1. 21 de xullo de 2013
16º Tempo ordinario (C)
Lucas 10, 38-42
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contribúe a difundir o Evanxeo de Xesús.
Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Puccini;present:B.Areskurrinaga HC; euskaraz:D.Amundarain

2. O episodio é algo sorprendente.O episodio é algo sorprendente.
Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da escena.Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da escena.
Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente.Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente.
Na casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase a soas con dúasNa casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase a soas con dúas
mulleres que adoptan ante a súa chegada dúas actitudes diferentesmulleres que adoptan ante a súa chegada dúas actitudes diferentes

3. Marta, que sen dúbida é a irmá maior,
acolle a Xesús como ama da casa, e ponse
totalmente ao seu servizo. É natural.
Segundo a mentalidade da época, a dedicación ás
faenas do fogar era tarefa exclusiva da muller.

4. María, pola
contra, a irmá
máis nova, senta
aos pés de Xesús
para escoitar a
súa palabra.
A súa actitude é
sorprendente
pois está
ocupando o
lugar propio
dun “discípulo”
que só
correspondía aos
varóns.

5. Nun momento
determinado, Marta,
absorbida polo traballo e
desbordada polo
cansazo, séntese
abandonada pola súa
irmá
e incomprendida por
Xesús:
“Señor, non che importa
que miña irmá me
teña deixado soa co
servizo?
Dille que me bote unha
man”.

6. Por que non manda
á súa irmá
que se dedique ás
tarefas propias de
toda muller
e deixe de ocupar o
lugar reservado aos
discípulos varóns?

7. A resposta de Xesús é de
grande importancia.
Lucas redáctaa pensando
probablemente nas
desavinzas e pequenos
conflitos
que se producen nas
primeiras comunidades
á hora de fixar as diversas
tarefas:
““Marta, Marta, andasMarta, Marta, andas
inquedainqueda
e nerviosa con tantase nerviosa con tantas
cousas;cousas;
só unha é necesaria.só unha é necesaria.
María escolleu a mellorMaría escolleu a mellor
parte, e esa nunca se lle vaiparte, e esa nunca se lle vai
quitar”quitar”..

8. En ningún momento
critica Xesús a Marta
a súa actitude de
servizo, tarefa
fundamental
en todo seguimiento
a Xesús, pero invítaa
a non deixarse absorber
polo seu traballo
ata o punto de perder a
paz.

9. E lembra que a escoita da súa PalabraE lembra que a escoita da súa Palabra
ha de ser o prioritario para todos, tamén para asha de ser o prioritario para todos, tamén para as
mulleres, e non unha especie de privilexio dos varóns.mulleres, e non unha especie de privilexio dos varóns.

10. É urxente hoxe
entender e organizar
a comunidade cristiá como un lugar
onde se coida, antes de nada,
a acollida do Evanxeo no medio da sociedade
secular e plural dos nosos días.
Nada hai máis importante.
Nada máis necesario.

11. Temos que aprender a reunirnos mulleres e varóns,Temos que aprender a reunirnos mulleres e varóns,
crentes e menos crentes, en pequenos grupos paracrentes e menos crentes, en pequenos grupos para
escoitar e compartir xuntos as palabras de Xesús.escoitar e compartir xuntos as palabras de Xesús.

12. Esta escoita do Evanxeo enEsta escoita do Evanxeo en
pequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desdepequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desde
a que se vaia rexenerando o tecido dasa que se vaia rexenerando o tecido das
nosas parroquias en crise.nosas parroquias en crise.
Se o pobo sinxelo coñece de primeira manSe o pobo sinxelo coñece de primeira man
o Evanxeo de Xesús, o saborea e o reclamao Evanxeo de Xesús, o saborea e o reclama
á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.

13. NADA HAI MÁIS NECESARIO
O episodio é algo sorprendente. Os discípulos que acompañan a Xesús desapareceron da escena.
Lázaro, o irmán de Marta e María, está ausente. Na casa da pequena aldea de Betania, Xesús encóntrase a soas
con dúas mulleres que adoptan ante a súa chegada dúas actitudes diferentes.
Marta, que sen dúbida é a irmá maior, acolle a Xesús como ama da casa, e ponse totalmente ao seu
servizo. É natural. Segundo a mentalidade da época, a dedicación ás faenas do fogar era tarefa exclusiva da
muller. María, polo contrario, a irmá máis nova, senta aos pés de Xesús para escoitar a súa palabra. A súa
actitude é sorprendente pois está ocupando o lugar propio dun “discípulo” que só correspondía aos varóns.
Nun momento determinado, Marta, absorbida polo traballo e desbordada polo cansazo, séntese
abandonada pola súa irmá e incomprendida por Xesús: “Señor, non che importa que miña irmá me teña deixado
soa co servizo? Dille que me bote unha man”. Por que non manda á súa irmá que se dedique ás tarefas propias de
toda muller e deixe de ocupar o lugar reservado aos discípulos varóns?
A resposta de Xesús é de grande importancia. Lucas redáctaa pensando probablemente nas
desavinzas e pequenos conflitos que se producen nas primeiras comunidades á hora de fixar as diversas tarefas:
“Marta, Marta, andas inqueda e nerviosa con tantas cousas; só unha é necesaria. María escolleu a mellor parte, e
esa nunca se lle vai quitar”.
En ningún momento critica Xesús a Marta a súa actitude de servizo, tarefa fundamental en todo
seguimento a Xesús, pero invitáa a non deixarse absorber polo seu traballo ata o punto de perder a paz. E
lémbralle que a escoita da súa Palabra ha de ser o prioritario para todos, tamén para as mulleres, e non unha
especie de privilexio dos varóns.
É urxente hoxe entender e organizar a comunidade cristiá como un lugar onde se coida, antes de
nada, a acollida do Evanxeo no medio da sociedade secular e plural dos nosos días. Nada hai máis importante.
Nada máis necesario. Temos que aprender a reunirnos mulleres e varóns, crentes e menos crentes, en pequenos
grupos para escoitar e compartir xuntos as palabras de Xesús.
Esta escoita do Evanxeo en pequenas “células” pode ser hoxe a “matriz” desde a que se vaia
rexenerando o tecido das nosas parroquias en crise. Se o pobo sinxelo coñece de primeira man o Evanxeo de
Xesús, o saborea e o reclama á xerarquía, arrastraranos a todos cara a Xesús.
José Antonio PagolaEn