio en Japie naar huis.
Zodra zij veilig thuis waren, keek
Gepetto eens goed naar Pinokkio.
“Wat is er met je neus gebeurd?” riep hij.
“Vertel hem nu de waarheid,” zei Japie.
Hij vertelde Gepetto alles,
precies zoals het gebeurd was.
En terweijl hij vertelde, werd zijn neus steeds korter.
Ten slotte was zijn neus precies zoals
gepetto hem gemaakt had.
Toe besloot Pinokkio om nooit meer
een leugen te vertellen.



Pinokkio kralenplank



Gedicht Pinokkio 1

Het ergste van al
Dat was nog wel
Niet alleen zijn neus was hout
Maar ook zijn hartje en zijn vel

En ik zou zo graag
Net als jullie mensen
Willen kunnen voldoen
Aan jullie lastige wensen

Het jongetje wilde heel graag
Een echt mensje zijn
En dat dat hem niet lukte
Deed ontzettend veel pijn

Want jullie houden niet van eerlijk
Daar hebben jullie moeite mee
Leugens worden omarmd
Eerlijkheid is niet oké

Hij deed alles wat hij kon
Hij wilde net zo worden
Hij nam vele obstakels
Vermeed alle lastige horden

Ik keek hem vragend aan
Maar dat is toch juist prachtig
Want boven alles uit
Is de eerlijkheid zo machtig

Maar wat hij ook deed
Zijn neusje bleef van hout
En zo vinden we hem in een hoekje
Terwijl hij er om rouwt

Ja, dat kan dan wel zo zijn
Mopperde het jongetje beledigd
Maar iedereen wil toch
Dat wat je zegt hun ziel bevredigt

Jongetje, vroeg ik hem
Waarom toch zo verdrietig
Waarom zo graag mens zijn
De mens is ook maar nietig

Eerlijkheid is straf
Mensen gaan je mijden
Ook al zegt men lachend
Dat de waarheid je kan bevrijden

Hij mokte er op los
Jullie kunnen flink bedriegen
Want ik met mijn houten neus
Ik kan gewoon niet liegen

Men liegt er maar op los
En dat wil ik ook kunnen
Ik wil anderen en mezelf
Ook die vrede gunnen

Iedereen kan het dan meteen
Aan mijn groeiende neusje zien
Zelfs als ik het niet weet
Lieg ik toch misschien

Ik voelde mijn hart verkillen
En besefte me door zijn wens
In zijn harde houten hartje
Was hij nog het meeste Mens



KLIK HIER OM DE DVD OVER PINOKKIO TE BESTELLEN


Gedicht Pinokkio 2
Pinokkio, de houten pop,
Schept af en toe een beetje op.
Maar jokt het houten ventje,
Dan groeit zijn neus een endje.
Hij zegt niet eerlijk hoe het zit,
Wat zwart is noemt hij rustig wit.
Hij overdrijft een hele hoop,
Zijn fantasie gaat op de loop.
Pinokkio meent het niet zo slecht,
Hij wordt weer eerlijk en oprecht.
Als hij geleerd heeft van zijn straf,
Valt zijn houten neus eraf.
Dan wordt hij mens van vlees en bloed,
En gaat het verder met hem goed.
Eerlijk met een hart van goud,
Zodat een ieder van hem houdt.
Ook jij kunt lekker overdrijven,
En moeilijk bij de waarheid blijven,
Omdat we het goed met je menen,
Mag jij die neus een jaartje lenen,
En mocht je eens vervuld van waan,
Voor de keus van waar of jokken staan,
Wees dan eerlijk zonder angst,
De waarheid duurt nog steeds het langst.
Gedicht Pinokkio 3
Het verhaal van Pinokkio is bij ieder wel bekend.
Dat hij enorm kon liegen werd duidelijk neergepend.
Zijn neus werd dan erg lang dat was duidelijk te zien.
Geleerden zeggen nu dat bij liegen je neus gaat zwellen
en hoe meer je neus dan groeit hoe meer leugens je kan tellen.
Wanneer ik de politiek bekijk en zie hoe ze daar handelen,
dan denk ik dat bij deze groep veel Pinokkio!s rondwandelen.


Gepetto


Lied Pinokkio 1: Ha ha Pinokkio, KLIK HIER VOOR VIDEO
KINDEREN :
Ha ha, Pinokkio
Ben je een beetje gek ofzo
Je bent geen kind
Je bent een pop
Met een dikke houten kop
Ha ha, Pinokkio
Kijk je benen die staan zo
Jij zou nu echt beter gaan
Voor wij jou de klas uitslaan
BIANCA :
Kijk eens naar die neus
Die lijkt meer op een bezemsteel
BERNARDO :
En zijn ogen zijn ook vreemd
Hij kijkt een beetje scheel
ROMEO :
Hij heeft oren als een varken
Tanden als een paard

MARIO + TONIO :
Da's toch beter dan
Zo een lange mislukte marionet
KINDEREN :
Ha ha, Pinokkio
Je bent geen kind
Je bent een pop
Ha ha, Pinokkio
PINOKKIO :
Jullie zijn zo lelijk
waarom zijn jullie zo stout
Ik ben net als jullie
Maar alleen ben ik van hout

OLIVIA :
Ik denk wel dat hij wel goed
Zou branden in de open haard

MARIO :
Gaat ons popje nu een zielig doen
misschien
Jij gaat nu vertrekken
Anders zul je eens wat zien

KINDEREN :
Ha ha, Pinokkio
Je bent geen kind
Je bent een pop
Ha ha, Pinokkio

KINDEREN :
Ha ha, Pinokkio
Je bent geen kind
Je bent een pop
Ha ha, Pinokkio

PETRUCCHIO :
Hij zit vol met vijzen
Dat is wel een beetje raar

KINDEREN :
Ha ha, Pinokkio
Je bent geen kind
Je bent een pop
Ha ha, Pinokkio

FABIO :
Ik zal eraan draaien
En dan valt hij elkaar
ISABELLA :
Dan maak ik van al dat hout
Een prachtig stapelbed



PINOKKIO


Lied Pinokkio 2: Je wordt een ster, KLIK HIER VOOR VIDEO
Je kunt in het leven kiezen
Winnen of verliezen
Je blijft gewoon
Of brengt het ver
Wat zal het voor jou zijn
TROT :
Je tijd op school verspillen
Zou je dat echt willen
Of word je liever superster
Geliefd door groot en klein
FOX + TROT :
Pinokkio, Pinokkio
Van New York tot in Tokio
Word jij een ster, Pinokkio
Verdien je geld als slijk
Pinokkio, Pinokkio
Ik word jouw impresario
Dan steel je overal de show
En word je stinkend rijk
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
FOX :
Geloof me jongen, later
In elk groot theater
Word jij de held van het publiek
Dat is gewoon een feit
TROT :
De allermooiste vrouwen
Zullen van je houden
Want jouw talent is echt uniek
Een bron van kwaliteit

FOX + TROT + KOOR :
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
Pinokkio, Pinokkio
dan steel je overal de show
FOX :
En word ik stinkend rijk!



Lied Pinokkio 3: KLIK HIER VOOR VIDEO

GEPPETTO :
Heel mijn ziel zal ik je geven
Alle lessen van het leven
Krijg je zo van mij cadeau
Je bent mijn zoon
Ik zal zorg voor je dragen
Tot het einde van mijn dagen
Alleen jij Pinokkio
Je bent mijn zoon
Ik zal alles doen wat nodig is
Om goed voor jou te zijn
Je kunt nog niet zonder mij
Daarvoor ben je nog te klein
Jij bent alles wat ik
Heel mijn leven lang al hebben wou
Ik jouw vader
Jij mijn zoon
PINOKKIO :
Jij mijn vader
Ik jouw zoon

Ik jouw vader
Jij mijn zoon
PINOKKIO :
Jij mijn vader
Ik jouw zoon
GEPPETTO :
Ik hou van jou
Zul je braaf zijn?
PINOKKIO :
Ik zal braaf zijn
GEPPETTO :
Zul je doen wat ik je vraag
Zul je lief zijn?
PINOKKIO :
Ik zal lief zijn
GEPPETTO :
Ook de dagen na vandaag?

GEPPETTO :
Ik hou van jou
Wie jou ooit zal durven raken
Wel die krijgt met mij te maken
Ik ga voor jou door het vuur Pinokkio
Ik zal jou toch altijd steunen
Op mijn schouders kun je leunen
Elk dag en elk uur Pinokkio
Ik zal niet alleen je vader zijn
Maar ook je beste vriend
'k Zal heel de wereld laten zien
Dat ik jou heb verdiend

Nee, ik zou je nooit verraden
Ik zet jou nooit in de kou
Ik jouw vader
Jij mijn zoon
PINOKKIO :
Jij mijn vader
Ik jouw zoon
GEPPETTO + PINOKKIO:
Ik hou van jou



Symboliek in het sprookje van Pinokkio
Carlo Collodi, de schrijver van het boek Pinokkio, was vrijmetselaar. Vanuit die achtergrond had hij
bepaalde esoterische kennis die te herkennen is in de symboliek in het sprookje van Pinokkio.
Symbolen zijn altijd op meerdere manieren te duiden. Dat houdt in dat er natuurlijk meer
interpretaties zijn dan ik hier beschrijf. En al die invullingen kunnen naast elkaar bestaan.
Mijn betoog heb ik geschreven op basis van een korte versie van het verhaal over Pinokkio op
internet en op basis van het boekje Pinokkio, dat Walt Disney in 1977 voor het eerst uitgaf in het
Nederlands. De Disney-versie is vriendelijker dan het oorspronkelijke verhaal van Collodi. Dat is
natuurlijk prettig, maar het heeft ook tot gevolg dat bepaalde symboliek niet volledig uit de verf
komt.
Het verhaal van Pinokkio doet mij sterk denken aan de gelijkenis van de verloren zoon zoals deze
is beschreven in het vijftiende hoofdstuk van het Evangelie van Lucas en aan het Lied van de
Parel. In beide verhalen verlaat een zoon heel bewust zijn vader. Hij doet vele bittere ervaringen
op in de wereld, krijgt vervolgens heimwee en keert uiteindelijk met doorleefde kennis terug naar
zijn vader, die hem liefdevol ontvangt.
De avonturen van Pinokkio zijn te zien als de weg die we als mens gaan door deze wereld. Ons
diepste zelf, dat stamt uit de goddelijke wereld, heeft zich verbonden met de stoffelijke wereld om
doorleefde kennis op te doen, en daarmee verrijkt terug te keren naar de Oorsprong. Bij die
terugkeer worden we werkelijk mens: de pop Pinokkio wordt een jongen. Het verhaal eindigt dan,
maar de ontwikkeling gaat verder, want het is de bedoeling dat het mensenkind ook in geestelijke
zin volwassen wordt.
De Italiaanse naam Pinocchio is samengesteld uit Pin en occhio. Pin komt van denneboom
(pijnboom) en occhio betekent oog of gezicht. De pop Pinokkio is gemaakt van hout van een
pijnboom, een boom die altijd groen blijft en net als de kerstboom symbool staat voor eeuwig
leven.! Dat kan erop duiden dat de essentie van de mens eeuwigdurend is, en dat deze essentie
altijd wordt beschermd door zijn schepper (de grote Bouwmeester of het Alziend oog van de
vrijmetselaars).
In sprookjes maar ook in bijvoorbeeld de evangeliën van het Nieuwe Testament, kunnen de
personages worden gezien als aspecten in onszelf. Gepetto, de man die de pop Pinokkio maakte,
kan worden beschouwd als een personificatie van de Schepper. Dat is niet de hoogste godheid,
maar een creator die in het Hebreeuws de Elohim (een meervoudsvorm) en in de Griekse filosofie
de Demiurg wordt genoemd.
De naam Gepetto is afgeleid van Giuseppe. Dat is de Italiaanse naam voor Jozef, die letterlijk
staat voor "God zal toenemen#. Jozef doet natuurlijk denken aan de man van Maria, de moeder van
Jezus,! en verwijst naar de vrije bouwer (timmerman).
Meteen als Pinokkio gemaakt is, is hij al ongehoorzaam aan zijn vader. Dat doet me denken aan
het verhaal van de zondeval in het derde hoofdstuk van het bijbelboek Genesis. Pinokkio is een
mens in wording die door schade en schande wijs moet worden. Hij is zich bewust van zichzelf en
toont initiatief. Hij is een persoonlijkheid. Daarom is hij verder ontwikkeld dan de poppen in het
marionettentheater. Pinokkio verneemt ook steeds zijn innerlijke stem, de stem van zijn geweten
die gesymboliseerd wordt door de krekel, maar vaak negeert hij de waarschuwingen.
Gepetto brengt een offer om Pinokkio te kunnen laten leren. Het is koud, maar toch verkoopt hij
zijn jas om een leesboekje te kunnen kopen voor Pinokkio. Zijn zoon is vol goede bedoelingen,
maar valt voor allerlei verleidingen. Zo kiest hij voor plezier in plaats van voor leren, want hij
verkoopt zijn leesboek om een kaartje voor een marionettenvoorstelling te kopen. Eerzucht komt
bij hem op, want hij wil als pop beroemd worden.



De poppen van het poppentheater nemen niet zelfstandig beslissingen. Zij staan symbool voor de
onbewuste mens die geheel handelt in overeenstemming met de impulsen die uitgaan van zijn
aurische zelf. Die krachten worden in het verhaal voorgesteld door de poppenbaas Mangiafuoco,
wiens naam letterlijk !Vuureter" betekent.
Pinokkio is van goede wil. Hij is zelfs bereid om zich te laten verbranden in het fornuis voor de
bereiding van de maaltijd van Mangiofuoco, mits de harlekijn maar niet wordt verbrand.
Mangiofuoco waardeert die zelfopofferende houding, ziet af van zijn plan en geeft Pinokkio vijf
gouden munten mee. Met dat geschenk kan hij zijn pad van zelfverwerkelijking gaan. Vijf is het
symbool van de ziel (denk aan het pentagram, de vijfpuntige ster) en goud is het symbool van de
geest.
Onderweg ontmoet Pinokkio een halfblinde kat en een kreupele vos die proberen om hem zijn geld
onrechtmatig afhandig te maken. Die dieren zijn te zien als een gedegenereerde menselijke
toestand die wordt gekenmerkt door hebzucht als gevolg van een verduisterde blik en een onjuiste
levenswandel. De mens kan in zo"n toestand verstrikt raken: de kat en de vos hangen Pinokkio op
in een boom. Bevrijding uit zo"n benarde situatie is alleen mogelijk met onaardse helpende
krachten: een fee zorgt ervoor dat Pinokkio vrij komt.
De fee vraagt Pinokkio hoe dit alles zo gekomen is. Pinokkio liegt en daardoor gaar zijn neus
groeien. Leugens worden steeds sneller herkend, ze zijn van het gezicht af te lezen. De fee
vergeeft Pinokkio zijn leugen en roept hulptroepen in (spechten) om de neus weer op normale
lengte te brengen.
Pinokkio gaat verder en laat zich verleiden door gewin, gemak en genot. Hij begraaft de gouden
munten in de zogeheten toverwei omdat de kat en de vos hebben gezegd dat er dan een boom
met veel meer munten uit komt groeien. Uiteraard raakt Pinokkio de munten zo kwijt.
De luie klasgenoot Carlo nodigt Pinokkio uit om mee te gaan naar Speelgoedland waar je de hele
dag kunt spelen en nooit iets hoeft te leren. Ze gaan daar heen met een koets die getrokken wordt
door ezels. In speelgoedland hebben ze even heel veel plezier, maar ze moeten er wel een hoge
prijs voor betalen. Eerst krijgen ze ezelsoren en daarna veranderen ze allebei helemaal in een
ezel.
Als de behoefte om te leren en te groeien verdwijnt, gaat de mens zich steeds meer identiﬁceren
met zijn lichaam. Dat doet denken aan een metafoor voor de mens: een ezel met een koets, een
koetsier en een passagier. De passagier (symbool voor de ziel) zou moeten bepalen waar de reis
naartoe gaat. De koetsier (symbool voor de persoonlijkheid) zorgt ervoor steeds de juiste richting
wordt gekozen. De ezel met koets (symbool voor het lichaam) zorgt voor de vitaliteit en de kracht
die nodig is om de bestemming te bereiken.
Pinokkio wordt als ezel verkocht aan een circus en krijgt daar een hard bestaan. Hij is enorm
beperkt in zijn bewegingsvrijheid en wordt kreupel. De ezel wordt voor drie stuivers verkocht aan
een man die zijn huid wil hebben. Die man gooit de ezel in zee om hem te verdrinken. In die
benarde situatie roept Pinokkio onaardse hulp in, en ontvangt die ook. De fee zorgt ervoor dat
vissen al het ezelsvlees wegeten en dat alleen de houten pop overblijft. Hier is sprake van een
grote reiniging die niet prettig, maar wel noodzakelijk is: dierlijke gehechtheden worden
opgeheven.
Pinokkio wordt verzwolgen door een haai en verkeert, net als de joods profeet Jona, enige tijd in
de vis. Dit is een symbool voor inwijding. Gepetto blijkt ook in de aanwezig vis te zijn. Ze slagen
erin om uit de bek van de haai te ontsnappen en naar het land te zwemmen. Pinokkio zorgt voor
het levensonderhoud van Gepetto en na vele omzwervingen komen ze thuis. Daar leidt Pinokkio
een dienend leven. De fee schenkt hem daarvoor een beloning: Pinokkio wordt werkelijk mens.
KLIK HIER VOOR EEN CURSUS OVER GEESTELIJKE BEWUSTWORDING EN VERNIEUWING


Leestekst Pinokkio (lange versie voor oudere kinderen)
Er was eens een timmerman die op een dag bezig was een tafel te maken. Hij pakte een
stuk hout en legde het op zijn werkbank. Het bleek een heel raar stuk hout te zijn, want
toen de timmerman het wilde verzagen begon het te kreunen. De timmerman schrok en
besloot het stuk hout niet meer te gebruiken.
Hij gaf het aan zijn vriend, Gepetto, die van het stuk hout een pop wilde snijden. Gepetto,
die schoenlapper was, nam het stuk hout mee naar huis en bedacht onderweg een naam
voor de pop.
"Ik noem hem Pinokkio," zei hij tegen zichzelf. "Dat is een mooie naam."
Terug in het keldertje waar hij woonde en ook zijn werkplaats had, ging Gepetto met het
stuk hout aan de slag. Plotseling hoorde hij een stem die jammerend riep: "Au! Au! Dat
deed pijn!" Tot zijn stomme verbazing zag Gepetto dat het hout leefde. Opgewonden
sneed hij het hoofd en het haar. Toen hij de ogen klaar had, keken ze hem onmiddellijk
strak aan. Maar op het moment dat Gepetto de neus sneed, werd die langer en hoe vaak
de schoenlapper hem ook opnieuw op maat sneed, het bleef gewoon een hele lange
neus. De pas gesneden mond begon te lachen en toen Gepetto boos werd, stak de pop
zijn tong tegen hem uit. Dat was allemaal nog niet zo erg, maar... zodra de schoenlapper
de handen gesneden had, rukte de pop daarmee de pruik van het hoofd van de arme
Gepetto en met zijn pas gesneden voeten gaf hij hem een gevoelige schop. Met tranen in
zijn ogen riep Gepetto tegen de pop: "Vervelende jongen! Je bent nog niet eens klaar en
nu heb je al geen eerbied meer voor je vader!"
Toen zette hij de pop overeind en wilde hem voorzichtig leren lopen. Maar zodra Pinokkio
rechtop stond, begon hij door de werkplaats te rennen met Gepetto op zijn hielen. De pop
rukte de deur open en rende de straat op. Nu kon Pinokkio harder rennen dan Gepetto en
hoewel de arme schoenlapper schreeuwde: "Houd hem tegen! Houd hem tegen!" stak
niemand van de omstanders een vinger uit omdat ze het hele tafereel veel te grappig
vonden.
Gelukkig had een agent de schoenlapper ook horen roepen. Vlug rende hij naar Pinokkio
toe, greep hem beet en gaf hem terug aan zijn vader.
"Je krijgt een ﬂinke draai om je oren," riep Gepetto buiten adem, maar op hetzelfde
moment zag hij dat dat niet kon, want in zijn haast had hij vergeten de oren aan het hoofd
te snijden. Pinokkio was bang dat de agent hem zou meenemen en daarom zei hij vlug
tegen zijn vader dat hij er spijt van had dat hij weggelopen was en Gepetto vergaf zijn
zoon.
Zodra ze thuis waren, maakte de schoenlapper voor Pinokkio een pak van gebloemd
papier, een paar schoenen van boomschors en een pet van zacht witbrood. De jongen
vloog zijn vader om de hals. "Ik wil graag naar school!" riep hij. "Dan word ik heel knap en
dan kan ik u helpen als u oud bent, vader!"
Toen Gepetto zijn zoon dat hoorde zeggen, werden zijn ogen vochtig van ontroering. "Dat
vind ik lief van je," zei hij, "maar we hebben niet genoeg geld om het eerste leesboekje
voor je te kopen." Toen Gepetto Pinokkio's teleurgestelde gezicht zag, sprong hij op, trok


zijn oude jas aan en rende het huis uit. Een poosje later keerde hij terug met het eerste
leesboekje maar zonder jas. Het sneeuwde buiten.
"Waar is uw jas, vader?"
"Ik heb hem verkocht."
"Waarom?"
"Ik vond hem veel te warm!"
Pinokkio omhelsde zijn lieve vader en kuste hem op beide wangen.
Het sneeuwde niet meer. Pinokkio stak het eerste leesboekje onder zijn arm en ging vol
goede voornemens op weg naar school. "Vandaag wil ik leren lezen. Morgen leer ik
schrijven en overmorgen rekenen. Dan ga ik geld verdienen en koop ik voor Gepetto een
mooie nieuwe jas! Hij verdient het, want..."
Plotseling werden zijn dagdromen onderbroken door de vrolijke klanken van muziek. Hij
dacht niet meer aan school... Vlug liep Pinokkio het drukke plein op waar de muziek
vandaan kwam en zag een heleboel mensen die zich voor de ingang van een felgekleurde
tent verdrongen.
"Wat is hier te doen?" vroeg hij aan een jongen.
"Kun je niet lezen? Dit is de Grote Marionetten-voorstelling."
"Hoeveel moet je betalen om binnen te komen?"
"Drie stuivers."
"Wie geeft drie stuivers voor dit splinternieuwe leesboek?" riep Pinokkio even later. Een
opkoper kocht het boek van hem, waarna hij vlug de tent binnenliep. Arme Gepetto! Hij
had zijn jas beter kunnen houden.
Nauwelijks was Pinokkio in de tent of hij werd gezien door een van de marionetten op het
toneel. "Daar heb je Pinokkio!" schreeuwde de marionet. "Kijk, daar is Pinokkio! Kom
hierheen! Kom bij ons! Een hoeraatje voor onze vriend Pinokkio!" riepen de marionetten
door elkaar. Terwijl het publiek begon te mopperen over al het lawaai, klom Pinokkio op
het toneel.
Toen kwam Mangiafuoco tevoorschijn, de marionettenspeler. Hij zag er angstaanjagend uit
met zijn felle, bloeddoorlopen ogen.
"Wat is hier aan de hand?" riep hij. "Hou op met dat geschreeuw en ga in de rij staan, want
anders zwaait er wat voor jullie!"
Die avond stond Mangiafuoco zijn eten klaar te maken. Toen hij zag dat er nog wat hout
nodig was voor het fornuis, moest hij opeens weer denken aan de indringer die zijn hele
voorstelling verknoeid had.



"Kom hier, Pinokkio! Jij bent goed als brandhout!" De arme pop begon te huilen en riep
smekend: "Pappa, help me, ik wil niet dood! Ik wil nog niet sterven!" Toen Mangiafuoco de
jongen om zijn vader hoorde roepen, vroeg hij verbaasd: "Zijn je ouders nog in leven?"
"Mijn vader wel, maar mijn moeder heb ik nooit gekend," zei Pinokkio zachtjes. En toen
smolt het hart van de grote marionettenspeler. "Het zou afschuwelijk zijn voor je vader als
ik je nu in het vuur gooide, maar mijn vlees moet geroosterd worden. Dan moet ik er maar
een andere pop aan opofferen. Mannen! Bind een touw om Harlekijns handen en voeten
en breng hem hier!"
Toen Pinokkio begreep dat een andere pop in zijn plaats verbrand zou worden, begon hij
nog harder te huilen dan eerst.
"Doe dat alstublieft niet, meneer, toe. Gooi Harlekijn niet in het fornuis!"
"Zo is het wel genoeg!" riep Mangiafuoco boos. "Ik wil dat mijn vlees goed doorbakken is."
"Als dat zo belangrijk is," zei Pinokkio terwijl hij opstond, "gooit u mij dan maar in het
fornuis!"
Mangiafuoco stond even met zijn mond vol tanden en schudde toen zijn hoofd. "Wel, wel.
Zo'n held van een pop heb ik mijn hele leven nog niet ontmoet," zei hij. En toen voegde hij
op zachtere toon eraan toe: "Je bent een goed kereltje. Ik zou eigenlijk..." Hoopvol keek
Pinokkio de marionettenspeler aan. Tenslotte zei de man: "Voor vanavond zal ik genoegen
nemen met een half rauwe schapenbout, maar de volgende keer zal iemand eraan
moeten geloven!"
De poppen waren allemaal dolblij dat ze gered waren. Mangiafuoco wilde Pinokkio's hele
geschiedenis horen en omdat hij medelijden kreeg met de vriendelijke Gepetto, gaf hij
Pinokkio vijf gouden munten. "Hier, neem mee voor je vader," zei hij, "en zeg tegen hem
dat hij er een nieuwe jas voor moet kopen. Doe hem de groeten van me!"
Pinokkio bedankte Mangiafuoco hartelijk en was alweer een poosje op weg naar huis toen
hij een halfblinde kat en een kreupele vos tegenkwam. Voor hij het wist had hij hun verteld
hoezeer hij geboft had en toen de twee de gouden munten zagen, knipoogden ze tegen
elkaar en zeiden tegen Pinokkio: "Als je je vader werkelijk een plezier wilt doen, zou je
veel meer munten voor hem moeten meebrengen. Wij weten toevallig dat er hier in de
buurt een toverwei is, waar je deze vijf munten kunt zaaien. De volgende dag vind je dan
vijftig munten in de wei in plaats van vijf!"
"Hoe kan dat nou?" vroeg Pinokkio stomverbaasd.
"Dat zal ik je vertellen!" riep de kreupele vos. "In het Land van de Uilen ligt een wei die
bekend staat als de Wonder-Wei. Als je daar een gouden munt in de grond stopt, staat er
de volgende ochtend een hele boom beladen met gouden munten!" Pinokkio luisterde met
grote ogen naar deze twee 'vrienden'. Even later waren ze op weg naar herberg De Rode
Kreeft om te klinken op hun ontmoeting en op hun toekomstige rijkdom.
Na het eten deden ze een dutje en daarna maakten ze plannen om rond middernacht naar
de Wonder-Wei te gaan. Maar toen Pinokkio op de afgesproken tijd door de herbergier
gewekt werd, zag hij dat de vos en de kat al vertrokken waren. Er zat voor hem weinig


anders op dan het eten te betalen met een van zijn gouden munten en daarna zelf op
zoek te gaan naar de Wonder-Wei.
Plotseling sprongen twee gemaskerde bandieten voor hem op het bospad. "Je geld of je
leven!" schreeuwden ze. Nu had Pinokkio de munten onder zijn tong verstopt, dus hij kon
geen woord uitbrengen. Wat de bandieten ook deden, Pinokkio zei niets. De boeven
bonden een lus om de hals van de arme pop en trokken die steeds strakker aan. Pinokkio
deed echter zijn mond niet open. Hij dacht alleen maar: "Pappa, help me!"
Natuurlijk waren de gemaskerde bandieten niemand anders dan de vos en de kat. "Je blijft
daar hangen," zeiden ze, "tot je gaat praten. We komen over een poosje terug om te zien
of je van gedachten veranderd bent." En weg waren ze.
In de buurt van de boom woonde een fee die alles had gehoord. Vanuit het raam van haar
kleine kasteel zag de Turkooizen Fee Pinokkio spartelen aan een tak van een oude
eikenboom. Ze kreeg medelijden met hem en klapte driemaal in haar handen... en uit het
niets verschenen een havik en een hond.


"Vlug," zei de fee tegen de havik. "Vlieg naar die eikenboom daarginds en trek met je
snavel de lus van de hals van die arme jongen."
En tegen de hond zei ze: "Ga de koets halen en breng hem daarin voorzichtig hierheen."
Even later lag Pinokkio meer dood dan levend in een zacht bed in het kasteel van de fee
die inmiddels drie beroemde dokters had laten halen: dokter Kraai, dokter Uil en dokter
Krekel. De geleerde heren schreven Pinokkio een bitter drankje voor, waardoor de jongen
al gauw weer opknapte. Terwijl de fee over Pinokkio's haar streelde, zei ze: "Vertel eens
wat er precies is gebeurd."
Pinokkio vertelde zijn verhaal, maar liet het stuk over het verkopen van zijn eerste
leesboekje weg. Toen de fee vroeg waar de gouden munten gebleven waren, antwoordde
Pinokkio dat hij ze verloren was, hoewel ze in zijn broekzak zaten. Toen begon Pinokkio's
neus opeens te groeien en de fee lachte. "Je hebt gelogen! Ik weet het omdat je neus
steeds langer wordt!" Pinokkio kreeg een kleur van schaamte en wist zich geen raad met
zo'n lelijke neus. Hij begon te huilen en de fee kreeg opnieuw medelijden met hem en
klapte in haar handen. Even later verscheen een zwerm spechten die zijn neus
terugbrachten tot zijn normale lengte.
"En nu niet meer liegen, denk erom," waarschuwde de fee, "anders begint je neus
opnieuw te groeien. Ga naar huis en neem de munten mee voor je vader!"
Dankbaar kuste Pinokkio de fee en ging vlug op weg naar huis. Maar bij de eikenboom in
het bos kwam hij de kat en de vos weer tegen. Hij vergat zijn belofte en was zo dom zich
te laten ompraten door de twee boeven. Ze zeiden dat hij de munten in de Wonder-Wei
moest begraven en dat deed hij. Vol goede moed ging Pinokkio de volgende ochtend
kijken, maar de munten waren verdwenen. Somber ging de jongen op weg naar huis,
zonder de munten die Mangiafuoco hem voor zijn vader had meegegeven.
Bij Pinokkio's thuiskomst werd hij opgewacht door een boze Gepetto, die echter zijn
boosheid ook snel weer vergeten was en de jongen weer naar school stuurde. Het leek
wel of Pinokkio wat rustiger was geworden. Maar weer zou iemand zijn pad kruisen. Deze
keer was het Carlo, de grootste luilak van de klas.
"Waarom ga je niet met me mee naar Speelgoedland?" riep hij tegen Pinokkio. "Daar hoeft
nooit iemand iets te leren of huiswerk te maken. Je kunt er de hele dag spelen!"
"Bestaat zo'n land echt?" vroeg Pinokkio verbaasd.
"De koets brengt me er vanavond heen," zei Carlo. "Ga je mee?"
Pinokkio vergat de beloftes aan zijn vader en aan de fee en was weer op weg naar
moeilijkheden. Het sloeg middernacht en de koets kwam om de twee vrienden en nog een
paar jongens op te halen. Ze konden maar nauwelijks wachten tot ze in het land waren
waar nog nooit iemand had gehoord van schoolboeken en meesters. Twaalf paar ezels
met leren laarsjes aan trokken de koets. De jongens stapten allemaal in, behalve Pinokkio.
Hij klom vlug op een van de ezels. Even later vertrok de stoet...
Speelgoedland was precies zoals Carlo het beschreven had: de jongens hadden plezier
voor tien en lessen werden er niet gegeven. Het woord 'school' mocht je zelfs niet
ﬂuisteren en Pinokkio kon nauwelijks geloven dat hij de hele dag mocht spelen.


"Dit is pas leven!" riep hij elke keer als hij Carlo tegenkwam.
"Had ik gelijk of niet?" riep zijn vriend tevreden.
"Nou en of, Carlo! Bedankt dat je me meegenomen hebt! En de meester op school zei nog
wel dat ik vooral uit jouw buurt moest blijven!"
Het plezier in Speelgoedland was echter maar van korte duur. Toen Pinokkio op een
ochtend wakker werd, wachtte hem een onaangename verrassing: hij voelde met zijn
handen aan zijn hoofd en merkte dat hij een paar lange oren gekregen had in plaats van
de slordig afgewerkte die Gepetto had gemaakt. Maar dat was nog niet alles. De oren
groeiden 's nachts door en de volgende dag waren ze nog veel langer geworden.



Pinokkio schaamde zich en zette een grote katoenen pet op. Vlug ging hij op zoek naar
Carlo. Die droeg ook een pet, die hij tot bijna op zijn neus had getrokken. De jongens
keken elkaar aan, trokken toen elkaars pet af en barstten in schaterlachen uit, want ze
bleken allebei een paar verschrikkelijk lange oren te hebben gekregen. Maar terwijl ze nog
stonden te lachen werd Carlo bleek en wankelde. "Pinokkio, help, help!" riep hij.
Pinokkio zelf voelde zich echter ook wat wankel op zijn benen en begon te huilen. Het
gezicht van beide jongens groeide uit tot het de vorm had van een ezelskop en ze voelden
allebei opeens dat ze op handen en voeten liepen. Pinokkio en Carlo waren veranderd in
een stel ezels! En toen ze wilden schreeuwen van angst klonk er alleen maar een hard
gebalk.
De koetsier die van de nieuwe ezels hoorde, wreef zich opgewekt in zijn handen. "Ha!
Twee mooie nieuwe ezels die ik naar de markt kan brengen. Ik krijg er minstens vier
gouden munten per stuk voor!" Dat was het ellendige lot dat ondeugende jongens die
spijbelden van school en de hele dag alleen maar wilden spelen te wachten stond.
Carlo werd verkocht aan een boer en Pinokkio aan een man uit het circus, die hem
kunstjes leerde die hij ook zijn andere dieren had geleerd. Het was een hard bestaan voor
een ezel! Ze kregen de hele dag niets anders te eten dan hooi en toen dat op was kregen
ze stro. En dan werden de nodige klappen met de zweep uitgedeeld, tot Pinokkio ook de
moeilijkste kunstjes helemaal onder de knie had. Toen hij op een dag door de hoepel
sprong, struikelde hij en werd hij kreupel. De man riep de staljongen. "Een kreupele ezel is
waardeloos," zei hij. "Neem hem mee naar de markt en verkoop hem tegen elke prijs!"
Maar niemand wilde een waardeloze ezel kopen. Toen kwam een mannetje langs dat zei:
"Ik wil hem wel voor zijn huid, want die kan ik gebruiken als vel voor de grote trom van ons
muziekkorps."
En zo ging Pinokkio voor een paar stuivers over in andere handen en hij balkte
hartverscheurend toen hij hoorde welk afschuwelijk lot hem nu weer trof.
Zijn nieuwe eigenaar bracht hem naar de zee, bond een dikke steen om zijn hals en een
touw om zijn poten en duwde hem het water in. Terwijl de man het einde van het touw in
zijn hand hield, ging hij zitten wachten tot Pinokkio verdronken was. Daarna zou hij de ezel
villen.
Op de bodem van de zee snakte Pinokkio naar adem en opeens schoot hem te binnen
hoeveel ellende hij Gepetto bezorgd had, hoe hij zijn belofte gebroken had en wanhopig
riep hij de fee te hulp.
De fee hoorde Pinokkio roepen en toen ze zag dat hij bijna verdronk, stuurde ze een
school grote vissen op hem af, die al het ezelsvlees weg aten en alleen de houten
Pinokkio over lieten. Toen de vissen niets meer te knabbelen hadden, voelde Pinokkio
opeens hoe hij naar boven gehesen werd uit het water. De man keek met open mond van
verbazing naar de levende houten pop die spartelend als een aal aan het touw hing in
plaats van de dode ezel.
Toen hij van zijn verbazing bekomen was, zei hij bijna in tranen: "Waar is de ezel die ik in
zee heb gegooid?"
"Die ezel ben ik," grinnikte Pinokkio.


"Jij?!" riep de man. "Probeer me niet voor de gek te houden, want als ik boos word, dan..."
Pinokkio vertelde de hele geschiedenis aan de man. "En daarom," besloot hij, "hebt u nu
een levende houten pop aan het touw in plaats van een dode ezel!"
"Ik geloof geen snars van het hele verhaal!" riep de man woedend. "Wat ik wel weet is dat
ik twintig munten voor je betaald heb en ik wil mijn geld terug. Omdat de ezel niet meer
bestaat zal ik jou naar de markt brengen en je verkopen als brandhout!"
Mopperend maakte de man het touw om Pinokkio's benen los. Pinokkio trok een gezicht
tegen de man en dook in zee. Een poosje later was hij nog maar een stipje aan de horizon
waar hem het volgende avontuur alweer wachtte: uit het water achter hem schoot een
reuzenhaai naar boven. Dodelijk geschrokken keek Pinokkio naar de wijd opengesperde
kaken en probeerde zo snel hij kon weg te zwemmen, maar het monster achtervolgde
hem.
Radeloos zwom de jongen een andere kant uit, maar tevergeefs. Hij kon niet meer aan de
haai ontsnappen. Spartelend in het zeewater werd hij de grote holte van de bek van de
haai binnengezogen. En een ogenblik later werd hij samen met een school vissen
doorgeslikt. In duizelingwekkende vaart suisde Pinokkio door het keelgat van de haai naar
zijn maag, deinend op de sloten water die de vis dronk. Toen Pinokkio van de schrik
bekomen was, was het donker. Boven zijn hoofd hoorde hij hoe de reusachtige kieuwen
van de haai open en dicht gingen, open en dicht. Op handen en voeten kroop hij naar
beneden langs iets dat aanvoelde als een glooiend pad, terwijl hij zachtjes riep: "Help,
help, is er niemand die me kan helpen?"
Plotseling zag hij een lichtje in de verte en toen hij dichterbij kwam, zag hij dat het een
vlammetje was. Hij kroop verder tot...
"Vader, bent u het?"
"Pinokkio, mijn jongen, ben jij het echt?"
Huilend van blijdschap omhelsden Gepetto en Pinokkio elkaar en tussen het snikken door
vertelden ze elkaar hun avonturen. Gepetto vertelde Pinokkio hoe hij in de maag van de
haai terechtgekomen was. "Ik was op zoek naar jou, jongen, en toen ik je niet kon vinden
op het land, ben ik in een bootje gestapt en de zee op gevaren. Maar de boot sloeg om in
de storm en toen heeft de haai me opgeslokt. Gelukkig heeft hij ook wat spullen
doorgeslikt van schepen die schipbreuk hadden geleden en daarmee heb ik het tot nu toe
overleefd."
"Hoera, we zijn nog niet dood!" riep Pinokkio toen hij ook zijn verhaal had gedaan. "Maar
we moeten hier wel zo snel mogelijk weg, pappa." Hij nam Gepetto's hand en begon met
een kaars in zijn hand door de maag van de haai naar boven te klimmen. Toen ze in de
buurt van zijn grote bek waren gekomen, werden ze bang, maar gelukkig sliep de haai met
zijn bek wijd open want hij had last van benauwdheid.
"Dit is onze kans om te ontsnappen," ﬂuisterde Pinokkio. Even later plonsden ze uit de bek
in zee en de jongen zwom met Gepetto op zijn rug zo vlug als hij kon weg van de haai.



Al gauw bleek dat de haai voor zijn dutje een plekje dicht onder de kust had uitgezocht.
Snel zwom Pinokkio in de richting van het strand. In de ochtendschemering zat de oude
Gepetto drijfnat en halfdood van kou en angst op Pinokkio's rug.
"Houd u goed vast, vader!" riep Pinokkio. "Ik weet niet hoe lang het nog duurt maar in de
verte zie ik het strand al."
Op het strand stond een oude hut gemaakt van takken en daar vonden ze onderdak.
Gepetto had koorts gekregen en Pinokkio zei: "Ik ga melk halen." De jongen ging af op het
geluid van blatende schapen en mekkerende geiten en kwam na een poosje bij een boer.
Natuurlijk had hij geen geld om de melk te betalen.
"Mijn ezel is dood," zei de boer. "Als je een dag in de tredmolen loopt, krijg je melk van
me." En zo stond Pinokkio dagen achter elkaar vroeg op om het eten voor Gepetto te
verdienen.
Na veel omzwervingen kwamen Pinokkio en Gepetto ten slotte thuis. De jongen vond al
gauw werk als mandenvlechter en hij werkte van 's morgens vroeg tot 's avonds laat.
Op een dag hoorde hij dat de fee in het ziekenhuis lag. In plaats van nieuwe kleren voor
zichzelf te kopen, stuurde Pinokkio de fee het geld zodat ze het ziekenhuis kon betalen.
Op een nacht verscheen de fee in een prachtige droom om Pinokkio te belonen. Toen de
pop de volgende ochtend in de spiegel keek, zag hij dat hij iemand anders was
geworden... want daar in de spiegel zag hij een knappe jongen staan met blauwe ogen en
bruin haar. Gepetto sloeg de armen om hem heen en kuste hem op beide wangen.
"Waar is de oude houten Pinokkio gebleven?" vroeg de jonge verbaasd.
"Hier staat hij!" riep Gepetto terwijl hij Pinokkio op zijn schouder klopte. "Dat heb je ervan!
Als jongetjes geen kattenkwaad meer uithalen, gaan ze er heel anders uitzien!"



Zoek de verschillen



Pinokkio woordzoeker

AGENT, CARLO, HOUT, GEPETTO, GIOVANNI, FEE, HAAI, HERBERG, JONGEN, KAT
KREKEL, LEESBOEKJE, MARIONETTEN, MUNTEN, PINOKKIO, POP, SPECHT,
TOVERWEI, UIL, VOORSTELLING, VISSEN, VOS, ZEE



Doolhof met Pinokkio-zin

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



Invuloefening Pinokkio
Er w_s e_ns e_n ti_merman di_ op ee_ da_ bezi_ wa_ ee_ ta_el te mak_n.
H_j pak_e ee_ stu_ hou_ en legd_ h_t op zi_n w_rkbank. He_ blee_ ee_
hee_ raa_ stu_ ho_t te _ijn, _ant _oen de t_mmerm_n he_ wild_ verzag_n
b_gon _et te kre_nen. De timme_man sch_ok en bes_oot het s_uk ho_t ni_t
m_er te gebru_ken.
Hi_ g_f h_et aa_ zij_ vrie_d, Gepetto, di_ v_n he_ s_uk _out ee_ po_ wild_
s_ijden. Gepe_to, d_e schoe_lapper was, na_ he_ stu_ ho_t me_ naa_ hui_
en beda_ht o_derweg e_n naa_ voo_ de po_.
"Ik noe_ he_ Pinokk_o," zei h_j tege_ zichz_lf. "Da_ is een moo_e na_m."
Ter_g in he_ keld_rtje waa_ hi_ wo_nde en o_k zij_ _erkplaats ha-, gi_g
Ge_etto m_t he_ stu_ hou_ aa_ de s_ag. P_ots_ling h_orde hi_ ee_ st_m die
_ammerend rie_: "Au! Au! Da_ dee_ _ijn!" T_t zi_n stom_e verba_ing z_g
Gepe_to da_ _et _out le_fde. Opgew_nden sne_d hi_ he_ hoof_ en he_
haa_. Toe_ hij de _gen k_aar ha_, kek_n ze he_ onmi_del_ijk stra_ aa_.
Maa_ op he- mo_ent dat G_petto de n_us snee_, wer_ die l_nger en ho_
va_k de s_hoenlapper h_m oo_ opnie_w op ma_t sne_d, het b_eef gew_on
ee_ hel_ lan_e neus. De p_s gesn_den mon_ beg_n te la_hen en to_n
Gepe_to boo_ wer_, stak de po_ zijn ton_ teg_n he_ ui_. Da_ wa_ allem_al n
ie_ zo _rg, maa_... zod_a de sc_oenlapper de han_en gesned_n had, ru_te
de p_p daar_ee de pru_k van h_t hoof_ van de a_me Gepetto en me_ zij_
pa_ gesned_n _oeten ga_ hi_ he_ ee_ gevoel_ge scho_. Me_ tran_n in zi_n
og_n rie_ Ge_etto t_gen de po_: "Ver_elende jong_n! Je b_nt nog nie_ een_
kla_r en n_ he_ je al g_en eerb_ed mee_ voo_ je v_der!"
Toe_ zet_e hi_ de po_ overein_ en wi_de h_m voo_zichtig ler_n lope_. Maa_
z_dra Pino_kio re_htop s-ond, b_gon hi_ doo_ de werkpl_ats te ren_en m_t
Gepet_o op zij_ hiel_n. De pop ru_te de d_ur op_n en ren_e de st_aat op. Nu
k_n Pin_kkio ha_der r_nnen da_ Gepe_to en hoe_el de a_me sc_oenlapper
sch_eeuwde: "Hou_ he_ te_en! Ho_d h_m tegen!" _tak ni_mand va_ de
o_standers ee_ v_nger u_t om_at ze h_t hel_ tafere_l ve_l te grap_ig
v_nden.
Ge_ukkig ha_ een age_t de s_hoenlapper oo_ ho_en roep_n. Vl_g rend_ hi_
na_r Pin_kkio toe, gr_ep he_ be_t en g_f h_m ter_g aa_ zij_ vad_r.



Rebus Pinokkio
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Schoolvoorstellingen met goochelen en buikspreken, 06 - 39 48 93 37


Legpuzzel Pinokko



Reacties op de Goochelshow Hallo wereld in 80 dagen
Voor zowel groot als klein een geweldig optreden, waarbij de kinderen zelf betrokken
werden.
Henk Baron, fotograaf en journalist
De kinderen hingen aan zijn lippen; niet wetende dat ze tussen alle trucjes door ook
nuttige levenskennis opdeden.
Redactie Witte Weekblad
Ik heb genoten van de de voorstelling. Ook de oudere kinderen waren geboeid, want de
show zit knap in elkaar.
Leerkracht van groep 8
De voorstelling duurde een vol uur, maar was in mijn beleving heel snel voorbij. De
kinderen hadden van het begin tot het einde volle aandacht voor de voorstleling.
Chris Douwes, theatertechnicus Theater Slot Zeist
Goochelaar Aarnoud Agricola verzorgde een spectaculair optreden op SBO De Windroos.
Dit was een grandioze afsluiting van de kinderboekenweek. De goochelaar wist in twee
shows, een voor de leerlingen van de onderbouw een voor de bovenbouw de leerlingen
mee te nemen naar steden en landen die de beroemde Phileas Fogg uit het boek: De Reis
om de wereld in 80 dagen bezocht had. De leerlingen keken hun ogen uit en verbaasden
zich over dingen die verdwenen en net zo makkelijk weer te voorschijn kwamen.
Marina Lammers in de Veenendaalse krant
Ik hou eigenlijk niet van goochelen, maar deze voorstelling vond ik super: er is een goed
verhaal in verwerkt, alles is leuk en de kinderen leren ook nog iets.
Moeder van twee kinderen na voorstelling in bibliotheek Noordwijk
Alle groepen konden genieten van het optreden van goochelaar Aarnoud Agricola die ons
meenam op een reis om de wereld. Vanuit Engeland vertrokken we naar Frankrijk. Daarna
gingen we naar Italie, Egypte, India, Singapore, China, Japan en de Verenigde Staten. In
elk land had hij daarbij passende kleren aan en hoedjes op, maar nog boeiender waren
zijn fantastische goocheltrucs! Zowel leerlingen als leerkrachten hebben genoten van deze
bijzondere voorstelling.
Werkgroep bibliotheek van basisschool Het Octaaf in Nijmegen

KLIK HIER VOOR
HET GRATIS WERKBOEK
HALLO WERELD IN 80 DAGEN (PDF)



Aarnoud Agricola
www.goochelaar.biz



Aarnoud Agricola
06 - 39 48 93 37


Pinokkio werkboek van schoolgoochelaar Aarnoud Agricola c

Recommended

Recommended

More Related Content

More from André de Boer

More from André de Boer (20)

Pinokkio werkboek van schoolgoochelaar Aarnoud Agricola c