1. Quero volver a
confiar

2. Fomos criados con principios morais comúns:
Cando eramos nenos, nais, pais, profesores, avós, tíos, veciños eran autoridades
dignas de respecto e consideración.

3. Confiabamos nos adultos
porque todos eran pais, nais
ou familiares de todos os
rapaces da rúa,
do barrio, da vila…
Tiñamos medo apenas do
escuro, dos sapos, dos ratos
ou das películas de terror…

4. Hoxe teño unha tristeza infinita
por todo o que temos perdido.

5. Por todo o que os
meus netos un
día temerán.
Polo medo na mirada dos nenos, mozos, vellos e adultos.

6. Dereitos humanos para criminais...?
Deberes ilimitados para cidadáns honestos...?
Pagar as débedas é ser parvo...?
Amnistía para os estafadores…?
Os honestos son imbéciles...?
Non tomar vantaxe é ser necio...?

7. Que pasou connosco...?
Profesores maltratados nas aulas,
comerciantes ameazados por traficantes,
corruptos fachendeándose do seu poder,
reixas nas nosas ventás e portas.
Cada un pechado no seu mundo

9. Coches que valen máis que apertas,
fillos querendo agasallos por pasar de curso.
Teléfonos móbiles nas mochilas
dos acabados de saír
dos cueiros.

10. Que temos que dar para recibir unha aperta?

11. Vale máis un Armani que un diploma.
Vale máis unha pantalla xigante que unha
conversación.
Vale máis un coche caro que unha
amizade a toda proba.
Vale máis parecer
que ser…

13. Quero quitar
as reixas da
miña ventá para
tocar as flores!

14. Quero sentarme no camiño e ter a porta aberta
nas noites de verán

15. Quero a honestidade Quero a rectitude de
como motivo de carácter,
orgullo. a cara limpa
e a mirada aos ollos.
Quero volver a
enorgullecerme dos
nosos líderes
políticos.
Quero
a esperanza,
Quero a vergonza,
e a solidariedade.
a alegría,
a confianza,

16. Quero que a “palabra de home” volva ser
sinónimo de xuramento.
Quero o retorno da verdadeira vida,
simple como a choiva,
limpa como un ceo de abril,
leve como a brisa do amencer!
Abaixo o “TER”!
Viva o “SER”!
e definitivamente común, coma min ou coma ti.

17. Adoro un mundo simple e común.
Ter o amor, a caridade, a
solidariedade como bases de vida.
Indígnome diante da corrupción, a falta de ética,
de moral, de respecto...

18. Vamos volver a ser “xente”, a
recuperar a “tribo” perdida
Vamos construír un mundo mellor, máis xusto,
onde as persoas respecten as persoas, con tolerancia
e sen permisividade.

19. ¿Utopía? Non...? ...Si?
Quen sabe?...
Polo menos,
fagamos o intento…

20. Empecemos a contaminar o mundo
pasando esta mensaxe.
Os nosos fillos meréceno e os nosos netos
han agradecérnolo
Seguramente a moitos dos teus amigos tamén lles
agradaría recibilo e constatar que somos moitos os
que pensamos así.
Que sexamos máis!