2. HISTORIA: COMO SE FIXO O CONCELLO ? No siglo XII, o arcebispo Santiago Xelmírez e o reiAlfonso VII de Castillaintercambiaron entre sí as terras de Tabeirós, Tabeirolos e o Castro do Faro. Dende o século XII estas terras, que hoxe comprenden o municipio da Estrada, estaban políticamente divididas en "coutosouxurisdiccións”, nas que mandaba un señor ou ben eran propiedade da Mitra Compostelana.
3. O 1 de xaneiro de 1837, fíxose a unión dos coutos, e foi o 23 de xaneiro de 1841 cando aprobouse para o Concello o nome de “A Estrada”.
4. Etimoloxía O nome de “A Estrada” procede da voz latina “strata”, co significado de terra pisada, por onde se anda, camiño. De feito, os camiños se cruzaban napraza principal: do sur ao norte subía un camiño costa, por onde os arrieiros e peregrinos ían a Santiago de Compostela.
5. Festividades e lendas É famosa a Festa do Salmón así como o é a chamada A Rapa das Bestas. Esta última, foi declarada de interés turístico internacional pola Unesco. Ten as súasoríxesnaantiga tradición de baixar os cabalossalvaxes do monte.
6. A orixedesta tradición atópase, segundo a crenza dos veciños de Sabucedo, nunha grande peste que estaba a devastar a bisbarra aló pola segunda metade do século XVI. Nesta situación ocórreselles a dúas irmás que vivían no pobo ofrecerlleao Santo, San Lourenzo, patrono da parroquia, dúas bestas da súapropiedade, se este as defendía da devandita peste, como así foi. Estas, ao sentirse salvadas, cumpriron a súa promesa entregándolleunha parella de bestas ó párroco, que as ceibóu no monte e co paso do tempo fóronse multiplicando.
7.
8. O día de San XoAn Esta noite máxica desde os tempos máis remotos, e que coincide coacelebración do solstício de verán (a noite máis curta do ano), ten na nosa terra unhas características moi especiais. É a noite do lume, das lumeiradas, fogueiras, cachelas ou cacharelas; da auga, reviven as propiedades das fontes santas e milagreiras. Esta noite as plantas acadan a mellor das súaspropiedades curativas e máxicas. Por iso na zona de A Estrada, as mozasrecóllenas para poñelasnun caldeiro conauga. Alíteñen que quedar ó orballo da noite e polamañántódolos membros da casa, en especial os nenos, lávansecon esta auga milagreira.
9. Tamén esa noite había que evitar deixar o carro fora, pois os mozos viñan, levábano e deixábanolonxenoutrasleiras de veciños.