Recomendados
Mais conteúdo relacionado
Mais procurados
Mais procurados (20)
Semelhante a Maria anto prezentacja
Semelhante a Maria anto prezentacja (16)
Maria anto prezentacja
- 1. Maria Anto
- 2. Kim była Maria Anto? Maria Anto to właściwie Maria Czarnecka (Antoszkiewicz) - polska malarka. Urodzona 15 grudnia 1936 w Warszawie.
- 3. Rodzina malarki Maria Anto to córka Tadeusza Czarneckiego i Józefiny Nelly Egiersdorff (jednej z pierwszych studentek Wydziału Filozofii UW).
- 4. Twórczość Przyglądając się całokształtowi twórczości i postawy Anto, podkreślić należy jej integralność, indywidualność i bezgraniczną wolność zapisaną na płótnach. Malarka tak znacząco obecna na polskiej scenie artystycznej była w latach 1960–1980.
- 10. Zachęta Jej twórczość powróciła na przełomie 2017 i 2018 roku w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, gdzie odbyła się pierwsza pośmiertna wystawa prac artystki.
- 11. Śmierć Zmarła 10 kwietnia 2007 w Warszawie, pochowana została na Powązkach w rodzinnym grobie Czarneckich.
Notas do Editor
- Maria Anto to właściwie Maria Czarnecka (Antoszkiewicz) - polska malarka. Urodzona 15 grudnia 1936 w Warszawie, a zmarła 10 kwietnia 2007 tamże. Żyła 71 lat. Maria Anto była absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowniach prof. Stefana Płużańskiego i prof. Michała Byliny – dyplom w 1962 r. Ponad 60 wystaw indywidualnych w Polsce i na świecie, udział w ok. 250 wystawach zbiorowych. Prace w muzeach, zbiorach miejskich oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
- Maria Anto to córka Tadeusza Czarneckiego i Józefiny Nelly Egiersdorff (jednej z pierwszych studentek Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego). Jej ojciec , przed chwilą wspomniany - Tadeusz Czarnecki (ps. Uszycki), brat Konstanty Paprocki (ps. Lech) i kuzyn Adam Wojciech Kloss (ps. Junak) brali udział w powstaniu warszawskim.
- Pracom artystki wpisywanym w tradycję surrealizmu —malarstwa metaforycznego, sztuki naiwnej czy fantastyki o charakterze baśniowym — zawsze towarzyszy tajemnica i atmosfera niesamowitości. Jako profesjonalna malarka już na początku swojej pracy twórczej świadomie czerpała z dorobku sztuki naiwnej. W równym stopniu ignorowała aktualne tendencje artystyczne, jak i zasady realistycznego obrazowania. Poświęciła się figuracji będącej splotem wyobraźni, wspomnień i spraw zaczerpniętych z życia. Z dzisiejszej perspektywy twórczość Marii Anto z jej najważniejszego, dojrzałego okresu wydaje się wyjątkowo oryginalną, osobną postawą w sztuce. Obecność jej malarstwa na polskiej scenie była bezprecedensowa. Artystka zrealizowała ogromny zespół prac dochodząc w swojej twórczości do niekwestionowanego indywidualizmu malarskiego. Przyglądając się całokształtowi twórczości i postawy Anto, podkreślić należy jej integralność, indywidualność i bezgraniczną wolność zapisaną na płótnach. Malarka tak znacząco obecna na polskiej scenie artystycznej była w latach 1960–1980.
- W obrazach artystki odcisnęło się piętno doświadczenia dzieciństwa spędzonego w okupowanej Warszawie, śmierci najbliższych oraz traumatyczny epizod ocalenia w drodze do niemieckiego obozu. Lęki i traumy dzieciństwa widoczne w jej późniejszej twórczości, przełamane zostały jej magiczną wyobraźnią i głęboką erudycją. Artystka byłą oddaną organizatorką życia artystycznego w czasie stanu wojennego w Polsce. W jej domu i pracowni, w czasie bojkotu oficjalnych instytucji w czasie i po stanie wojennym (1982-1986), odbywały się wystawy i spotkania nieoficjalnego obiegu, organizowała pokazy, współtworzyła Solidarność Artystów równocześnie kontynuując swoją wybitną twórczość.
- Ziemia zatrzymuje się w bezruchu, czas jak przed początkiem historii- nie istnieje, obraz staje się autonomiczną rzeczywistością utrwaloną na płótnie. Jest zamkniętym w ramy snem, którego przenikające się znaczenia, symbole z wielotysięcznej historii ludzkiego poszukiwania sensu istnienia przeplatają się gęsto jak sploty płótna. Tajemnica trwa, ponadczasowa jak dzieła. - Katarzyna Napiórkowska
- Porównywana przez krytyków do Fridy Kahlo, Yves’a Tanguy’ego, Maxa Ernsta, Giorgia de Chirico i Henri’ego Rousseau, stworzyła jednak całkowicie własny, indywidualny i niepowtarzalny styl.
- Portret wanny
- W ostatnich dwóch dekadach zniknęła z pola widzenia odbiorców sztuki. Jej twórczość powróciła na przełomie 2017 i 2018 roku w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, gdzie odbyła się pierwsza pośmiertna wystawa retrospektywna prac artystki.
- Zmarła 10 kwietnia 2007 w Warszawie, pochowana została na Powązkach w rodzinnym grobie Czarneckich. Żyła 71 lat.