2. ‘Popje slapen. Jij na bedje.’ Nienke zit vrolijk bij haar poppenhuis en speelt met haar poppen. ‘Jij moe, jij slapen.’
3. ‘Volgens mij ben jij ook wel moe, dametje.’ Zegt Pim en hij pakt Nienke op. ‘Ik denk dat ik jou maar in bedje ga leggen.’ ‘Ikke niet moe, ikke eerst op potje.’
4. Pim lacht even. ‘Natuurlijk ga jij eerst op het potje.’ Pim zet haar op het potje en Nienke doet netjes een plasje.
5. Met een lief gezichtje laat ze zich van het potje glijden. ‘Heel goed Nienke.’ Zegt Pim trots en begint haar te kietelen. Nienke giert het uit en haar vader smelt van haar lieve gezichtje.
6. Pim trekt Nienke haar pyjamaatje aan en legt haar in bed. ‘Slaap lekker.’ Zegt hij en Nienke kijkt haar vader aan. Al snel vallen haar oogjes dicht.
7. Met een zucht stapt Tessa uit de taxi. Al die tijd heeft ze met Dave gepraat. Ze kan het nog steeds niet geloven dat ze zo stom is geweest.
8. Ze draalt een tijdje door het huis en gaat dan doelloos voor de computer zitten. ‘Zal ik hem mailen?’ ze twijfelt even en laat haar vingers boven de toetsen hangen.
9. Met een zucht drukt ze het schermpje weg en opent haar paper. Misschien kan ze haar gedachte verzetten door aan school te werken.
10. Na een half uur schakelt ze de computer uit. Dit gaat niet werken. Ze loopt naar boven en trekt haar pyjama aan. Ze gaat op bed liggen, maar ze is nog niet moe.
11. Ze kijkt doelloos voor zich uit. Waarom heeft ze het niet eerder gemerkt. Ze heeft al die tijd gedacht dat ze tegenover een vrouw zat. Ze voelde als een beste vriendin aan wie ze alles kon vertellen, maar nu is alles weg.
12. Ze dacht zelfs dat ze verliefd was op haar, maar nu lijkt alles anders te zijn. Ze maakt een besluit en gooit haar benen over de rand van het bed.
13. In haar nachthemd loopt ze naar beneden en schuift achter de computer. Met snelle tikken gaat ze over het toetsenbord. “Ik moet je spreken. Kom morgen naar mijn huis.” Voor ze kan twijfelen drukt ze op verzenden.
14. De volgende ochtend zit Pim al vroeg achter de computer. Terwijl het nog stil is in huis, werkt hij aan zijn paper.
15. Nienke en Carmen zijn allebei nog in diepe slaap. Wanneer Pim de laatste zin typt, hoort hij een zacht geluidje in de slaapkamer. Snel sluit hij af en loopt naar de slaapkamer.
16. ‘Papa!’ klinkt het lieve stemmetje van Nienke vanuit het wiegje. ‘Stil maar, Nienke. We laten mama nog even slapen.’ Zegt Pim terwijl hij Nienke uit haar bedje haalt.
17. Hij neemt Nienke mee naar de keuken. ‘Wat wil je doen?’ vraagt hij haar terwijl hij wat te eten maakt. ‘Singen!’ roept Nienke vrolijk. Wanneer ze haar eten op heeft zet Pim haar op de grond en begint een liedje met haar te zingen.
18. Samen zingen ze een paar liedjes en dan wordt ook Carmen wakker. Glimlachend kijkt ze naar het tafereel op de keukenvloer. ‘Goedemorgen.’ Zegt ze en Nienke kijkt op. ‘Mama, ikke singen.’
19. Carmen lacht en gaat dan achter de computer zitten. ‘Ik begin vast aan mijn paper.’ Zegt ze en begint te typen.
20. Wanneer Nienke genoeg heeft van het zingen kruipt ze naar haar moeder. ‘Mama, ikke knuf.’ Zegt ze en steekt haar handjes uit. Carmen lacht en staat op. Ze neemt het meisje in haar armen en Nienke slaat haar armen om haar nek.
21. Pim kijkt even toe. Nienke is een lief meisje en Pim houdt elke dag meer van zijn dochter. ‘Ik begin aan mijn opdrachten.’ Zegt hij en hij loopt naar buiten.
22. Als hij klaar is loopt hij naar de voortuin om de bladeren bij elkaar te harken, hoort hij een stemmetje achter zich. ‘Papa!’ verbaasd kijkt hij om en ziet Nienke in de deuropening.
23. ‘Hoe kom jij nu hier?’ vraagt Pim en hij bukt zich om haar op te pakken. ‘Deurtje open.’ Zegt Nienke en Pim lacht. Nienke begint nu al alles te verkennen.
24. ‘Dat moet je nooit meer doen.’ Zegt Pim streng. Met een zielig gezichtje kijkt Nienke naar haar vader en hij zwicht bij het zien van haar oogjes. Hij houdt haar stevig vast en Nienke duwt haar hoofdje in de nek van haar vader.
25. Hij vertelt over het gebeuren aan Carmen die net uit de slaapkamer komt. Geschrokken kijkt Carmen hem aan. ‘Hoe kan dat?’ vraagt ze. ‘Ik had beter moeten opletten.’ ‘Het is jou schuld niet. Laat ik haar nu eerst maar in bedje leggen.’ Zegt hij en zet Nienke op haar potje.
26. Als Nienke een plasje heeft gedaan pakt Carmen haar pyjamaatje en legt haar in het wiegje. ‘Slaap lekker, boefje.’ Zegt ze en geeft haar een kusje op haar voorhoofd.
27. Pim komt naast haar staan. ‘Het is echt jou schuld niet.’ Zegt hij nogmaals als hij het gezicht van Carmen ziet. ‘Nienke is gewoon een beetje nieuwsgierig en ik was er toch op tijd bij.’ Carmen knikt. ‘Zit er nu maar niet over in.’ Zegt Pim en hij drukt een kus op haar lippen. ‘Denk aan leuke dingen.’ Mompelt hij en kust haar opnieuw.
