1. Glitz, Glam and Gossip

2. p Hoofdstuk 3 : Masked Ball

3. Ik kwam thuis met de uitnodiging in mijn handen. Ik was zeker dat mijn moeder me niet ging laten gaan. Ze was veel te over bezorgd. Ik stapte rustig op haar af, klaar om ‘nee’ als antwoord te krijgen. Marie

4. “Mama” Begon ik. “Wat heb je nu weer nodig?” “Ik ben uitgenodigd voor een feestje zaterdagavond en ik zou heel graag gaan.” Ratelde ik. “Geen spraken van.” Was haar antwoord.

5. “Maar mama!” “Ik duld geen tegenspraak. Ga je huiswerk maar maken.” “Het is de tweede schooldag. Ik heb helemaal nog geen huiswerk!” Riep ik nu. “Ga gewoon iets anders doen dan mij irriteren.” Ik trapte het af.

6. Op mijn kamer begon ik na te denken over een plannetje. Wat mijn moeder ook zei, ik zou gaan. Ik laat me deze kans om eindelijk populair te worden niet afpakken. Verschillende ideeën gingen er door mijn hoofd, de ene iets snuggerder dan de andere.

7. Maar uiteindelijk wist ik wat me te doen stond. Ik ging doen of ik ziek was en klom dan uit het raam. Natuurlijk zou ik wat kussens onder mijn lakens steken, zodat het leek dat ik er toch was.

8. De volgende dag was het zover. “Mama, ik voel me echt niet goed.” Acteerde ik. “Oei, ga anders in je bed liggen.” Stelde ze voor. “Dat zal ik doen.” Ik strompelde mijn kamer binnen.

9. Vervolgens pakte ik mijn zak en klom uit het raam. Zo snel ik kon liep ik weg.

10. Het was zaterdag. Het volk stroomde al volop toe. Iedereen wist dat het zoals gewoonlijk fantastisch ging worden. Maar niemand wist over mijn surprise act. En daar kwam mijn hoofdrolspeelster aan, Marie; Of zoals ik haar noem, de nieuwe. Angelina

11. Ik zette mijn vriendelijkst lach op en liep op haar af. “Hallo! Ik ben zo blij dat je gekomen bent.” “Ik ben ook blij dat ik er mag zijn.” “Maar natuurlijk. Dankzij dit feestje kan jij een van ons worden.” “Geweldig” “Ga je maar alvast omkleden. De badkamers zijn binnen.” Ik liep weg van haar. Ik werd gewoon misselijk door haar stomheid.

12. Het feestje was al een tijdje aan de gang en iedereen had het naar zijn zin. Oftewel waren ze aan het dansen, oftewel aan het zwemmen, oftewel aan het zuipen. Maar ik moest ze even onderbreken want het was tijd voor mijn verassing.

13. “Aandacht mensen!” Riep ik. Na een tijdje werd het stil en was alle aandacht op mij gevestigd. “Er wil iemand nieuw tot onze vriendengroep toe treden, namelijk Marie.” Ik wees naar marie en wenkte dat ze naar hier moest komen.

14. Voorzichtig en traag kwam ze met een rood hoofd hier aangelopen. “Maar voor je één van ons kan worden, moet je je bewijzen.” Ik hoorde Marie tot hier slikken, en terecht…

15. Ik vond het zo jammer dat ik niet op het feestje van Angelina, mijn beste vriendin, kon zijn. In plaats daarvan ging ik naar een stom verkleedpartijtje. Of zoals mijn vader het noemde: ‘Het bal van de UZ Antwerpen’(< Universiteits Ziekenhuis van Antwerpen). En de dresscode was vrouwen in grote baljurken en mannen in kostuum. Het perfecte recept voor ‘saaiheid’. Tine

16. “Kom Tinetje, we moeten vertrekken!” Riep mijn vader van beneden. “Ik kom al!” Ik stapte de trap af in mijn baljurk en zag mijn vader bewonderingsvol kijken. “Je ziet er prachtig uit.” Ik lachte voorzichtig.

17. Plots kwam mijn moeder eraan. Het leek of ze net uit de middeleeuwen kwam. “Liefje, zou je niet wat meer doen dan enkel een jurk aantrekken?” Sprak ze me aan. “Wat dan?” Vroeg ik bang, want ik wou er niet uitzien zoals haar. “Kom mee.” Beval ze me.

18. Even later kwam ik terug met een geschilderd masker en accessoires. Ik vond dat het nog best geslaagd was. Niemand zou me daar toch herkennen.

19. Eens aangekomen liet ik mijn ogen over de gasten glijden. Allemaal oude mensen. “Het gaat geweldig worden pap met al die oudjes.” Zei ik sarcastisch. “Eén van onze hersenchirurgen heeft een zoon van jouw leeftijd.” Zei hij terwijl hij richting een groepje wenkte.

20. Ik zag hem langs achter en vond zijn kontje wel mooi. “Hij lijkt me saai.” Loog ik tegen mijn vader. Praten met hem over potentieel ‘boyfriend material’deed ik niet graag.

21. Plots wandelde de jongen weg van de groep richting het toilet. Ik besloot aan de deur te wachten tot hij buiten kwam. Dan zou ik zijn gezicht zien, en als het in orde was, met hem praten.

22. De deur ging open. Ik keek naar zijn gezicht, maar kon het niet zien. Hij had, net zoals mij, een masker aan. Ik gokte erop dat hij er mooi uitzag en zei: “Hey.” Hij keek me niet aan en wandelde gewoon door. Ik liep achter hem aan en tikte op zijn schouder. “Hey.” Zei ik opnieuw.

23. Binnenkort meer…