1. Talambuhay ni Manny Pacquiao
Emmanuel Dapidran Pacquiao ipinanganak noong Disyembre 17, 1978 na kilala rin
bilang Manny "Pacman" Pacquiao ay isang propesyonal na boksingero Filipino. Siya ay
ang kasalukuyang WBC Lightweight Champion. Siya ang dating WBC World Super
Featherweight Champion, IBF Super Bantamweight Champion at WBC Flyweight
Champion. Para sa kanyang mga nagawa, siya ang naging unang Filipino boksingero na
manalo ng apat na world titles sa apat na magkakaibang weight divisions. Siya ay
kasalukuyang rated ng Time Magazine bilang No. 1 pound for pound boksingero sa
mundo.
Si Manny Pacquiao ay ipinanganak sa Kibawe, Bukidnon, Mindanao at kasalukuyang
naninirahan sa kanyang sariling bayan General Santos City, South Cotabato,
Philipppines. Siya ay kasal kay Jinkee Pacquiao at sila ay may apat na anak na ang
pangalan ay Emmanuel Jr, o Jimwell, at Michael, na parehong 9 na taong gulang, na
sinusundan ng Mary Grace, o Princess, na 2, at ang pinakabagong karagdagan Queen
Elizabeth o Queenie na ipinanganak noong nakaraang Disyembre 30, 2008.
Nagsimula ang kanyang karera sa boksing mga propesyonal na nasa edad ng 16 at £ 106
(light flyweight). Ang kanyang mga unang bahagi ng fights kinuha na lugar sa mga
maliliit na lokal na venues at ay ipinapakita sa antigo Sports' ihip ng ihip, na kung saan
ay isang gabi boksing ipakita aired sa Pilipinas. Ang kanyang mga propesyonal na debut

2. ay isang 4-round labanan laban sa Edmund "Enting" Ignacio sa Enero 22, 1995, na kung
saan Pacquiao won sa pamamagitan ng desisyon, nagiging isang instant star ng programa.
Isara ang mga kaibigan Mark Penaflorida ang kamatayan sa 1994 spurred ang kabataan
Pacquiao upang humanap ng isang propesyonal na karera. Ang kanyang timbang ay
tinaasan mula sa 106 sa 113 bago pagkawala sa kanyang 12th labanan laban sa Rustico
Torrecampo sa pamamagitan ng isang third-round knochout (KO). Manny Pacquiao ay
hindi ginawa ang timbang. Kaya siya ay pinilit na gumamit ng heavier guwantes kaysa
Torrecampo, sa ganyang paglalagay Pacquiao dehado.
Talambuhay ni Manny Pacquiao's big break ang dumating sa Hunyo 23, 2001, laban sa
IBF Super Bantamweight mananalo Lehlohonolo Ledwaba. Pacquiao stepped sa labanan
bilang isang huli kapalit at nanalo ang away sa pamamagitan ng mga teknikal na
knockout na maging ang IBF Super Bantamweight mananalo sa isang labanan na
gaganapin isang MGM Grand, Las Vegas, Nevada. Siya defended sa pamagat na ito ng
limang beses at fought sa isang anim-round gumuhit laban Agapito Sanchez sa isang
labanan na noon ay tumigil sa maagang matapos Manny Pacquiao natanggap 2
headbutts.

3. TALAMBUHAY NI DR. JOSE RIZAL
Si Dr. Jose Rizal (Buong Pangalan: José Protasio Rizal Mercado y Alonso Realonda) ay
nabuhay mula Hunyo 19, 1861 hanggang Disyembre 30, 1896. Si Dr. Jose Rizal ang
pambansang bayani ng Pilipinas at siya ay ang pampito sa labing-isang anak ng mag-
asawang Francisco Engracio Rizal Mercado y Alejandro at ng asawa nitong si Teodora
Morales Alonzo Realonda y Quintos. Ipinanganak si Jose Rizal sa Calamba, Laguna. Ang
kanyang mga kapatid ay sina Saturnina, Paciano, Narcissa, Olimpia, Lucia, Maria, Jose,
Concepcion, Josefa, Trinidad at Soledad.
Ang ina ni Jose Rizal ay siyang kaniyang unang guro at nagturo sa kaniya ng abakada
noong siya ay tatlong taon pa lamang. Noong siya naman ay tumuntong ng siyam na
taon, pinadala siya sa Biñan, Laguna upang mag-aral sa ilalim ng pamamatnubay ni
Justiano Aquino Cruz. Ilang buwan ang nakalipas, pinayuhan niya ang magulang ni Rizal
na pag-aralin siya sa Maynila. Ang Ateneo Municipal de Manila ang unang paaralan sa
Maynila na kaniyang pinasukan noong ikadalawa ng Enero 1872. Ayon sa isang salin ng
Noli me tangere ni Guzman atbp., sa kaniyang pananatili sa paaralang ito, natanggap niya
ang lahat ng mga pangunahing medalya at notang sobresaliente sa lahat ng aklat. Sa
paaralan ding ito niya natanggap ang kaniyang Batsilyer sa Sining na may notang
sobresalyente kalakip ang pinakamataas na karangalan.
Nang sumunod na taon, siya ay kumuha ng Pilosopiya at Panitikan sa Pamantasan ng
Santo Tomas. Sa Ateneo, kasabay niyang kinuha ang agham ng Pagsasaka. Pagkaraan,
kinuha niya ang kursong panggagamot sa nasabing Pamantasan (Santo Tomas)
pagkatapos mabatid na ang kaniyang ina ay tinubuan ng katarata. Noong Mayo 5, 1882,
nang dahil sa hindi na niya matanggap ang tagibang at mapansuring pakikitungo ng mga
paring Kastila sa mga katutubong mag-aaral, nagtungo siya sa Espanya. Doo’y pumasok
siya sa Universidad Central de Madrid, kung saan, sa ikalawang taon ay natapos niya ang
karerang Medisina, bilang “sobresaliente” (napakahusay). Nang sumunod na taon,
nakamit niya ang titulo sa Pilosopiya-at-Titik. Naglakbay siya sa Pransya at
nagpakadalubhasa sa paggamot ng sakit sa mata sa isang klinika roon. Pagkatapos ay
tumungo siya sa Heidelberg, Alemanya, kung saan natamo pa ang isang titulo.

4. Sa taon din ng kaniyang pagtatapos ng Medisina, siya ay nag-aral ng wikang Ingles,
bilang karagdagan sa mga wikang kaniya nang nalalaman gaya ng Pranses. Isang
dalubwika si Rizal na nakaaalam ng Arabe, Katalan, Tsino, Inggles, Pranses, Aleman,
Griyego, Ebreo, Italyano, Hapon, Latin, Portuges, Ruso, Sanskrit, Espanyol, Tagalog, at
iba pang mga katutubong wika ng Pilipinas.
MAITUTURING na nagmula sa may kayang pamilya ang ating pambansang bayaning si
Dr. Jose Rizal. Ang kanyang amang si Don Jose ay isang magsasaka ng tubo, at katiwala
ng malawak na lupain. Samantalang ang kanyang inang si Donya Teodora ay may mataas
na pinag-aralan na bihira sa kababaihan noong panahong iyon.
Ang pamilya Rizal ay nakatira sa kongkretong bahay na may malawak na hardin,
pribadong aklatan, kung saan matatagpuan ang daan-daang kolek-siyon ng aklat.
Bagaman at maraming kapatid na babae si Jose o Pepe na maaaring mag-alaga sa kanya,
kumuha pa ang kanyang ama ng yaya na siyang nag-alaga sa kanya.
Si Donya Teodora naman ang sumubaybay sa panimulang edukasyon ng batang Rizal.
Tinuruan niya itong magbasa, magdasal, at magrosaryo. Kalaunan ay kumuha rin ng
pribadong tagapagturo ang kanyang mga magulang para magturo sa pagbabasa, pagsulat,
gayundin sa pag-aaral ng Latin.
Dahil sa pagkakaroon ng maraming aklat sa bahay at paghikayat ng kanyang mga
magulang kung kaya’t labis na nagkahilig ang batang si Pepe sa higit pang pag-aaral at
pagkatuto hanggang sa mga huling bahagi ng kanyang buhay. Siyam na taong gulang si
Jose nang dalhin siya ng kanyang ama sa Binan, Laguna, upang ipagpatuloy ang kanyang
pormal na pag-aaral.
Hindi maganda ang karanasan ni Rizal sa paaralang iyon, anupa’t naisulat niya sa
kanyang tala-arawan ang pagkakatanggap ng palo mula sa kanyang guro na may
istriktong pamamaraan ng pagtuturo. Sa kabila ng kanyang pagiging mabuting bata,
bihira ang araw na hindi napapalo ang kanyang mga palad.
Ayaw ni Rizal sa gayong paraan ng pagtuturo, at ito ay nabanggit niya sa kanyang
nobelang Noli Me Tangere, na tumutukoy sa hindi magandang epekto ng ganoong paraan
sa asal at isipan ng mga bata. Aniya, imposible ang makapag-isip nang maayos sa harap
ng patpat na pamalo at latigo, at matatakot maging ang isang batang matalino.
Noong 1872, nagpatala si Rizal sa Ateneo Municipal para sa digri sa Batselor sa Sining.
Ang kakaibang espiritu ng kumpetisyon at personal na disiplina ay nagpaibayo sa
panibagong interes para siya ay lalong pang matuto.
Ang kanilang klase ay hinati sa dalawang grupo. Ang unang grupo ay tinawag na
Romano samantalang ang ikalawa ay tinawag na Carthaginian. Ang mga miyembro ng
grupo ay inihahanay sa kanilang tagumpay sa kanilang pang-araw-araw na leksiyon.

5. Nagsimula si Rizal sa grupong Carthaginian na nasa hulihan ng talaan, pero makaraan
ang isang buwan, siya ay tinanghal na emperador at ginawaran ng estampita. Nagtamo rin
siya ng mga medalya at pagkilala dahil sa kanyang termino at nananatiling tumatanggap
ng markang pinakamahusay sa halos lahat ng kanyang mga aralin.
Nang lumaon ay nag-aral siya ng medisina sa Unibersidad ng Santo Tomas kasabay ng
pag-aaral niya ng surveying sa pagtuturo ng mga Heswita. Nang siya ay 17 taong gulang
ay nagtungo siya sa Espanya upang mag-aral sa Universidad Central de Madrid. Noong
1885 ay pareho niyang natapos ang kursong medisina at pilosopiya.
Dahil sa espiritu ng liberalismo sa Europa kaya’t mas lumawak ang kanyang interes.
Nag-aral siya ng iba’t ibang lengguwahe, naglakbay sa maraming bansa, kasabay ng
kanyang aktibong kampanya para sa reporma sa Pilipinas. Isinulat niya ang isa pang
nobela, ang El Filibusterismo at nagsalin ng Sucesos de las Islas Filipinas, kung saan
kanyang itinuwid ang mga pagkakamali sa nakatalang kasaysayan ng Pilipinas. Nagbigay
din siya ng mga kontribusyon sa La Solidaridad, ang pahayagan ng mga repormistang
Pilipino sa Espanya.
Nang siya ay magbalik sa Pilipinas noong 1892, ipinatapon siya sa Dapitan ng
pamahalaang Espanyol, dahil sa umano’y pag-iingat ng mga subersibong papeles.
Papunta siya sa Cuba upang magsilbi bilang boluntaryong doktor nang sumiklab ang
rebolusyon sa Pilipinas. Hinuli siya at kinasuhan ng rebelyon at sedisyon.
Noong Disyembre 3, 1896, binaril siya sa Luneta. Ayaw ni Rizal na barilin siya nang
nakatalikod kagaya ng isang traydor, pero hindi pinayagan ang kanyang hiling na barilin
na nakaharap sa firing squad. Sa oras ng eksekyusyon, nang marinig ni Rizal ang mga
putok, ay ipinihit niya ang kanyang katawan. Bumagsak siyang patihaya, paharap sa
sumisikat na araw sa umagang iyon ng Disyembre – kagaya ng isang kagalang-galang na
tao na dapat na pagkilala sa kanya. Si Dr. Jose Rizal ay itnuturing na pambansang bayani
ng mga Pilipino.