1. ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ
ΠΩΣ ΝΑ ΤΙΣ
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ
Μαυρίδου Θεοδώρα
Καθ.Φυσικής Αγωγής
Προπονήτρια Χιονοδρομίας
2. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για έναν ασκούμενο που
προπονείται συστηματικά, είναι ο κίνδυνος
δημιουργίας τενοντίτιδας, ειδικά σε περιοχές που
καταπονούνται πολύ, όπως οι ώμοι και τα
γόνατα στην προπόνηση με βάρη κι οι
αστράγαλοι, τα γόνατα και τα ισχία στο αερόμπικ
ή στο τζόκινγκ.
Η τενοντίτιδα, με απλά λόγια, είναι μια φλεγμονή
στον τένοντα που συνοδεύεται από τοπική
αύξηση της θερμοκρασίας και περιορισμό των
κινήσεων. Συνήθως στα αρχικά στάδια
παρουσιάζεται σαν πόνος κατά την διάρκεια της
ξεκούρασης ο οποίος "περνά" κατά την διάρκεια
της άσκησης. Αργότερα μπορεί να εξελιχτεί κατά
τέτοιον τρόπο που η οποιαδήποτε κίνηση να
προκαλεί οξύ πόνο.
3. Οι μύες είναι αυτοί που κινούν τα οστά. Τα
οστά ενώνονται με τους μυς με τένοντες.
Σε περίπτωση τενοντίτιδας ο μυς δεν
μπορεί να μεταδώσει την κίνηση στο οστό
κι οι "φυσιολογικές" κινήσεις είναι
αδύνατες ή προκαλούν οδυνηρό πόνο.
4. ΑΙΤΙΕΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Οποιαδήποτε μορφή τενοντίτιδας
οφείλεται σε έναν ή συνδυασμό των
παρακάτω συνθηκών ή παραγόντων:
Ελλιπές ζέσταμα πριν την
προπόνηση(μακροχρόνια) - Κακή
αποθεραπεία μετά την προπόνηση
(μακροχρόνια) – Κατάχρηση ή υπερβολική
προπόνηση σε νεαρή ηλικία – Έλλειψη
επαρκούς δυναμώματος - Μυικούς
πόνους που δεν προσέχτηκαν -
Κληρονομική προδιάθεση - Λανθασμένες
δραστηριότητες - Γρήγορη και υπερβολική
σωματική ανάπτυξη - Μειωμένη ή
καθόλου ποσότητα διατατικών ασκήσεων -
Κατάχρηση φαρμάκων.
6. ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Οι πληροφορίες που δίδονται εδώ είναι
αναγκαστικά γενικές. Όμως ο κάθε τραυματισμός
έχει τη δική του ιδιομορφία και χρειάζεται τον
δικό του, ειδικό τρόπο αποκατάστασης. Αφού
λοιπόν πάρετε την ιατρική συγκατάθεση:
Να αρχίζετε κάθε πρόγραμμά σας με
παθητική προθέρμανση.
Μετά απ' αυτό να κάνετε ελαφρές διατάσεις-
χωρίς υπερβολές.
Εφόσον ο γιατρός σας επιτρέψει αρχίστε
απλές ασκήσεις χωρίς αντίσταση
("κινησιοθεραπεία") κι αργότερα ασκήσεις με
αντίσταση (βαράκια, περικνημίδια).
7. ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Από τη στιγμή που κάποιο σωματικό μέλος πάθει
τενοντίτιδα οι επιπτώσεις θα είναι:
Μερική ή ολική ακινησία του μέρους όπου υπάρχει η
τενοντίτιδα και γενικά περιορισμός της κινητικότητάς του.
Μακροχρόνια μπορεί να οδηγήσει σε μερική
παράλυση και να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.
Αργά ή γρήγορα μπορούν να προσβληθούν κι άλλα
σωματικά μέλη, συνήθως τα γειτονικά ή αυτά της άλλης
πλευράς του σώματος λόγω αύξησης της "επιβάρυνσης"
σε αυτά.
Ακόμα κι αν θεραπευτεί η τενοντίτιδα, το σημείο αυτό
θα είναι "ευάλωτο" και μπορεί να ξαναπαρουσιάσει
παρόμοιο πρόβλημα στο μέλλον.
8. ΣΥΝΗΘΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
ΑΓΩΓΗ ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
Η συνήθης θεραπευτική αγωγή της τενοντίτιδας
περιλαμβάνει:
Φυσικοθεραπεία-κινησιοθεραπεία
Λήψη ειδικών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων
Κινησιοθεραπεία-ειδική προπόνηση
ενδυνάμωσης-ελαστικότητας
Τακτική ιατρική παρακολούθηση
Πολλά πρέπει-περισσότερα "δεν πρέπει"
Όταν η κατάσταση χαρακτηρίζεται ως «χρόνια»,
χρειάζεται ένα ελάχιστο περιθώριο τριών μηνών
και μετά εφ' όρου ζωής προληπτική συντήρηση.
9. ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗΣ:
Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να χρησιμοποιείτε
ασκήσεις που δημιουργούν «πρόβλημα».
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται μεγάλη αντίσταση.
Το εύρος της κίνησης πρέπει να είναι στην αρχή μικρό
και σταδιακά να τείνει προς το "φυσιολογικό" (μετά από
σειρά προπονήσεων).
Η επιλογή των ασκήσεων πρέπει να γίνει από τον
ιατρό και τον φυσικοθεραπευτή με τη βοήθεια του
γυμναστή.
Όλες οι ασκήσεις θα πρέπει να εκτελούνται αργά και
με απόλυτη συγκέντρωση.
Να κάνετε αρκετές επαναλήψεις και με τη "δέουσα
προσοχή".
Η αντίσταση πρέπει να αυξάνεται σταδιακά.
Οι ασκήσεις σε ισοκινητικά μηχανήματα είναι ιδανικές
για την αποκατάσταση.
10. ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ ΦΑΣΕΩΝ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΑΣ
1: Αποκατάσταση κινητικότητας της άρθρωσης (Φυσικοθεραπείες -
μαλακές προοδευτικές διατάσεις - ασκήσεις χωρίς αντίσταση).
2: Αποκατάσταση μυϊκής δύναμης (Φυσικοθεραπείες - διατατικές
ασκήσεις - ελεύθερες ασκήσεις - ασκήσεις με αντίσταση)
3: Ανάπτυξη μυϊκής αντοχής (Φυσικοθεραπεία - διατατικές ασκήσεις
– κινησιοθεραπεία -ειδικές ασκήσεις αντιστάσεως - ειδικές κινητικές
ασκήσεις).
4: Αποκατάσταση ταχύτητας – ευκινησίας - ειδικής δύναμης
(Φυσικοθεραπεία – διατατικές –κινησιοθεραπεία - ασκήσεις
δυναμώματος κι επιπλέον αν πρόκειται για αθλητή κάποιου
αγωνίσματος προστίθoνται και: ασκήσεις απομίμησης τεχνικής -
δυνάμωμα πάνω στη κίνηση του αγωνίσματος - αεροβικές
δραστηριότητες).
5: Πλήρες ενδυνάμωμα/αποκατάσταση επάνοδος (Ειδικές ασκήσεις
– διατατικές - σταδιακή εισαγωγή σε ένα "κανονικό" ασκησιολόγιο.
Επιπλέον αν πρόκειται για αθλητή κάποιου αγωνίσματος
προστίθονται και: αγωνιστικές κινήσεις - προπόνηση στο αγώνισμα
– τεστ -"εκπαιδευτικοί αγώνες" - "φιλικοί αγώνες-τεστ" - ειδικές
δοκιμασίες).
http://www.yourtrainer.gr
11. Οι τένοντες είναι ταινίες
ινώδους ιστού που
συνδέουν τους μύες με τα
οστά. Με τον όρο
τενοντίτιδα ορίζεται η
φλεγμονή που
εκδηλώνεται σε μια από
αυτές τις δομές. Αντίθετα,
μιλάμε για
τενοντοελυτρίτιδα όταν η
φλεγμονή πλήττει, εκτός
από τον τένοντα, και την
προστατευτική θήκη
(έλυτρο) που τον
περιβάλλει.
12. Η ομάδα μυών στο πίσω μέρος
του κατώτερου τμήματος του
ποδιού μας ονομάζεται γάμπα. Η
γάμπα αποτελείται από δύο
κύριους μυς, ένας από τους
οποίους εκφύεται πάνω από την
άρθρωση του γόνατος
(γαστροκνήμιος) και ο άλλος κάτω
από το γόνατο (υποκνημίδιος).
Όταν οι μυς της γάμπας
συσπώνται, ασκείται δύναμη και
στον αχίλλειο τένοντα. Όταν η
σύσπαση αυτή είναι υπερβολικά
μεγάλη ή επαναλαμβάνεται
πολλές φορές τότε ο τένοντας
τραυματίζεται . Τον τραυματισμό
του ακολουθεί εκφύλιση και
φλεγμονή .
Αυτό συμβαίνει τραυματικά αφού
έχει ασκηθεί μεγάλη τάση στον
τένοντα ( η οποία είναι πέρα από
τα όρια αντοχής του ) ή από
σταδιακούς ‘μικροτραυματισμούς ‘
λόγω υπέρχρησης.
13. Τενοντίτιδα υπερακάνθιου
Είναι ένα επώδυνο σύνδρομο και θεωρείται ότι οφείλεται στην
προστριβή των τενόντων κάτω από μια ανατομική περιοχή, το
κορακοακρωμιακό τόξο ή το ακρώμιο.
Coracoacromial ligament =
κορακοακρωμιακός
σύνδεσμος
Acromion = ακρώμιο
Supraspinatus tendon =
υπαρακάνθιος τένοντας
Coracoid process =
κορακοειδής απόφυση
Subscapularis tendon =
υποπλάτιος τένοντας
