1. SANTIAGO, 24 DE FEBREIRO DE 1837--PADRÓN, 15 DE XULLO DE 1885

2. A Rosalía na escola gustáballe moito
a música, o debuxo e recitar.
Compuxo os seus primeiros poemas
cando tiña 12 anos.
Cando foi maior casou cun xornalista
chamado Manuel Martínez Murguía.
Con él tivo seis fillos.
Entre as súas obras temos:
Cantares gallegos(1863), Follas
novas(1880),En las orillas del
Sar(1884), El caballero de las botas
azules(1867),…..

3. Neste ano 2013 cúmprense 150 anos
da publicación do seu gran libro
Cantares Gallegos.
A data da publicación de Cantares
gallegos foi elexida para convertirse
no Día das Letras Galegas.
Tamén cúmprense 50 anos da
primeira edición do Día das letras
galegas, que na súa primeira edición
homenaxeou a Rosalía por cumprirse
100 anos da publicación desta obra.

4. Adiós, ríos; adios, fontes; campaniñas trimbadoras,
adios, regatos pequenos; da igrexiña do lugar,
adios, vista dos meus ollos: amoriñas das silveiras
non sei cando nos veremos. que eu lle daba ó meu amor,
Miña terra, miña terra, camiñiños antre o millo,
terra donde me eu criei, ¡adios, para sempre adios!
hortiña que quero tanto, ¡Adios groria! ¡Adios contento!
figueiriñas que prantei, ¡Deixo a casa onde nacín,
prados, ríos, arboredas, deixo a aldea que conozo
pinares que move o vento, por un mundo que non vin!
paxariños piadores, Deixo amigos por estraños,
casiña do meu contento, deixo a veiga polo mar,
muíño dos castañares, deixo, en fin, canto ben
noites craras de luar, quero...
¡Quen pudera non deixar!...

5. Campanas de Bastabales, Só media me deixaron
cando vos oio tocar, os que de aló me trouxeron,
mórrome de soidades. os que de aló me roubaron.
Cando vos oio tocar, Non me roubaron, traidores,
campaniñas, campaniñas, ¡ai!, uns amores toliños,
sin querer torno a chorar. ¡ai!, uns toliños amores.
Cando de lonxe vos oio, Que os amores xa fuxiron,
penso que por min chamades as soidades viñeron...
e das entrañas me doio. De pena me consumiron.
Dóiome de dór ferida, Campanas de Bastabales,
que antes tiña vida enteira cando vos oio tocar,
e hoxe teño media vida. mórrome de soidades.

6. Campanas de Bastabales, Só media me deixaron
cando vos oio tocar, os que de aló me trouxeron,
mórrome de soidades. os que de aló me roubaron.
Cando vos oio tocar, Non me roubaron, traidores,
campaniñas, campaniñas, ¡ai!, uns amores toliños,
sin querer torno a chorar. ¡ai!, uns toliños amores.
Cando de lonxe vos oio, Que os amores xa fuxiron,
penso que por min chamades as soidades viñeron...
e das entrañas me doio. De pena me consumiron.
Dóiome de dór ferida, Campanas de Bastabales,
que antes tiña vida enteira cando vos oio tocar,
e hoxe teño media vida. mórrome de soidades.