1. NOVIDADE
ISBN: 978-84-9871-226-1
TÍTULO: O EMBIGO DE XANECAS
AUTOR: RAMÓN ARAGÜES // FRANCESCA CHESSA
EDITORIAL: EDITORA OQO
COLECCIÓN: O
LUGAR, DATA E Nº DE EDICIÓN: PONTEVEDRA, MARZO 10, 1ª
PÁXINAS: 36
ENCADERNACIÓN: CARTONÉ
TAMAÑO: 25x23 cm.
PREZO C/IVE: 12,50 €
TEMÁTICA: INFANTIL
IDIOMAS: GALEGO, CASTELÁN

2. OQO
editora
Q OQO editora

4. texto de Ramón Aragüés Peleato ilustracións de Francesca Chessa
Edición orixinal: OQO editora
© do texto Ramón Aragüés Peleato 2010
© das ilustracións Francesca Chessa 2010
© da tradución do castelán Roque Chepete 2010
© desta edición OQO editora 2010
Alemaña 72 36162 Pontevedra
T 986 109 270 F 986 109 356
OQO@OQO.es www.OQO.es
Deseño Oqomania
Impresión Tilgráfica
Primeira edición marzo 2010
ISBN 978-84-9871-226-1
DL PO 086-2010
Reservados todos os dereitos
OQO editora

5. Xanecas tiña catro anos,
catro meses e catro días.
Á hora do baño,
seu pai refregáballe as orellas,
os xeonllos, os cóbados e os pés.

6. Había que apurar porque a súa nai,
que fora buscar ovos e patacas
á casa da tía María,
estaba a piques de chegar.
Tiñan moita fame
e os dous devecían pola tortilla de patacas.

7. Xanecas fregábase co xabón.
De súpeto gritou:
—Papá, afundíuseme
o dedo na barriga!
Que pasara?
Metera o dedo no embigo!
Xanecas ría ás gargalladas e gritaba:
—Encántame o embigo!
Pero… por que teño embigo?

8. Como a Xanecas non lle gustaba
deixar ningunha pregunta sen responder,
preguntoulle a seu pai:
—Papá, por que teño embigo?
O pai pensou un momento e contestou:
—Para darche corda
cando espertas pola mañá.
Sen embigo
non poderiamos pasar o día xogando.

9. A Xanecas aquela resposta pareceulle rara:
a el nunca lle daban corda pola mañá!
E, como non lle gustaba
deixar ningunha pregunta sen responder,
saíu da bañeira, puxo o pixama
e foi buscar a súa irmá.

10. —Alba, por que teño embigo?
–preguntoulle.
Súa irmá puxo cara seria e contestou:
—O teu embigo é unha fiestra
pola que podo mirar dentro de ti
para saber se tocaches
os meus xoguetes.

11. Xanecas quedou pensando,
pero viu que á súa irmá lle tremían os beizos,
como se non puidese aguantar a risa, e gritou:
—Cacheite! É unha broma!
E, como non lle gustaba
deixar ningunha pregunta sen responder,
foi á habitación do avó Paulo.

12. O avó estaba lendo
un libro de adiviñas.
—Avó, por que teño embigo?
–preguntoulle.
O avó levantou a vista,
subiu as lentes e contestou:
—Adiviña, adiviña:
a resposta está
nunha irmá da túa tía,
que non é tía túa.

13. Xanecas pensou:
Unha irmá da tía María que non é miña tía?
Que raro…!
A única irmá
da tía María é mamá!
Como non atopaba resposta,
Xanecas decidiu ir ler un conto
e deixar as preguntas para a escola.

14. No seu cuarto, sentado na súa cadeira,
abriu o seu libro favorito.
Tan atento estaba, mirando os debuxos,
que non se decatou
de que a súa nai entrara
ata que lle fixo cóxegas.

15. E, como non lle gustaba
Despois de darlle un bico e un abrazo a súa nai,
deixar ningunha pregunta sen responder,
Xanecas preguntoulle:
Xanecas dixo:
—Mamá, quen é unha irmá da tía María —Mamá, por que teño embigo?
que non é miña tía?
Pero, antes de que ela dixese nada,
Xanecas decatouse:
—Es ti!

16. A nai non entendía
a relación entre súa irmá María
e o embigo de Xanecas,
pero explicoulle:
—Antes de naceres vivías na miña tripa,
e dábache aire e comida
por un tubiño que saía da túa barriga.
Cando naciches,
o médico quitouche o tubo
e tapou o burato,
porque xa non o necesitabas:
aprenderas a comer pola boca
e a respirar polo nariz.
Ese burato tapado é o embigo!

17. Xanecas, asombrado,
levantou a camiseta e mirou o embigo.
Despois levantoulle a blusa a súa nai
e acariñoulle o embigo mentres preguntaba:
—Por aquí dábache aire e comida a avoa
cando estabas na súa tripa?
—Pois claro! –contestoulle a nai.

18. Xanecas quedou moi contento:
xa sabía
por que
tiña
embigo!
—Imos comer a tortilla!
–dixo a nai.
E Xanecas, rindo, contestoulle:
—Pero pola boca, mamá,
que o embigo téñoo tapado…
e non me cabe unha tortilla!