Ακούγοντας την ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στην Πάτρα και διαβάζοντας τη συνέντευξη του σε Κυριακάτικη εφημερίδα επιβεβαιώθηκε ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης παραμένει στο δρόμο του συνεχούς και επικίνδυνου λαϊκισμού. Ότι ο Πρόεδρος του εκμεταλλεύεται τους συνανθρώπους μας που υποφέρουν εμπορευόμενος ψεύτικες ελπίδες. Σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία πρέπει όλοι εμείς οι πολιτικοί, να πούμε την ωμή αλήθεια στον κόσμο που υποφέρει και δοκιμάζεται. Στους πολίτες και ειδικά στους νέους πρέπει να εξηγήσουμε απλά και κατανοητά ότι θαύματα δεν γίνονται και ότι το μέλλον δεν χαρίζεται αλλά κερδίζεται. Ότι γίνονται προσπάθειες. Φυσικά και δεν γίνονται όλα τέλεια. Εκτός από επιτυχίες υπάρχουν και αστοχίες. Αδιαμφισβήτητα όμως σήμερα είμαστε σε μια μεταβατική περίοδο και έχουμε εξασφαλίσει σταθερότητα και προοπτική που με τέτοιες λογικές και αντιλήψεις όπως αυτές του κ. Τσίπρα μπορεί να ανατραπούν. Πρέπει να πούμε στους πολίτες ότι ο στόχος μας δεν είναι γυρίσουμε πίσω το ρολόι και να συνεχίσουμε να ζούμε με δανεικά. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά που παράγουμε. Όπως κάθε νοικοκύρης καλείται να κάνει στο σπίτι του. Πρέπει επίσης , να γίνουμε ελκυστικοί, να απενεχοποιήσουμε την επιχειρηματικότητα και ταυτόχρονα να γίνουμε ένας φιλικός προορισμός για τις εγχώριες και ξένες επενδύσεις. Ο κ. Τσίπρας δεσμεύτηκε ότι μπορεί να αντιμετωπίσει άμεσα την ανθρωπιστική κρίση και να βάλει τις βάσεις για την ανάπτυξη της οικονομίας διαθέτοντας πόρους 25 δις Ευρώ που προορίζονται για την αποπληρωμή των τόκων την τετραετία 2013 -2016. Διακήρυξε μάλιστα την πρόθεσή του να μην προχωρήσει στην αποπληρωμή των τόκων ακόμα και αν δεν συμφωνήσουν σε αυτό οι εταίροι και οι δανειστές μας! Ερώτημα πρώτο: Υπάρχουν αυτά τα χρήματα για να τα δώσουμε στους πολίτες κι εμείς αρνούμαστε να το κάνουμε; Φυσικά και όχι. Δεν πληρώνουμε τόκους από τα δικά μας λεφτά. Δανειζόμαστε για να καλύψουμε το έλλειμμα και τους τόκους των δανείων. Δηλαδή, μεταφέρουμε την πληρωμή των τόκων στο μέλλον. Επί της ουσίας με την πρόταση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσουμε δανεικά «υποσχόμενοι» ταυτόχρονα στους δανειστές ότι δεν θα πάρουν τόκους - ενδεχομένως σε δεύτερη φάση - ούτε καν το κ