1. Even later zet Jessica haar op het potje. Rosemarijn kijkt haar moeder vragend aan en probeert van het potje af te glijden, maar Jessica houdt haar stevig vast. ‘Doe maar een plasje lieverd.’ Zegt ze bemoedigend.

2. Net als Rosemarijn zich zelfvoldaan van het potje laat glijden, grijpt Jessica met een van pijn vertrokken gezicht naar haar buik. ‘Fuck, fuck, fuck!’ Krijst ze. ‘Net nu Sietse niet thuis is.’ Ze bijt op haar lip zodat ze het niet uitscheeuwt en daarmee Rosemarijn bang maakt, maar die peutert lekker in haar neus.

3. ‘Jezus Christus!’ Jessica kan zich niet meer inhouden als ze haar hele lip heeft kapotgebeten. Ze stampt en schreeuwt zo hard ze maar kan. ‘Godverdomme, ik heb dit al vijf keer gedaan!’ Roept ze tegen zichzelf.

4. ‘Tering, dit is nog erger dan met Pascale en Nout!’ Ze zwaait vermoed met haar armen en doet haar best te blijfen puffen. Rosemarijn begint ondertussen te snappen dat haar moeder pijn heeft en begint zachtjes te snikken.

5. Maar dan uiteindelijk, nadat ze Rosemarijn heeft gerustgesteld en ondertussen is door blijven gaan met puffen, houdt ze een klein kindje vast. ‘Kijk is Roosje, het is net een kopietje van jou.’ Zegt ze terwijl ze met tranen in haar ogen het kleine meisje in handen bekijkt.

6. Terwijl ze de vingertjes en teentjes van het kleintje telt, hoort ze Rosemarijn verbaasd vragen; ‘Wa is da?’ Lachend draait Jessica zich om. ‘Dit is jou zusje, ze heet Sabine.’ Ze wil net knielen om haar aan Rosemarijn te laten zien, als ze een pijnscheut in haar buik voelt. Snel maar voorzichtig legt ze Sabine neer.

7. Uit zichzelf begint ze weer te puffen en klemt haar handen weer om haar buik. Rosemarijn heeft ondertussen de interesse in haar zusje al verloren en is net bezig een krijtje op de muur te zetten als Jessica het weer op een schreeuwen zet.

8. Geschrokken gooit Rosemarijn het krijtje neer en kijkt omhoog naar haar moeder die nu alweer een baby in haar handen houdt. ‘E da is?’ Vraagt ze nieuwsgierig. ‘En dit is je broertje, Dion.’

9. Terwijl Rosemarijn zich nog aan het verdiepen is in Dion staat Jessica alwéér met haar handen om haar buik. ‘Ik mag toch hopen dat het hierna opgehouden is.’ Zegt ze met een rood hoofd van de inspanning.

10. Maar als ze dan ook haar tiende kindje vasthoudt weet ze dat al die bevallingen het meer dan waard zijn. Even kijkt ze verbaasd door de kinder kamer rond, waar nu een gebiologeerde peuter en twee baby’s op de grond liggen te pruttelen, terwijl ze zelf nog zo’n baby vasthoudt.

11. Dan beseft ze dat ze ze moeilijk zo kan laten liggen en neemt ze Dion mee naar het dichtstbijzijnde wiegje om hem daar in te leggen.

12. Vervolgens is de kleine Sabine aan de beurt. ‘Jij bent echt een kopietje van Roosje.’ Mompelt Jessica verwondert. Sabine lijkt niet zo onder de indruk van dat feit en graait enthousiast naar Jessica’s vlecht.

13. Terwijl Jessica Pepijn in het als enige overgebleven wiegje legt heeft Rosemarijn haar aandacht gevestigd op een speeltje. Ze kijkt even op als Sabine pruttel geluidjes maakt, maar kauwt dan ongestoord verder op een houten blokje.

14. Jammer genoeg voor haar pakt Jessica lachend het houten blokje af en zet het terug op het speeltje. ‘Jij moet ook naar bed hoor jonge dame!’ Zegt ze gemaakt streng. ‘Oos niet! Oos goot!’ Roept Rosemarijn trots uit.

15. ‘Zo, voorlopig moet jij maar even op de gang slapen meid.’ Zegt Jessica schuldig. ‘Oos pas op ba’ies.’ Zegt Rosemarijn vastbesloten terwijl ze in haar pyama word gehesen door haar moeder. ‘Doe dat maar.’ Zegt Jessica lachend terug terwijl ze haar in bed stopt.

16. Ze wil net weglopen om wat te gaan eten als ze de zachte stof van Rosemarijn’s pyama tegen haar hand aan voelt. Ze draait zich om en pakt het kleine handje vast. ‘Ma’a la mij noot in de stee toh?’ Vraagt Rosemarijn met haar liefste gezicht. Jessica schud liefdevol haar hoofd, maar in haar gedachten ziet ze haar oudste zes kinderen weer de taxi instappen.

17. Sietse : 1. Rosemarijn 2. Sabine 3. Dion 4. Pepijn 5. 6.