1. TAYLOR, COLIN ``Os indios americanos. Mitos e lendas´´ http://www.blogoteca.com/oclubdasideas
2. Moitos dos grupos subárticos estiveron en contacto con misioneiros dende a mitade do s. XIX ou antes. Esta cultura subártica se caracteriza por un relativismo que permite que coexistan ideas e crenzas da súa mitoloxía tradicional cas de outras relixións. Para os que habitaban na inhospitalaria inmensidade do Ártico os seres sobrenaturais estaban en todas partes. O máis poderoso e perigoso era o Espirito do mar, que controlaba a principal fonte de alimentación: o mar
3. O ESPÍRITO DO MAR O mito do Espírito do Mar conta a historia dunha moza que foi lanzada ao mar polos seus compañeiros durante unha tempestade. Cando tentou embarcar no buque, que estaban a bordo, eles cortaronlle as primeiras falanxes dos dedos, que caeron na auga e tornaronse en focas. Ela continuou agarrada ó bordo do barco e neste tempo, os outros dedos, tornaronse en morsas. A muller caeu o mar, onde se tornou no Espírito do Mar
4. Pola súa crueldade con ela, Sedna non amaba ós humanos. Na súa casa, o océano, coidaba ociosamente ós animais que saíran das súas mans. Esixíu respecto e cumprimento rigoroso de todos os tabues asociados ós animais marinos e terrestres. A violación destes preceptos, enfureciana entón encerraba ós animais e mandaba tormentas para evitar a caza. Naqueles días, era preciso que un chamán en trance visitase a Sedna para calmala. Cada verán, unha gran cerimonia realizabase na Illa de Baffin na que un chamán loitaba contra Sedna e matabana, liberando así as focas para a tempada de pesca. Sedna renacía, polo que tiñan que repetir a cerimonia cada ano.
5. A OMNIPRESENTE, PINGA Para algúns dos grupos que non tiveron contacto directo co Espírito da costa do Mar non ten moito significado. Entre os inuit Caribou, por exemplo, o ser supremo foi Pinga, correspondendo a Sedna, en moitos aspectos, pero viviu no aire. Pinga era temido como un espírito omnipresente que presenciaba os comportamentos homes, particularmente o seu trato cos animais e a caza especialmente caribu. Esixía tratados con respecto e dignidade.
6. O SEÑOR DO TEMPO Despois do Espírito do Mar, o seguinte en importancia e poder era Narssuk ou Sila. Señor do vento, a choiva e a neve; que podería xerar unha tempestade en calquera momento. Semella un bebé xigante envolto en peles de caribu amarrada con tiras de coiro. Cando soltan as tiras queda libre para se mover. Entón os espíritos desencarnados dos chamáns teñen que voar para o aire, loitando cara atrás para amarrar as tiras.
7. O ESPÍRITO DA LÚA Tatqeq, o Espírito da Lúa, a esperanza para unha humanidade mellor. A través da influencia que exercía sobre as mareas e as correntes traía boa sorte para os cazadores. Os lnuit tamén pensaban que controlaba a fertilidade das mulleres e os tabús relacionados co parto. Non obstante, nalgunhas zonas era moi temido. Tamén pensaban que as epidemias e as doenzas procedían da Lúa e os eclipses lunares.
8. O Ártico non é un territorio deserto. Nel habitan pobos con diferentes linguas: os aleutianos , os yupik , os inuit . Estes pobos colonizaron o sur de Alaska e Groenlandia . Todos eles presentan culturas moi variadas.