Θάλασσας ταλγάδ’ ´ς σ’ αυλία μ’, ταλγαλαεύ’ την καρδία μ’, Μέρκαικα εγάπ’ς φωνήν, λιμανλαεύ’ την ζωή μ’,

1. 8/2/2015
Στέγνâν και πογάζ’ η στράτα μ’,
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον
Ψαλαφώ ´ς σα επουράνâν, αραμάδας ´ς σην ορφάνâ μ’,
Και ´ς σην γην απάν πνοήν, κουρταρομονήν ´ς σην _ή μ’,
./.
Στέγνâν και πογάζ’ η στράτα μ’, έφαεν τ’εμόν τα νιάταν,
Και ν’ όσον ηλικιούμαι, μόνος το ψωμί μ’ βουκούμαι,
./.
´ς σο ποράν και ´ς σα βρε≤ίαν, παραθύροπον αιχτρίαν,
Μές ´ς σο ≤öν και το χαλάζιν, βάλσαμον για το μαράζ’ιμ’,
./.
Θάλασσας ταλγάδ’ ´ς σ’ αυλία μ’, ταλγαλαεύ’ την καρδία μ’,
Μέρκαικα εγάπ’ς φωνήν, λιμανλαεύ’ την ζωή μ’,
./.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗ Ν.Ε.
Αναζητώ στα επουράνια, χαραμάδες στην ορφάνια μου,
Και πάνω στην γή ανάσα, σωτηρία στην ψυχή μου,
./.
Τόπος ξερός ο δρόμος μου στενός, έφαγε όλα μου τα νιάτα,
Και όσο μεγαλώνω, συνεχίζω να τρώω μόνος μου το ψωμί μου,
./.
Στην μπόρα και στις βροχές, ένα παράθυρο στην ξαστεριά,
Μέσα στο χιόνι και το χαλάζι, γιατρικό για το μαράζι μου,
./.
Της θάλασσας το κύμα στην πόρτα μου, ζαλίζει την καρδιά μου,
Που ακριβώς υπάρχει φωνή αγάπης, να γαληνέψει την ζωή μου.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί Πνευματικών Δικαιωμάτων