1. 1.1.2012, άμον τον ηλιον και εσύ, χαριτίδης κ. ιωάννης, χαρίτον, Το πρώτο μου ποντιακό ποίημα...

1. 1.
1/1/2012
Άμον τον ήλôν και εσύ,
Χαριτίδης Κ. Ιωάννης, Χαρίτον
Άμον τον ήλôν και εσύ, γλυκοχαράεις τα ψήα μ’,
τζιτζεκόπον π’ αθίσκεσαι, και σκουτουλίεις ´ς σο μίαν,
./.
´Σ σο νύχτωμα μ’ π’ εφώταξες, η κάρδâ μ’ επεφράεν,
και ασ’ σο τέρεμα σ’ πουλί μ’, σε μέρωμαν ελλάεν,
./.
εθάρ’να σεν αγγέλοπον, με τα φτερά ´ς σ’ωμίαν,
η χρά σ’ αρνόπο μ’ θεϊκόν, τ’ ομμάτâ σ’ ζωγραφίαν,
./.
Έλα να ποδεδίζω σεν, έλα κάθ’κα ´ς σο γιάν’ιμ’,
εσύ θα είσαι το όρωμα μ’, ´ς σο γνέφιγμα μ’ τερμάν’ιν’.
Μετάφραση
Σαν τον ήλιο και εσύ, γλυκά φέρνεις την ημέρα στην ψυχή μου,
Λουλουδάκι που ανθίζει, και ευωδιάζει αμέσως,
./.
Στο σκοτάδι μου που έλαμψες, η καρδιά μου ευχαριστήθηκε,
Και από το βλέμμα σου μικρή μου, μετατράπηκε σε ξημέρωμα,
./.
Σε νόμιζα για άγγελο, με τα φτερά στους ώμους,
Η όψη σου αγαπημένη μου Θεϊκή, τα μάτια σου ζωγραφιά,
./.
Έλα να σε χαρώ, έλα και κάθησε κοντά μου,
Εσύ θα είσαι τα όνειρό μου, στον ξυπνημό μου γιατρικό.
Προστατεύεται από τον N.2121-1993 περί Πνευματικών
Δικαιωμάτων