Διδώ Σωτηρίου Όταν πρωτοκατέβηκα στη Σμύρνη

1. Δίδώ Σωτηρίου
«Ματωμένα χώματα»

2. Σεπτέμβρης ήταν του 1910, όταν πρωτοκατέβηκα
στη Σμύρνη. Θυμάμαι πόσο σκιάχτηκα μόλις
βρέθηκα μόνος μου σε μια τέτοια πολιτεία.

3. Τη θάλασσα; Τα βαποράκια της Χαμιδίε που σκίζαν
το νερά δίχως να βουλιάζουν;

4. Τα μεγάλα μαρμάρινα σπίτια με ξύλινα κλειστά, όλα
μυστήριο παράθυρα;

5. Τις καρότσες με το ρυθμικό τους χτύπο πάνω στο γρανιτένιο
πλακόστρωτο;Τα τράμια που τα σέρνανε άλογα ;

6. Ή όλον εκείνο τον χαρωπό, ξέγνοιστο κόσμο που
μπαινόβγαινε με σαματά στις λέσχες και στα καφενεία
και έμοιαζε να ζει πανηγύρι;

7. Τράβηξα ίσια στην Αγία Φωτεινή….

8. …και ύστερα καρφώθηκα να βλέπω και να μην χορταίνω
το καμπαναριό.

9. Είκοσι μέτρα μπόι ,τέσσερα πατώματα , όλο
μάρμαρο

10. … που το είχαν καύχημα ,γιατί ο σταυρός έστεκε πιο
ψηλά από την ημισέληνο που ήταν στημένη στο
μιναρέ του Ισάρ Τζαμί.

11. Βρήκα και την Ευαγγελική Σχολή. Είχα κάνει όνειρα
α μπω εδώ μέσα.

12. Αυτή ήταν η όμορφη πλευρά της Σμύρνης
…Όμως το 1922 βλέπουμε και την
άσχημη πλευρά της .

14. 600.000 νεκροί
&
1.500.000 πρόσφυγες

15. ΤΕΛΟΣ!!!