1. Hs. 16

2. Rijksweg 3 Het is avond en erg rustig rond het huis van Vincent, Marhsa en Milo.

3. Tot dat er opeens een gil klinkt, die van Marsha afkomstig is. ‘Ow fuck.’ Roept ze terwijl ze snel haar buik ondersteunt met haar handen.

4. ‘De baby komt.’ Kermt ze met een van pijn vertrokken gezicht.

5. ‘De baby komt!’ Schreeuwt ze als niemand haar lijkt te horen. ‘Fuck! Schiet nou toch op.’ Roept ze kwaad terwijl ze haar vuisten balt.

6. Wat ze niet weet is dat haar man en zoon ondertussen de trap al opstormen.

7. ‘Mama?’ Vraagt Milo met grote ogen van angst zodra hij de badkamer deur heeft open gemaakt.

8. ‘Nu.. Even.. Niet lieverd.’ Kermt ze terwijl ze dubbelklapt van de pijn.

9. Opeens beginnen de weeën erger te worden, en Vincent en Milo kunnen alleen maar hulpeloos toekijken.

10. ‘Mama!’ Roept Milo verdrietig bij het zien van zijn moeders gezicht. ‘Komt, wel, goed.’ Puft Marsha vermoeid.

11. En dan houdt ze opeens haar tweede kindje vast. ‘Wauw, jij was zeker de moeite waard.’ Zegt ze met een diepe zucht.

12. ‘Wat ben jij een mooi meisje.’ Zegt ze terwijl ze het kindje voorzichtig een kusje geeft.

13. ‘Dan ben jij kleine Nienke, zoals je vader heeft bedacht.’ Voorzichtig legt ze het meisje in haar armen.

14. ‘Alles zit er aan.’ Mompelt ze meer tegen zichzelf nadat ze Nienke even gecontroleerd heeft.

15. ‘Is dat mijn zusje?’ Vraagt Milo enthousiast terwijl hij nog steeds met grote ogen toekijkt.

16. ‘De enige echte.’ Zucht Marsha vertederd terwijl ze Nienke knuffelt. ‘Ze is prachtig.’ Weet Vincent uit te brengen terwijl hij wat dichterbij komt.

17. ‘Hier.’ Zegt Marsha zachtjes terwijl ze Nienke voorzichtig aan hem overhandigt.

18. ‘Het is zeker een mooi meisje.’ Fluistert Vincent bewonderend. ‘Ons lieve kindje.’ Voegt Marsha er aan toe.

19. ‘En ik dan?’ Vraagt Milo verbaasd, terwijl hij wat dichterbij zijn zusje komt.

20. ‘Jij bent ons andere lieve kindje.’ Zegt Marsha lachend terwijl ze hem een knuffel geeft.

21. ‘Als jullie me even excuseren, ik ga met Nienke naar haar nieuwe kamer.’ Zegt Vincent lachend bij de aanblik van zijn vrouw en zoon.

22. ‘Dit is het dan meisje.’ Zegt hij zachtjes tegen Nienke als ze een verdieping hoger op haar kamer aankomen.

23. ‘Jij bent papa’s prinsesje, maar ook prinsesjes moeten slapen.’ Voorzichtig houdt hij haar voor zijn hoofd en geeft haar een kusje.

24. ‘Slaap lekker, lieve Nienke.’ Teder legt hij haar in bed, en geeft haar nog één laatste kusje.

25. En zodra haar vader haar kamer heeft verlaten, valt het meisje in slaap.

26. Milo daar in tegen is helemaal niet moe, en zit beneden aan de nieuwe speeltafel.

27. Lachend kijkt Vincent naar zijn spelende zoon. ‘Als je maar niet alle krijtjes opmaakt voor je zusje ermee kan spelen.’ Grapt hij voordat hij naar zijn carpool loopt.

28. Marsha kijkt vanaf de bank glimlachend toe hoe haar man naar zijn werk gaat en haar zoon vrolijk aan het spelen is.

29. Na een tijdje word ze het niks doen zat, en pakt de gieter om de planten wat water te geven.

30. Maar Nienke denkt daar anders over en begint klagelijk te huilen.

31. Gelukkig is Marsha snel boven, en kan ze meteen ruiken wat er aan de hand is. ‘Zo meisje, heb jij een verassing voor je mama?’

32. Lachend neemt ze Nienke mee naar de commode om haar een schone luier te geven.

33. ‘Zo, dat is veel beter, of niet?’ Vraagt ze terwijl ze het meisje knuffelt.

34. Nienke maakt even een pruttel geluidje, en dan neemt Marsha haar mee naar de keuken voor een flesje.

35. Milo zit ondertussen lekker in bad, die krijtjes geven best veel af.

36. Na zijn bad is hij toch wel moe, vanwege het feit dat hij zo vroeg op was die morgen, en dus kruipt hij zijn bed in.

37. En ook Marsha besluit te gaan rusten, een bevalling is toch niet niks.

39. Vincent komt thuis uit zijn werk, met een promotie, en een vriend van het werk, waar hij nog even gezellig mee kletst.

40. Marsha heeft Nienke ondertussen in haar stoel gezet, en ruimt de tafel af.

41. Ze werpt nog even een blik op de spelende Nienke, en gaat dan aan de schaaktafel zitten om nog een punt voor inzicht binnen te halen.

42. Even later heeft Vincent afscheid genomen van zijn collega, en zich omgekleed. ‘Vind je het erg als ik mee doe?’ Vraagt hij terwijl hij al gaat zitten.

43. ‘Hmm.. Ik weet niet of ik dat wel kan toestaan.’ Antwoord Marsha plagend. Meteen staat Vincent op en pakt haar beet.

44. ‘Alsof ik zin heb om te schaken.’ Fluistert hij voor hij haar vol op de mond zoent.

45. ‘Denk aan de kinderen.’ Zegt Marsha lachend terwijl ze zich los maakt. Lachend streelt Vincent haar gezicht. ‘Goed, dan hou ik het te goed.’

46. De volgende morgen is Milo meteen klaarwakker. Zodra hij zich aangekleed heeft gaat hij naar beneden, maar dan bedenkt hij zich dat glijden veel leuker is dan lopen.

47. ‘Hé aap.’ Begroet Vincent zijn zoon lachend. ‘Hoi pap.’ Zegt Milo terug terwijl hij zijn vader een knuffel geeft.

48. ‘Heb je er zin in?’ Vraagt Vincent terwijl hij het antwoord wel weet. ‘Zeker weten!’ Roept Milo dan ook enthousiast.

49. ‘Maar eerst nog even spelen.’ Zegt hij terwijl hij al bij de speeltafel neer knielt.

50. Na nog een afscheidszoen moet Vincent naar zijn werk vertrekken, en kan hij Milo niet uitzwaaien op zijn eerste schooldag.

51. Marsha is ondertussen ook al wakker geworden, omdat Nienke weer een grote keel opzette. ‘Zo, de volgende keer mag je vader het doen.’ Zegt Marsha terwijl ze de vieze luier van Nienke ruikt.

52. Na een schone luier voor Nienke loopt ze met haar naar beneden voor een flesje. ‘Goedemorgen!’ Roept Milo vrolijk als hij zijn moeder en zusje ziet.

53. ‘Goedemorgen.’ Zegt Marsha terug terwijl ze Nienke aan de fles laat sabbelen.

54. ‘Wauw, Nienke is echt lief.’ Zegt Milo die opeens voor haar staat. ‘Hallo Nienke, ik ben je grote broer!’ Roept hij vrolijk tegen de baby.

55. ‘Kiekeboe!’ Gaat hij verder als Nienke vrolijk pruttelt.

56. ‘Ik geloof dat ze je wel mag lieverd.’ Zegt Marsha als ze naar het vrolijke gezichtje van Nienke kijkt. ‘Ik mag jou ook hoor Nienke.’ Zegt Milo meteen.

57. Helaas voor hem kan hij niet verder spelen met zijn zusje, want dan is de schoolbus er voor zijn eerste schooldag.

58. Aan het einde van de middag komt Vincent weer tevreden uit zijn werk, hij had weer een zaak tot een goed einde gebracht.

59. Na het avond eten kruipt de hele familie weer hun warme bedje in.

60. De volgende dag, rond de middag, wast Vincent Nienke op de badkamer. ‘Je moet er wel mooi uitzien zometeen.’ Zegt hij terwijl hij haar voorzichtig nat maakt.

61. Milo zit een verdieping hoger achter zijn bureau, om zijn huiswerk te maken voor de verjaardag van Nienke.

62. Na zijn huiswerk heeft hij zo’n honger dat hij niet meer kan wachten op de verjaardagstaart, en dus maakt hij een tosti voor zich zelf.

63. Hij ruimt net zijn bord op, als Marsha met Nienke op haar armen naar de verjaardagstaart loopt, die eerder door Vincent was klaar gezet.

64. Het duurt lang, of Nienke vliegt de lucht in onder luide aanmoedigingen van haar familie.

65. Even later komt ze als een lief, knap peutertje weer in haar moeders armen terecht.

66. ‘Wat lijk jij op je broer.’ Zegt Marsha nadat ze Nienke even bewonderend heeft bekeken.

67. Meteen neemt Marsha haar mee om haar even in bad te doen. ‘Zo, en dan zometeen je nieuwe kleertjes aan.’ ‘Jaja!’ Roept Nienke vrolijk terwijl ze in het water spettert.

68. ‘Zo, het staat je heel mooi hoor.’ Zegt Marsha even later trots terwijl ze het rode jurkje van Nienke nog eens bekijkt.

69. Nadat Nienke het jurkje zelf ook heeft goedgekeurd, neemt Marsha haar weer mee naar beneden voor een klein stukje taart.

70. Nadat ze haar stukje taart op heeft, word ze álweer meegenomen door haar moeder, maar nu om te gaan slapen.

71. En moe van haar verjaardag valt het kleine meisje zo in slaap.

72. Rijksweg 1 Bij Carlijn en Rick gaat alles nog steeds rustig, aangezien ze geen kinderen of huisdieren meer hebben om voor te zorgen.

73. Het begint Carlijn dan ook behoorlijk de neus uit te komen, het saaie leventje dat ze nu leid.

74. ‘Fijn.’ Mompelt ze geïrriteert als de kraan begint te lekken. ‘Lekkende kranen zijn wel het spannendste dat hier gebeurt.’

75. Nadat de douche weer gemaakt is, gaat ze maar de tuin in, om iets te doen te hebben voor de dag.

76. ‘Je bent stil.’ Merkt Rick tijdens het avondeten op. ‘Hmm.. Ja, ik heb hard gewerkt in de tuin.’ Zegt Carlijn afwijkend.

77. ‘En dat is alles?’ Vraagt Rick achterdochtig. ‘Jup.’ Antwoord Carlijn alleen maar.

78. ‘Want je weet dat je me alles kan vertellen, en dat je voor mij nog steeds de mooiste vrouw van de wereld bent.’ Zegt hij terwijl hij zijn hand op tafel legt.

79. ‘Thanks.’ Zegt ze terwijl ze zijn hand vastpakt.

80. ‘Jij bent nog steeds de liefste voor mij.’ Zegt ze daarna lachend voordat ze hem een kushandje toewerpt.

81. Lachend pakt Rick zijn glas, en Carlijn volgt zijn voorbeeld. ‘Op de mooiste vrouw op aarde.’ Zegt hij voor hij zijn wijn op drinkt.

82. Die avond maken ze er weer een gezellige avond van, en uitgeput vallen ze uiteindelijk in slaap.

83. De volgende dag is echter weer een gewone werkdag, en dus moet Carlijn al vroeg opstaan om op tijd in haar carpool te zitten.

84. Rick vertrekt een uurtje later ook, maar dan gewoon met zijn eigen auto.

85. Als Carlijn thuis komt, stapt ze voorzichtig uit. Ze heeft vandaag op het werk haar enkel verstuikt, maar vanwege haar doorzettingsvermogen is alles toch nog goed gekomen.

87. Eenmaal binnen pakt ze meteen de krant, om te kijken of er een baantje in de carriere luiwammes beschikbaar is, voor haar nieuwe levenswens.

88. Helaas kan ze geen baantje vinden, en zodra ze de krant heeft opgeruimd, gaat de telefoon. ‘Met Carlijn.’ Zegt ze terwijl ze de telefoon opneemt.

89. ‘Hooi lieverd, ja, tuurlijk wil ik Johan een keer ontmoeten. Kom volgende week maar.’

90. Na nog even met haar dochter gebabbelt te hebben over koetjes en kalfjes, kruipt ze haar bed in om haar enkel te laten rusten.

91. Academie de Keizer; Yara, Joan en Jade ‘Met mij.’ Fluistert Jade rond 5 uur ‘s morgens in de telefoon. ‘Kun je langskomen?’

92. Nadat Constantijn heeft toegezegt te komen, hangt ze de telefoon weer op de haak en werpt nog één keer een blik op de trap.

93. ‘Constantijn!’ Zegt ze even later opgewonden als ze hem ziet staan. Meteen loopt ze op hem af en zoent hem.

94. ‘Rustig Jade, je wilt toch niemand wakker maken?’ Vraagt Constantijn lachend. ‘Je hebt mijn kamer nog niet gezien.’ Zegt Jade geheimzinnig, zijn vraag negerend.

95. Even later is komen de eerste zonnestralen al door het raam naar binnen, en liggen Jade en Constantijn samen op Jade’s bed.

96. Al snel lukt het de twee niet meer om boven de dekens te blijven, dus gebeurt dat ook niet.

97. Bijna een uur later, als de anderen ook bijna op staan, neemt Jade pas afscheid van Constantijn.

98. Rond 7 uur ‘s morgens zitten Jade, Joan en Jaap aan het ontbijt.

99. ‘Kunnen jullie niet ergens anders ontbijten?’ Vraagt Jade geïrriteert bij het zien van het kleffe stel.

100. Als ze geen van beiden antwoord geven, begint ze haar ontbijt naar binnen te werken. Ze had al de hele morgen buikpijn.

101. ‘Kun je niet iets normaler eten?’ Vraagt Joan walgend terwijl ze naar haar zus kijkt. Kwaad zet Jade haar lege kommetje neer en loopt naar de WC’s.

102. Snel gaat ze een hokje in en spuugt haar havermout weer uit.

103. ‘Ownee, dit is niet goed.’ Fluistert ze terwijl ze snel de WC doortrekt.

104. ‘Zit je daar nu nog?’ Vraagt Joan bezorgd als ze 10 minuten later op de WC deur klopt. ‘Ga weg.’ Hoort ze alleen maar gedempt.

105. Even later speelt ze afwezig met haar fiches aan de pooltafel.

106. ‘Jij bent.’ Zegt Yara die haar aan stoot. ‘Ow, sorry, ik was even weg.’ Zegt ze terwijl ze zich weer op het spel concentreert.

107. De rest van de middag besluit ze ook maar niet aan haar zus te besteden, maar aan vrienden en vriendinnen, voor ze naar examen moet.

108. Jade heeft zich juist helemaal afgezondert, en zit tien minuten voor ze naar examen moet nog met een zak chips op schoot.

109. Even later gaan de drie meiden weer op weg, want Jaap hoeft drie uur later pas te gaan.

110. ‘We hebben het gewoon weer gehaald.’ Zegt Yara vrolijk terwijl ze Joan omhelst. ‘Uhm..’ Hoort Joan opeens achter zich.

111. Verbaasd draait Joan zich om, en meteen valt haar blik op Jade’s buik. ‘Ben jij..?’ Vraagt ze verbaasd.

112. ‘Ik.. Denk het.’ Antwoord Jade even verbaasd als zij is. ‘Nou, dan word ik dus tante.’ Zegt Joan vrolijk terwijl ze zich naar de buik van haar zus buigt.

113. ‘Misschien moeten we naar binnen gaan, het begint steeds harder te regenen.’ Merkt ze dan opeens op.

114. ‘Oké Jade, hoe kom je opeens aan een kind?’ Vraagt Joan meteen als zij, Yara en Jade aan de eettafel zijn gaan zitten.

115. ‘Gewoon, je weet wel.’ Zucht Jade geïrriteert om de toon van haar zusje.

116. ‘Owja, tuurlijk, je buik zei opeens “poef” laat Jade maar zwanger worden.’ Zegt Yara meteen sarcastisch.

117. ‘Het kan me niet schelen wat jullie er van vinden, ik ga naar bed.’ Zegt Jade kwaad terwijl ze haar stoel over de grond laat schrapen.

118. ‘Wacht Jade.’ Zegt Joan hulpeloos terwijl haar zus haar kwaad aan kijkt. ‘Laat me met rust.’

119. Daarna beent ze snel weg, en stampt de trap op, om helemaal onder de dekens te kruipen.

120. Rijksweg 5 ‘Kun jij ook is een keer gewoon stil zitten?’ Vraagt Jesse lachend aan Brechtje, die druk in de weer is op hun slaapkamer.

121. ‘Nee, daar heb ik teveel energie voor.’ Is Brechtjes simpele antwoord, terwijl ze met gemak het bed op maakt.

122. ‘Kom nou is zitten.’ Lacht Jesse ongeduldig terwijl hij op de andere helft van de bank klopt.

123. ‘Zie, ik zit.’ Zegt Brechtje terwijl ze haar tong naar hem uit steekt.

124. ‘Mooi, kan ik tenminste ook een keer van je genieten.’ Fluistert Jesse terwijl hij haar op schoot neemt.

125. ‘Nou, maak er gebruik van.’ Antwoord Brechtje lachend, waarna haar de mond gesnoerd word met een lange kus.

126. Vervolgens laat Jesse haar los en gaat naast de bank staan. ‘Nou, zit ik is een keer.’ Zegt Brechtje verontwaardigt terwijl ze hem lachend aan kijkt.

127. Zonder iets te zeggen pakt hij haar handen beet, en zorgt ervoor dat ze zelf ook gaat staan. ‘Deed je hier nou zo moeilijk over?’ Vraagt Brechtje, verbaasd dat dit alles was.

128. ‘Wat, wat doe je nou?’ Vraagt ze nog verbaasder als Jesse voor haar neer knielt

129. ‘Iets wat ik al heel lang wil doen.’ Zegt Jesse romantisch terwijl hij iets uit zijn zak haalt.

130. ‘Je weet het denk ik al wel, maar toch wil ik je vragen, wil je met me trouwen?’ Vraagt Jesse terwijl hij het zwarte juweliers doosje in zijn handen open maakt.

131. ‘Ow, Jesse, hij is prachtig!’ Roept ze als eerste uit zodra ze de prachtige ring ziet de Jesse heeft uitgekozen.

132. Voorzichtig haalt ze hem uit het doosje en schuift hem om haar vinger.

133. ‘Hij past precies.’ Zegt ze verwonderd terwijl ze de ring nog wat beter bekijkt.

134. ‘Weet ik, ik koop niet zomaar wat.’ Zegt Jesse, die nog steeds op zijn knieën voor haar zit. ‘Maar wat is nou je antwoord?’ Vraagt hij een beetje ongeduldig.

135. ‘Natuurlijk wil ik met je trouwen!’ Roept Brechtje blij uit voor ze hem in zijn armen springt.

136. Even blijven ze zo staan, tot dat er opeens een luide toeter van buiten klinkt.

137. ‘Ik geloof dat je carpool voor de deur staat.’ Zegt hij tegen Brechtje, terwijl hij haar voorzichtig weer neer zet.

138. Even later is Brechtje al met haar carpool verdwenen, en moet hij zelf ook naar zijn werk gaan. Maar dan wel met een super goed humeur.

139. Hoofdhuis Bij Floor en Nout is de sfeer na de begravenis van Julia een beetje stug geworden, vooral omdat Floor met iets zit.

140. ‘Oké, vertel.’ Zegt ze meteen zodra Nout zit.

141. ‘Kan dat een andere keer?’ Vraagt hij geïrriteert. ‘Dat zeg je elke dag.’ Zegt Floor met een pruillipje.

142. ‘Gewoon, nu even niet, oké?’ Vraagt Nout terwijl hij resoluut zijn lepel in zijn mond stopt.

143. ‘Is goed, vertel maar over je familie wanneer jij er klaar voor bent.’ Zegt Floor dan met enige tegenzin.

144. ‘Het is gewoon een raar verhaal, vandaar.’ Zegt Nout zodra hij merkt dat Floor het zat word.

145. ‘Morgen zijn we ‘s middags allebei vrij, dan vertel ik het wel.’ Zodra Floor knikt eten ze allebei gewoon verder.

146. ‘Goedemorgen lieverd.’ Begroet Floor hem als ze hem de volgende morgen in de woonkamer aantreft.

147. ‘Ik moet over een uurtje naar mijn werk, maar jij gaat denk ik nog even klussen? Als hij knikt geeft ze hem een snelle afscheidskus.

148. Nout besteed zijn vrije tijd namelijk aan zijn hobby, de robotwerkbank.

149. Floor is dan ook als eerste in de garage, maar ze weet dat Nout elk moment kan komen om ook te vertrekken.

150. Net als ze wil in stappen komt ook Nout de garage in. ‘Tot vanmiddag.’ Roept hij haar nog na.

151. Die middag uit zijn werk is hij moe, en dus rust hij even uit op de bank.

152. Opeens komt Floor uit het niets naast hem zitten. ‘Oké, en vertel me nu over die Jesse.’

153. Lachend staat Nout op. ‘Mag ik dan wel eerst iets comfortabelers aantrekken?’

154. Een halfuurtje later zijn ze allebei gedoucht en omgekleed, en zitten ze weer op de bank. ‘En nu vertellen.’ Zegt Floor terwijl ze haar hoofd op zijn schouder laat rusten.

155. ‘Goed, je krijgt je zin.’ Zegt Nout lachend. ‘Nou, die man bij de begravenis was dus mijn broertje, Jesse.’

156. ‘Ja, oké, maar wie zijn je ouders, en waarom heb je niks over ze verteld?’ Vraagt Floor meteen ongeduldig.

157. ‘Oké, mijn vader ging weg bij mijn moeder op de dag dat ik en mijn tweeling zus 16 werden.’ ‘En toen bleef jij bij je moeder achter?’

158. ‘Nee, mijn vader nam ons zonder pardon mee, alle 6 de kinderen.’ ‘Alle 6?’ Vraagt Floor verbaasd.

159. ‘Ja, 3 broertjes, 3 zusjes. Dat is mijn familie, alleen ik heb nu met niemand meer contact. Zodra ik bij jou mocht wonen kon ik weg bij mijn vader, die bijna geen vader was voor ons.’

160. Als hij ziet dat Floor verder wil vragen, staat hij op en loopt richting de keuken om het avondeten voor te bereiden.

161. ‘Hoe zou het eigenlijk met onze meiden zijn gegaan vandaag.’ Begint Nout als ze even later aan hun kalkoen zitten.

162. ‘Ze zijn vast weer geslaagd, en hebben nu waarschijnlijk weer een feestje om het te vieren.’ Antwoord Floor lachend.

163. Nadat ze samen de afwas hebben gedaan, en alle lichten beneden zijn uitgedaan, ligt het stel in hun slaapkamer op bed.

164. Het duurt echter niet lang, of ze kunnen niet van elkaar af blijven.

165. En natuurlijk komt van het één het ander, en maken ze er samen nog een lange nacht van.

166. ‘Ik hou van je.’ Fluistert Floor moe maar tevreden als ze weer boven de dekens uit komen. ‘En ik van jou.’ Fluistert Nout terug.

167. De volgende morgen staat Nout al vroeg bij zijn robotwerkbank. De robot waar hij de laatste weken aan heeft gewerkt, is eindelijk af.

168. Voorzichtig zeult hij de robot mee naar beneden, waar Floor rustig staat te schilderen. ‘Floor, moet je kijken!’ Roept hij enthousiast.

169. ‘Wauw, leuke kleur, ziet er mooi uit, wat doet het?’ Vraagt Floor grinnikend.

170. ‘Dit.’ Zegt Nout terwijl hij enthousiast op een knopje op de afstandsbediening in zijn hand drukt. Meteen rijd de robot van zijn platteau en rijd er van door.

171. ‘Het zuigt al het vuil op!’ Roept Nout om het enthousiasme ook bij Floor over te brengen. ‘Slim, bespaart ons een schoonmaakster.’ Zegt ze voor ze haar schouders op haalt en verder gaat aan haar schilderij. ~*~

172. Dit was de update weer, ja, jullie mogen trots op me zijn, ik heb erg mijn best gedaan hem vandaag af te krijgen. 