7. Suze, Sven, Lucas & Sam
“Kom, je moet er écht uit.” Suze kreunt. “Je hebt zelf gezegd dat je de
zaak wil openen, en je moet ook nog personeel aannemen, dus kom.”
Met een pruillipje komt Suze langzaam omhoog. “Maar jij gaat niet
mee.”
8. Sven lacht. “Nee, en dat vind ik echt zonde.” Hij pakt zorgzaam haar
hand vast. “Maar we kunnen de tweeling niet alleen thuislaten, en je
kunt het, daar vertrouw ik op. Je hebt twee prijzen Suze, nu al!” Suze
glimlacht en kust hem. “Slijmbal.” grinnikt ze, met een knipoog. Vlug
kleedt ze zich aan.
9. Na even snel een boterham naar binnen gewerkt te hebben, beent ze
naar haar werkkamer. Ze pakt de telefoon van het bureau en tikt het
nummer in dat ze de avond van tevoren op een briefje geschreven
had.
10. “Met Suze de Vries. Hallo, ik had gisteren gebeld? Heeft u een
werknemer kunnen vinden?”
11. Suze luistert op haar gemak naar het antwoord en bouwt langzaam
een grijns op. “Dus Marlinde kan vanmiddag al komen? Oke, stuur
haar maar om 9 uur naar Catstreet 16, dan kan ik nog wat dingen met
haar doornemen.”
12. Tevreden neemt Suze afscheid van Sven en haar zoontjes, om naar
de auto te lopen. Marlinde van Vreeze. Dat was de naam van haar
nieuwe werknemer. Genietend bij de gedachte dat het werk weer
verdeelt gaat worden, knijpt ze haar ogen dicht.
~
13. “En, denk je dat mama nu een goede hulp heeft?” vraagt Sven lieflijk
aan Lucas. Lucas sabbelt aandachtig op zijn flesje en reageert niet.
Dat had Sven ook eigenlijk niet verwacht. “Kom, als jij even naast je
broertje gaat zitten, dan eet ik een tosti.”
14. Zo gezegd, zo gedaan, al krijgt Lucas wel wat nodige hulp bij het
zitten. Op zijn gemak eet Sven een tosti. Hij is niet van plan vandaag
heel veel te doen. Voor de tweeling zorgen, op de loopband en enkel
het noodzakelijke werk thuis.
15. Met een glimlach kijkt Sven naar Lucas en Sam, die vrolijk zitten te
spelen. Hoe zou het bij Suze gaan?
~
16. “Dus, heb je al eerder zulk soort werk gedaan?” vraagt Suze op haar
gemak.
17. Marlinde de Vreeze staart zenuwachtig naar haar handen. “Ik-euh, ik
heb wel een paar keer eerder achter de kassa gestaan, dus ik kan
een kassa bedienen.”
18. Suze grinnikt. “Je hoeft niet zenuwachtig te zijn hoor. Dit is geen
sollicitatiegesprek, al zou je niet geschikt zijn, ik heb werk nodig. Maar
ik denk dat je sowieso geschikt bent.” voegt ze er gauw aan toe.
Marlinde glimlacht. Suze knipoogt. “Zo, zullen we dan nu naar boven
gaan?”
19. Zodra ze Marlinde een rondleiding heeft gegeven, laat Suze de kassa
zien. “Het is tijd. Ben je er klaar voor, denk je?” Marline knikt. “Ik ga
het gewoon proberen. De eerste dag is altijd spannend.” Suze knikt
goedkeurend.
20. Ze loopt naar buiten en opent de winkel. Ze is benieuwd hoe Marlinde
het doet. Ze is een beetje verlegen, maar ze heeft wel ervaring met de
kassa.
21. Afwachtend gaat ze in de buurt van de kledingrekken staan. Kritisch
kijkt ze nog een keer de winkel door, vluchtig controlerend of alles
goed staat.
22. Het verloopt soepel. Het word een dag als alle
anderen. Suze loopt van klant tot klant.
23. En Marlinde? Zodra ze de klanten begint te bedienen, lijkt ze op te
bloeien, en verliest ze haar verlegen trekjes, en doet ze haar werk
prima.
24. Het word een dag als alle anderen, en een beetje simpeler voor Suze.
Klanten krijgen de beste service, voorraad word zo snel mogelijk
aangevuld en de rij achter de kassa is kort.
25. Om vijf uur precies sluit een tevreden Suze de winkel. Het was een
goede dag.
26. Ze loopt nog even naar Marlinde. “Je deed het geweldig.” meent
Suze. Marlinde bloost. “Dus, ik kan de baan houden?” Suze grinnikt
en knikt. “Zeker weten, ik kan wel een hulp zoals jij gebruiken.”
~
27. Sven kijkt met een vertederde glimlach naar de tweeling. Zíjn twee
zoontjes. Een trotse vader? Oh, zeker.
28. Hij werpt een vluchtige blik op de klok. Straks komt Suze thuis, en
dan is het al zo ver. Dan worden zijn zoontjes peuter. Hij kleed zich
op zijn gemak om, en rent tot die tijd op de lopende band.
29. En inderdaad. Het duurt nog een klein halfuur voordat Suze thuiskomt.
30. Sven drukt een kus op de lippen van zijn vrouw. “En, hoe was
Marlinde?” “Ze was echt geweldig achter de kassa!” antwoordt Suze
opgewekt. “Ze blijft bij me werken, volgens mij heeft ze er ook echt
plezier in.”
31. Sven glimlacht. “Dus, al met al een goede dag voor de zaak?” “Een
geweldige dag.” Sven werpt een vlugge blik op zijn horloge. “Het is
tijd. Ze moeten opgroeien.” Suze zucht. “Nu al?” Sven strijkt liefdevol
een haar uit haar ogen. “Ja, nu al.”
32. De tweeling word uit hun zitjes gehaald, en meegenomen naar de
keuken, waar Sven al twee taarten heeft klaargezet.
33. Suze bukt zich voorover. “Ben je er klaar voor, Lucas?” Lucas graait
enkel vrolijk naar de heen weer bewegende kaarsjes. Sven lacht en
leunt ook naar de kaarsen. “Jij ook, Sam?” Ook van Sam is geen
ander antwoord te verwachten, dan een vrolijk gekraai.
34. Suze gooit met een glimlach Lucas. Een laatste blik op haar zoontje
terwijl hij baby is…
37. Nadat de twee nieuwe kleertjes en een nieuw kapsel hebben
gekregen, staan ze met hun ouders in de woonkamer.
38. Suze kietelt Sam liefdevol over zijn buik. Het jongentje giert het uit.
Suze lacht. Ze houdt zielsveel van haar zoontjes.
39. Lucas gaapt breeduit. Sven grinnikt. “Ben je moe, manneke?” Lucas
slaat als antwoord zijn armpjes stevig om de hals van zijn vader.
40. Met die bevestiging brengen Suze en Sven de tweeling naar bed.
Beiden geven weinig protest, ze zijn te moe om lang tegen te
sputteren.
41. “Weetje, ik vind dat we er even tussenuit moeten. Het is echt druk met
de tweeling, en omdat ik niet werk, hebben we compleet andere
werktijden.”
Suze glimlacht. “Wat wou je doen dan, nog een keer naar Tiwikii?”
42. Sven lacht. “Nee, natuurlijk niet. Ik denk alleen dat het misschien leuk
is om morgenavond met zijn tweeën uit eten te gaan, gewoon even
een avondje niets. June of Renée kan wel oppassen, ik weet zeker
dat ze dat doen als ik het vraag.” Suze glimlacht en drukt een kus op
zijn lippen. “Ik hou van je, weet je dat.” Sven grinnikt. “Als jij het net zo
voelt als ik, dan weet ik dat heel zeker.”
