2. Nu Hannah niet meer hoeft te werken, is ze vaak achter de schildersezel te vinden. Vrolijk schildert Hannah heel wat af vrolijk denkend aan haar aankomende kindje.
3. Op een gegeven moment krijgt ze dan ook een lidmaatschap voor een geheime club.
11. Maar werkelijk alles wat ze daarnet had moeten doorstaan was het waard geweest. En trots kijkt ze naar haar zoon.
12. Met tranen in haar ooghoeken geeft ze het ventje aan Jaap. ‘Dit is je zoon Mika.’ Zegt ze met een brok in haar keel. Glunderend kijkt Jaap naar het jongetje in zijn armen.
13. Even later legt hij zijn zoontje in zijn gloednieuwe bedje in zijn nieuwe kamer.
15. Even later zitten ze met zijn tweetjes aan tafel. Het gesprek gaat al snel over hun verloving en het moment dat ze gaan trouwen…
16. Als de borden zijn opgeruimd hoort Hannah Mika opeens huilen. Als ze zijn slaapkamer binnenkomt ruikt ze meteen wat er aan de hand is.
17. Maar al snel is de poepbroek verschoont en is Mika opgehouden met huilen. Glunderend houdt Hannah haar zoontje vast.. Alsof ze nooit meer los zal laten.
18. Maar na nog een tijdje met hem geknuffeld en gespeeld te hebben word Mika moe. Teder legt Hannah hem weer terug in zijn bedje.
19. Het leven loopt werkelijk op rolletjes bij dit gelukkige gezin. Het is nu echt hartje winter, en de sneeuw komt steeds vaker met bakken uit de lucht.
20. Snel schildert Jaap nog een klein stukje verder aan zijn schilderij. Maar dan houdt hij op en loopt naar de slaapkamer.
21. Verrast kijkt hij op als hij ziet dat Hannah nog wakker is. ‘Dit keer ben ik de gene die jou verrast.’ Zegt ze met een knipoog.
22. En als Hannah daarachter aanzegt dat ze best nog een kindje zou willen, pakt Jaap haar vast en trekt haar mee onder de dekens…
24. Zachtjes staat Jaap de volgende morgen weer op. Hij wil Hannah niet wakker maken.
25. Want terwijl zij nog lekker in haar bedje kan liggen, is het voor hem alweer tijd om naar zijn werk te gaan. ‘Het heeft aardig gesneeuwd vannacht.’ Zegt hij als hij naar buiten kijkt.
26. Als Hannah wakker word, gaat ze eerst naar Mika’ kamer. Jaap is natuurlijk allang weg naar zijn werk. Voorzichtig pakt ze het jongetje op. ‘Heb je me gemist?’ Vraagt ze lachend. Als antwoord brabbelt Mika wat.
27. Snel pakt ze een flesje uit de koelkast en kijkt hoe Mika er gulzig van drinkt.
28. Als Mika weer in zijn bedje ligt, krijgt Hannah opeens heel erge honger. Snel maakt ze een broodje hamburger.
29. Als ze uit het keukenraam kijkt, ziet ze alleen maar wit. Hopelijk was de sneeuw een beetje weg als ze naar haar werk moest…
30. Maar helaas, wanneer ze die avond naar haar werk gaat ligt er een nog even dik pak sneeuw als die middag.
31. Tevreden bekijkt Jaap het schilderij dat hij net heeft afgemaakt. Hij verkoopt het voor een leuk prijsje.
32. Vrolijk begint hij aan een nieuw schilderij. Dit schilderij zou voor zijn zoon worden.
33. Even later legt hij zijn kwasten neer. Over zijn zo’n gesproken… Hij hoort Mika uit zijn kamertje huilen.
34. ‘Wat is er ventje?’ Vraagt Jaap terwijl hij Mika zachtjes op en neer schud. Even laat Mika een boertje en word dan gelijk weer rustig.
36. Als ze de volgende ochtend op de WC zit, voelt ze opeens een schop in haar buik. Verbaasd kijkt ze naar haar buik.
37. Snel neemt ze een douche en komt glunderend de kamer in ge lopen. Eerst heeft Jaap niks door, maar plots worden zijn ogen groot.
38. Hoewel ze allebei erg blij zijn met de aankondiging van nóg een kindje, gaat het dagelijks leventje gewoon door.
39. Vaak vallen de twee aan het einde van een lange dag in slaap. Zo’n kindje kost wel veel tijd en energie. Al was het het natuurlijk wel meer dan waard!
40. Van een afstandje bekijkt hij het schilderij voor Mika. Het zag er goed uit, al zei hij het zelf.
47. Dan haalt hij een ring uit zijn zak. Even kijkt Hannah hem lachend aan, alsof het een grap is.
48. ‘Lieve, lieve Hannah. Het enige wat ik wil is bij jou zijn. En daarom wil ik je vragen hier en nu met me te trouwen.’ Even kijkt hij haar vragend aan. Als hij ziet dat ze gelukkig knikt schuift hij de ring om haar vinger.
49. Hannah pakt ook haar ring. ‘Ik hou van je.’ Is het enige wat ze eruit weet te krijgen.
50. Even later staan de twee met elkaar verstrengeld in de kinderkamer.
51. Liefdevol zoent Jaap haar op de mond. Dit was waarschijnlijk het gelukkigste moment uit haar leven.
52. En natuurlijk gaat het leventje nog steeds gewoon door. Terwijl ze wat pannenkoeken naar binnen werkt denkt ze aan haar huwelijk. Man, wat hield ze veel van Jaap en Mika.
53. Ze kijkt toe terwijl Jaap naar zijn werk vertrekt.
54. Terwijl ze het bed opmaakt, groeit haar buik opeens weer een stuk.
55. Vrolijk kijkt ze wat TV. Mika zou vanavond alweer opgroeien tot peuter…
56. Opeens hoort ze hem huilen. Behendig verschoont ze de luier. ‘Dit zal wel je laatste poepluier als baby zijn ventje.’ Zegt Hannah met een beetje verdriet in haar stem.
57. Als ze Mika weer in zijn bedje heeft gelegd, kruipt ze er zelf ook nog even in. Ze wil wel wakker zijn als haar zoontje opgroeit.
58. Als Jaap terug komt van zijn werk gaat hij eerst snel nog even slapen.
59. Maar eindelijk is het dan zover. Hannah draagt Mika op haar arm naar het aanrecht.
72. Al snel komen Hannah en Jaap erachter dat Mika een heel makkelijk kind is. Als hij even moet wachten tot een van zijn ouders hem komt halen, blijft hij rustig zitten en vermaakt zich met eh… Andere leuke dingen.
73. Jaap besluit Mika te leren lopen. Alleen vind Mika kruipen veel makkelijker.
74. Grinnikend legt Jaap hem weer in bed. ‘Jij zit mij gewoon te plagen hé?’ Zegt hij met glimmende oogjes. Vrolijk graait Mika naar zijn gezicht.
75. De volgende ochtend –als Jaap naar zijn werk is- voelt Hannah opeens een heftige trap in haar buik. Snel laat ze het keukenmes uit haar handen vallen en grijpt naar haar buik.
76. ‘Jaap! Waar ben je als ik je nodig heb?’ Schreeuwt ze kwaad.
99. Zonder er iets van te merken dat Mika was opgegroeid, ging de avond gewoon verder voor Hannah en Jaap.
100. De volgende morgen rent Mika naar zijn moeder toe. Ze had vandaag gewerkt, maar het was zaterdag dus hoefde hij niet naar school. Papa was er verbaasd over geweest dat hij al opgegroeid was.
101. ‘Mika? Ben jij dat?’ Vraagt Hannah eerst alleen maar verbaasd voor ze hem omhelst. ‘Wat ben je groot.’ Fluistert ze in zijn oor. ‘Ik was gister jarig mama.’ Zegt Mika een beetje droevig terug.
102. Ook al zou Hannah hem miljoen keer willen vertellen hoe stom ze het van zichzelf vind, toch eist de tweeling gelijk weer alle aandacht op zich.
