A orixe da nosa Vía Láctea.

2. Localización: Vía Láctea
Data de formación: 4.600 millóns de anos aproximadamente
Planetas:
-Interiores (terrestres)
•Mercurio
•Venus
•A Terra
•Marte
-Exteriores (principalmente gasosos)
•Xúpiter
•Saturno
•Urano
•Neptuno
Satélites: xiran en órbita arredor dos planetas (Lúa)
Planetas ananos: Ceres, Plutón, Haumea, Makemake e Eris.
Cintos: -Cinto de asteroides (entre Marte e Xúpiter)
-Cinto de Kuiper (máis aló da órbita de Neptuno)

3. Teorías sobre a formación do sisTema solar
Calquera teoría sobre a orixe do Sistema Solar debe explicar estes feitos:
1.O Sol e os planetas xiran no mesmo sentido.
2.As órbitas dos planetas son case circulares e están nun mesmo plano.
3.A rotación dos planetas é no mesmo sentido cá traslación.
4.Os planetas próximos ao Sol son pequenos e densos e os externos son grandes e
lixeiros.
5.Todos os corpos planetarios presentan grandes impactos.

4. Teoría de Acreción
Acreción é a agregación de materia a un corpo. Por
exemplo, a acreción de masa por unha estrela é a
adición de masa á estrela a partir de materia
interestelar ou dunha compañeira.
A teoría da acreción foi proposta polo xeofísico ruso
Otto Schmidl en 1944.
Asume que o Sol pasou a través dunha densa nube
interestelar, e emerxeu rodeado dun envoltorio de po
e gas.
A teoría non explica os satélites, ou a lei de Bode, e
debe considerarse como a máis débil das aquí
descritas.

5. Teoría de Captura
Na teoría de captura o Sol interactúa cunha protoestrela
próxima, sacando un filamento de materia da protoestrela.
A baixa velocidade de rotación do Sol, explícase como
debida á súa formación anterior á dos planetas. Os planetas
terrestres explícanse por medio de colisións entre os
protoplanetas próximos ao Sol; e os planetas xigantes e os
seus satélites, explícanse como condensacións no filamento
extraido.

6. Teoría Laplaciana Moderna
Laplace en 1796 suxeriu primeiro, que o Sol e os
planetas se formaron nunha nebulosa de núcleo moi
condensado e con altas temperaturas en rotación ao
redor dun eixe fixo que se arrefriou e colapsou.
Condensouse en aneis que eventualmente formaron
os planetas, e unha masa central que se converteu no
Sol. A baixa velocidade de rotación do Sol non podía
explicarse.
A versión moderna asume que a condensación central
contén grans de po sólido que crean rozamento no gas
ao condensarse o centro. Eventualmente, logo de que
o núcleo foi freado, a súa temperatura aumenta, e o
po é evaporado. O centro que rota lentamente se
converte no Sol. Os planetas fórmanse a partir da
nube, que rota máis rapidamente.

7. Teoría da nebulosa
moderna
Denominamos nebulosa a nubes de gas e po que, por
fenómenos de condensación e agregación de materia,
orixinarán as galaxias.
As teoría nebulares implican que antes da existencia do
sistema solar unha estrela ao final da súa vida se
converteu nunha supernova que durante miles de anos
liberou material estelar ao espazo, finalmente ao
colapsar, explotou dando orixe ao material constitutivo do
Sol e os planetas agrupados nunha gran nebulosa. A nube
así formada viaxa polo espazo cun movemento rotatorio
ou movemento angular, remanente do propio
movemento da estrela primitiva.

8. Teoría dos Planetesimais
1.Nebulosa (supernova).
2.Condensación e comprensión.
3.Formación da estrela (Sol).
4.Diferenciación e distribución dos materias
arredor do Sol.
5.Derivación dos planetesimais en planetas.
Hai uns 4600 millóns de anos unha nube xiratoria de
po e gas cuxas dimensións era maiores que as do
sistema solar, comezou a contraerse. Esta
concentración formou unha gran masa central e un
disco xiratorio en torno a ela. A colisión entre as
partículas da masa central liberou gran cantidade de
calor, o que produciu a fusión nuclear do hidróxeno,
que hozo que nacese o protosol, é dicir, o Sol. Despois
do Sol comezaron a formarse os planetas grazas ás
partículas de po e gas que empezaron un proceso de
agrupación. Ao principio as colisións eran entre
partículas diminutas pero o tamaño aumentou
progresivamente e finalmente as partículas
fusionáronse dando lugar a planetesimales de
centenares de quilómetros.

9. A Terra

10. ORIXE
•
Fai 4.500 millóns de anos
•
Diferenciación en capas
•
Sen atmosfera
•
Gran actividade volcánica

11. orixe e formación do planeta terra
A Terra é un planeta idóneo para a existencia da vida debido a: unha
atmosfera con osíxeno, a existencia de auga, temperaturas moderadas
(distancia ao Sol) e a existencia de CO2.
A súa orixe é a mesma ca a dos demais planetas do Sistema Solar. Sen
embargo hai algunhas teorías sobre a súa diferenciación en capas. As liñas
xerais da diferenciación da Terra en capas aprécianse ben nos seguintes
debuxos:
1.Impactos Terra Primitiva -
liberación enerxía
2.Fundición completa da Terra (masa de magma

12. •
Impacto de
meteoritos
•
Atmosfera I
•
Hidrosfera

13. 3.Fusión
Materiais máis densos (interior)
Gases despedidos (atmosfera)
Materiais máis lixeiros (superficie)
4.Arrefriamento, codia primitiva.
Diferenciación capas

14. Teoría da acreción heteroxénea.
1º) Formación do núcleo (materia densa, rica en Fe).
2º) Agregación de materiais silicatados (ricos en Si e O).
Teoría da acreción homoxénea.
1º) Impacto e condensación de materiais e planetésimos (natureza diversa)
2º) Diferenciación manto-núcleo, posterior á formación.
3º) Formación dunha codia non sólida (altas temperaturas).
4º) Descenso temperaturas, solidificación de materiais volcánicos. Codia primitiva.

15. a orixe da lÚa
A Lúa ten unha orixe incerta.
A teoría máis fiable é a do Big Splash.

16. A LÚA

17. A ORIXE DA LÚA
Hai, basicamente, tres posibilidades en canto á
formación da lúa:
1.- Era un astro independente que, ao pasar preto da
Terra, quedou capturado en órbita.
2.- A Terra e a Lúa naceron da mesma masa de
materia que xiraba arredor do Sol.
3.- A lúa xurdiu dunha especie de "inchazo" da Terra
que se desprendeu pola forza centrífuga.
Actualmente admítese unha cuarta teoría que é como
unha mestura das outras tres: cando a Terra se estaba
a formar, sufriu un choque cun gran corpo do espazo.
Parte da masa saíu expulsada e aglutinouse para
formar o noso satélite. E, aínda, unha quinta teoría
que describe a formación da Lúa a partir dos materiais
que os monstruosos volcáns da época de formación
lanzaban a grandes alturas.

18. FAsEs DA LÚA