1. Psarole
10g. Bruijn

2. Het is zo'n twee jaar later. De meisjes staan op het punt om twee te worden. Vrolijk
kijken ze naar de kaarsjes op hun taart, naar elkaar en naar hun ouders.

3. Monique, de oudste (paar minuten ouder) van de tweeling is als eerste aan de
beurt om op de groeien. Eline gooit haar in de lucht en wacht met dichtgeknepen
ogen op het gene dat naar beneden komt.

4. Ze vangt een vrolijk peutertje op. Ook Mirthe is nu aan de beurt.

5. Er word gelijk wat aan het haar en de kleertjes gedaan, en iedereen krijgt een
stukje taart. Ook de meisjes proberen stiekem wat mee te happen.
(dit is Mirthe)

6. Wat wel meteen duidelijk is, is dat Monique helemaal dol is op de teddybeer. Ze
brabbelt er mee, ze knuffelt ermee, en ze kruipt er mee de kamer rond.
(echt waar! Ik krijg haar nauwelijks twee seconden weg van die beer! )

7. Er word maar meteen wat gewerkt aan hun basis vaardigheden, des te eerder
dat gebeurt is deste beter. Peter laat Mirthe een paar laatste stapjes zetten en
stopt haar in bed.

8. In de slaapkamer ligt een verassing op hem te wachten. “Waar heb ik dat nou aan
te danken?” vraagt Peter verbaasd. “Aan dat we geweldige ouders zijn!” antwoord
Eline vrolijk.

9. “Ik geloof dat ik al weet waar je naartoe wilt.” lacht Peter. “Ja Peter... Nog een
kindje... Dat lijkt me geweldig.” zegt Eline dromerig. “Mij ook.” antwoord Peter.

10. En zo.....

11. Waar Peter zich wel zorgen om maarkt is het feit dat zijn werk, en die van Eline
samenvallen. Een oppasser kost dan wel veel geld, maar Peter besluit dat het wel het
beste is.

12. Peter probeert in de tijd die hij nog over heeft, wat woordjes aan zijn dochters te
leren. Een paar minuten van te voren kleed hij zich om. Als de auto toetert, wacht
hij nog heel even op de oppasser en dan gaat hij met een gerust hart naar zijn
werk.

13. Ondertussen gebeurt er niet zoveel interessants. Ik weiger voedsel spotjes, Romeo
heeft geen werk.... (<3 romeoooo), baasjes naar het werk, kindertjes liggen te
slapen, babysitter zit op de plee.....

14. En dan komt Eline weer thuis. (eline: “Hallo? Ik moet naar de wc! Babysitter
error, hallo?”)

15. Eline stuurt de babysitter weg (ik kom weer thuis) en kletst wat tegen de spiegel
voor charisma. “.....EN NU WEG MET DIE STOKBRODEN! Maar mevrouw Bruijn,
we.... NIETS TE MAREN!” “O god.... ik praat tegen de spiegel.... Ik ga wel weer
touwtje springen.....”

16. Zo gezegd zo gedaan en even later is Eline aan het touwtjespringen. Het lijkt haar
niet zo goed te vallen want ze begint te hijgen en alles duizelt voor haar ogen. Ze
neemt aan dat het aan haar conditie ligt en springt nog harder door, totdat ze voelt
dat ze haast flauwvalt. Ze legt haar springtouw neer met het voornemen om even
een dutje te gaan doen.

17. Maar voor ze ook maar een stap kan zetten duizelt ze en valt met een doffe
klap op de vloer neer.

18. Als Peter thuis komt en naar de wc wil gaan krijgt hij de schrik van zijn leven.
Eline ligt op de vloer. Hij racet naar de telefoon en belt 112. Doffe sirenes....

19. Als ze wakker word is ze in een grote witte kamer. Het eerste dat ze vaagjes ziet
zijn apparatuur en haar man. Hij lijkt met zijn handen in zijn haar te zitten en zich
grote zorgen te maken.

20. Vlug komt ze overeind. Het doet even zeer aan haar hoofd, maar daar trekt ze
zich niets van aan. “Wat is er gebeurd?!” vraagt ze in paniek aan Peter. Peter
ziet er zeer gelukkig uit bij het horen van haar stem. “Je leeft...!” zegt hij
opgewekt.

21. “Ik weet het ook niet precies. Toen ik thuis kwam vond ik het springtouw naast je.”
Eline probeert te bedenken wat er nu precies gebeurd is maar elke gedachte lijkt
meer pijn te doen. “De artsen hadden trouwens wel enig idee. Ze hebben een
groot onderzoek gedaan e.....”

22. Eline duizelt en gaat weer op het bed liggen. Peter draait de stoel zo, dat hij
haar tenminste aan kan kijken. “... ze deden dus een groot onderzoek, en toen
ontdekten ze dus de reden voor je val.”

23. “Ze ontdekten dat je je teveel inspande want....” “Ik heb een hartstikke goede
conditie!” roept Eline verontwaardigd uit. “Luister nou,” onderbreekt Peter haar.
“je spande je teveel in bleek, want.... je bent zwanger!” maakt hij enthousiast af.
“Ik was zo bang dat ik jullie allebei kwijt zou raken...”

24. Haast onbewust legt Eline haar handen op haar buik. Weer zwanger... wat
geweldig..... Peter pakt haar hand. “We redden het samen wel.” zegt hij zachtjes.

25. Tot de volgende keer!