2. Poznajmy się
• Cześć, pobawimy się?
• Okej, a w co chcesz się bawić?
• Nie wiem, może w coś zagramy?
• Dobra, to może w chowanego?
• Nie lubię. To dla maluchów!
• No co ty! Mój brat ma 13 lat i bawi się w chowanego!
• Ale ja nie lubię!
• No dobra, to w co wolisz się bawić? ……………………..
3. Poznajmy się…
• Cześć
• Cześć (???)
• Nazywam się Antek
• Acha. A ja Ania.
• Chciałbym zapytać, czy pobawisz się ze mną.
• Dobrze, a w co?
• W chowanego
• Nie lubię się bawić w chowanego! To dla maluchów!
• Chcę się bawić w chowanego. …………………….
4. Problem podstawowy: „grzeczny”, czy „społeczny”?
MYŚLENIE, JAK SIĘ ZACHOWAĆ?
CO SPRAWIA MI NAJWIĘKSZĄ
TRUDNOŚĆ?
SCHEMAT ZACHOWANIA?
5. Procesy kognitywne
Procesy tworzące i modyfikujące reprezentacje
umysłowe w ludzkim umyśle (systemie poznawczym)
Kształtują zachowanie
Procesy przekształcania, przechowywania
i reprodukowania informacji płynących
z otoczenia
6. Myślenie
sekwencja operacji poznawczych, dokonywana
na przedmiotach, zdarzeniach, procesach bezpośrednio
postrzeganych lub na ich reprezentacjach
PAMIĘĆ
ŚWIADOMOŚĆ
8. Zaburzenia procesów myślenia
• myślenie nadmiernie konkretne
• myślenie nadmiernie abstrakcyjne
• myślenie oparte na subiektywnych związkach
między obiektami
• labilność myślenia – brak tłumienia myśli
• „lepkość” myślenia – trudność ze zmianą
• zaburzenia motywacyjne myślenia
• zaburzenia treści
9. Procesy kognitywne a ASD
• zaburzenia elastyczności i planowania
• zaburzenia rozumienia kontekstu
• potrzeba pomocy/wsparcia wizualnego
• trudności w dokonywaniu analizy, interpretacji
i abstrahowaniu
• trudności z przewidywaniem konsekwencji
• trudności z dokonywaniem wyborów
• impulsywność/spowolnienie reakcji
10. Dwie historyjki o autobusie…
Schemat zachowania czy myślenie społeczne….
„Cóż, proszę państwa...
Dzieci z autyzmem tak mają,
trzeba go nauczyć….”
11. Terapia kognitywna
AUTYZM TO ZABURZENIE KSZTAŁTOWANIA SIĘ
RELACJI CZŁOWIEKA Z OTOCZENIEM
autyzm to nie choroba,
to inny wzorzec rozwoju
Relacje z drugim człowiekiem budujemy w oparciu
nie o schematy zachowania
lecz myślenie o drugim człowieku
…. w procesie rozwoju…. dając prawo do popełniania błędów.
12. Fiksuje wzrok na osobach częściej niż na przedmiotach
Uśmiecha się społecznie, wchodzi w dialog behawioralny, częściej
obserwuje twarz niż inne części ciała
Rozumie swoją odrębność od matki, identyfikuje intencje, wskazuje
informująco palcem, podąża wzrokiem za kierunkiem patrzenia drugiej
osoby, reaguje na emocje
Rozumie cudze pragnienia, nie rozumie cudzych myśli, oddziela
rzeczywistość od fikcji, potrafi udawać w zabawie, odczytuje proste emocje
Rozumie przyczyny cudzych pragnień i emocji, stawia hipotezy na temat
cudzych myśli, oddziela swoje przeżycia od cudzych, rozumie żarty i
kłamstwa
Rozumie, że ludzie stale myślą, że ludzki umysł to coś skomplikowanego,
aktywnie interpretuje, analizuje swoje i cudze emocje, zastanawia się co
myśli ktoś inny o tym, co myśli osoba trzecia
13. Krok pierwszy – rozwój podstawowej relacji
Rozwój intelektualny jest bardzo ważny,
ale naszym zdaniem jeszcze ważniejszy jest
rozwój tych struktur poznawczych, które pozwalają
na zrozumienie drugiego człowieka – jego intencji,
myśli, przeżyć, emocji.
Tylko po co…..
14.
15.
16. Krok drugi – komunikacja!
Naszym podstawowym zadaniem jest porozumieć
się z dzieckiem i umożliwić mu porozumienie
z nami na jakimkolwiek dostępnym dla tego
dziecka poziomie, z wykorzystaniem wszystkich
narzędzi jakimi dysponujemy!
Tylko po co…..
17.
18.
19.
20. Krok trzeci – myślenie!
Jeżeli dziecko nie rozumie intencji, myśli, potrzeb,
emocji cudzych i… swoich (przecież też jest
człowiekiem…) to tylko otoczenie może mu pomóc
je pojąć. A zacząć trzeba od wiedzy
na temat samego siebie…
Tylko po co…..
21.
22.
23. Krok czwarty - samoświadomość
Dziecko poznaje najpierw siebie, później otoczenie.
Dziecko aktywnie domaga się wiedzy o sobie.
Porównuje się i kształtuje
samego siebie aktywnie.
Dziecko z autyzmem jest kształtowane
Tylko po co…..
24.
25.
26. Krok piąty – prawo wyboru
Nikt nie ma prawa decydować o życiu drugiego
człowieka bez jego udziału.
Każdy ma prawo podejmować decyzje o swoim życiu
– na dostępnym sobie poziomie i popełniać błędy.
29. Dlaczego w taki sposób?
Ponieważ widzimy efekty naszej pracy
p/normy
norma
OR
NI
59%
41%
N=79
F.84.0 – 49 (63%)
F.84.5 – 20 (25%)
F84.9 – 5 (6%)
Inne – 5 (6%)
41% - dzieci z późną
diagnozą
35% - dzieci z wieloraką N
25% - pozostali
30. Dlaczego?
Czy potrafimy wyleczyć dziecko z autyzmu?
Nie odważylibyśmy się przypisać sobie takiej mocy.
Jeśli za „wyleczenie” uznamy np. fakt, że dziecko
z autyzmem poszło do „normalnej” szkoły,
ma przyjaciół i osoby postronne nie potrafią
w codziennych sytuacjach dostrzec jego inności
– to tak, czasem dokładamy naszą cegiełkę do
takiego „wyleczenia”.
31. Dziękuję za uwagę
Ul. Oleska 121, Opole
www.prodeste.pl
www.facebook.com/prodeste
tel.: 77 4458007